شوان اجرا_اباذر غلامی

این صوت؛ عاشقانه‌ایست برای تمام زنان آزاد ایران.

فرقی نمی‌کند از کجا شروع شده باشد، عاشقانه‌ای که از دل روزهای سرد و بی‌رنگ سال‌های اخیر  نشت کرد و آمد تا بگوید " تمام جهان خبردار شدند" و ایستادند و حتی غرق شدند در "شِلال" موی زنانی که رنج‌شان درد مشترک بی‌تاریخ و توأمِ، تمام جماعت است. 

مِینار، توری است که زنان جنوب سرشان می‌کنند.

Meynar

.
یکم
این یک عاشقانه است؛ از شاعرِ شوریده‌ و آتش‌به جان‌شده‌ی گیلانی؛ وارش فومنی (۱۳۲۲خورشیدی)

وقتی در جان جوما جوانه زد که خزان بود. زمین سرخ بود و آسمان تیره. و سَروها... سروهای جوانِ به خون غلتیده...
پرسش این بود که آیا زمان، زمانِ از عشق گفتن است؟ 
نه! نبود و روایت نشد. جوانه، شکوفه نشد. تا امروز. امروزِ قصه‌ی یونس و محبوبه...

دوم
میانه‌ی دهه پنجاه است در بندر. یونس، اولبار محبوبه را در راه مدرسه دید و دلش را باخت. دخترکی بود ۱۳-۱۴ساله، با موهایی بافته، دامنی کوتاه و گونه‌هایی که از سرخی به سیب می‌مانست. یونس هرگز از عشقش نگفت، اما از آن روز، سایه‌ی او شد. بیمار او...
این گذشت. سخت و در خیالِ یار گذشت تا وقتِ سربازی. یونس در خدمت بود که محبوبه را به جوانی خوبچهره از بندر دادند. جهان بر سر یونس آوار شد وقتی شنید. اما از پا نیفتاد. به مدد عشق برخاست. و باز سایه‌ی او بود. برگشت. همسر گرفت. خانه‌ای هم کنار خانه‌ی محبوب، تا از عشق بی‌خبر نماند. یک روز سد راه همسرِ محبوبه شد. قصه‌ی شیدایی‌اش را گفت. گفت که هیچ نمی‌خواهد جز این که خار بر پای محبوبش نزند. خم به ابروی دلدار نیاید. و بگذارد تا همیشه خادم خانه‌ی عشقش باشد. و اینها را انقدر زلال گفت، که شد. 
بقیه‌اش؟
بماند برای آیندگان، که افسانه‌ی یونس و محبوبه را می‌نویسند.
حالا اما زمستان است و آن جوانه‌، ترانه شد.
و سَروها، آه! سَروهای جوان...

سوم
"عشق" چیست که "جان" مقابلش هیچ است؟
.
.
جوانه
آهنگ و اجرا: جوما
شعر: محمدعلی اخوات (وارش فومنی) دهه‌ی ۷۰خورشیدی
نشر: ۶ بهمن ۱۴۰۲
زبان: گیلکی
.
.
جوانه (گیلکی)
سوسو بزه‌یی تا تره پروانه بُبُستم                                  
تا گول بوکودی من تره دیوانه بُبُستم
اونقدر تی وسی تنهایی امره بزمه گب                        
کی آفتاب امره پیله بیگانه بُبُستم
هرجا بوشویی سایه به سایه بُدُوستم                            
جایی فارسمه که ده بی خانه بُبُستم
هرگز نتانم دن تی پریشانیه هرگز                                
فاندیر که تی کولکا مویانه شانه بُبُستم
تا رخ بوکوده می دیلِ سر تازه جوانه                         
تی خاطر واستی اسا گولخانه بُبُستم
تا غمزه تی شین می دیل و جانه فاکالاشته                  
آفت بزه باغانه چه مورجانه بُبُستم
خواستی تی بوسوخته دیلا سبزه کونه وارش             
همه تا غروب دم پیله گورخانه بُبُستم...
.
.
برگردان به فارسی:
درخشیدی، وقتی مثل پروانه سرگشته‌ات شدم
تا مثل گل شکوفا شدی، من دیوانه‌ات شدم
آن‌قدر برای تو در تنهایی‌هایم به گفتگو نشستم
که با آفتاب، بزرگ‌ترین بیگانه شدم
هر جا رفتی، سایه به سایه در پی‌ات دویدم
به جایی رسیدم که دیگر بی‌ خانه شدم
هر گز نمی‌توانم پریشانی‌ات را ببینم، هرگز!
نگاه کن که چگونه برای موهای دَرهم‌ات شانه شدم
تا بر سر دلم جوانه‌ی تازه‌ای نمایان شد
حالا به یاد و خاطر تو همچون گلخانه شدم
تا تیر چشمانت دل و جانم را خراشید
در باغ‌های آفت زده همچون جوانه سر زدم
وارش می‌خواست که قلب سوخته‌ات را سبز کند
برای همین بود که هر غروب‌‌‌دم، همچون رعد و برقِ مهیبی شدم و باریدم...

