سرود

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها

که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان

به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید

سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

سرود کوهستان - خون ارغوان‌ها

سرود گل خون
باد و طوفان گر كنـــــــــــد غوغا بر پا
باد و بوران گر بتوفد در شبـــــــــــها
بانگ تندر گر خروشـــــد در دريــــــا
شب زند گر خيمه ها بر جنگلــــــــها
كوه سركش سر بسايد آسمان را همه جا
سرفرازد پا بر جا ، بنگرد بر دريـــاها
مي خروشــــد زدل ابر سيـــــــــــــاه
مي شكوفد گل خون همه جـــــــا
سوز پنــــــــــهان عاشــــــــقان دلير
سركشد ، از دل تير ، دل تير ، دل تير
زندگي مي شكــــــــفد پر غــــــوغا
در دل سبز هـــــــمه جنگلــــــها
مي دود با گــــــل خون در دل شـــهر
مي درخشد از افقهـــــــــاي خاور
طوفان خون ما، در هر جام لاله ســـرخ
بر فروزد آتشها ، سركشاند از سنگرها

سرود گل خون

ترانه مازندرانی
شوپه
 ...شوپه جان،  جاودان من یار ته مه، این تنه ناخش ره ته، وسه دمبه

شوپه - پری زنگنه

چون بشکفد نیلوفر فردا- 
در هر افق از سرخ توفان ها-
آتش زند شب را و جنگل را- 
پرواز بیداران جنگل را به خود خواند-

بیداران جنگل

شهرام ناظری، مطرب مهتاب رو.

 
مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو

ما همگان محرمیم آنچ بدیدی بگو

ای شه و سلطان ما ای طربستان ما

در حرم جان ما بر چه رسیدی بگو

نرگس خمار او ای که خدا یار او

دوش ز گلزار او هر چه بچیدی بگو

ای شده از دست من چون دل سرمست من

ای همه را دیده تو آنچ گزیدی بگو

عید بیاید رود عید تو ماند ابد

کز فلک بی‌مدد چون برهیدی بگو

در شکرستان جان غرقه شدم ای شکر

زین شکرستان اگر هیچ چشیدی بگو

می‌کشدم می به چپ می‌کشدم دل به راست

رو که کشاکش خوش است تو چه کشیدی بگو

می به قدح ریختی فتنه برانگیختی

کوی خرابات را تو چه کلیدی بگو

شور خرابات ما نور مناجات ما

پرده حاجات ما هم تو دریدی بگو

ماه به ابر اندرون تیره شده‌ست و زبون

ای مه کز ابرها پاک و بعیدی بگو

ظل تو پاینده باد ماه تو تابنده باد

چرخ تو را بنده باد از چه رمیدی بگو

عشق مرا گفت دی عاشق من چون شدی

گفتم بر چون متن ز آنچ تنیدی بگو

مرد مجاهد بدم عاقل و زاهد بدم

عافیتا همچو مرغ از چه پریدی بگو

مولانا

مطرب مهتاب رو ،شهرام ناظری.

A Collection of 7 Tasnifs and 20 Ajami Pishrow
Performance Leader: Behzâd Mirzâyi
Compiled by Mohammad-Rezâ Darvishi
Performers:
Siâmak Jahângiri, Ney
Sâmer Habibi, Kamânche Alto
Negâr Bubân, Ud
Sânâz Nakhjavâni, Qânun
Behzâd Mirzâyi, Turkish dâyere & Vocals

0591_From Persian Garden

From Persian Garden

Tasnif in Hejâz, Sufiân Cycle/From Persian Garden

Roud

استاد ارسلان درگاهی- سه تار - دستگاه شور

ارسلان درگاهی به سال ۱۲۸۱ خورشیدی در تهران متولد شد. وی از کودکی به موسیقی علاقه داشت و نزد خود سه‌تار می‌نواخت. در کنار موسیقی برای تعلیم گرفتن نقاشی به مدرسه کمال‌الملک هم می‌رفت و مدت‌ها به فراگیری این هنر مشغول بود.

از سن پانزده سالگی برای یادگیری تار و سه‌تار به کلاس درویش‌خان رفت و در طول مدتی که از محضر درس این استاد بزرگ موسیقی بهره گرفت، استعداد و   شایستگی خود را نشان داد و به دریافت نشان تبرزین طلایی درویش مفتخر شد و پس از آن نزد استاد مرتضي خان ني داوود به تحصيل موسيقي ادامه داد، سال‌ها بعد چند صفحه موسیقی از تارنوازی وی (با نام مستعار امیرارسلان) همراه با آواز قمرالملوک وزیری و تاج اصفهانی در دسترس مردم قرار گرفت و موجبات شهرت او را فراهم کرد. وی به سه تار پوستی که از حجم صدای بیشتر و کیفیت صوتی خاصی مابین تار و سه‌تار برخوردار است ، دلبستگی زیادی داشت.

شیوه بدیع سه‌تار نوازی ارسلان درگاهی منحصر به خود اوست و بسیار متنوع و جذاب است، به طوری که برخی از نوازندگان هم‌دوره‌اش و نیز نوازندگان نسل بعدی، تحت تأثیر نوازندگی او قرار داشته‌اند.

با این حال هیچگاه او به صورت حرفه‌ای به موسیقی نپرداخت و ارائه ذوق خود را منحصر به مجالس دوستانه و محافل انس نمود.

