baghali

Ba Sad Hezar

Bi Hamegan بی همگان

Ba Sad Hezar با صد هزار

Az Poost e Narengi Madad

Man Mast من مست

Az Posst e Narnegi Madad

Darda دردا

No Means No

This song is written in remembrance of Navid Afkari’s brutal execution and is dedicated to his mother, "Bahieh Namjoo", and all of her tears and suffering.

Arrangements: Ali Jaferi
Producer: Nasser K. Manesh
Video: Hafez Meshkat
Special Thanks to Ali Eskandar Zadeh

Navid

شاعر : دکتر رضا براهنی
معشوق جان به بهار آغشته مني
که موهاي خيست را خدايان 
بر سينه ام مي ريزند و مرا خواب مي کنند
يک روزَمي که روي شانه تو خواب مي بَرَدم 
معشوق جان به بهار آغشته مني 
تو شانه بزن 
با بوسه هايم تُک مي زدم من دستهاي تو را 
من دست هاي تو را در چينه دانم مخفي نگاه داشتم 
تو در گلوي من مخفي شدي 
صبحانه پنهاني مني 
وقتي که نيستي 
من چشمهاي تو را هم در چينه دانم مخفي نگاه داشتم 
نحرم کنند اگر همه مي بينند 
که تو نگاه گلوگاه پنهاني مني 
آواز من از سينه ام که بر مي خيزد 
از چينه دانم قوت مي گيرد 
مي خوانم مي خوانم مي خوانم 
تو خواندن مني
باران که مي وزد سوي چشمانم 
باران که مي وزد 
باران که مي وزد 
تو شانه بزن 
باران که مي 
يك لحظه من خودم را گم مي کنم 
نمي بينمم 
اگر تو مرا نبيني 
من کيستم که ببينمم 
من نيستم که ببينم 
نمي بينمم معشوق جان به بهار آغشته مني 
اگرمرا نبيني 
من هم نمي بينمم
آهو که عور روي سينه من مي افتد 
آهو که عور 
آهو که عور 
آهو که عور 
او او که آ 
او او تو شانه بزن 
و بعد شير آب را مي افشاند بر ريش من 
و عور روي سينه من 
او او مي افتد 
و شير مي خورد 
مي گويد تو شير بيشه باراني مني 
مني 
و مي افتد 
افتادني که مرا مي افتد 
هنگامه مني 
هنگامه مني که مرا مي افتدآغشته مني 
بهار آغشته مني معشوق جان به
تو شانه بزن 
اگر تو مرا نخواباني 
من هم نمي خوابانمم 
مي خوانم مي خوانم مي خوانم 
اگر تو مرا نخواباني 
من هم نمي خوابانمم 
مي خوانم خونم را بلند مي کنم زگلوگاهم 
مي خوانم 
خونم را مثل آوازي 
مي خوانم 
نحرم کنند اگر همه مي بينند که تو 
نگاه گلوگاه پنهاني مني
اگر تو مرا نبيني 
اگر تو مرا نخواباني 
من هم نمي بينمم 
من هم نمي خوابانمم 
زانو بزن بر سينه ام 
تو شانه بزن
پاهاي تو 
چون فرق بازکرده از سر ديوار‌يِ به درون برگشته 
بر سينه ام 
تو شانه بزن 
زانو... من پشت پاشنه هايت را چون ميوه دوقلو 
مي بوسم 
مي بوسم 
هر پايت را در رختخواب عشق جداگانه 
مي خوابانمت 
بيدار مي شوي 
مي خوابانمت ببين آري 
ببين تو مرا 
ببين تا ته ببين 
زيرا تو اگر مرا نبيني 
من هم نمي بينمم 
با گفته ات اي نگاه برگشته‌ي به درون 
به درون برگشته 
تا ته ببين 
تو شانه بزن
اگر تو مرا نخواباني 
من هم نمي خوابانمم 
نمي بينمم 
تو شانه بزن 
زانو 
من هيچگاه نمي خوابم 
از هوش مي روم 
ديروز رفته بودم 
امروز هم از هوش مي روم
افتادني که مرا مي افتد 
هنگامه مني که مي افتد 
معشوق جان به بهار آغشته مني 
مني مني مني 
که مرا مي افتد من مي روم 
از هوش مي 
مني 
اگر تو مرا 
تو شانه بزن 
زانو 
مني 
از هوش مني




Namjoo - Az Hoosh Mi...

