Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim 
Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara 
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden 
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz 
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz". 
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere 
O gülün yüzü gülmüyor sensiz 
O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı 
Hepten hüzünlü bu günlerde 
Gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye 
Masada tabaklar neşesiz 
Koridor ıssız 
Banyoda havlular yalnız 
Mutfak dersen - derbeder ve pis 
Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş 
Vantilatör soluksuz 
Halılar tozlu 
Giysilerim gardropda ve şurda burda 
Memo'nun oyuncak sepeti uykularda 
Mavi gece lambası hevessiz 
Kapı diyor ki açın beni kapayın beni 
Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi 
Radyo desen sessiz 
Tabure sandalyelerden çekiniyor 
Küçük oda karanlık ve ıssız 
Her şey seni bekliyor her şey gelmeni 
İçeri girmeni 
Senin elinin değmesini 
Gözünün dokunmasını 
Ve her şey tekrarlıyor 
Seni nice sevdiğimi

Cemal Süreya/Sevgilim Ben Şimdi

Gözlerin bir yeşil fanilaydı balkonda uçuşan 
Sicim yağmur taklidi 
Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan 
Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan. 
Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut 
Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla 
Parmağıma düşen bir damla kandı aşk. 

Seni sevince pazara çıktım sevinçten 
Enginar aldım “süper enginarlar” diye bağıran adamdan 
Oturup ağladım sonra, şaşırdın. 
Bu “süper” oluşta canımı acıtan bir şeyler vardı. 
Canımın acısıydın. 
Ben bir tek o canı unutmamak için her şeyi hatırlamıştım. 
Sevişmiştik. 
Evde binlerce tespih böceğinin ayak izleri 
Sevişmiştik. 
Biri başımdan aşağı pırıltılarla dolu bir sözlüğü 
boşaltmış gibi 
Seni sevince kıpırdayan her şiiri 
Kahverengi bir çaydanlıkta saklıyorum. 

Sonra gittin. 
Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik. 
Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini 
Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim. 
Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine. 
Sonra gittin. 
Çocuk oldum bir daha, ağladım. 
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı. 
Kitaplar, aşk, her şey. 
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım. 
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım 
Sonra gittin. 
Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi. 
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı. 
Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı. 
Söz dedim, söz verdim. 
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli. 
Güneşi özledim, sonra seni 
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım. 

Sonra gittin 
Gözlerin bir yeşil fanila unutulmuş balkonda 
Sicim yağmur taklidiydi 
Artık iyice inceldi.

Didem Madak/Bıktığım Şeyler ve Yeşil Fanila

Şimdi kılıksızım, fakat
borçlarımı ödedikten sonra
ihtimal bir kat da yeni esvabım olacak
ve ihtimal sen
yine beni sevmeyeceksin.
bununla beraber pazar akşamları
sizin mahalleden geçerken,
süslenmiş olarak,
zannediyor musun ki ben de sana
şimdiki kadar kıymet vereceğim ?

Orhan Veli Kanık/Pazar Akşamları

Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir beşikle bir darağacını
Aynı ağaçtan, ne adına varedebilir?

Sorular sormak için geldim şu dünyaya 
Yasım acıların yasıdır
Boynumu üzgün bir çiçek gibi kırıp da
Yollara düştüğümde, başımda deniz köpüklerinden
Ya da sabah yellerinden bir taçla
Yürüdüğüme inanırdım - yanılırdım
Geceyi günle, acıyı sevinçle kardığım
Bu söylencenin bir yerinde durakladım
Ve anlatamadım, konuşamadım bir daha.

Acını ödünç ver bana, gözyaşlarını
Damarlarında uyuyan sevinci ödünç ver
Yitirdim çünkü onları da..
İlenmiyorum, el çırpmıyorum artık
Ne aklımda yaşadıklarım üstüne düşünceler
Ne de geleceğime dair bir tasa.
Gelirken çan çalmıyor yalnızlık
Bir adam, bir sokak, bir ev
Yüzle, gülüşler, susuşlar boyunca

Soruların vardı senin, ne çok soruların 
Gözlerin dünyayı eleyip dururdu boyuna
Bir fısıltı gibi başladı sevgim
Çığlık oldu, kağıtlarda çiçek açtı sonra
Sonrası...Mutlu bile olduk bazı
Artık sen yadsısan da ne kadar
Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir
Anlatsın yollar, yollar, yollar...

Şimdi gece, soluğumu verdim içime
Az önce kağıtlara gül kuruları serptim
Dolaplardan kekik, nane kokuları çıkardım
Öylece serptim, seni yazacağım diye
Sen ki, deniz görmemiş bir deniz kızısın 
Aklımın almadığı bir yerde, öylesin
Şimdi gece, iki kişilik bu yalnızlık
Bize artık yeter de artar bile...

ahmet erhan/gülşiir

Saat 21’i vuranda
Burada kan panalar çalardı
Burada…
Burada hasret ve dert
Sen nerdeydin?

Bugün…
Bugün görüş günümüz
Herkes geldi, sen nerdeydin?

Aynı daldaydık
Aynı daldaydık
Aynı daldan düştük ayrıldık
Aramızda yüzyıllık zaman
Yol yüzyıllık.

