کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

هرچند همه کارهای منتشر شده کانون مورد قبول ما نبود، اما بهتر آن دیدیم تا از سانسور تاریخ به دور باشیم و هر آنچه در دست داریم ارائه کنیم

دریاچه قو

▨ شعر: این بار
▨ شاعر: سیاوش کسرایی
▨ با صدای: سیاوش کسرایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
بار دگر اگر به درختی نظر کنم
یا از میان بیشه و باغی گذر کنم
چشمم به قدّ و قامت دار و درخت نیست
چشمم به روی نقش و نگار بهار نیست
چشمم به برگ نیست
چشمم به غنچه و گل و سبزینه‌خار نیست
چشمم به دست‌های پُرِ شاخسار نیست 

این بار چشم من به سوی آشیانه‌هاست
آنجا که می‌تپد دل نوزادِ زندگی
واندر هجوم سخت‌ترین تندباد‌هاست
آماجگاه تیر تگرگ و سنان برق
پروازگاه خوشدلی و خانه‌ی بلاست
چشمم به لانه‌هاست. 

ای جوجگان از دل توفان برآمده
چشمم پی شماست!
▨
سیاوش کسرایی
شعر در سال ۱۳۵۴ در تهران سروده شده و در دفتر شعر چهل کلید به سال ۱۳۶۰ چاپ شده است.
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت اول: این خوانش در شب‌های شعر گوته، در مهر ۱۳۵۶، انجام شده است.
پی‌نوشت دوم: عبارت «واندر» در شعر فوق، در کتاب با املای «وندر» آمده است.

سیاوش کسرایی | این بار |پالایش شده

يا هو مدد، الله مدد اي يار من
دلبر من شاه من عيار من

شب چراغ و رهنماي جان من
جان جانم جان من جانان من

اين تن محبوس من در غربت است
دست و پايي مي‌زند در ظلمت است

من ز غمگيني تو لب بسته‌ام
نغمه‌ها را در دلم بشكسته‌ام

اشك بوس مقدم راه توام
بي‌قرارم بي‌قرار  آن توام

جمله هستي درين افلاك پي
در سماع‌اند همچو من در ذات پير

من به تو مجنون و تو ليلی به من
عشق من ليلی من ليلی من

عشق را شرحي نبود و نيست شرح
عشق را لايق شدن بي شرح بي شرح

هر كه مستغرق شود در ذات عشق
عشق گردد عشق گردد پير عشق

تا نداني رمز اين نقش و نگار
تو نداني رمز انا الحق به دار

اين همه خلقی كه در كثرت بوند
مي‌توانند جملگی انغاء شوند

مرغ‌هايي كه به خود بالندمي
عاقبت از حلقه‌اش مي‌رندمي

مرغ حق بودن ز انوار وی است
كوشش از تو جذبه از سوی وی است

تا نگيری خاطرتت را تنگ تنگ
نور او بر دل نشيند رنگ رنگ

صائب آملی

Geryeye Bid

گریه بید - ضربی مخالف سه‌گاه و ضربی‌خوانی

آلبوم همایونمثنوی
دستگاه همایون
غزلی از فخرالدین عراقی

چه خوش باشد که دلدارم تو باشی
انیس و مونس و یارم تو باشی
دل پردرد را درمان تو سازی
شفای جان بیمارم تو باشی 
ز شادی در همه عالم نگنجم
اگر یک لحظه غمخوارم تو باشی  **
ندارم مونسی در غار گیتی
بیا تا مونس غارم تو باشی  **
اگرچه سخت دشوار است کارم
شود آسان چو در کارم تو باشی **
اگر جمله جهانم خصم گردند
نترسم چون نگهدارم تو باشی 
همی نالم چو بلبل در سحرگاه
به بوی آنکه گلزارم تو باشی
چه گویم وصف حسن ماهرویی
غرض زان زلف و رخسارم تو باشی
اگر نام تو گویم ور نگویم
مراد جمله گفتارم تو باشی
از آن دل در تو بندم چون عراقی
که می‌خواهم که دلدارم تو باشی

** این ابیات در آواز نیامده است.

shajarian - چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی

دل عاشق به پیغامی بسازد
خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بسازد

http://khosousi.com
https://fb.com/khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousim.tumblr.com

ریاضت کش به بادامی بسازد - اجرای خصوصی شجریان و بدیعی - شور

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

كه بادبان شكسته، زورق به گل نشسته‌اي است زندگي- هوشنگ ابتهاج-دکلمه رضا پیربادیان

 نسخه صوتی داستان خروس زری پیرهن پری. قسمت اول و دوم
نوشته احمد شاملو
تنها کاری که من کردم دانلود دو فایل از یوتیوب و چسبوندن اونها به هم بود. به اضافه کمی کم کردن نویز و افزایش حجم صدا به دلیل ضعیف بودن اکثر بلندگو موبایل تبلت و لپ تاپ ها
در لینک هم پایین می تونید این داستان رو با حجم و کیفیت پایین تر دانلود کنید
http://goo.gl/LYK6ke

