با این آهنگ میتونم زندگی کنم :)

عالی عالی هنوز بعد از سالها با شنیدن ترم های درچشم به وجد میام چه خوب موقعی دیدم و چه خوش خاطراتی

Dar Chashm Baad

در چشم باد حسین علیزاده قطعه باران

برداشتی از تصنیف رویای هستی
خواننده: غلامحسین بنان
تنظیم برای ارکستر: کیهان کلهر 
 اجرا: ارکستر فیلارمونیک پراگ 
..........................
آهنگساز رویای هستی: حسین‌علی ملاح
شاعر: اسماعیل نواب‌صفا


هستی چه بُوَد، قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته‌خیالی
ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی 

ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت
چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت

چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان
گریز از مِحَن(محنت‌ها)، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان

هستی چه بود؟ قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی

ای دل، چه ز جانم خواهی؟ ای غم، ز چه جانم کاهی؟
ترسم که جهانی سوزد، از دل چو برآرم آهی
به دلم نه هوس، نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد
بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن
بزمم سیه اما سازم جمع دگران را روشن

هستی چه بود؟ قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته‌خیالی
ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی؟

غلامحسین بنان و کیهان کلهر: رویای هستی

ساز و آواز من این‌جا بس دلم تنگ است

آواز :استادمحمدرضا شجریان 
کمانچه: کیهان کلهر
دستگاه: نوا 
کلام : مهدی اخوان ثالث-(چاووشی.١٣٣۵)
کنسرت تورنتو 2005  


من این‌جا بس دلم تنگ است 
و هر سـازی كه می‌بینم بد آهنگ است 
بیا ره توشه برداریـم 
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم 
ببینیم آسمان هر كجا آیا همین رنگ است ؟
تو دانی كاین سفر هرگز به سوی آسمان‌ها نیست
سوی این‌ها و آن‌ها نیست 
به سوی پـهـنـدشـت بی‌خداوندی‌ست 
كه با هر جنبش نبضم 
هزاران اخترش پژمرده و پر پر به خاک افتند 
بِهِل كاین آسمان پاک
چراگاه كسانی چون مسیح و دیگران باشد 
كه زشتانی چو من هرگز ندانند و ندانستند كآن خوبان 
پدرشان كیست ؟
و یا سود و ثمرشان چیست ؟
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بگذاریم 
به سوی سرزمین‌هایی كه دیدارش 
بسان شعله‌ی آتش 
دواند در رگم خون نشیط زنده‌ی بیدار 
نه این خونی كه دارم، پیر و سرد و تیره و بیمار 
بیا تا راه بسپاریم 
به سوی سبزه زارانی كه نه كس كِشته، ندروده 
به سوی آفتاب شاد صحرایی
كه نگذارد تهی از خون گرم خویشتن جایی
و ما در بیكران سبز و مخمل گونه‌ی دریا 
می‌اندازیم زورق‌های خود را چون كُلِ بادام 
و مرغان سپید بادبان‌ها را می‌آموزیم 
كه باد شَرطه را آغوش بگشایند 
و می‌رانیم گاهی تند ، گاه آرام 
من این‌جا از نوازش نیز چون آزار ترسانم 
ز سیلی‌زن ، ز سیلی‌خور 
وزین تصویر بر دیوار ترسانم 
در این تصویر عدو با تازیانه‌ی شوم و بی‌رحم خشایارشا
زند دیوانه‌وار، امّا نه بر دریا 
به گرده‌ی من، به رگ‌های فسرده‌ی من 
"به زنده ی تو ، به مرده ی من "
بیا ای خسته‌خاطر دوست ! ؛ ای مانند من دل‌كنده و غمگین! 
من اینجا بس دلم تنگ است 
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بی‌فرجام بگذاریم

من این‌جا بس دلم تنگ است│استادشجریان،کیهان کلهر

درشکه/ حسین علیزاده/ در چشم باد

شبی دیرم زهجرت تار تارو	//	گرفته ظلمتش لیل و نهارو
خداوندا دلم را روشنی ده	//	که تا وینم جمال هشت و چارو

فلک در قصد آزارم چرایی	//	گلم گر نیستی خارم چرایی
ته که باری ز دوشم بر نداری	//	میان بار سربارم چرایی

