هوشن ابتهاج

اثر استاد فرامرز پایور
چهار مضراب دشتی

چهار مضراب دشتی

پس از دخالت هزارباره روس در امور و منافع ملی ایران، مورگان شوستر خدوم، به اجبار ایران را ترک کرد. (۱۹۱۲ م) عارف این آهنگ را بر این واقعه نوشت:

ننگ آن خانه که مهمان ز سر خوان برود (حبیبم)
جان نثارش کن و مگذار که مهمان برود (برود)
گر رود «شوستر» از ایران رود ایران بر باد (حبیبم)
ای جوانان مگذارید که ایران برود (برود)
بجسم مرده جانی، تو جان یک جهانی
تو گنج شایگانی، تو عمر جاودانی
خدا کند بمانی، خدا کند بمانی!

شد مسلمانی ما، بین وزیران تقسیم
هرکه تقسیمی خود کرد به دشمن تقدیم
حزبی اندر طلبت بر سر این رأی مقیم
کافریم ار بگذاریم که ایمان برود
به جسم مرده جانی...الخ

مشت دزدی شده امروز در این ملک وزیر
تو در این مملکت امروز خبیری و بصیر
دست بر دامنت آویخته یک مشت فقیر
تو اگر رفتی از این مملکت عنوان برود
به جسم مرده جانی...الخ

شد لبالب دگر از حوصله پیمانۀ ما
دزد خواهد به زمختی ببرد خانۀ ما
ننگ تاریخی عالم شود افسانۀ ما
بگذاریم اگر «شوستر» از ایران برود
به جسم مرده جانی...الخ

سگ چوپان شده با گرگ چو لیلی و مجنون
پاسبان گله امروز شبانی است جبون
شد به دست خودی این کعبۀ دل کن فیکون
یار مگذار کز این خانۀ ویران برود
به جسم مرده جانی...الخ

تو مرو گر برود جان و تن و هستی ما
کور شد دیدۀ بدخواه ز همدستی ما
در فراقت به خماری بکشد مستی ما
نالۀ عارف از این درد به کیوان برود
به جسم مرده جانی...الخ



ای جوانان مگذارید که ایران برود | تصنیف شوستر | عارف قزوینی | دشتی

تصنیف قدیمی
صدیق تعریف
اردشیر کامکار
کیوان ساکت
ارژنگ کامکار

صدیق تعریف - تصنیف قدیمی

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

متن شعر:
ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟

آفتابی ست هوا ٬

یا گرفته ست هنوز ؟

من درین گوشه

که از دنیا بیرون ست ٬

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

آنچه میبینم

دیوار است

آه

این سخت سیاه

آنچنان نزدیک ست

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته

که پرواز نگه

در همین یک قدمی می ماند

کور سویی ز چراغی رنجور

قصه پرداز شب ظلمانی ست

نفسم میگیرد

که هوا هم اینجا زندانی ست

هر چه با من اینجا ست

رنگ رخ باخته است

آفتابی هرگز

گوشه ی چشمی هم

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

چون دل من که چنین خون آلود

هر دم از دیده فرو میریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار ٬

با عزای دل ما می آید ؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟

اینچنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید

ارغوان پنجه ی خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس

کی برین دره غم می گذرند ؟

ارغوان

خوشه ی خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره ی باز سحر

غلغله می آغازند

جان گلرنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشا گه پرواز ببر

آه بشتاب

که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان

بیرق گلگون بهار

تو بر افراشته باش

شعر خون بار منی

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من

ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

دکلمه شعر ارغوان با صدای استاد هوشنگ ابتهاج

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج سایه - یگانگی

یاد باد ـ بیداد ـ محمد رضا شجریان

최재림&카이&김수하 - One day more [뮤지컬 레미제라블] 2023 .flac

شهناز،‌کسایی، در سکوت باغ

ساز و آواز ابوعطا از آلبوم پیام نسیم

آواز محمد رضا شجریان
تار داریوش پیرنیاکان 
نی جمشید عندلیبی
تنبک مرتضی اعیان

                               غزل حافظ
ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار/		ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار
نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو/	نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام/		شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار
به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز/	بی غباری که پدید آید از اغیار بیار
گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب/	بهر آسایش این دیده خونبار بیار
خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست/		خبری از بر آن دلبر عیار بیار
شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن/		به اسیران قفس مژده گلزار بیار
کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست/	عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار
روزگاریست که دل چهره مقصود ندید/		ساقیا آن قدح آینه کردار بیار
دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن/	وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار

پیام نسیم-ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

Panje-ye Dashti
Publish Year: 1999
Composed by Abolhasan Sabâ
Tasnifs by Âref Qazvini
Arshad Tahmâsbi, Târ    
Mohsen Kerâmati, Vocals
Dâryush Zargari, Tombak
M. CD 36

Panje-ye Dashti

Tasnif Geryeh Ra/Panjeye Dashti

نوا مرکب خوانی 
آواز ما گدایان خیل سلطانیم 
استاد محمد رضا شجریان 
مرحوم استاد مشکاتیان 
جمشید عندلیبی 

NAVAA

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر خواهد گشت 
ابری هست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خرد ؟
 آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر ؟
 آه ای واژه شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم آه 


دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

Hamneshin Del

حدیث آرزومندی

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

Muhammad Derogar

Recent comments

raha

Parastoo Kamyab

Related tracks