Płatek:
Na wstępie: boom-bap, dajemy pierdolnięcie,
Kręcimy dziś tym bitem, astmatycy mają zejście,
Wreszcie NDST na powierzchni,
Uderzamy z siłą Thora bo na majkach niebezpieczni,

Buga:
Klik klak, to leci tak, słuchaj uważnie,
Pada napalm, na bank, jak wack się tu nie zbłaźnie,
Japa psie, potne Cię jak Chmielix, bywaj,
Żygaj hajsiwa i rozwijaj nam czerwony dywan,

Płatek:
Nie wiń nas za zmiany, które zajdą w Twoim mózgu,
Skończysz pod respiratorem przez rozszczepienie półkul,
Nawet Bóg nie umie zrobić z jaźni takiej sieczki,
To wbijane w nią pinezki przez Niedostatecznych,

Buga:
Wchodzimy w kaloszach w to bagno zwane hip-hop,
Przed nami złota brama, choć to nie san francisco,
Pod stopami werble, na samplach disco,
Talerze grają nisko, łap, waćpan, widowisko,

Płatek:
Niczym Copperfield iluzją władamy mistrzowsko
Raperzy, jak Orient Express, stają się przeszłością,
Bez czarnej różki ciskamy Avada Kedavra
Robiąc z każdego widza Krusty'ego - tępego klauna

Buga:
Mamy chory humor, czarny jak nas,
A mury runą pod naporem warsaw state of mind,
Możemy Cię, synuś, zmieszać z błotem,
Czterdzieści cztery cale rymów rozpłatają białą istotę,

Płatek:
To już nie obława, dzięki tym bitom enklawa,
Lobotomia Freemana przy tym to zwykła zabawa,
Otaczamy świeże mięso jak kocykiem Madzie,
Na poczucie miłości każdy z nas lachę kładzie

Buga:
Cerber spuszczony z łańcucha, kwaśny deszcz i
Leje się jucha złożona z naszych treści,
Gratuluję właśnie spojrzałeś w oczy bestii,
A jej imię to ich imię, czyli Niedostateczni

niedostateczni © 2012

niedostateczni - Na wstępie (prod. Beugiea)

Buga:

Napadamy, jak Ameryka na Irak,
Słuchasz teraz nas, bo to nasz pierwszy raz,
Pojawia się nasz miraż, masz wiraż,
NDST, proszę Ciebie weź skmiń ten wyraz,

Nie po raz pierwszy, bez zbędnych inwersji,
Skracamy wersy, by zmieścić się w pętli.
Możemy nadmiarem słów gnębić, możemy nadmiarem słów rozrywać
na strzępy, ale my nie lubimy kiedy na bicie znów robi nam się mętlik

Przyprawimy słabych o mdłości, 
Bo my to czysta forma i umiejętności, zero litości,
Oni - zero prawdziwości, ciągle nie dość im, 
Krótko powiem, Ty, żal mi tych gości,

Pierwsze wersy na pierwszą płytę,
To pierwszy materiał z tym pierwszym beatem,
Pierwsze wrażenia i pierwsze emocje,
Pierwsze uderzenia serca mocne.

REF:
A Ty skacz, skacz, skacz,
Jakbyś to robił po raz pierwszy,
A Ty skacz, skacz, skacz,
Jak NIEDOSTATECZNI!

PŁT

Pierwsze wejście na nowym projekcie,
Pierwsze tak konkretne, pierwsze spięcie,
Chwila rozluźnienia, już pierwsza wbita,
Zwrota niczym cannabisu, niepokój zanika,

Słońce zaszło, słychać NDST flow,(z okien!)
Witam Cię słuchaczu - zapraszam na show,
Wiesz, że debiut, dobrze wiesz że majstersztyk,
a nie zwykły wierszyk choć poczwórnie jebnięty,

Od pierwszych rymów mija kolejny rok
Krok po kroku przemierzaliśmy stok
Aby dojść do szczytu i wbić w niego flagę
Dziś zdobyty a na zdjęciu stoję ze swym bratem

Jaram się bo droga nie była łatwa,
Między stylami dryfowałem niczym tratwa,
Wielu z was twierdziło, to tylko zabawa,
Dziś od tych samych leci braw kanonada!

REF

niedostateczni - Pierwszy raz (prod. Beugiea)

Buga:
Biegnę przez ulicę, byle przeżyć ten dzień,
byle przeżyć życie, które jest jedynie strzępem.
Matka opłakuje dzieci, dzieci ojca,
zamknięte koło, uroboros, nie ma końca wojna od lat,

Niezmienna. Zmieniła oblicze świata w oblicze piekła,
Odbicie piękna czego nie znajdziesz na kliszach,
Granica pękła, od atomówki liszaj.
Cisza.

Płatek:
Powoli opada kurz z drwiącej miny klauna,
To nie cyrkowiec, a siła wrogiego mocarstwa.
Nowe uzbrojenie i inne metody walki,
Dzieci nie krzywdzą - im wstrzykują HIVu dawki.

Przyszłe społeczeństwa pozbawione sensu życia,
Jak myśleć o przyszłości, kiedy wróg odlicza.
Sekundy do chwili by wprost pod moje nogi,
Spuścić setkę moździerzy, serce rozerwie mi trotyl.

Udało się uciec, udało się przetrwać,
Zyskałem minutę, myślę jakby się odegrać (zerwać),
Z rozpoczętym stanem, śmierć jest kolaborantem,
Między mną, a okupantem panem.

On. Otacza mnie zewsząd, rzygam tym widokiem,
Noworodki z atrepsją wyrzucają z okien,
Słychać co sekunda wrzask, potem trzask,
Sursum corda wymięka, nie ma już nadziei w nas.

Buga:
Krew, pot i łzy to nasz chleb powszedni dziś,
Nie ma nas, nie ma ich, nie ma nic, nie ma tych,
Którzy kiedyś byli dla mnie wszystkim,
A ci, którzy przeżyli liczą bolesne blizny,

Koszmary. Spalona twarz woła o pomoc,
I ponoć od śmierci dzieli nas tylko pomost,
Pamiątka po XXI wieku,
Rzeka z ludzkich organów i stężałego skrzepu.

Powietrze przeszywa smród zwłok i odór śmierci,
Poeta zamarł pośród swoich wierszy,
Karmazynowe słońce zachodzi za horyzontem,
On oddaje ziemi należne jej tkanki łączne,

Rodzice z dwójką małych dzieci dali ofiarę,
Ale najwidoczniej dali datki za małe,
Bo gorący podmuch powalił ich z nóg,
No i powiedz gdzie jest teraz ten Wasz Bóg?

Płatek:
Przez kołtuny popiołu dziś na Was nie patrzy,
A ja pędzę dalej wprost do bryndzy paszczy,
Widzę Was cierpiących z kataraktą co drugi,
Każdy chciałby panaceum by spłacić bólu długi,

Grymas Waszych twarzy wskazuje jedno,
Mizantropia rozprzestrzenia się szybciej niż to piekło,
Napalm na to miasto to nic w porównaniu z psychą,
Głodną chwili szczęścia, a nerwicą spowitą.