Tam yüzyıl..
Tam yüzyıl oldu yüzünü görmeyeli
Gözlerin içimde durmayalı.
Dokunmayalı sıcaklığına karnının
Tam yüzyıldır bekler beni bu şehirde bir kadın
Aynı daldaydık
Aynı daldaydık
Aynı daldan düştük ayrıldık
Aramızda yüzyıllık zaman
Yol yüzyıllık.

nazım hikmet/aynı daldaydık

her günüm mis gibi dünya kokan bir kavun dilimi 
senin sayende. 
bütün yemişler elime güneştenmişim gibi uzanıyor 
senin sayende. 
senin sayende yalnız umutlardan alıyorum balımı. 
yüreğimin çalışı senin sayende.

en yalnız akşamlarım bile duvarında gülen bir Anadolu kilimi 
senin sayende. 
şehrime ulaşmadan bitirirken yolumu 
bir gül bahçesinde dinlendim senin sayende 
senin sayende, içeri sokmuyorum 
en yumuşak urbalarını giyip 
büyük rahatlığa çağıran türküleriyle kapımı çalan ölümü.

nazım hikmet ran

nazım hikmet/senin sayende

Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç
Yağmurlar altında gördüm, kadeh tutarken gördüm de
Bir kıyıya bakarken, bakarkenki ağlayan yüzünle
Ve yarışırsa ancak Monet'nin
Kadınlarına yaraşan giysilerinle
Gördüm de
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.

Öyle kısaydı ki adımların, diyelim bir yaz tatilinde
Bir otel kapısının önünde, tahta bir köprünün üstünde
Bir demet çiçekle paslanmış bir kedi arasında
Öyle kısaydı ki adımların
Şöyle bir bardak yıkayışının vaktiyle
Ölçülür ve denk düşerdi ancak
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.

Yok bir yanıtın "nereye" diyenlere
Bir buz titreşimi gibi sallantılı ve şaşkın
Ve çabuk bir merhaban vardır bir yerden gelenlere
O bir yerler ki, diyelim çok uzak olsun
Sen gelmiş gibisindir oralardan, otobüslerden
Yollardan, deniz üstlerinden topladığın gülüşlerle
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.

Seni görünce dünyayı dolaşıyor insan sanki
Hani Etiler'den Hisar'a insek bile
Bir küçük yaşındasın, boyanmış taranmışsın
Çok yaşında her zamanki çocuksun gene
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.

Mart ayında patlıcan, ağustosta karnıbahar
Mutfağın mutfak olalı böyle
Bir adın vardı senin, Tomris Uyar'dı
Adını yenile bu yıl, ama bak Tomris Uyar olsun gene
Ben bu kış öyle üşüdüm ki sorma
Oysa güneş pek batmadı senin evinde
Söyle
Ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm müydü hiç.

edip cansever/yaş değiştirme törenine yetişen öyle bir şiir

kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım
                        geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım

git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
                   o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip
yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz 
                      bir şarkıyım

belki
sararmış
eski resimlerde kalırım

belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti

değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.

aynı gökyüzü aynı keder.

bir eflatun ölüm/behçet aysan

de ki dünya
ve dağlarına bu kadar üzgün davranan dünya
madem bu yağmur bu çamuru anlamıyor artık
sen dönerken ben bu kahrı bir ağız tadı olarak öneriyorum hayata
işte
derler ki ruhunda kocaman şüphe
kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan
insan
yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan

aslında giderim giderim bu dağ bana büyük 
şu oda bana geniş
bu ev bana dar dediğim zaman
hiç işe yaramayan o çarşamba
simsiyah bir kadın 
bütün çirkin sularımı içen o ağızla kaldım hayatta
dünya 
biraz da kaldığım hayattan yazıyorum bu mektubu sana
çünkü sen ve hayat
yarısı gelinen yarısı kalınan bir yermiş bunu asla unutma

de ki dünya 
geldiğim ya da kaldığım 
beni tamam eden her neyse onun adına 
sana gelmiştim hayatta kaldım yanlışlıkla 
hayatta 
ki istesem karmakarışık yağmur da diyebilirdim buna 
kalbimdeki en güzel kara leke
başını ve sonunu unuttuğum o uzun cümle 
şehirleri anladım 
ama anlamadım bu kadar köyü neden gezdirdim yanında

bak benim kırk kere fotoğrafım da var kalbimle yan yana 
işte burada dağlarım çok üzgün
burada hayatı sevme tehlikesi geçirmişim ben 
burada merak ettiğim uykularını uyumuşum senin 
simsiyah bir gülü dilim dilim vermişim sana 
sönen bir ışık 
biten bir şey gibi bitmiş kalbim 
inanamadım dünya
sen dönerken evine dönüyormuşsun aslında
başını ve sonunu unuttum 
bu yüzden artık her şeyin tam ortasına konuşmalıyız galiba

dünya dünya 
yalvarırım artık bir gün beni uyandırma

seyyidhan kömürcü/üç dağ

ziya osman saba/ büyülü resim

üstünde yağmurdan başka hiçbir şey yoktu
anlam olmak için yeterince çıplaktın
şiirin nasıl bir şey olması gerektiğini
hatırlatıyordu gözlerin, sana böyle inandım:
ben inanmak için şiir yazıyorum, gözlerin
cihangir'i hatırlatıyordu, hayal içinde fakir
üsküdar'dan o rüyaya baktım: maviydin
bir özletip bir geri çekiyordun denizlerini!
usul usul inandım güzelliğin hatırına yağan
yağmurun üstümüzde hakkı vardır, inandım
uzak bir mavi kızın gözlerindeki bulut
burada içimize yağacaktır, inandım, mavi
bir yağmurluğun da olsa şiirden ıslanırdın!
gövdene de böyle inandım, duruydu, şiirin
nasıl bir şey olması gerektiğini hatırlatıyordu:
öyle çıplaktın ki içinde şiirden başka
hiçbir şey yoktu, gövden neyi hatırlatıyorsa
ona inanıyorum, beni hatırılamasa da, biliyorum
bazı uzaklıkların hiç mektup beklemediğini...

bazı şiirler de bekleyemiyor yağmurun dinmesini!

mavi, haydar ergelen

müslüm yüksel

Popular tracks