محمدرضا شجریان
شعر نظامی
زخم چو بر دل رسید، دیده پر از خون چراست؟
چون تو درون دلی ، نقش تو بیرون چراست؟
خود به جهان در ، مرا ، یک دلکی بود و بس
ما همه چون یک دلیم، قصد شبیخون چراست؟
زخم چو بر دل رسید...
حق
خود به جهان دَر مرا، یک دِلَکی بود و بس
چون تو درون دلی نقش تو بیرون چراست..؟