کم بیش بِچِم دیره لِه شرشره وارانه
یه شو بمینَ لامان مر ایره بیاوانه

آمان و تو هاوردم دی بال و پرم نشکن
چي کوتر زخمی‌گم هامَ ناوِ ایوانه

عمری‌کَ چاوَ ریتم پامال جُوانیتم
بیلا که دمي تَر کم لو چک چک زلفانه

کم بیش بچم دیره ار مِردِم َچو هیلم
باخ شُویَ‌‌ کت خیسَ له وقت زمستانه

بیژن کامکار kamkars

ترانه كُجا ميری فلونی.... زنده یاد بیژن مُفید
......
ميروی و مژگانت فتنه ها می انگيزد
ميروی و مي ريزی خون خلق و ميدانی


خدا منو قربونت كنه ايشآلا، قربون دو چشمونت كنه ايشآله
كجا ميري فلوني ترسم بري و بموني

دين و دل به يك ديدن باختيم و خرسنديم
در قُمار عشق اي دل، كي بود پشيماني

خدا منو قربونت كنه ايشآلا قربون چشمونت كنه ايشآلا
كجا ميري فلوني ترسم بري و بموني

زاهدي به ميخانه، سُرخ رو ز مي ديدم
گفتمش مبارك باد بر تو اين مسلماني
...

Bijan Mofid - koja miri felooni

بهار دلکش

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رخ تو در نظرم چنین خوشش آراست....

(آلبوم رندان مست (ساز و آواز

این قسمت:راست روشن
نویسنده متن و راوی : بنفشه طاهریان

شاعر: نظامی گنجوی

مشاورادبی و فنی پادکست: فرشید سادات شریفی

آهنگسازو نوازنده موسیقی ابتدا و پایان پادکست: کوروش بابایی

آهنگساز فصل دوم: دانیال شیبانی

ادیت ومیکس صدا: مهلا دیانی

طراحی لوگو: هدیه لایق

وب سايت : www.chaibabanafsheh.com

لینک تهیه بلیط نمایش از هوسنامه تا وفانامه

http://linktr.ee/FromLustToLoyalty

برای پشتیبانی از ایران :

بانک پاسارگارد- شماره:

5022 2913 3258 0479

به نام بنفشه طاهریان

خارج از ایران

پرداخت از طریق پی پل

https://www.paypal.com/paypalme/BTaherian

Chai With Banafsheh Persian Podcast

(54)چای با بنفشه - قسمت صد و پانزده -  هفت پیکر

امیر کریمی- روبرو

«شعر یک نوع آرمانشهر است که در زبان و در اکنون تحقق پیدا می‌کند. چون  کیفیتی از تازگی و نویی است. بخصوص در موقعیت امروز که به‌طور وسیع و به طرز شدیدی دچار روزمرگی است. شاعر کسی است که به رغم واقعیت‌های نابسامان، به رغم مشکلات و دردها و رنج‌ها و حتا فجایع و روزمرگی‌ها، هوشمندانه در پی ساختن و نو کردن هم اکنون است. کار شاعر نه لمیدن بر گذشته است، نه تسلیم به روزمرگی و نه رشک بردن به آینده، بلکه می‌خواهد هم اکنون را از کیفیتی سرشار کند که می‌توانست داشته باشد. از آنچه که غایب است یک چیز رشک‌انگیز درست نمی‌کند شاعر، و به آنچه هم هست تن در نمی‌دهد و از آنچه هم که بوده فاصله می‌گیرد. به این ترتیب شعر گشایش یک افق است، یک طرز نگاه است. این طرز نگاه، این جهان دیگری را طرح کردن، طبعاً معطوف به تنوع و کثرت است. در نتیجه با موقعیت‌ها، با موانعی که بخواهند آدم را، زبان را، زندگی را محدود بکنند، یا به متحدالشکلی، هم‌نواختی تقلیل بدهند درمی‌افتد. به همین دلیل است که ما می‌گوییم شعر همیشه در گرو آزادی و مخالف سانسور است.»



