آلبوم شیراز چهل ساله شون واقعا" واقعا" یک اثر فیوژن قشنگیه. حیف که تو ایران اثری ازش نیست

Yalda

Dang show | A Lover's Guide

Migardam Dore Donya

آواز آرزومند - آلبوم رندان مست

مادر - علی حاتمی - خاکشیر مزاج

ساز خاموش
محمدرضا شجریان - حسین علیزاده
کیهان کلهر - همایون شجریان

ساز خاموش عنوان آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و موسیقی حسین علیزاده که در سال ۱۳۸۶ منتشر شده‌است. این آلبوم بخش اول کنسرتی است که آذر ماه سال ۱۳۸۴ در تالار بزرگ کشور در تهران بر‌گزار شده‌است. این آلبوم در آواز دشتی است و اشعار آن از عطار، حافظ، مولوی و شفیعی کدکنی است. مدت زمان این آلبوم ۴۸ دقیقه و ۱۱ ثانیه و ناشر آن شرکت دل آواز است.

Avaz Khosro Va Shirin-(IRMP3.I

از همان تاسیس اولین «زندان سیاسی» در ایران رضاخانی تا به امروز زندان همواره هم مکان سرکوب بوده است، هم مکان مقاومت. از اولین اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان قصر آدولف رضاخان تا آخرین اعتصاب غذای هفتگی زندانیان در دفاع از «حق حیات» و علیه مجازات اعدام که از زندانیان سیاسی قزل‌حصار آغاز شده است و هم‌چنان ادامه دارد، زندان در کنار محلی برای انقیاد بدن‌های نافرمان، محلی برای سرکشی و سرپیچی‌ها هم بوده است. این سرود را در دومین سه‌شنبه از سال ۱۴۰۳ منتشر می‌کنیم، در همبستگی با زندانیانِ در اعتصاب غذای زندان قزل‌حصار، ندامتگاه کرج، بند زنان و بندهای ۴ و ۸ زندان اوین، زندان وکیل‌آباد مشهد، زندان سقز، زندان خرم‌آباد، زندان خوی و زندان نقده، زندانیانی که همه «زندانی سیاسی» نیستند اما به فراست دریافته‌اند مقاومت امری جمعی است نه رقابت برای اشغال فضای بیشتر و به ویژه آن دسته از زندانیان سیاسی‌ای که در این اعتصاب غذای هفتگی حضور دارند تا هم‌بندیان آنها، همان محکومان بی‌چهره‌ی جرائم عمومی، همان‌ها که شهره‌اند به «زندانی عادی» و اغلب هیچ صدا و تصویری ندارند تا بعد از اعدام که وارد آمارهای حقوق بشری می‌شوند، همان قربانیان جامعه‌ی استبدادیِ طبقاتی را چنین بی‌مهابا، هفته به هفته در زندان‌های گوناگون به دار نیاویزند. آنهایی که علیه خود پدیده‌ی «زندان» دست به اعتصاب غذایی هفتگی زده‌اند به این امید که صدای ناشنیده‌ی هزاران زندانی زیر حکم اعدام گسترش یابد و تکثیر شود تا روزی که «ز بند این اوینِ بی‌کران رها شویم».
سه‌شنبه، ۱۴ فروردین ۱۴۰۳

متن سرود:
رازدار باش زیر هر شکنجه‌ای
چون که با ستم پنجه توی پنجه‌ای
ای رفیقِ انقلابِ آن ز جان گذشته‌گان
که در شکنجه جانشان گرفته شد جوان جوان

از قرارمان با کسی سخن نگو
پشت میله‌ها جز به راهمان مپو
زیر مشت و چکمه بوده‌ای و بوده‌ام رفیق
من به نام تو ترانه‌ها سروده‌ام رفیق

نان خلق ما پخته شد ز جان ما
زان که جا زدن نیست در مرام ما
آه جاودان تویی، ستاره‌ی جوان تویی
صبح انقلاب فریاد هر دهان تویی

استقامتت ضامن دوام ماست
نام سرخ تو افتخار نام ماست
تا ز بند این اوینِ بی‌کران رها شویم
زیر مشتشان نباید این زمان دو تا شویم

رازدار باش! | بچه‌های اعماق

▨ نام شعر: ای باغ چه شد مدفنِ خونین کفنانت؟
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
___________
ای باغ! چه شد مدفنِ خونین کفنانت؟
کو خاکِ شهیدانِ کفن پیرهنانت؟

