Voor op de 7 gemalen
Wortman, Oostvaardersdijk 32, 8243PA Lelystad 
HET SNELVERKEER RAAST VOORBIJ 
DE VOETGANGERS STEKEN OVER 
HET WATER STROOMT ONDERDOOR
DE POMP REGELT DE STROMEN
 
De Blocq van Kuffeler, De Blocq van Kuffelerweg 1, 1332CP Almere 
DE HOGE VAART VERSTRENGELD
MET DE LAGE VAART WARRELT
IN EEN WOESTE WATERTANGO 
OMHOOG NAAR HET MARKERMEER

Buma, Gemaalweg 25, 8313PR Rutten (nabij Lemmer)
IN DE SCHADUW VAN HET OUDE LAND 
BIJ DE DIJK DIE HET LAND DOORKLIEFT 
VAAGT ÉÉN KLAP ACHT DROMEN WEG 
DE POMPEN BLIJVEN MALEN
Tijdens oorlog zijn op deze plaats 8 mensen omgekomen toen een eerder afgeworpen Engelse vliegtuigbom onverwacht explodeerde.

Colijn, Vossemeerdijk 1, 8251PM Ketelhaven (Dronten)
BIJ DE GRENS VAN WATER EN LAND 
VAN DE HAVEN EN HET DORP 
STROOMT HET IJSSELWATER 
LANGS ZEEKLEI EN SLIBEILAND 

Smeenge, Kadoelerweg 1, 8317PH Kraggenburg
SNIJPUNT VAN STROMEN EN BOMEN 
VAN HOOGWATER EN LAAGLAND 
VAN NIEUWE VAART EN OUDE ROUTE 
VAN HAVENSTAD EN BOERENDORP 

Vissering, Domineesweg 33-F, 8321DZ Urk
HET GEMAAL POMPT HET WATER 
DAT VISSERS NAAR ZEE VOERT 
HET GEMAAL LEVERT STROOM 
AAN VROUWEN OP DE KADE 

Lovink, Harderdijk 1, 8256RX Biddinghuizen
DE BOER AANSCHOUWT ZIJN GROENE VELDEN
DE VISSER VERWERKT ZIJN ZILVEREN VANGSTEN
DE BLAUWE DROMEN SPRINGEN DOOR DE HOEPEL
EN VALLEN TERUG IN HET OPGESTUWDE WATER

Voor op het Waterschapshuis
Lindelaan 20, 8224 KT Lelystad, Nederland 
LUISTER NAAR HET STADIG STROMEN
VAN GEZEKERD EN GEZUIVERD WATER
NAAR VEILIGHEID VERANKERD IN BASALT
DIT IS HET HUIS VAN HET WATERWETEN

Voor bij de advertentie voor een nieuwe dijkgraaf
GEEN SCHERPER GRENZEN DAN DE DIJKEN
GEEN STRAKKER KEURSLIJF DAN DE VAARTEN
GEEN STERKER STUWKRACHT DAN GEMALEN
DE ZEE VERSTILD ONTZILT VERKAVELD

9 Korte Waterdichten

Jij eet chateaubriand saignant,
drinkt grand cru met verleidelijke neus.
Verblind ben je door de sterrenhemel
van de bandenboer.

Ik eet een worstebroodje.
In elke hap overstijgt
de geest de materie.

Brabants Worstebroodje Immaterieel Erfgoed

Ooit glinsterde en glom de sterrenkunde,
de wetenschap van parels in de nacht,
die ons een kijkje in de hemel gunde
en koningen naar verre stallen bracht.

Nu zijn er slechts de ongeziene knallen,
van donkerheid is nu het hart vervuld,
een vloedstroom aan modellen en getallen
die nauwlijks de wanhopigheid verhult.

Ik hoor triomf in opgezwollen taal,
ik zie hoe zich de optocht leiden laat
door zwarte wieven in een winternacht.

Al twijfel ik aan’t Genesis-verhaal
en weet ik niet eens echt of God bestaat,
wel weet ik dat Hij in Zijn vuistje lacht.

Anakin

De zeeweg die ooit Barentsz zocht
wordt straks een populaire tocht.
Geen winter in ’t Behouden Huis,
maar om de noord behouden thuis
Wanneer Antarctica ontijst,
dan merk je dat het zeepeil rijst.
Na elke eb komt er een vloed,
die steeds een stapje verder doet.

