Przekłady współczesności: „Wojna w Ukrainie – spojrzenie potrójne” Natalia Belczenko, Anna Korzeniowska-Bihun, Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury
Spotkanie odbyło się 27 lutego 2025 roku. Spotkanie z tłumaczkami poprowadzłi Jakub Jedliński.

Trwająca od 24 lutego 2022 roku pełnoskalowa napaść Rosji na Ukrainę jest źródłem niewyobrażalnego cierpienia Ukraińców. Podczas rozmowy z tłumaczkami współczesnych ukraińskich dramatów i poezji postaramy się odpowiedzieć na pytanie, jak doświadczenie tej traumy przełożyło się na twórczość pisarzy ukraińskich. Zastanowimy się, jaką rolę ich poezja i dramat odgrywają współcześnie i jaką będą odgrywać w przyszłości, po zakończeniu wojny. Do jakiego stopnia przyczyniają się do ujawnienia prawdy o tych wydarzeniach, od samego początku spowijanych kłamliwą propagandą agresora. Faktograficznych i porządkujących ram rozmowy dostarczy książką Sylvie Kauffmann, która w oskarżycielskiej analizie śledzi –począwszy od 1989 roku – procesy i mechanizmy prowadzące do obecnej sytuacji, demaskując cynizm, naiwność i obłudę Zachodu w relacjach z Rosją i państwami byłego bloku wschodniego.

Podczas spotkania omawiane będą książki, m.in.: Insekt. Dramaty ukraińskie, przeł. Anna Korzeniowska-Bihun, Warsztaty Kultury 2023; Sylvie Kauffmann Zaślepieni. Jak Berlin i Paryż dały Rosji wolną rękę, przeł. Jakub Jedliński, Kultura Liberalna 2024; Natalia Belczenko Wilga Kolegium Europy Wschodniej 2024.

Biogramy uczestników i uczestniczek spotkania:

Natalia Belczenko – ukraińska poetka i tłumaczka, absolwentka Wydziału Filologicznego Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Tarasa Szewczenki. Członkini Ukraińskiego PEN Clubu i Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury. Autorka 12 książek poetyckich, m.in. w polskim przekładzie – „Naddnieprze” (SPP Kraków, 2023), „Strzała Zenona” (Pogranicze, Sejny, 2024), „Wilga” (KEW, Wrocław, 2024). Jej poezję tłumaczono na 16 języków. Laureatka Nagrody Huberta Burdy (Niemcy, 2000), nagrody za 3. miejsce w konkursie na najlepsze tłumaczenia poezji Wisławy Szymborskiej (Polska, 2015) oraz nagrody Fundacji im. Łesi i Petra Kowałewych (USA, 2019). W 2022 – uczestniczyła w V Światowym Kongresie Tłumaczy Literatury Polskiej.

Anna Korzeniowska-Bihun – doktor nauk humanistycznych. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie (1997) i Katedry Ukrainistyki Wydziału Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego (2004). Tłumaczka literatury ukraińskiej oraz filmów w języku ukraińskim, białoruskim, rosyjskim i angielskim. Lektorka języka polskiego jako obcego. W 2023 roku członkini kapituły Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska za Twórczość Translatorską im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

Jakub Jedliński – tłumacz z języków francuskiego i angielskiego, autor kilkudziesięciu przekładów beletrystyki i  literatury faktu. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Finalista Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Jako tłumacz i czytelnik szczególnie ceni współczesną literaturę frankofońską. W jego przekładach ukazały się takie książki jak:
Sylvie Kauffmann, Zaślepieni. Jak Berlin i Paryż dały Rosji wolną rękę (2024);
Ernest Hemingway, Wyspy na Golfsztromie (2024); Amélie Nothomb, Księga sióstr (2024); Amélie Nothomb, Do pierwszej krwi (2022); Victor Jestin, Upał (2023); Elizabeth Kolbert, Pod białym niebem. Natura przyszłości (2022).

