ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمان است
ای باران ...ای باران... از غصه‌ام آگاهی بزن نم به خاکش زاشکم نپرسد چرا تنهائی ... بگو به خاکم نشینِ ماهی ...
می باری بر مزارش خوش به حالت که بارانی

Alireza Ghorbani - ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمان است

به سرزمین تو آمده‌ام، سرزمین آفتاب، به بارگاه غریب پرشكوهت آمده ‌ام، پرنده معرفت دلم را رها می‌ كنم،
سلامم را آغشته به عطر خلوص می ‌كنم و می ‌گویم:
«السلام علیكم یا علی بن موسی الرضا»

Emam Reza - Aghasi ... مرحوم آغاسی - امام رضا

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺷﺪﻡ ﺍﯼ ﻧﻮﺭ ﺳﻼ‌ﻡ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺯﺍﺋﺮﺗﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﻼ‌ﻡ

ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺳﻼ‌ﻡ
ﺑﻪ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﺭ ﺳﻼ‌ﻡ
_______________
دستم به روی سینه برای ارادت است
این بارگاه قدس امام کرامت است

حتی اگر که دورترین راه تا حرم
دائم دلم کنارِ تو گرم زیارت است

فرقی نمی کند زِ کجا می دهم سلام
تو می دهی جواب مرا، اصل نیت است

Piece of Heaven - آمدم ای شاه پناهم بده - استاد محمد على کریمخانی

Fire In My Heart - کمانچه - استاد کیهان کلهر و شجاعت حسین خان

خوشا نماز و نیاز کسی که از سر درد 		
...
به آب دیده و خون جگر طهارت کرد

Amazing Azan in Mashhad Imam Ali-Rida - أذان مشهد عند الامام علي الرضا ع

خاک بودم، آب گشتم‌،گل شدم،عالمی گل کردم، آخر دل شدم - حسام الدین  سراج

  من از هجوم خستگی . . . حریف دنیا نشدم . . . کنار سفره ی زمین . . . نشستم و پا نشدم . . .

کنار عکس تو پر از حال و هوای گریه‌ام . . . شکوه نمی کنم ولی پر از صدای گریه‌ام . . . شکوه نمی کنم ولی حریف دنیا نمی شم . . . مثل یه بغض کهنه‌ام . . . جون می کنم وا نمی شم . . . 

شکوه نمی کنم ولی . . . دوزخ دنیا مال من . . . تو پر کشیدی از زمین . . . به شوق پروانه شدن . . .

برق کدوم ستاره زد . . . تو چشمایی که یادمه ؟ تو دل سپردی از ازل . . . تو پر کشیدی از همه . . . قصه کدوم فاصله بود ؟ که از رگ تو کنده شد ؟ بین کدوم دقیقه بود ؟ که قلب تو پرنده شد ؟

من از هجوم خستگی حریف دنیا نشدم-تو پر کشیدی از زمین، به شوق پروانه شدن

محمد علی کریمخانی 

ای زلف خون فشان توام لیله البرات 
وقت نماز شب شده حي علي الصلاة . . .
برخیز روی نیزه ببین صف کشیده اند .. . 
پشت سرت تمامی ذرات کائنات . . .
احرام بسته آمده‌ام تا کنم ثواب . . . 
اینجا مطاف عشق من است و مصاف نیست
...
دیگران را هنر آموخت، مرا مجنون کرد
...
خانه مثل هر سال برای مراسم تاسوعا و عاشورا پر از پرچم شده ، اما تو بگو من چه کنم که هر روزم شده عاشورا ... ؟
من نه از خاکم ... نه از آبم ...
که تنها آتشمـــــــ ...
شمع لرزان وجودم را ، شبی آرام نیست ...

کریمخانی ::  اینجا مطاف عشق من است و مصاف نیست

طوف دل كن كه حرم خانه ی دلدار اینجاست 
 به كجا می روی آرامگه یار اینجاست 

 روز و شب برسر بازار جهان گردیدیم 
 یوسفی را كه ندیدیم به بازار اینجاست 

 سلام علی العطشان عند الفرات
 سلام علی العریان عند الفرات

...
طوف دل کن که حرمخانه دلدار اینجاست

 به کجا میروی آرامگه یار اینجاست

 گوهر خویش مکن عرضه به هر کس ای دوست

 بازآر از سر بازار خریدار اینجاست

 رشته دل به همان نرگس بیمار ببند

 تا ببینی که شفای دل بیمار اینجاست

 چند با سرزنش خار مغیلان سازی

 راه خود دور مکن آن گل بی خار اینجاست

 شمع محفل نشدی درس زپروانه بگیر

 تا بسوزد همه هستیت بیا نار اینجاست

 نه سوی دیر برو نه ره بتخانه بگیر

 زائر کعبه دل باش که دلدار اینجاست

 روز و شب بر سر بازار جهان گردیدیم

 یوسفی را که ندیدیم به بازار اینجاست

 سجده باید به خم ابروی دلدار آورد

 تا ابد قبله دل های گرفتار اینجاست

 فیض از نخل پر از میوه میثم گیرید

که تجلیگه صد میثم تمار اینجاست

کریم خانی:: طوف دل كن كه حرم خانه ی دلدار اینجاست  ...  به كجا می روی آرامگه یار اینجاست