میانمان صدایی تبخیر شد
و مرگ جار زد
درون خالی اش را بی تحاشی
…
گذشت عمر در گذر شن و بی قراری خون
که پاشنه به خاک می کوبد
و خاک، خاک، لایه لایۀ هزار ساله
و خاکروبه هایی کز شیپوری بزرگ اکنون بر ما
می افشانند
پناه بوته های گز
بتلخی آبی از کناره های عمر می رود
به سرنوشت شوره بر شیار برفگینۀ نمک
نک می زنند
کلاغ پیر و کبک کاهل
رباطهای یاوۀ کپک زده
دهان گشوده اند به خمیازه
و در ردای باد تاب میخورد پوسیدگی
و روزنامه های زرد و آبدیده
گاه از پر قبایی بیرون می پرد
زمان شکافته ست و نشت کرده است
غبار و سایه های نخ نما و سرداریهای بید خورده
خط غباری بر پوست آهو
و شله های رنگ و رو رفته
و چهره های فرسوده در قابهای کهنه
که از کنارشان بی تاب گذشته بودیم
و از درونمان اکنون سر بر می آورند
تا ما را در قابی میخکوب کنند
کی اند و از کجا می آیند؟
که نیمی از من بوده اند
و مادرانم در حلقۀ عذاشان گریسته اند
از آروارۀ افق بیرون می آید صفی از اندامهایی
برهنه
بی سر
بی تاب
صفی دگر
که ابریشم به زیر کرباس پوشیده اند
و پوستشان آمختۀ پرستو و باران نیست
وز چنبر عزایم و دندان مار نفس می کشند
گشوده می شود طومارها
و بوی نفتالین
مشام باد را می آزارد
کلاهی از کنارۀ افق فرو می افتد
و پوزخند خاک موج برمی دارد
…
نگاه میهنم پیرم کرده است
چراغ ماتم است گلایل
کسی توازن انسان و خاک را می خواهد برهم زند
صدای زنجره می گیرد
و کرم لای خط و گندم و شناسنامه وول می خورد
شمایل کدر مرگ
و هاله ای که گرداگردش بسته اند
نگاه نیم بسته بر دوایر فرا رونده
گلوی آفتاب و شیشه ای شکسته
که برق می زند
و خون روز و رودخانه در غبار و پلک های خسته
گم می شود
نمک دهان و زخم را فرو می بندد
و گاه گاه خش خش مدادی بر کاغذی
که مهره های پشت را می لرزاند
غبار جای گام های تند
نشسته است
و گام ها که باد را مهار کرده بودند
مساحت کویری حیات را اندازه می گیرند…

منظومه ایرانی  -  محمد مختاری

گروه کر دختران - خاطره ۲

Khatereh (2)

17 - Shab Bood Biyaban Bood

رها نمی‌کند ایام در کنار منش	
که داد خود بستانم به بوسه از دهنش
همان کمند بگیرم که صید خاطر خلق	
بدان همی‌کند و درکشم به خویشتنش
ولیک دست نیارم زدن در آن سر زلف	
که مبلغی دل خلقست زیر هر شکنش
غلام قامت آن لعبتم که بر قد او	
بریده اند لطافت چو جامه بر بدنش
ز رنگ و بوی تو ای سروقد سیم‌اندام	
برفت رونق نسرین باغ و نسترنش
یکی به حکم نظر پای در گلستان نه	
که پایمال کنی ارغوان و یاسمنش
خوشا تفرج نوروز خاصه در شیراز	
که برکند دل مرد مسافر از وطنش
عزیز مصر چمن شد جمال یوسف گل	
صبا به شهر درآورد بوی پیرهنش
شگفت نیست گر از غیرت تو بر گلزار	
بگرید ابر و بخندد شکوفه بر چمنش
در این روش که تویی گر به مرده برگذری	
عجب نباشد اگر نعره آید از کفنش
نماند فتنه در ایام شاه جز سعدی	
که بر جمال تو فتنه‌ست و خلق بر سخنش

شعر از سعدی

[BibakMusic.com]

همایون شجریان - رها نمی‌کند ایام

استاد جلال ذوالفنون - آلبوم دانه‌های مروارید - 15 - ضربی حجاز

تصنیف نرگس مستی
در دستگاه ماهور
با صدای مرضیه

نرگس مستی به رویت همچو ماه چشم بد ازت دور
ابرو پیوستی دوچشمانت سیاه رشک رخ حور

آفت جانی خبردارت کنم
آفت جانی خبردارت کنم
باشه تا روزی گرفتارت کنم
باشه تا روزی گرفتارت کنم

آفت جانی خبردارت کنم
آفت جانی خبردارت کنم
باشه تا روزی گرفتارت کنم
باشه تا روزی گرفتارت کنم

بلبل زار خسته دل بکسی نبسته
مرغ قفس شکسته از کمند خلق جسته
بلبل زار خسته دل بکسی نبسته
مرغ قفس شکسته از کمند خلق جسته

ای دو صد بنده گرفتار کمند مویت
عاشق آنست که پا می نکشد از کویت
عاشق آنست که پا می نکشد از کویت

ای دو صد بنده گرفتار کمند مویت
عاشق آنست که پا می نکشد از کویت
عاشق آنست که پا می نکشد از کویت

بلبل زار خسته دل بکسی نبسته
مرغ قفس شکسته از کمند خلق جسته

امیر کریمی- روبرو

Morteza Ab

Recent comments

Hasti

Related tracks