Never Get Old - 201 108

He lived alone among „merciful” people
At every step he struggled with rejection 
He was ruthlessly forbidden from loving 
They said: “There was no place for you in this world”

He still dealt with boorish enemies
Unluckily he failed to meet his true friends 
Blessed institutions didn’t help him either
But they just turn the knife in the wound severely

He wandered his whole and tragic life
Lost in the narrow labyrinth of intolerance 
He wandered his whole and short and solitary life
To jump in the darkest evening at the end

He still dealt with boorish enemies
Unluckily he failed to meet his true friends 
Blessed institutions didn’t help him either
But they just turn the knife in the wound severely

Ones who were supposed to help – they let him down
Ones who couldn’t do anything – they regret it now
Someday everything exploded in his broken heart
Deep breath, step forward and darkness…

He wandered his whole, short and tragic life
Lost in the narrow labyrinth of intolerance 
He wandered his whole and short and solitary life
To jump in the darkest evening at the end

Who were supposed to help? They let him down
Who couldn’t do anything? They regret it now
Someday everything exploded in his heart
Deep breath, step forward and darkness…   

Hundreds of people said goodbye to him
So where are they now?
When the marble is neglected…
The marble is… NEGLECTED!!!
Hundreds of people said goodbye to him
So where are they now?
When the marble is neglected…
Hundreds of people said goodbye to him
So where are they now?
When the marble is neglected…

201 108 PL

Żył sam pośród “miłosiernych” ludzi
Na każdym kroku spotykał odrzucenie
Bezlitośnie zabroniono mu kochać
Mówiono: nie ma dla ciebie miejsca na świecie

Z wrogami ciągle miał do czynienia
Z przyjaciółmi nieszczęśliwie się rozminął
Nie pomogły również święte instytucje
Leczy tylko dobiły leżącego

Błąkał się przez całe, tragiczne życie
Zagubiony w nietolerancji labiryncie
Błąkał się przez swoje całe, krótkie i samotne życie
By ostatecznie w czarny wieczór skoczyć

Z wrogami ciągle miał do czynienia
Z przyjaciółmi nieszczęśliwie się rozminął
Nie pomogły również święte instytucje
Leczy tylko dobiły leżącego

Ci, którzy mieli pomagać – zawiedli
Ci, co nie mogli nic zrobić – żałują
Któregoś dnia to wszystko gdzieś w nim pękło
Głęboki oddech, krok w przód

Błąkał się przez całe, tragiczne życie
Zagubiony w nietolerancji labiryncie
Błąkał się przez swoje całe, krótkie i samotne życie
By ostatecznie w czarny wieczór skoczyć

Ci, którzy mieli pomagać – zawiedli
Ci, co nie mogli nic zrobić – żałują
Któregoś dnia to wszystko gdzieś w nim pękło
Głęboki oddech, krok w przód i ciemność

Setki osób go żegnały, więc gdzie są teraz, gdy marmur stoi zaniedbany?
Zaniedbany stoi marmur
Setki osób go żegnały, więc gdzie są teraz, gdy marmur stoi zaniedbany?
Setki osób go żegnały, więc gdzie są teraz, gdy marmur stoi zaniedbany?

© 2014 Never Get Old. All Rights Reserved.

201 108

Vocal soon

© 2014 Never Get Old. All Rights Reserved.