Tanhaie

Sabr

Oghdeh

Khodetio Khodet (ft mokhadder)

Khodet bash

چشای کورو بی اعصاب 
تو صورته هر کی خورد بهم مونده حرفام 
کسی نداد گرا چرا میکنی تو  رفتار 
اینجوری که پر میکشن از دورت هر بار 
یه نفر 
شکله فیست ترسناک ، تر از قبل 
دم خور میشه سخت بات یه طرف
و همیشه رو لبات یه دونه لفظ چرخید 
سخت راه میاد ؟ پس باز ،به چپم
توی فردام ، واسه من نیس رویا
تو کدوم ، دل بود جام ؟
پس میرم من ، میمیرم من 
جای تو باز
همه صحنه های دردناکو ندیدن 
ولی خب ، اون بالایی داد حکمه منو تهش 
توی این مسیره صاف برو قدی که 
ردی نباشه از تو تو زمینم
من همینم ، گاهی شور گاهی تلخ 
قده عمره کوتام دردامو جوییدم و پریدم
و واسه خودم زخمامو خریدم 
و مثه همه نبود چیزی برام شیرین ، حقیقت 
       همیشه تلخه ، کاش دروغ بود




ورس ۲:

بیا بزنم تاریخچه دلمو ورق 
یه گوشه خونه بود که خط زدم رو لفظه شرف
زندگیمو یه سکانسه پره طنزه تلخه مسخره میشدم با هر احدی طرف
کله این قرنو تو نبرد بودم با 
هر کی کردم تو سرم با جنگ تا
جریحه هاشو،  ممن ، ور ، میداشتم 
میرفت تا نفره بعدی بشه با من خاک
با این دروغای واقعی حال کردم 
همه اینجوری به همدیگه وابسته ان
جای گلوله یه داغش میمونه ولی 
روی قلبه بی دفاعه لامصب
پس ، کجایه داستانه منن اینا ؟
همونا که یاد میدادن بهم عوضی باش
منو یه فریاده بی تاثیره علنی داد 
یه نشونه به این نابینا و لعنتیا
تو این شهره ، گنده ، لعنتی 
دیواری به‌ کوتاهیه من ندید این
چالشای مسخره زندگیو 
شاید از نگاهه چشمه من ندیدین
به زندگیه من خوش اومدی 
روی گسل این درد جا بنداز
وقتی رفتی دوربینو بردارو 
این سکانسو تو کادرت بنداز

Sekans

منو یه مزرعه یه دلتنگی
چشام به کور سوی نور هر سمتی که
ادما میگذرن تو دستاشون چراغ نفتی
منو یه فریاد خالی از تاثیر
تو نگامه همه خواسته های قلبیم
با خودم میگم کیو داشتی تا الان
که از چشات بخونه حتی یه حرفی
همه دنبال نفع ان تو سختیت
ریخت ابه پاکو رو دستت
گذاشت جای پاشو رو قلبت
من همیشه همینم رک و صافو پوست کنده
ولی کنارمن همه توی لک و تو اخم هی
نه میدونم باید به چه سازی برقصم
نه میدونم که چه رنگیم اصلا
ولی با نت سنگین غم نوامو
میرسونم به گوشای عشق حتما
کافی بود رو خودم ببندم همه درا رو 
با چشای خونم برم تا ته کلافو
راهمو طی کنم با شاید کلی تفاوت
توی سر چوبیم یا خالی از این تناقض
موندنو مردن
با همه شرایط سوختنو ساختن
با دستایی خالی از حس نوازش
تو قمار دنیا روحمو باختم
انگار
همیشه یه تاوانی هس
واسه منکه ندارم چیزی که بدم از دست
تو دنیای سرده وحشیای قدرت
اخرین سرمایت حرفای نگفتته
ولی کو گوشه شنوا 
صحنه زندگی خالی از فرصته
به قلبم میزنه محکم تر یه تلگنر
تا بشه یه روز بغضم اشک
                                                                                                                                                                                                                                                                                      ورس  ۲
                                                                                                                                                                                                                                                                                یه خواب تلخه ....
تلخه فقط که نظاره گر شه
چشمات
به ادامه خرابه بختت
جنگ با تو یه سراب میخواد بانو
مثه همه محو امید بشی خانوم
درسته دشمنه منی اما هر چی
باشه بالاخره یه روز معشوقم بودی
منو نبین به چشمه غریبه بانو
یادمه یه روز که هر چی داشتم هر چی ساختم یه روزه زیره پات ریختم
ولی با رفتنه تو خشکم زد
شدم مترسکه چوبیه زمینه بی ریشت
دادم تو هر لحظه بهت عشق
بستی همه درا رو ببین حیف
چیزی که از تو ساختم توی ذهنم
الان یه ابلیسه با رخ یه فرشته
منو از من نگیر
دست شکوندی دست ندی ؟
من
خلاصه میشم تو درد همین
برام بسه که حداقل دشمنمی
خنجرتو به پشتم عمیق
زدی حلالت باشه از تو ک خوردم عمیقتر
جراحت از تو رو ب جون خریدم
که اگه تسکینی برا دله من نیستی
فقط کناره من بمونی تو هر پیچی
امیدی برای زنده موندن شاید
همه چیزه من هر چی.
...داستانه تو تمومی نداره
برا منکه شاید دلیلی نداره
منو همه ی خوابایی که بی تو تعبیری نداره
کناره همه ارزوهام تصویره تو جا داره
که نیست، یه دستی که دست تو رو نداره