عاشقان رفته اند سوی او بس کن این جستجو
ای دریغ از سفر کو به کو با من از او بگو
عاشقان رفته اند در پی معشوق خویش
عابدان سرنهند در ره معبود خویش
بد به حال کسی که چو من تنها بماند
بی صدا گریه کن گریه کن از بود خویش

جامانده از کاروان ... عاشقان رفته اند ... در پی معشوق خویش

تو مردمک چشم من مهجوری ...زان با همه نزدیکیت از من دوری... نی نی غلطم تو جان شیرین منی ... زان با منی وز چشم من مستوری ... بیـا تا جوانم بده رخ نشانم، که این زندگانی وفایی ندارد
که این زندگانی وفایی ندارد

ندیدم شهی در دل آرایی تو
به قربان اخلاق مولایی تو

تو خورشیدی و ذره پرورترینی
فدای سجایای زهرایی تو

نداری به کویت زمن بی نواتر
ندیدم کریمی به طاهایی تو

نداری گدایی به رسوایی من
ندیدم نگاری به زیبایی تو

نداری مریضی به بدحالی من
ندیدم دمی چون مسیحایی تو

نداری غلامی به تنهایی من
ندیدم غریبی به تنهایی تو

نداری اسیری به شیدایی من
ندیدم کسی را به آقایی تو

امید غریبان تنها کجایی؟
چراغ سر قبر زهرا کجایی؟

تجلی طاها

گل اشک مولا

دل آشفته داغ آن کوچه غم

گرفتار گودال خونین

دل افکار غم های زینب

سیه پوش قاسم

عزادار اکبر

گل باغ لیلا

پریشان دست علم گیر سقا

نفس های سجاد

نواهای باقر

دعاهای صادق

کس بی کسی های شب های کاظم

حبیب رضا و انیس غریب جواد الائمه

تمنای هادی

عزیز دل عسکری

پس نگارا بفرما کجایی؟ کجایی؟ کجایی؟

دلم جز هوایت هوایی ندارد

 لبم غیر نامت نوایی ندارد

وضو و اذان و نماز وقنوتم

بدون ولایت صفایی ندارد

دلی که نشد خانه یاس نرگس

خراب است و ویران ، بهایی ندارد

بیا تا جوانم بده رخ نشانم

بیا تا جوانم بده رخ نشانم

که این زندگانی وفایی ندارد

که این زندگانی وفایی ندارد

تو مردمک چشم من مهجوری ...زان با همه نزدیکیت از من دوری... نی نی غلطم تو جان شیرین منی

شکستم که تا صید دست تو باشم ... چقدر گریه کردم که حاجت روا شم ...

چرا دل ندادم به صیاد عالم؟

که از دام این جسم خاکی رها شم؟

بمن کیمیای سعادت بیاموز ...

که از دولت ناب مولا طلا شم ...

اللهم إنی اسئلک صبراً جمیلاً ... بمن کیمیای سعادت بیاموز ... که از دولت نابت طلا شم ...

مرا دردی است ناپرسان 
مپرس از من که سربسته 
چه شب‌ها زنده می‌دارم 
چه تب‌ها می‌برم باری

بابا! 

افتاده ام دیگر ز پا بابا 

دلم شده ماتم سرا بابا 

دیدم سرت بر نیزه ها بابا 



آسمان سوزد به حال قلب زار هر یتیم دل شکسته 

می کشد دست نوازش هر ستاره بر دل غمگین و خسته 

بغض هجرانت پدر راه نفس را بر دل و بر سینه بسته 

بابا! 

خون شد دلم ز غصه ها بابا 

دمی کنار من بیا بابا 

دیدم سرت به نیزه ها بابا 

بابا! 

افتاده ام دیگر ز پا بابا 

دلم شده ماتم سرا بابا 

دیدم سرت بر نیزه ها بابا 



برگ یاس کوچکت را روز و شب ها زد نشانه خار صحرا 

می زند دشمن ندارم پای رفتن خون شده بر قلب زهرا 

باید از ره آید آن سردار لشکر تا بگیرد دست من را 

بابا! 

عمو ی من رفته کجا بابا؟ 

نفس ندارم به خدا بابا 

دیدم سرت بر نیزه ها بابا 

بابا! 

افتاده ام دیگر ز پا بابا 

دلم شده ماتم سرا بابا 

دیدم سرت بر نیزه ها بابا

بابا افتاده ام دیگر ز پا...مرا دردی است ناپرسان ... چه شب‌ها زنده می‌دارم ... چه تب‌ها می‌برم باری

مالکیت آسمان را به نام کسانی‌ نوشتند که به زمین دل نبستند 

کاری است قوی ز خود بریدن

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نكنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به يادگار دردي دارم

كان درد به صد هزار درمان ندهم

سفر آسمان را باید با دل رفت ...