Je wilt van Suez naar Port Said,
zoekt het kanaal en denkt: “Verdraaid,
Ik word een schip in de woestijn.
Ik vaar op onbekend terrein.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Zeg, zien we daar berg Horeb niet?
Dat eiland met die kale top,
met die kamelentroep erop?”

De Noor op hoge fjordenrots
voelt zich daar veilig, totdat plots
de oceaan met groot gejoel
zich uitstort op de Predikstoel.
Een nachtmerrie! Het is beslist
niet goed voor Noor en voor toerist
wanneer een snoekduik in een fjord
tot sprongetje van niets verwordt.

Als banken onder water staan
en niemand in de oceaan
een Kaaimaneiland vinden kan,
waar laat je je vermogen dan?
Ja wel, de Alpen doen nog mee,
zij het als stipjes in de zee.
Zo’n bergtraditie blijft iets fraais.
Hier wast men zwart geld edelweiss.

En hoe zit het met Nederland?
Is het verzilt en aangerand
door golven die bij wintermaan
gereed staan om hun slag te slaan?
Wel nee, geen zee gaat ons te hoog.
We blijven hier voor altijd droog
en bouwen om het koninkrijk
een kilometershoge dijk.

Zeespiegelstijging

Hij heeft destijds gestreden om de macht
en kwam als winnaar uit die strijd naar voren.
Een eigen maand heeft hij zich toebedacht;
Quintilis zou hem voortaan toebehoren.

Toch overschatte hij zijn eigen kracht
toen hij ging buurten bij de senatoren.
Die hebben hem met messen opgewacht
om hem daarmee vakkundig te doorboren.

Ik lig hier in een zwoele zomernacht
te wachten op het roze ochtendgloren
wanneer de hele wereld leeft en lacht
omzoomd door zoetgevooisde vogelkoren.

Had Julius ook oog voor deze pracht
of liet hij het in zwaardgekletter smoren?

Julius

De geborgenheid toonde onbekende
namen in sierlijk schoonschrift.
Jaartallen vertelden vergeelde
verhalen van oma’s en tantes.
Silhouetten uit een zwart-wit verleden
kleurden de verdwenen eeuw.

Het schoonschrift is verbleekt,
onleesbaar en ongrijpbaar.
Met grote blijdschap zijn
nieuwe namen toegevoegd.
Zelfs de vorige eeuw
is niet meer wat het is geweest.

Verjaardagskalender

Ik heb wat flessen water opgespaard,
gewoon een stukje risicovermijding.
Met emmers haal ik water uit de vaart
slechts voor gebruik van sanitaire aard,
wanneer het mis is met de waterleiding.

Ik heb een zaklamp in de keukenkast
en lucifers, een doos waxinelichten.
Dus word ik ooit door stroomuitval verrast,
dan heb ik maar beperkte overlast,
dan kan ik verder schrijven aan gedichten.

Al wil ik liever geen paniek gaan kweken,
toch heb ik iets voor elk geval van nood.
Maar één ding lijkt toch wel vanzelf te spreken:
de dijken om mij heen, die gaan niet breken.
Dus op mijn dak zoekt u vergeefs een boot.

Geen Boot Op Het Dak

Er heerst een grote drukte in de waard.
Er wordt gezaaid, gehooid, er wordt gemolken.
En door de mensen die het land bevolken
wordt heel de zomer lang de dijk verzwaard.
Alleen boer Krelis doet het rustig aan.
Zijn gras is geel, zijn hoeve haast vergaan.

De bergsneeuw smelt, het water komt omhoog.
Men is alert, de stroom schuurt langs de dijken.
De dijkgraaf komt de toestand zelf bekijken.
Het valt hem mee, ze houden het wel droog.
Maar dan... het stuk van Krelis gaat eraan.
Zal nu de waard met man en muis vergaan?

Wie nog de tijd heeft vlucht naar dak of dijk
en wacht daar tot het water weer gaat zakken,
waarna hij zijn bezittingen kan pakken
onder een modderlaag of runderlijk.
Eén ding staat vast: boer Krelis moet eraan.
Ik meld maar niet hoe het hem is vergaan.