«خروس زری پیرهن پری» داستان یک گربه ،یک طُرقه و یک خروس است. گربه با پالتوی پوست خوشگلش ،طُرقه با نیم تنۀ مخملی‌اش و خروس هم با دم نیلی،شکم سیاه و سرخ و نارنجی و پرهای سفیدش که وقتی تو نور آفتاب می ایستاد مثل طلا برق می زد با هم زندگی می کردند. خروس زری هیچوقت لباس نمی پوشید چون پرهایش زیر نور آفتاب مثل طلا می درخشید و برای همین بود که گربه و طرقه بهش می گفتند خروس زری، او که می دانست چقدر مورد توجه است هر روز می رفت بالای پشت بام خونه و قوقولی قوقو سر می داد و می خواند:« قوقولی قوقو سحر شد/ سیاهی دربه درشد فرشته ها دویدن/ ستاره ها رو چیدن خورشید خانم در اومد/ با یک شفق سراومد تا شب نکرده حاشا/ بچه ها بیاین تماشا». اما از آنجایی که این خروس زری کمی بی احتیاط بود یادش می رفت که ممکن است طعمۀ روباه شود. گربه و طرقه بارها بهش می گفتند: «روباهه دمش درازه /حیله چی وحقه بازه تا چشم رو هم بذاری/ میبینی وجود نداری کله پا شدی تو قندون/نه دل داری نه سنگ دون » اما خروس زری که خیلی به پروبال قشنگش می نازید حرف دوستاش را فراموش می کرد. و گول تعریف و تمجیدهای روباه را می خورد که می گفت:« ای خروس سحری/ چشم نخود سینه زری شنیدم رنگ پرت رفته ببینم پرتو/یاقوت تاج سرت ریخته ببینم سرتو...» یا دروغ های روباه را باور می کرد:« دیشب زن مش ماشالله بیدر/ مرغای محله رو خبر کرد پاشید واسشون یک چنگی چینه/ گفت زود بخورین خروس نبینه وقتی چراشو پرسیدم من/ گفتش با خروس زری بدم من »....


خروس زری پیرهن پری. قسمت اول و دوم پالایش شده

موسیقی از فریدون شهبازیان

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با آن پوستين سرد نمناكش.
باغ بي برگي، روز و شب تنهاست،
با سكوت پاك غمناكش.

ساز او باران ، سرودش باد
جامه‌اش شولاي عرياني ست
ور جز اينش جامه‌اي بايد،
بافته بس شعله‌ي زر تار پودش باد.

گو برويد يا نرويد هر چه در هر جا كه خواهد يا نمي‌خواهد،
باغبان و رهگذاري نيست.
باغ نوميدان،
چشم در راه بهاري نيست.

گر ز چشمش پرتوِ گرمي نمي‌تابد،
ور به رويش برگِ لبخندي نمي‌رويد؛
باغ بي برگي كه مي گويد كه زيبا نيست؟
داستان ازميوه‌هاي سر به گردون‌سايِ اينك خفته درتابوت پست خاك مي‌گويد.

باغ بي برگي
خنده اش خوني است اشك آميز.
در آن
جاودان بر اسبِ يال افشانِ زردش مي‌چمد 
پادشاه فصل ها، پاييز.

باغ بی برگی - شعر و صدای مهدی اخوان ثالث

...
بی بخت چه فن سازم تا برخورم از وصلت
بی‌مایه زبون باشد هر چند که بستیزد

فضل است اگرم خوانی عدل است اگرم رانی
قدر تو نداند آن کز زجر تو بگریزد

تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

سعدی نظر از رویت کوته نکند هرگز
ور روی بگردانی در دامنت آویزد

(سعدی)

آهنگ وفا

(بی بخت چه فن سازم ...  (محمدرضا شجریان: ساز و آواز بیات لر، گوشه دشتی

عشق تو مست و کف زنانم کرد

مستم و بیخودم چه دانم کرد

غوره بودم کنون شدم انگور

خویشتن را ترش نتانم کرد

شکرینست یار حلوایی

مشت حلوا در این دهانم کرد

تا گشاد او دکان حلوایی

خانه‌ام برد و بی‌دکانم کرد

خلق گوید چنان نمی‌باید

من نبودم چنین چنانم کرد

اولا خم شکست و سرکه بریخت

نوحه کردم که او زیانم کرد

صد خم می به جای آن یک خم

درخورم داد و شادمانم کرد

در تنور بلا و فتنه خویش

پخته و سرخ رو چو نانم کرد

چون زلیخا ز غم شدم من پیر

کرد یوسف دعا جوانم کرد

می‌پریدم ز دست او چون تیر

دست در من زد و کمانم کرد

پر کنم شکر آسمان و زمین

چون زمین بودم آسمانم کرد

از ره کهکشان گذشت دلم

زان سوی کهکشان کشانم کرد

نردبان‌ها و بام‌ها دیدم

فارغ از بام و نردبانم کرد

چون جهان پر شد از حکایت من

در جهان همچو جان نهانم کرد

چون مرا نرم یافت همچو زبان

چون زبان زود ترجمانم کرد

چون زبان متصل به دل بودم

راز دل یک به یک بیانم کرد

چون زبانم گرفت خون ریزی

همچو شمشیر در میانم کرد

بس کن ای دل که در بیان ناید

آن چه آن یار مهربانم کرد


اصغر وفایی - آهنگ کف زنان از آلبوم عشق آمد

Be Kam Ma Shod Zaman - Molouk Zarabi

نواجش، نواهای آشنا

نواجش در زبان مازندرانی (گِلِکی) یعنی نوازش. اما به نواهایی گفته می‌شود که [معمولا زنان] بر سر مزار عزیز تازه از دست‌رفته می‌خوانند. ...

‏‎نواجش با حمایت مالی تیمجار قصد دارد تا آواهای آشنا اما کمتر شنیده‌شده از نواحی مختلف و موسیقی‌دانان جوانان را پخش کند. ضمنا منشوراتی هم از پژوهشگران و اساتید در دسترس عموم قرار می‌دهد

دریاچه قو

Nevajesh | نِواجش

Recent comments

Hemn

Related tracks