تا سرب که پاشیده و تا لاله که چیده است
در سینه و سیمایِ بهارین بدنانت؟

آه ای وطن! ای خورده به بازارِ شقاوت
بس چوبِ حراج از طرفِ بی‌وطنانت

خونِ که شتک زد ز پدرها و پسرها
بر صبحِ یتیمان و شبِ بیوه زنانت

رودابه‌ی من! رودگری کن که فتادند
در چاهِ شغادانِ زمان، تهمتنانت

رگبار گرفت آنگه و بارید ز هر سو
بر سینه و سر، نیزه و شمشیر و سنانت

ای باغِ اهورایی‌ام افسوس که کردند
بی‌فرّه و بی‌فرّ و شکوه، اهرمنانت

هم‌خوانِ نسیمم من و هم‌‌گریه‌ی باران
در ماتمِ سرخِ سمن و یاسمنانت
▨ 
حسین منزوی
خوانش این شعر به تاریخ نوزدهم آذرماه ۱۳۸۱ در دانشگاه زنجان انجام شده

حسین منزوی | ای باغ چه شد مدفنِ خونین کفنانت؟

▨ نام شعر: فرق مرد با زن
▨ شاعر: عالمتاج قائم مقامی
▨ با صدای: مریم کوشا
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
▨ نقاشی پرتره: ابراهیم صدری

_________
‌خواهرم پرسید فرق مرد و زن در چیست، گفتم: 
گویمت این قصه را با نکته‌ای سر بسته اما

در دکان آفرینش جنس ما و اوست یکسان
عمر ما طی می‌شود در کیسه‌ای در بسته اما

بر فراز کاخ هستی او به پرواز است و ما هم
جنبشی داریم در کنج قفس، پر بسته اما

دست قدرت فرش کرده‌ست از ازل باغ جنان را
زیر پای مادران، بر روی مادر بسته اما

ناامید از بخت نتوان شد که بس درهای رحمت
پیش روی ماست، تا دامان محشر بسته اما

گر نبازی خویش را ای آشیان گم‌کرده ای زن
غیر از این ره نیز باشد راه دیگر، بسته اما

تا برون آید زن از این محبس مردآفریده
دست و پا باید، که هست ای جانِ خواهر، بسته اما
▨
عالمتاج قائم‌مقامی
متخلص به ژاله
از کتاب دیوان عالمتاج قائم‌مقامی (ژاله)، انتشارات ما، ۱۳۷۴: ۴۵