زنده‌یاد روح‌الله خالقی در کتاب «سرگذشت موسیقی ایران» درباره این هنرمند بزرگ چنین نوشته است:

«درگاهی امروز یکی از نوازندگان باسلیقه سه‌تار است که دست همه‌کس به دامانش نمی‌رسد، اما دوستان بسیار دارد که اهل ذوق و دوستدار هنر و شیفته سازش می‌باشند، از آن کسانی است که سعی دارد شخصیت اجتماعی خود را نگهدارد و ذوق موسیقیش لطمه‌ای به شغل اداریش نزند. شاید حق با اوست، چه نااهلان چنان مقام این هنر را خوار و پست و مبتذل کرده‌اند که او هم میل ندارد به نام نوازنده شناخته شود.

هر چند در کشور ما هنوز هنر و هنرمند را مقامی نیست، اما هنرمند واقعی بخصوص کسانی که مثل درگاهی تنها برای دل خود ساز می‌زنند و نوای سازشان هم مطلوب مردم صاحب ذوقست، ارج و ارزش دیگری دارند. مشاغل عالیه که مردم به دنبال آن از همه چیز خود می‌گذرند، دوام و ثباتی ندارد. وزیر و امیر و وکیل فراوانست اما ارسلان یکیست.

درگاهی مردیست با ذوق، مؤدب، لطیفه‌گو، خوش محضر و دوست‌دلشتنی، شور و نشاط و ذوق و عشق جوانیش پابرجاست. اهتزاز سیم‌های سه‌تارش تارهای دل را می‌لرزاند و نغمه‌های طربناک سازش، شنونده را به نشاط و رقص می‌آورد.»

ارسلان درگاهی در سال ۱۳۵۲ چشم از جهان فرو بست.

استاد ارسلان درگاهی- سه تار - دستگاه شور

شاعر ترانه :نیما یوشیج
خواننده: محمد نوری
آهنگساز: فریبرز لاچینی
دکلمه اشعار: احمدرضا احمدی
سال انتشار : 1368

در شب سرد زمستانی - محمد نوری ، فریبرز لاچینی

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین - تار از محمدرضا لطفی

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین

دیروز روز معلم بود، هر کس از آموزگار خود به شکلی قدردانی کرد و یادش را گرامی داشت. من هم با دیدن پیام ها و عکس های دوستانم از انسانهای تاثیر گذار در زندگی شان، غرق در این اندیشه شدم که به غیر از محیط مستحکم خانوادگی ام - که بی تردید نقش اصلی را در شکل گیری شخصیت هنری و موسیقایی من ایفا کرده است - چه فضا یا شخص یا جریان دیگری، مهم ترین و تاثیر گذار ترین اتفاق در این فرایند شکل گیری بوده است؟! 

در این احوالات، به این فایل صوتی برخوردم و همان لحظه جواب خود را دریافتم. به راستی تاثیری که راهنمایی ها و پدری ها و تشوق های استاد شجریان در من داشته، از بزرگترین موهباتی بوده که خداوند شانس برخورداری از آن را نصیبم کرده.

به اشتراک گذاری این ساز و آواز- که در مایه شوشتری است و من افتخار نوازندگی در آن را به همراه استاد داشته ام - سه دلیل متفاوت دارد! اول گرامی داشت مقام معلمی استاد که هر آینه شامل حالم بوده است، دوم آرزوی تندرستی و رهایی این گوهر بی همتا از شرِّ این کسالت و ناخوش احوالی و بازگشت ایشان به صحنه، و سوم، گذشت دقیقا ده سال از تاریخ اجرای آن که به اردیبهشت سال هشتادو پنج باز میگردد.

لازم به ذکر است که این کار بداهه در محفلی خصوصی و توسط یک دستگاه کاست معمولی ضبط شده است.

ارژنگ سیفی زاده
اردیبهشت ۱۳۹۵

آواز شوشتری استاد شجریان با ساز ارژنگ سیفی زاده

From the Album " 6 Songs from the Qajar Period" 

Lyrics: Foroughi Bastami
Amirhossein Porjavadi: Setar
Saieed Kamjoo: Kamancheh
Mehrdad Arabifard: Tombak
Khosro Ansari Vocals

آلبوم :شش تصنیف قدیمی 
آواز: خسرو انصاری
شعر: فروغی بسطامی

Khosro Ansari. Chon be Zolfe Khish. چون به زلف خویش شانه می زنی

دلکش- بس کن

شب که تاريکي مي افتد،
بی گاه به بامِ من و تو.
و خطر ،

مي بُرد رشته ی کلام من و تو.

شب که در سنگر خاموشی همرزمانیم،

شب که بیدار به ناچار به غمخواری هم می مانیم،


به تو مي انديشم
و به خود مي نگرم
راستي را چه جدايي است ميان من و تو،
اندر آنجا که خطرهاست به جان من و تو! ؟

خاموشی - سیاوش کسرایی؛حسین علیزاده؛ شهرام ناظری

سرود سپیده (سرود جمهوری)


به پرنیان شفق زخون شراره دمید
 زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید
 گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است
 شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا
 به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا
 به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون
 شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون
 رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است
 و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید 

سرود گل خون

Musique Iran

Recent comments

Ali

Majid Ramezani

Related tracks