Matarsag

قول دادم که نمیرم تو راهم
وجدانم شه اذیت
کجای داستانم که همینقد
صدام تو آستانشه حریمم
من ، همیشه همینم
تو خلقم نیست بر گردم از اول
و هر چی سنگ ،جلو پامه دیواره قصمه
کلاغه داستان منم که یه روز برمیگرده خونه
اتفاق، خوده منم لعنتی
از چی بترسم وقتی پشتم گرمه به این رگ تو تن
واسم فرقی نداشت خوب بودن یا بد بودن من
از وقتی رفتم بی اختیار توی جمع تو لک رو ضرب
عین توپاک مثه بهرام یه حس
تو وجودم میکرد بدنمو سر تا وقتی
خودکارم میکرد رو ورق نعره هامو شعر
و وقتی میشنیدمشون میدادم به گله هام دل
چقد حرف داشت لعنتی با من
انگار صد سال شده که باهم نزدیم ما حرف
اینو گفت دفترای خط خطیم عادت
شده که انشا کنم همه چیو از همین حالت
تا وقتی خوب، میکنم همه ی عقده هامو تف
با هر چی بود میکردم شونه ی خواسته هامو پر
با اینکه پول همیشه میبود تو راس کار و رشد 
من واسه دله خودم کردم همه برگه هامو پر                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              
                                                                                                                                                                                                                                                                                          ورس ۲

اگه خوب ، گوشاتو وا کنی میبینی میزنه سنگم حرف
این ادما که سهلن ، همشون یه بم حرف و سفسطه ان
فقط به حرفه دلت گوش بده رفیق
وگرنه میبینی هر روز روی سرت تاری رو سفید
تصمیم با خودم بود همیشه
که کیو داشته باشم تو دلم کی زود رد میشه
به تنها کسی عشق دادم تنهایی بود
تلخ، شاید باشه ولی بعضی وقتا خوب میشه
روی زمینم حتی دستم از همه چی کوتاس
ولی یاد گرفتم با خودم باشم دائم روراست
تو تاکسی فهمیدم که همه اینا کاره اوناس
ولی کی مقصره بیداریم تا صبه زوداس
خستم ، نگاهم خشک شده به در
از ته میرسه عمره من سر
بستس همه ی راه به پشت سر
تهش کج میرسه بار به مقصد
..تو این جهنم عشقه من سوخت
به هر اتفاقه خوب دارم حسه مرموز
از ، وقتی که جاده چشم به من دوخت
همه ، اروزهام کرد از سرم کوچ