محمداصفهانی- ای تغییر دهنده دلها و دیده‏ها، بگردان حال ما را به نیکوترین حال... یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ،حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَال

محمداصفهانی -  بگردان حال ما را به نیکوترین حال ... حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَال

محمد رضا شجریان - دعای تحویل سال ... یا مقلب القلوب و الابصار

یه پلاک ، که بیرون زده از دل خاک
روی اون ، اسمیه از یه جوون
یه پلاک ، از دل خاک
یه پوتین ، فقط مونده از یه جوون که خوابید روی مین
استخون ، یه کلاه با یه عکس وصیت نامه ی غرق خون
یه جوون ، که پدر شد و پر زد و دخترکش رو ندید
دختری ، که پدر رو ندید و آغوش پدر نچشید
یه پدر ، بیست و چند ساله و چند ماهه چشماشو دوخته به در
مادری ، منتظر واسه دیدن قامت و روی پسر
یه پلاک ، از دل خاک…

عشق یعنی یه پلاک ، که زده بیرون از دل خاک
عشق یعنی یه شهید ، با لبای تشنه سینه چاک
عشق یعنی یه جوون ، یه جوونه بی نام و نشون
عشق یعنی یه نماز ، با وضو گرفتن توی خون
عشق یعنی انتظار،  تو دل یه مادر بیقرار
چشم تر مونده به راه ، واسه نشون یه مزار
عشق یعنی یه پدر ، که شبها بیداره تا سحر
عشق یعنی یه خبر ، خبر یه مفقود الاثر
یه پلاک ، که بیرون زده از دل خاک
روی اون ، اسمیه از یه جوون
یه پلاک ، از دل خاک

یه پلاک،که بیرون زده از دل خاک،روی اون،اسمیه از یه جوون…

یه پلاک از دل خاک…

یه پوتین،فقط مونده از یه جوون که خوابید روی مین…

استخون،یه کلاه با یه عکس،وصیت نامه ی غرق خون…

یه جوون،که پدر شد و پر زد و دخترکش رو ندید،دختری که پدر رو ندید و آغوش پدر نچشید…

یه پدر،بیست و چند سال و چند ماهه چشماشو دوخته به در،مادری منتظر واسه دیدن قامت و روی پسر

یه پلاک از دل خاک…

عشق یعنی‌ انتظار،یه پلاک، یه پوتین، یه دختر، یه مادر،یه پدر،یه بی نام و نشون،یه مفقود الاثر

در مجلس ما مـاهِ رخ دوست تـمام است
...

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و یاقوت به آفاق بپاشی!

ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!

هشدار! که آرامش ما را نخراشی

ماه و ماهی ... در مجلس ما مـاهِ رخ دوست تـمام است...

علیرضا قربانی- اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است،من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

با تو نگفته بودم از گریه های هرشب
 عشقت نشسته بر دل جانم رسیده بر لب
 جانم رسیده بر لب


من بی تو سرگردان من بی تو حیرانم
 شرحی ز گیسویت حال پریشانم
 بی تابم این شب ها بی خوابم ای رویا
 از تو چه پنهان من گم کرده ام خود را

پیدایم کن
 شیدایم کن
 آزادم کن از این سکوت بی پروا
 پیدایم کن
 شیدایم کن
 آزادم کن از این سکوت بی پروا


بی تابم این شب ها بی خوابم ای رویا
 از تو چه پنهان من گم کرده ام خود را
 چشمی بگشا بشکن شب را
 تا با تو بگذرم از این همه غوغا

پیدایم کن
 شیدایم کن
 آزادم کن از این سکوت بی پروا


با تو نگفته بودم از گریه های هرشب، عشقت نشسته بر دل، جانم رسیده بر لب ...

ای قطره های باران با جوی ها بگویید
کان رهرو غم آلود زین رهگذر کجا رفت
ای جوی‌های آرام از رودها بپرسید
زین راه راز پیوند آن همسفر چرا رفت
ای رودهای سرکش که آشفته و سبک پوی
آغوش می‌گشایید دریای بی‌کران را
آنجا که بی‌نهایت در بی‌کران غنوده است
از موج‌‌ها بجویید آن راز جاودان را
ای قطره‌های باران ای جویبار آرام
ای رودهای سرکش و‌ی بحر بی‌کرانه
سرگشته و ملولم در دشت خاطر خویش
آیا شما ندارید زآن بی‌نشان نشانه...؟

علیرضا قربانی
طهمورث پورناظری
شاعر: پرتو کرمانشاهی

ای قطره های باران، آیا شما ندارید زان بی نشان نشانه؟

تاکی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد

دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد

در میکده رهبانم و در صومعه عابد

گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه

روزی که برفتند حریفان پی هر کار

زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار

من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار

حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار

او خانه همی جوید و من صاحب خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو

هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو

در میکده و دیر که جانانه تویی تو

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید

پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید

عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید

یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید

دیوانه منم من که روم خانه به خانه

عاقل به قوانین خرد راه تو پوید

دیوانه برون از همه آیین تو جوید

تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید

هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید

بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه

بیچاره بهائی که دلش زار غم توست

هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست

امید وی از عاطفت دم به دم توست

تقصیر خیالی به امید کرم توست

یعنی که گنه را به از این نیست بهانه

 شیخ بهائی

Narges Km

Popular tracks