اثر پیش رو بازپرداخت کاری است از سال نود و دو که ابتدا در دستگاه همایون و با ساز تار و با عنوان اتوود شماره ی یک، اپوس 45 ضبط شد و این بار با نام نوروز93 و با تغییراتی قابل توجه نشر می شود. تونالیته ی این قطعه، عنوان «صبا» را به افتخار یکی از بزرگترین خالقان موسیقی ایران، «ابولحسن صبا» برخود گرفته است. صبا، از فواصلی تشکیل شده است که در موسیقی ایرانی اثری از آنان دیده نمی شود و شاید بتوان همایون را نزدیک ترین مایه چه از نظر فنی و چه از نظر حسی بدان دانست. دو دانگ متنافر، ویژگی بنیادین آن را شکل می دهند و البته کار آهنگسازی و پرداخت بر روی آن را مشکل می سازند. در ریشه های تاریخی این گام(مایه) جای تحقیق و بحث فراوانی وجود دارد، اما به طور کلی ردپاهای آن را در موسیقی یونان کهن، منطقه ی آناتولی، موسیقی بین النهرین، مصر و کم و بیش موسیقی اقوام سامی، و البته مردمان قفقاز، می توان شنید و کمی عجیب به نظر می رسد که در هیچ اثری از تاریخ موسیقی ایرانی چه در وجوه مقامی و چه در وجوه دستگاهی آن، دخالت این گونه فواصل را شاهد نیستیم، چه آن که اجرای آن ها با پرده های ایرانی امری بعید و ناگوار به نظر نمی رسد. قابل توجه آن که اجرای اتصال دانگ های این گام بر روی تار و سه تار، نیازمند نوعی از انگشت گذاری است که در موسیقی ایرانی جدید به نظر می رسد و در آن انگشت دوم بلااستفاده و بهره گیری از انگشت چهارم ضروری به نظر می رسد. این قطعه، فارغ از تونالیته، متضمن تکنیک ها و تمهیداتی در ساخت و اجرا بود که نگارنده را به انجام آن ها راغب ساختند، جالب آن که از ابتدا در فرم «اتوود» شکل گرفته بود. کانسپت اصلی آن، به ساده ترین صورت، تلاشی برای توجه هرچه بیشتر بر روی چندنوایی یا پلی فونیسم در آهنگسازی برای یک ساز بوده که خود را در تاکید بر استفاده از نت های سیم های سوم و چهارم سه تار و در گرفتن نوعی آکورد جدید(از منظر اجرا)، نمایان ساخته است. تکنیک انتهایی قطعه نیز تلفیق اوزان ریتمیک و غیرریتمیک بوده است که بی ارتباط با عنوان ادبی قطعه و اشاره به مفهوم فصل، تغییر و دیالکتیک نمی باشد. فارغ از ادعایی بی تاثیر، قطعات شورانگیز و فغان از حسین علیزاده و بیداد از پرویز مشکاتیان تاثیرات الهام بخش ذهنی به خصوصی در شکل گیری و قوام این قطعه داشته اند. 


Norouz93 in F saba, OP.46

رنگ شماره ی سه ( نوروز 94) – صبا
Reng No.3 in F Saba, Op.47
قطعه ی نوروز 94، آخرین قسمت از «سه گانه ی صبا» می باشد که در فرم رنگ و در وزن شش هشتم پرداخته شده است. در موسیقی سنتی ایرانی، قطعات ضربی در سه فرم رنگ، چهارمضراب و پیش درآمد خلاصه می شوند، اما به نظر می رسد تنوع چشمگیر آثار و قطعات آهنگسازان معاصر و وجود نیاز به تحلیل و نقد آن ها، می تواند بستری باشد برای ابداع فرم ها و اسامی جدید در حوزه ی قطعات ضربی و ریتمیک، که این امر خود بر عهده ی اساتید و صاحب نظران می باشد، اما به هر جهت مراد از طرح این مبحث آن بود که قطعه ی حاضر، می توانست نامی جز رنگ نیز به خود بگیرد، خصوصا آن که تغییر تمپو در میانه ی آن، در سه بخشی شدن اثر تاثیرگذار بوده و آن را از لباس یک کل به در می آورد. توجه به ساختار سه بخشی A-B-A و یا A-B-A' ، بر گرفته از موسیقی کلاسیک اروپاست، همچنانکنه اولین نمونه های آن در موسیقی ایران را در قطعات استاد وزیری ( به عنوان مثال بندباز) شاهد هستیم. ریتم پایه که در بخش زیادی از قطعه تکرار می شود، ملهم از قطعات ریتمیک سنتور و به طور اخص آثار استاد پرویز مشکاتیان بوده، که با دخل و تصرف و گردش و چرخش مداوم در ذهن بدین صورت در آمده است. در ملودی اشاره ای به قطعه ی «دختر بویراحمدی» را می شنویم که با گام صبا ترکیب شده است.



Reng No.3 in F Saba, Norouz 94, Op.47

composed and performed by ©SeremidJonveisy
painting by ©RozenidYeeltari

Turkish Dance

Jamal Dance

Luri Dance in Blue

Thunderstorm above Volcano

composed and performed by ©SeremidJonveisy2012
painting from ©Rozenid.Yeeltari 2017

Today_a chapter from the "lost years" season 1391

composed and performed by SeremidJonveisy
painting by RozenidYeeltari

In memory of master Zolfonun

نوروز92

سه تار
دستگاه همایون
Noruz92

Setar
in Mode Homayun

Chaharmezrab No.1, in C homayun, Op.27

سرود صبحگاهی
تار
 دو ماژور

Morning March
Tar
in C Major


Nariman.M.H Music Gallery

Popular tracks