Darado del

ساختم خونمو رو اب
کشیدم دورش حسار
جاریه هر طرفی که برا موج باشه سوش ایده ال
از خوبو بدو کج و راست سنگ و اهن و چوب فرقی نداشت چون
ازادیو داشت لا اقل و له له نمیزد براش
قده خواسته هام رویاهام نبودن
درده بدیه کمبود اه
کلی ترک ورداره قلبو روحو بهونت باشه فقط اینکه سراومد
طاقتم بایدم بکشم این بارو به دوش
کلی فرق هست بین کسی میزنه خودشو به خواب با اونکه بیهوشه
با یه دله خون میگیرم میرم سمته خونه
بی گله و بی اه از هر وره این شهر یه خاطره میسوزونه
دوحه منو انگار
اصن هر چی شد گوره بابا شرلیط سخت بیخود نزن زور
تو این شهر گه فقط سرم سوت
میکشه و میکنن ازم دندون
هیچ کسی نموند جلوم نه پهلوم
.....ولی نمیرم از رو
شده کلی راااه برم حتی تنها میکنم غرورمو زیره لگد خورد
  

ورس 2 :

میم مث من مث موج مسر محکم
صبر نمیکنم شب بشه صب پاهام رو قله اس
منو توپ تکونم نمیده لعنتی
خوب تو چشام نگا کن عوضی
روز تو حصار عقده ها بودمو
شب توی خوابه ارزو ها ولی
همیشه یه راهی هس واسه من
زیر خاک رفتی و نبودی جای من
باشیو ببینی چی کشیدمو چی نکشیدم با این مخزن حال بد
ینی قلب
جایی ک فرصت نکرد یه بارم حس کنه چیزیو
کسیو تو خودش راه نداد مغرور بود
ولی همیشه یه جایی هس خالی تهش
نه خوبمو نه ام بد
مسیره کجم طرد
میکنه از هدف من پرتم
همین کرده جذبم
میدونم من عقایدم قابله هضم نیستن
واسه تو که گرد گرفته مختو من نه هیچکس
نمیتونه بگیره ، حقیقت همینه همیشه 
سخته هضمه حقیقت
واسه من تو این چند قدمه
اتفاق پشتمو رویاهام روبه روم
ندای رشدم از قلبم بهم میرسه
جاییکه قراره اسطوره بشم توش
منو نبین اینجوری مرد
با من این مسیرو میرسی به تهش
دنباااله این بودم نبینم خودمو
تو قفسو پر از وصله و زخم

Khooneh

ته هر خط چشمام به یه تیکه از دلمه 
که جا مونده تو برزخه طردو سرده نبودنت
پاییز شروع میکنه به نمایش غمت
جلوی چشم من میچیکه اشکش از صورتش
با چشم بسته رو مرز
رقصیدم به سازه ناکوکت
با رعش و لرزه تو تن
کج میرم با بارو خاموش ، دل
فقط ، زنده منو نگه داشت
رو هر نرمی چشای من تار
میبینه اگه سخت نباشه ، به داده من
دار ، میرسه فقط خدا همین یه بالو بهم داد
خواستم بکنم پرواز ولی دلم به زنجیره زمین گره خورد
دلمو کردم دریا گرمای تنت منو میداد به ابرا
حالا هم حسه پرواز وجودمو گرفته
هم اغوشت جلو سقوطمو
شایدم بکنم شروعمو یه خط شعر
...توی وصف تو وجودمو
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  کورس                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            ته هر خط چشمام به یه تیکه از دلمه 
که جا مونده تووو برزخه طردو سرده نبودنت
پایییز شروع میکنه به نمایشه غمت
جلو چشم من میچیکه اشکش از صورتش
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   ورس 2:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       این سکانسو بی من بگیر
رویاهاتو تو دست بگیر
برام بسه که حداقل دشمنمی همین
خنجرتو به پشتم عمیق زدی
حلالت باشه از تو که خوردم عمیق تر
جراحت از تورو به جون خریدم
که اگه تسکینی برا دله من نیستی
لااقل کنارم بمونی تو هر پیچی
دلیلی واسه یه زنده موندن شاید
همه چیزه من هر چی
همه چیزه من هر چی باشی تو این
مسیری که سمی و ابریه هواش
درگیره طلوع با غروب تو روزاش
..هستی تا ورود و خVوج از رگام این خون
مثه اومدنو و رفتن از لای لبام نفس بشه
بودنت پلوم