غریبی بس مرا دلگیر دارد	//	فلک بر گردنم زنجیر دارد
فلک از گردنم زنجیر بردار	//	که غربت خاک دامنگیر دارد

دلم میل گل باغ ته دیره	//	درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم	//	بوینم آلاله هم داغ ته دیره

غم عشقت بیابان پرورم کرد	//	فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری	//	صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

زدل نقش جمالت در نشی یار	//	خیال خط و خالت در نشی یار
مژه سازم بدور دیده پرچین	//	که تا وینم خیالت در نشی یار

غمم غم بی و همراز دلم غم	//	غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم	//	مریزا بارک الله مرحبا غم

خداوندا بفریاد دلم رس	//	تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره	//	خدا یار مو چه حاجت کس

مناجات باباطاهر

پیشینه‌‌ٔ اجرای غزل «زبان نگاه»، سروده‌ٔ «امیرهوشنگ ابتهاج ـ (هـ . الف . سایه)» همراه با نوای ساز، به آواز «محمدرضا شجریان» در «بیات ترک» و ساز «احمد عبادی» در برنامه‌‌ٔ «برگ سبز» می‌رسد. بعدها اما چنان افتاد که خوانندگان مختلفی این شعر را به‌شکل ترانه نیز اجرا کردند.

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر، نامه‌رسان من و توست

گوش کُن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه‌ی عشق نهان من و توست

این‌همه قصه‌ی فردوس و تمنای بهشت
گفت‌وگویی و خیالی ز جهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه‌ی عقل
هر کجا نامه‌ی عشق است، نشان من و توست

«سایه» ز آتشکده‌ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

Voice of Poet

Hushang Ebtehaj − Esharate Nazar / اشارات نظر یا زبان نگاه با صدای هوشنگ ابتهاج

اشک مهتاب
شعر: سیاوش کسرایی
آواز: علی‌محمد تهرانی

اشک مهتاب، سیاوش کسرایی - علی‌محمد تهرانی

Lotfi-neyavaran محمدرضا لطفی

دردت چیست ؟
شمبلیله ، شمبلیله ، رازیانه ، شاهی و گیشنیز ، اهل آویشن ، نبیذ سرخ شورانگیز
سینه ام دکان عطاری است
دردت چیست ؟
تو ، تو اگر جسمت بهاران است ؟

تو اگر جسمت بهاران است ؟
اما جان تو پاییز
عازم مسجد سلیمانی ولیکن می رسی تبریز
عاشقی تو
عاشقی تو

سینه ام دکان عطاری است
دردت چیست
من باری عاشق بی کس
من برای عاشق بی کس
برای عاشق بی چیز

راه رفتن ، گریه کردن زیر باران می کنم تجویز
نازبوها
بوی نعناع
بوی یاس
پیرهن چاکی
درآمیدن لباس

سینه ام دکان عطاری است
دردت چیست
من برای دشمن عاشق
من برای دشمن عاشق
سنگ سرمه ، سیب حوا ، صبر زرد و نیش زنبور می کنم تجویز

سینه ام دکان عطاری است
سینه ام دکان عطاری است
دردت چیست ؟

دکلمه - محمد صالح علا - سینه ام دکان عطاریست  | Mohammad Saleh Ala

چه فکر می‌کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشستهای است زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟

چه سهمناک بود سیل حادثه
که هم‌چو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد

هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی‌شود

تو از هزاره‌های دور آمدی
در این درازنای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
در این درشتناک دیولاخ
ز هر طرف طنین گامهای رهگشای توست
بلند و پست این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز
صدای تیشه‌های توست

چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق
که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگاه کن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز

چه فکر می‌کنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای است
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت

زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگِ درد و رنج

به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش!
هوشنگ ابتهاج

ه. الف. سایه
نام اصلی شعر: زندگی
کتاب: تاسیان

Houshang Ebtehaj (Sayeh) Zendeh Bash هوشنگ ابتهاج - زندگی

(Hemey Hali)هِمی هَلی

جستجویی در دلم انداختی تا به جستجو رورم در جوی تو

در چشم باد حسین علیزاده قطعه باران

metisfv

Recent comments

🇮🇷

amir danesh

Pouriaaf

Related tracks