ستاره های آسمون شهر ما پشت ماه خواب رفتن
نداره هر کسی، چرا که بعضیا ستاره ها شیاف کردن
منم که بی ثبات، مثل باد، بی قرار، بی سواد، غرقم
تو چلچراغ و بلبل و گل و قناری، نور خورشید، که قصه بود رسما
منم گسستم از ورودم، بزم نفس هام و گریه های اولم به رب اعظم
نرفتم پشت سنگر، نبودم سد معبر، نه اهل طفره ام و نه رنگ رنگم
مرد جنگم، بدون سنگ و خنجر، تفنگ و تیر و ضربه ام
که بستنم به قفل و زنجیر ، شکستنم به حکم تنبیه
ندارم میل به تمجید ، نه دست و تشویق
بین مردمم که سبب راه رو کج کنم به سمت رفتن ... 


najafi saeed