Ashk

از کینه پرم کن / نذاز تا تف کنم این خاطراتو صد بار تو سرم دور کنم و بی اراده رو همه چی یه بند قفل کنم و از توو رده خودمو طرفت گم کنم اه
دوست نداشتم جای من باشی چون دوست ندارم ، حالت از خودت بد شه چون دوست دارمتو نمیخوام لخندت اشک
بشه
دائم، با خودم میگفتم مگه صبر چشه؟ بزار
شروعه همه چی یه روز ختمشه ، انگار
واسه منه فقط خمه ابرو هاش ، این دنیا که پشت کرده بهم
نره از روو کاش یه روز
بشه که بشم رو در رو باش
... بد تو باش ولی کی میگه همیشه خوب برندس ؟
پرنده بختم از رو شونم زود سفر کرد
که شکاره لحظه های سوختنم شم


کورس:

همه چی واسم یه ، رنگه دیگس
به چشم نمیاد کجا بهم دست میدی تهش
این دو رنگیا به تو نمیخوره ولی من
تنها کسی بودم که بهش میدادی حق

 ورس ۲:

بزار عقده هام لا شعرام گم شه
کسی فهمید که طول شب براش انگار قطبه
کلیشه شده خوردنه سرت لبه اپن
و خوردن تو سری از چنتا کله گنده
شناسایی نمیشم از روی عکس پارسال
و کسی نمیدونه که چی بوده اصل داستان
و مثه یه وصیت نامه ام سر به مهر
و قد و وزنه این مشکلا بهم نخورد از
نفس افتادن / تنها تناقضمه
تو دنیایی که شباش برام مثه سره صبمه
واژه یه رفیق معنی میده یه شمشیر دو لبه
و گند، زدن به اروزهام یه روزش یه ساعته
منو نبخشنم
به یه وره این روزا و حالمه

Intro

گم و گور 


فراد :

من موندم تنهای تنهای
نه بودن زخمای الان
دیگ ندارم انتخابی
فرقی نداره باشه اشتباهی 
برمیگردم از الان به قبلم
بچه بودم رو لبم لبخند
هرچی میشد بزرگ این تن
هرچی درد بود میشد بیشتر
جالبه خنده با کنایه به زندگی
از اونا که میشه دهنه کج
جالبه ببینی درست میگی
اما حق میرسه به نفر بعد
آره گذشتم از خودم گم و گور
فهمیدم بازی کردم گل یا پوچ
بود سهمم گل توی بازی
دادن پوچو قانع باشیم
هر روز جا میزارم خودم پشتم
شایدم چندباری خودمو کشتم
من از من قبلیم زیاده فاصله ام
صبحا بیدار میشم سیگار لازمم
چایی رو بزنم شروع تکرار
روز میشه شب.شب میشه سر
میزنه آفتاب خواب میره مغز
چشا باز رو به ابرا
کاشکی بخوابم الان
کاش بباره بارون
نیاز رویا که بشیم خوب
میرسه صدام اگ بدی گوش

کورس :

از تو چشام میخونی 
دلم دیگ بارشو بست میدونی 
راهه من جدا ا از هر چی بودیم 
و پای انتخابمون میسوزیم  حالا هم 
گم و گورم بد ، گم و گورم من ، تلخه واسه من 
مشته پوچه تقدیره شوم من 
این روزا 
نمیکنه حالمو عوض هیچی 
فقط یه باره روی دوش من 