javaneh - جوانه

The Lighthouse that Swallows the Shore (Demo)

Late And Early

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------
بادبادک آهنین
Iron kite
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi
آواز: مانی نعیمی-فریده شالچی
 
نمی دانستم ، درد چیست،زجر، سوزش داغ آتش.
نمی دانستم ، مرگ چیست،باز ماندن تپش قلبم از چیست؟
یقین داشتم ، گرچه آسمان فرو ریزد
سقف کاه گلی ما نمی ریزد
می ماند،کنار ما
خدای ما!
 
تو گفتی نه!
چشمان خسته بشوی از خیال و خواب
تو گفتی با صدای بمب من
حقیقت را دریاب!
در یک نگاه...
بادبادک آهنین غول آسا
گذر کرد از بین ابرها
صدای رعد و خون و اشک در هم آمیخت
و من با خاک!
 
اما هنوز
چند لحظه ای
نفسی چند مرا باقی است
برای لمس درد و شنید ن صدای
ضجه های مادر!
گریه مکن...
مادر من
جان من حتی به یک بشکه نفت نمی ارزد
در آن دنیا دردی نیست و قدر من را می دانند.
 
در انتظار پاداش خویش
چشمان خسته آرام بستم.
در آخرت کودکان بی گنه را
در بهشت جایگاه است!
چنین گفتند به من
و چنین خواهد بود
یا لا اقل
بزرگان
چنین گویند!
 
بهار 1383
2004

Iron Kite - بادبادک آهنین

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------

حاضران در سایه
Those alive in shadow
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi


چه بگویم؟چگونه می توان فهمید و فهماند

که رفتن قسمتی بود ز بودن...ز ماندن؟!

که پایان مونتاژی است لازم

بر فیلمنامهء هستی!

داستانی بی دلیل

بی دلیل پایان و در میان

همه علت را جویش!

آغازی نا خواسته

پایانی نا خواسته

در میان،

صد هزاران خواهش!



که دیده است آنان که دیدند و جنگیدند و رفتند

آنان که صد سال بودند و لیک آنان نیز گذشتند؟

و آنان که چه پیش از موعود،

چه زود خاطره گشتند!

عاشقانی گمنام

پنهان در پس یاد و نشان

بزرگانی پُر نام .

حاضرانی پُر شور

در سایهء تاریخ

تاریخ ِ غایبانی پُر نور!



و همچون وزش باد و طوفان بر آب

چون پیچش آواز دوستان پیش از خواب.

یا چون کاروانی پُر بار

از پیش تر

تا بیش تر

بسیار

صدا در صدا

حلقه وار

می ماند

از سینه در سینه

به جا!

صدا می ماند

گره وار می سازد

در سکوت

داستان موازی..

صدا نمی میرد

زنجیروار می بافد

در سایه

تاریخ موازی را



زمستان 1387
(تقدیم به امیرعلی شربیانی)

حاضران در سایه Those alive in shadow

Araam Araam (A Lullaby)

دل زارم

شب آیم

قدر مطلقِ تمام بیچارگی‌های این روز‌های آدم‌ها، شعر شد، روی  ملودی ساده‌ای، از جنوبی که تابستانش غالب تر از هر وقت دیگری، بعد از انگار هزار سال دوباره دور هم جمع‌مان کرد. توی آخرین خانه دنیا، وسط لِین کامبوه.

شب آیم

Navid Arbabian

Recent comments

ily@

HERMAN .Pasbanian

HERMAN .Pasbanian

baraan

Related tracks