De Ramp

Onding in driekwartsmaat
Dactylisch wangedrocht
Hikkerig hakkelig
Sprekende pop

Inhouds- en mateloos
Rijmelarijvertoon
Protserig prutselrijm
Zo, dat lucht op

Ollekebolleke Op Het Ollekebolleke

Ooit was ik een eenvoudige straathoek
Eén van de vier
Eén van de duizenden
Ontmoetingsplaats van ijle lucht en vluchtige groeten
Met voeten getreden door gehaaste voorbijgangers
Een stoeprand en wat tegels met los zand aan elkaar liggend
Dekmantel voor water, gas en licht
Scheidsvlak tussen boven- en onderwereld

Maar nu ben ik PD
De bron van kruit en DNA
Met strenge krijtstrepen die verhalen van moord en doodslag
Een strakgespannen lint bakent mijn grens af
Mijn afgunstige broers torsen mijn bewonderaars

Wie mij vroeger schielijk betrad, stopt nu op eerbiedige afstand
Wereldwijd verschijnt mijn beeld op tv
Ieder anker is op mij gezakt
Lenzen speuren naar mijn geheimen
Microfoons smeken om mijn waarheid

Maar ik zwijg 
Laat niets los
In het belang van het onderzoek

Plaats Delict

De boottocht op het meer is zeer geslaagd.
De dag is jong en ligt nog niet te stoven.
We klimmen langs de stenen trap naar boven
tot aan het beeldje van de Moedermaagd.

Een nimf – voor deze plek te kort gebroekt –
staat innig met de moeder Gods verstrengeld.
Haar aangezicht, door oefening verengeld,
kan zo voor elke kattenloop geboekt.

Haar moeder is zeer driftig in de weer
en schiet van dochters poses menig plaatje.
Ze koestert kind en fotoapparaatje
en raadpleegt nooit haar toverspiegel meer.

Verwonderd staar ik wat naar allebei.
Dan knipoogt het Mariabeeld naar mij.

Meernimf

Vandaag ben ik voor één keer uitgecheckt,
	voor één keer van het rechte spoor.
		Ik schoorvoet stevig door.
			De trein vertrekt.

De echo van het fluitsignaal verwaait.
	Perronwind stuwt mij voort, voort,voort
		als koning door de poort
			die openzwaait.

Ik voel me vrij, maar ook een spijbelaar.
	Vandaag maak ik een nieuw begin.
		Nee, nooit meer check ik in;
			vergeet het maar!

Ik klim op het talud en in een wip
	leg ik hem op het juiste spoor.
		Straks is hij middendoor,
			mijn kaart met chip

Uitgecheckt

Er is niets
maar dan ook niets 
wat haar maagdelijkheid
zo te grabbel gooit als
verse sneeuw.

Eén voetstap treft je harder
dan een steenpuist op de wang 
van de schoonheidkoningin.
Elke autoband ploegt een voor
waaruit nooit iets op zal schieten.

Spoedig is het bruine pap
die met poep en pekel de mat besmeurt.
Alleen de slinkende sneeuwpop 
getuigt van Avercampweer.

Winterwonderland
bestaat slecht voor dromers
die overwinteren bij hun potkachel.

Verse Sneeuw

Of het nu vriest, of meer lijkt op de tropen,
ik ga tussen de middag altijd lopen,
een rondje op het industrieterrein.

De wereld om mij heen begint te draaien.

Ik kan niet door, nee echt van kans geen schijn.
Het voelt nog instabieler dan bezopen,
met evenwichtsproblemen die mij nopen
te wachten tot er and’re mensen zijn.

De wereld zal zijn rondjes blijven draaien

en ik laat al mijn kopzorgen verwaaien.
Ik sta weer met twee benen op de grond.
Mijn evenwichtsorgaan laat mij soms zwaaien,
maar toch ben ik nog lang niet naar de haaien.
Ik loop nog heel wat middagpauzes rond.

Warrelwereld

Oermoeder van onredelijkheid
ongeteld en ongenoemd
heb je Pythagoras
met twee gelijke benen
teruggestort op aarde

Dit is de breuk
in zijn wereldbeeld
De bron waaruit
de overaftelbare vloed
zich stort in de poriën
van de geest

Oermoeder van onredelijkheid
verdeel nog één keer de taart
in ongelijke stukken

Wortel Twee

HET EERSTE HINKELRIJM OOIT
De admiraal begon op maandag 
de voorbereiding van zijn zeeslag. 
Het eerste thema dat hij aansneed 
was of de vijand nog wel meedeed.