نوا : 
عشق دادمو پیر شدم پیر شدم 
تو ایینه دیگه نیست خودم ، نیست خودم
زیره گونه هام خیس شدن ، خیس شدن 
هیچ ارتفاعی نیس بلند ، نیس بلند تر از مرگ
نقطهه سره خط شروع میکنم از ته
جای نامه حق نوشتم، خدا ، حافظ درد
دنیا گورستونه چند میلیارده 
جای زندگیه سنگه قبراست 
با عقده رشد میکنی ، سره بزنگاه 
توی مسیرت یه مرده تنهاست 
حسه گنگی داریو ، تنها
بست نشستی شاکی ، طلبکار
همه چی بازی بود ، مشتی از سره ما 
بعضی وقتا دستتو بردار
جای رویا نیست تو خواب ، اینجاست!!
ته دله من ، تو قلبه این هیپ هاپ
همه میزنن بهم طعنه که ، احمق 
به کی پز میدی ؟  گُر میگیریم ما 
بجا اینکه لال بشینیم جای تو بعد
بجا اینکه خاک بگیره روی خوشم 
یه روزی که خواب میبره تو رو تو وهم 
منه خط میشم رو قاعده یه تو ضرب 
غباره راهو از تنم پاک کن 
مثه آسمونه شبم تار شو 
اگه تو بیابونه قلبت خطه لبم چاک خورد
کجایی مشتی نفس هام مرد
گذروندیم این چن وقت با تو ولی 
ندیدیم ردی ازت پاشو ببین 
نمیشمرم دیگ قدم هامو تا 
برسم شاید منم جای تو

Gom O Goor (ft Nava)

ترک قدیمی به اسم من که سال 1397 ساخته شد امیدوارم لذت ببرین و مودتونو بسازه رفقا ، برای دانلود کار ها به کانال تلگرامی که در کپشن پیج قرار داره میتونید مراجعه کنید و اینستاگرام رو هم برای دیدن خبر پخش موزیک های جدید فالو کنید ، عشقید

Man ( old music )

موزیک گنگ هیپ هاپ از نوا منتظر البوم ایپی هم باشید رفقا

HIP HOP - Nava

ورس ۱ :


یه چکو از دسته بابا خوردم 
یه چکو از دسته روزگاره تخمی 
چک میخوردمو دم نمیزدم 
ولم کردن با یه کوله باره امید 
تو دلم شک پرده اس ، سو نداره خورشید 
میگن مرگ حقه ، زندگیه مفتی 
باید ، عاقبتو تو روزای خوش دید
ولی حاله بدمون میچربید ، همیشه 
در رفتم از حرفای شما 
تبدیل شد به انباره زغال 
همه رویاهام خوراکه خیکه پرواله شما شد 
یا شد سوخته ، سوختنه خیالام 
از این پاهام گله ندارم ک یاری نکردنم 
منمو همیشه باری به هر جهت و
می دوان این ادما تا خالی شه حداقل 
این کوله بارا سهمه ما نی از یه وجب 
خاکه مرده وسطه این جنگل 
معنیه حاله خوش چیه ؟
واسه کسیکه رفیقش یه گله ارکیده اس 
حاله این روزاشو، تو بپرس میگم
دارم شیره یه درخته عمرو یجا پس میدم
تو رخت دنیا 




ورس ۲ :


خالی نمیکنه حرف عقده رو 
همیش شنیدیم که بس کن نکن 
کی داده امید به یه روحه سرخورده رو
خوش نمیکنه دریا دله پژمرده رو 
.... تا اینجا همیشه رپ بغضمو 
کنننده از حنجره یه زخم خوردم 
تیریبونی واسه حرفامون نبود 
وگرنه سوخته بود صحنه بجا سر گل  پَ
..مشتی برا یه بار حال بده به ما 
خوشیه یه لحظه رو تو سال بده به ما 
این تیتراژا فایده نداره
میخوام ببینم خوشبختی رو مقابله چشام 
و یه توانی ام ،، واسه مبارزه بزار
چون ، برام ، تنها ، مدافعه صدام 
... که اونم از پا بیفته حتی 
نمیمونه یه خاطره بجام 