Music: Raam. Vocals: Shadi Yousefian. Lyrics: Ardalan Payvar. Mixed/Recorded by Mike Schlosser. Mastered by Ali Kamali. www.kingraam.com
-------------------------
روز و شب به یادتم، عزیزم، به تو بنده نفسم
بگو به من چی‌ میگذره تو دلت، که بگیره آروم دلم
احساس من به تو لطیفه مثل حباب
نمی‌خوام بیارم به زبون بترکه بره به باد
عمق این عشق من به تو هست قدر دریا
دل من به تو بنده مثل جون ماهی‌ به آب
بی‌ تابه این دل‌ من، نمیدونم که بمونم یا برم
ای کاش می‌‌شد باور کنم، عشقتو، که بمونه اینجا دلم
من بلند و فاش میگم، عزیزم،
 دلم مال تو است، تا آخر عمر می‌‌مونیم پیش هم
روز و شب میگذره با فکر اون چشمها
می‌‌درخشن تو سرم مثل ستاره تو آسمونا
قلب من گرم می‌شه با نور عشق تو
مثل آفتاب که می‌‌تابه رو موج دریا
بلند و فاش اینو میگم ، به تو بنده نفسم
بلند و فاش اینو میگم ، به تو بنده نفسم
تا روزی که من زنده هستم، می‌‌تپه قلبم … برات
به تو بنده نفسم
به تو بنده نفسم
به تو بنده نفسم
به تو بنده نفسم

The Vulture

King Raam feat. Eendo - The Last Waltz

Original words & music: Peyman Salimi
Persian lyrics: Ardalan Payvar, Peyman Salimi
Artwork: Shadi Yousefian, Ardalan Payvar

Ten Thousand Miles Away (ده‌هزار فرسنگ دورتر)

Buy on iTunes

Peyman Salimi ft. Eendo - Ten Thousand Miles Away (ده‌هزار فرسنگ دورتر)

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

آفتابکاران ( سر اومد زمستون )

خواننده: فرزانه فقیهی
موزیک: نوید اربابیان
قصه: ترانه های فولک خراسان
پرکاشن و پوستی: مجید نظام ضیاء
پیانو: حسام جبرئیلی
طراح کاور: میلاد فکوریان 
با تشکر از همراهی رضا عابدینزاده و امیر کمایی



نارنج خوش بو.mp3

Toranj

Zolf (feat. Shahryar Masrour)

Damavand

Ey Sareban ای ساربان

Alaki

Buy Audio

Zadeh زده

Born in 1976 in Khorasan province, one of epicenters of poetry and music north east of Iran, Mohsen Namjoo is a Singer Songwriter, Music scholar and Setar (traditional Persian lute) player currently based in New York City. Featured on many world renowned press such as NY Times, The Guardian, BBC, LA times and many more Namjoo is considered a visionary artist who speaks for the youth in Iran. Seamlessly blending the Classical Persian music and scales with electric guitar,Rock and Blues vocal techniques with Persian Avaz (singing). He fuses the ancient with the current. His unique style of singing and effortless mixture of music from east and west has made him an iconic persona in contemporary world music.

Since his arrival to the U.S. in 2009, Namjoo has been touring the world to sold out concerts at prestigious halls including Palace of Fine Arts, San Francisco; Conservatorio Sala Verdi, Milan, Italy;  Disney Hall and Mark Taper Forum, Los Angeles, Barbican Hall, London, Symphony Space NYC, Volkswagen Arena Istanbul and many more. He is one of the few middle eastern artists who has following all across the world from Tehran to New York to Melbourne to Istanbul to Berlin and many more cities.

Ba Sad Hezar با صد هزار

Mohsen Namjoo

Recent comments

Radiov podcast ///پادكست راديوو

Neda.ilani

zahragomar

avid01

Related tracks