عالمتاج قائم مقامی | فرق مرد با زن | صدای مریم کوشا

«شعر، به یاد خاوران»، شعری است از محسن عمادی برای خاوران و برای آنهایی که زبانشان در ایستگاه‌های مرزی توقیف شده است. و نیز اولین شعر با صدای شاعر از چنین مجموعه‌یی که در منجنیق منتشر خواهیم کرد. 
شعر، به یاد خاوران 
۱ 
کلمات گورستان اشیایند 
صدای اسبی را که در این سطرها یورت می‌رود 
از کودکی‌ام نشنیده‌ام 
و خنده‌های تو در نوجوانی‌ام پوسیدند 
می‌نویسم 
انگار به زیارت اهل قبور می‌روم 
اگر تصادفن زمان مسیری معکوس طی کند 
پچ‌پچه‌های پدرم در گوش متن می‌پیچد 
و صدای گلوله 
خواب سطرها را بر هم می‌زند 
و شعر با موهای آشفته 
در اتاقی راه می‌رود 
که سال‌هاست پوسیده‌است 
کلمات روی نقشه‌ی محو خانه‌ای چیده‌شده‌اند 
این‌جا پنجره است 
پشت پنجره حیاط است 
کسی نمی‌داند که کدام کابوس شعری را بیدار می‌کند 
گاهی پنجره و نگاه دزدیده‌ی عروس همسایه را بر می‌دارد 
گاه تاب و دوچرخه را 
یا دیوار را با همه‌ی نقاشی‌های ارزان‌قیمتش 
آن‌قدر نگاهشان می‌کند 
تا زنده‌شوند 
و در فاصله‌ی دم و بازدم اشیای زنده 
به خواب می‌رود. 
۲ 
سال‌ها پیش پچ‌پچه‌های پدرم 
در خواب‌های متنی آواره شد 
و شعر سه هزار شمع روشن کرد 
سه هزار قایق کاغذی ساخت 
همه را به اقیانوس سپرد. 
حالا که من چمدان‌هایم را بسته‌ام 
و منتظر اولین قطاری‌ام که مرا برنگرداند 
شعر، سوار دوچرخه‌ایست 
سراسیمه و لرزان رکاب می‌زند 
بر دست‌اندازها، چاله‌های آب 
زنگ دری را می‌زند 
و به نجواها و هق‌هقی خیره می‌شود 
که می‌ترسند شنیده‌شوند 
در گوش متن نجواها آن‌قدر بلندند 
که سوت هیچ قطاری را نمی‌توان شنید 
من هنوز در ایستگاهم 
و شعر در خاوران 
مرده‌های چندین ساله را 
از نگاه نگهبانان دور می‌کند. 
۳ 
یک سال پیش 
شعر از شکاف سیم‌های خاردار می‌گذشت 
سربازان بر تپه‌های پستان‌هایت پاس می‌دادند 
لب‌های تو را می‌دزدید 
دست‌هایت را 
و تنت را از نو می‌آفرید 
امسال سربازان بر لبه‌ی هیچ پاس می‌دهند 
تنت، سرقت شده است. 
در ایستگاه 
نیمکتم را مرده‌ای اشغال کرده‌است 
که شعر نامش را نمی‌داند 
همانطور که نام تو را یاد نمی‌گیرد 
گلوله و خون گرم 
در سطرها رسوخ می‌کنند 
هیچ کاغذی خون را بند نمی‌آورد 
ایستگاه پر از مسافرانی‌است که مرده‌اند 
جوخه‌های آتش 
طناب‌های دار 
منتظر هیچ قطاری نیستند 
پچ‌پچه‌ی گورکنان 
زنگ سه هزار خانه را به صدا در می‌آورد. 
سه هزار دوچرخه 
در کوچه‌ها رها شده‌اند. 
۴ 
هیچ شعری روبروی جوخه‌ی آتش نایستاده است 
جوخه‌ی آتش هم نمی‌داند 
که کجای شعر را باید هدف بگیرد 
فقط قیمت آب و برق را بالا می‌برد 
نرخ اجاره و هزینه‌ی کفن و دفن را 
نمی‌توانم برای سه هزار مرده در ایستگاه سیگار بخرم 
اما می‌توانم همه‌ی آن‌ها را زنده کنم 
نمی‌خواهم شعر را وادار کنم 
آن‌ها را به گورستانی برگرداند 
که دیگر وجود ندارد 
فقط می‌خواهم به یادش بیاورم 
که دوچرخه‌های رهاشده پوسیده‌اند 
و صدای زنگ مکرر در را هیچ‌کس نخواهد شنید 
آن‌ها در ایستگاه خواهند ماند 
و اگر شعر بتواند از هر خواننده یک بلیط بگیرد 
آن‌ها را سوار اولین قطار یک‌طرفه می‌کند. 
در سرزمین من 
سه هزار مرده در ایستگاه طبیعی است 
سه هزار مرده در قطار طبیعی است. 
۵ 
در ایستگاه‌های مرزی 
زبان‌های ما را توقیف می‌کنند 
کلماتمان از مرز که رد می‌شوند می‌پوسند 
من دست‌هایت را بیرون ایستگاه رها کرده‌ام 
سوت قطار کلماتم را دستپاچه می‌کند 
کلمات همه‌ی کوپه‌ها را پر کرده‌اند 
کابوس‌های هزار ساله می‌بینند. 
کلمات من جوان‌اند 
سی‌ساله‌اند 
زیر این لباس زندانی اما 
لایه بر لایه 
بر خود انباشته‌اند. 
زرد، رنگ اولین کفش مدرسه‌ام نیست 
سرخ، رنگ قلک و 
آبی، رنگ اولین دوچرخه‌ام. 
کلمات با رنگ‌های پیرهنت بالغ شدند 
گله‌ی اسب‌های گریان بودند 
رنگین‌کمانی که از تن در می‌آوردی 
که در هوا قوس بر می‌داشت 
و روی گل و لای سقوط می‌کرد 
روی دستبند، تاریکی، فرمان آتش. 
۶ 
برای نان و شیر در این صف بلند نایستاده‌ام 
ایستاده‌ام تا زبانم را تحویل دهم 
همه چیز از مرز که رد می‌شود، سبک‌تر می‌شود 
ایستاده‌ام تا ترجمه شوم 
دوچرخه‌ای روی مرزهای من راه می‌رود 
بر دست‌اندازها، چاله‌های آب 
شعر به حروف ربط و اضافه خیره می‌شود 
در فاصله‌ی من و من 
من تا از بر یا من 
باران می‌بارد 
بر حروف ربط و اضافه 
بر نسبت‌ها. 
در باران 
من از تو دور می‌شوم 
و خاوران در فاصله‌ی من و تو 
وسیع می‌شود. 
۷ 
در زبان من 
هر وقت همه ناگهان سکوت می‌کنند 
یک پاسبان به دنیا می‌آید 
در زبان من 
بر ترک هر دوچرخه‌ی هراسان 
سه هزار کلمه‌ی مرده نشسته‌است 
در زبان من 
با پچ‌پچه اعتراف می‌کنند 
با نجوا سیاه می‌پوشند 
با سکوت 
دفن می‌شوند 
زبان من 
سکوت است 
چه کسی سکوت مرا ترجمه می‌کند 
من 
چطور از مرز رد شوم؟ 


Dang show | A Lover's Guide

Noon Baba

Recent comments

Mohsen Haddad

Related tracks