ورس ۳ : 

موده امروزم موده همیشه نیس 
حرف از فاصله یه تلخ نزنیم 
و بگو چی مونده که تو این سالا سق نزنیم 
و حاجی کامم تلخه از بس که حرف نزدیم
همه دردو میخوان شب نه ینی 
واسه خودت نباشی یه لشکره تک نفری
پشته خاطراته تلخم از مین پره 
ولی کسی نگفت که قدم نزنیم حالا 
بیا تیکه های منو جم کن / از دل و حس باهام حرف نزن که دادم سگ خورد
تو خاکه باغچه دلم رویاهامون پژمرد 
رو دستم مونده فقط الان یه روحه سر خورده 
..پاشیدم از هم / فقط یادگرفتم این روزا فاز باریدن همش  
کسی نبود برداره از رو دوشم باری اقلا 
تو سرما گرده هام چاییدن فقط

PARISHOONI

Bari Be Har Jahat

بازم مث برگ توی بادم 
یه درخت با اراده یه آهن ساختم از خودم 
ولی باختم 
با اشک ، به عقربه یه ساعت 
یه نگاه خیره شده با ماتم 
که میشمره ثانیه هارو با صبر
ثانیه ها .... قافیه ها ..... اینا بس نیس 
نو باقیه راه..... بازیه ما ..... این اخر نیس 
شاکی ای باش ...... 
به من چه این عادته من نیس که عقب تر بشینم بابته هر چی و تلنگر بخورم از طبیعته وحشی 
همیشه حس هس ، نمیره از بین ، همینه قسمته من از عبرت 
زده رو قلبت ، یه دونه خدشه ، نمیره از یادم زدم کی پر 

خدافظ... پلارو شکوندمو دوباره حس کردم 
مدام فکر میکنم ، کجاس عشق 

میرم تو لک یه ساعت ، دیدم تو قلب یه جا هس
که میکنه نوا رو تو یه گوشه بد ندامت 
تو راهی که پا گذاشتم ، میترسه از ادامش 
بست میشینه و میگه از خوب و بد برا من 
فرقی نداره واسم 
ترجیح ندادم آخر 
از همه چی بمونه یه تصویر برا من 
تلخی اندازه داره 
گورتو بکن 
درنیار بیشتر از این شورشو ، بگذر 
فکرتو درگیر نکن ، مودمو هی بد 
خاطراتم مثه یه دوده تو چشمم 
که یاداوریشون میزنه روحمو هی چنگ 
همه چی کشکه مثه غوله محبت
به دل اعتمادی نیس چون بوده رخش سنگ 
اینو از من بپرس چونکه زورشو هی زد و 
آخر  ،،، مجسمه یه میدونای عبرتم 



ورس ۲ :


همه جور شکستنی شکست 
سوخته باقیه وجودم حتی 
نمیشه حق حرفتم 
شدی یه عصبیه سرد 
با همه تیکه هام دنبالت گشتم 
حتی ،  شده به هر دری که زد
شاید نیای تو سمته من ، اما رفتم سمتش 
یاده تو هر وری ک رفت 
تشنه اشتباهم دوباره 
چون بوی اعتمادمو داره 
چون روی ارتفاعم دوباره
حس میکنم همه چیو دارم دوباره 
توی خاطراتت خاکم کن اره تا 
سخت نگذره بهت ، گاها ، خودت باش 
ببین کجای این راهه اشتباهه که  
انقد بی رحمی، واسم سواله
دلخوش به این کاغذام 
دلخوش به این چن خط شعر 
همه رو از دست دادم حتی 
نمیدونم چن وقته 
نمیدونم رفتن کی ؟
از یاد و خاطرم پر زد عشق 
منو بغض و تنهایی و سرزنش 
کرده عمره کوتاهمو کمتر زشت 
یاده لبخندت
میبرنم کت بسته
 پشته میله ها و به تخت بستن جسممو
اَه بسه ، 
ترک یه شوخی و کندن حیف از 
خاطراته تو ا لعنت بهت
من ، سختم اما سخت تر دل 
کرده کارمو تکراره این چند خط شعر  