DE OBESE MUS
De verlokking van de broodplank
waar hij dagelijks aan blootstaat
zijn een geestelijke pijnbank
want hij mag uitsluitend lijnzaad


EINDELIJK RIJMEN OP BLOMBERG
Hinkelrijm van Blomberg
voel je in je beenmerg
scherp gelijk een kromzwaard
smakelijk als peentaart

Drie Hinkelrijmen

Daar stond zij oog in oog met zijn maîtresse,
twee vrouwen aan twee zijden van zijn graf,
een hoopje zand; de steen was nog niet af.
Ze keken naar elkaar vol interesse.

“Wat gaf jij hem, dat ik hem niet kon geven?”
‘Ach, niet zo veel, hij hield van jou en mij.
De stiekemheid gaf een gevoel van vrij,
maar zonder jou kon hij geen etmaal leven.’

“Je hebt gelijk, het was zijn rusteloosheid.
Ik had wel vrede met de status quo.
Toen kwam die del uit Paramaribo.
Hij had geen notie van ons beider boosheid.”

‘Wel fijn, dat ik kon komen aan strychnine,
omdat ik werk heb in een apotheek.
Gelukkig dat het jou ook wel wat leek.’
“Ja zeker, liever dat dan blijven grienen.

Ik heb het in zijn whiskyglas geschonken
en in het winti-flesje in zijn zak.
Zij zit nu twintig jaren in de bak;
bewijs genoeg, de zaak was zo beklonken.”

‘Al is het beter zo, toch blijft het zonde.
Nou ja, het is gebeurd. Ik ga maar weer.’
“Kom mee met mij. Ik taal niet naar een heer,
maar wel naar warmte in mijn lege sponde.”

Bij Zijn Graf

De woorden komen langs. Ik nood ze bij mij binnen.
Veel hoef ik niet te doen; ze maken zelf de zinnen.

De zinnen willen meer; ze praten over strofen.
Ik protesteer, maar zij zijn in elkaar geschoven.

Dat is maar het begin; er wordt iets groots verricht.
Ik val, word meegesleurd, verdwijn in het gedicht.

Ik worstel en ontzwem in onbekende klanken.
Dat metrum en dat rijm zijn niet aan mij te danken.

Geen stroom was ooit zo sterk als deze woordenstroom.
Hij werpt mij op de kant. Ik lig verdwaasd en loom,

zie hoe de stroom verstomt, verstart, verijst, verrijst.
Ik zie de monoliet die naar de hemel wijst.

Een ongeziene hand schrijft krachtig en bekwaam
daarop een nieuw gedicht met onderaan mijn naam.

Gedicht

Voor mij geen margarine.
Ik eet boter,
die godbetert wordt aangeduid
als echte boter.

Voor mij geen plastic broodbak.
Mijn blikken trommel galmt door de kantine,
overstemt de verlegen tikken
van het harde plastic.

Voor mij geen kunstijs.
Schaatsen doe ik enkel
als Moeder Natuur
mij daartoe persoonlijk noodt.

IJsmachines en dweilwagens
hebben schaatspret vervangen
door industriële geldzucht.
Alleen de schaatsen klappen.

Ik hoor de ijzers op het ijs.
De lucht is vol van snert en anijs.
Met zwierige slag zoek ik de einder.

(bij een schilderij van Willem Claesz Heda)

Niet alles wat er blinkt is goud.
Er is gepoetst, geboend, geschuurd.
De wereld glanst zodra de zon
zijn ochtendlicht werpt op de ruit.

Niet alles wat er blinkt is goud.
Misschien die omgevallen kelk,
al kan die ook van koper zijn,
of toch van staal, maar wel verguld.

En wat niet blinkt, dat schittert toch:
het tafellaken, rijk geplooid,
de citrusvrucht met kronkelschil.

Wat is dat ding daar in de hoek?
Die roze-witte stekelbol?
O wacht, ik zie het al: de krab.

Ontbijt Met Krab

Gedichten moeten worden gehoord, de dichter is een minstreel

Poems should be heard, the poet is a minstrel 

Niels Blomberg

Popular tracks