ورس ۳ ؛

نمیاد چیزی جز خواب به چشم
سم النبوک 
احساسو به دار بکشم تو خودم 
اه بکشم خیره تو آینه لب 
بزنم هر چی از گذشته بود خار به چشم 
ادامه واسه یه رفتنی سخته 
زنجیرشو پاره میکنه کمترین خدشه 
واسه خوب شدن به هر دری زد کی 
شد که گوش بدن به چن دقیقه اش حیف
تو رو دارم با یه دسته گلایول 
یه ورق قرصه پِروپِرانول 
عکسه ساختگیتو توی شر و ورامو
حس میکنم همه خیالارو بدونه کالبد
دوتا پاهام منو به دوش میکشنو و رو دوش دارم میکشم کوله یه خاطراتو 
چشامو بستم تا وهم ارومم کنه ، از سرابه فکره تو سیرابه چشمه بغض

Barg

کل زندگی یه پاره خطه 
کسی حال نداره از توی چشات بفهمه 
چی کشیدیو دادی ادامه هرگز این 
نوا رو میشنوی از اعماق من حیف 
خریدار نداره بجای من عشق 
میکشه همه بار منو به دوشش از کی 
شدیم همگی جدا ازش ، دل 
شده بازیچه کس و ناکس هی 
شاکی بودنو دوس دارم بی دلیل 
همه بولوارای شهرو پاهام کردن ‌کثیف 
همه برام فقط ناراحتن همین 
به چه دردی میخورین بجز دعا کردن علیلین مگه 
همه چی به حرف نی که اخه 
دو روز دیگه یادت میره باهام تسویه حسابت 
این دل صاحب مرده یه جاهایی سخت میشه کارش 
ولی هنوز داره یه تصویر از عشق رو دیوارش 
هر چقدر ، از بار رو دوشم کم کنی 
به نمایش گذاشتی تا که رو هم کم کنی 
نمیتونی بکنی راحت پوست از هر گهی که 
۲۳ سال رگ داد به کاردای توبیخ
تو کجای داستانی امید 
چرا هر کی خواست همراهم باشه قدماشو برید
واسه فردای بدون تو نیست ذوقی 
همه اومدنا به بودنش نیست امید 
رو کار دنیا حسابی نیس 
با شیزوفرنی فرو رفتیم توی متافیزیک 
عمرم با سرعت فراری میگذره از جلومو میخرم واسه نگاش بلیط

ورس ۲ :

فردا هم یه روزه تکراریه 
کادو تولدت گوش دلداریه 
اون روزا که خوش گذشت نمیاد این سمتا دیگه 
کی به کی بود نمیدونیم حق با کیه 
الان ، شدیم پره عقده شب و روز 
داره چی میگذره پشت سر اونکه
یه جاهایی داد به کشتنتو سوخت 
مود این شبارو مفت نده به روز شاید 
یکی میخره این غصه رو به جون 
یکی که نیاورد عقدشو به روت ولی 
همه چیو میگه جفت چشای خون 
بهتر از همه حسا به زبون 
پاسکاری شدیم تو دست اینو اون 
دور رویاهامون یه خط کشیده خون 
فشاره عقده به لب رسیده بود تو 
جاییکه همه چی به گند کشیده بود 
عشق واسه ما یه معنیه دیگه داد 
تنگ تر میشد مردمک چشات 
همه زورمونو جمع کردیم یه جا تا 
یه روز از حنجره در بیاد یه صدا 
بجز فریاد زیره اب هیچ وقت 
سهم ما نشد از دنگای ، چرا ؟
به کجا رسیده راهمون که الان 
عشق دادیمو جاش شدیم بی اعتنا

Geleh (2)

Rapper
Mix & master : Odim
 
 👇👇از طریق فضا های زیر میتونید مارو همراهی کنید برای اخبار کار های جدید

the.nava

Popular tracks