Przekłady współczesności: „Wojna w Ukrainie – spojrzenie potrójne” Natalia Belczenko, Anna Korzeniowska-Bihun

Nowa książka: „15-minutowe miasto. Jak uratować czas i planetę” Carlos Moreno, przeł. Paweł Bravo, Weronika Mincer, Wydawnictwo Wysoki Zamek
Spotkanie odbyło się 4 marca 2025 roku. W rozmowie udział wzięli Marlena Happach, Magdalena Młochowska, Wojciech Kotecki. Spotkanie poprowadził Grzegorz Piątek. 

Czym jest 15-minutowe miasto wyjaśnia w swojej książce prof. Carlos Moreno. Streszczając jego koncepcję, można stwierdzić, że jej sednem jest podstawowa dla ludzkości potrzeba życia we wspólnocie. Chodzi o to, abyśmy mogli spotykać się z innymi ludźmi oraz korzystać z ich usług w naszej bezpośredniej okolicy – to tu powinniśmy robić zakupy, dokonywać rozmaitych napraw, spędzać czas w lokalnych restauracjach, klubach, siłowniach, parkach, bibliotekach itp. Chodzi też o to, aby nasze dzieci mogły bezpiecznie, pieszo lub rowerem, w krótkim czasie dotrzeć co rano do swoich szkół. Ważne jest również ograniczenie w miastach ruchu samochodowego. Okazuje się bowiem, że jeśli większość potrzeb będziemy mogli zrealizować w najbliższym sąsiedztwie, to nie będziemy musieli w takim stopniu jak dotąd korzystać z samochodów. Brzmi jak utopia? Niekoniecznie. I tak wielu z nas pracuje już w dużej mierze zdalnie i nie wszyscy muszą codziennie dojeżdżać do swoich miejsc pracy. Potrzebujemy więc w naszych miastach dzielnic, w których będzie nam się wygodnie i atrakcyjnie żyło. Potrzebujemy ich nie po to, aby się w nich zamykać, ale po to, aby zaoszczędzić najcenniejszy z zasobów, jaki posiadamy – własny czas.

Carlos Moreno prowadzi nas przez kolejne miasta, aby uświadomić nam, jak ogromne zmiany zaszły w ich topografii i funkcjonowaniu na przestrzeni wieków. Rozwijające się technologie, industrializacja, modernizm ze swoją obsesją na punkcie samochodów (a w środkowoeuropejskim kontekście również lata komunizmu) przeobraziły je w organizmy chore, dysfunkcyjne, rozczłonkowane przez kolejne, nowo powstające arterie. Nie cofniemy tych zmian, ale możemy sprawić, że miasta będą dla nas bardziej przyjazne za sprawą dużej liczby ścieżek rowerowych, stref pozbawionych ruchu kołowego, parków i skwerów dających nam cień w czasie coraz częstszych fal letnich upałów, a także sprawnego i ekologicznego transportu miejskiego. Takie przeobrażenie miast jest konieczne ze względu na nadchodzące zmiany klimatyczne i związane z nimi zagrożenia.

To, jakie będą nasze miasta w przyszłości, w dużej mierze zależy to od nas samych, od tego, czy zgodzimy się zmienić nasz sposób życia i codzienne nawyki.

Grzegorz Piątek – krytyk architektury, pisarz, z wykształcenia architekt, w latach 2005-2011 redaktor miesięcznika „Architektura-murator”. Autor nagradzanych książek, m.in. „Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920-1939” (nagroda NIKE czytelników), „Najlepsze miasto świata”, „Starzyński: prezydent z pomnika”.

Magdalena Młochowska – urzędniczka państwowa i samorządowa, w latach 2012-2015 podsekretarz stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji. W 2016 objęła funkcję pełnomocniczki prezydenta Warszawy do spraw rozwiązywania problemów lokatorów. Kierowała też Biurem Polityki Lokalowej, a w 2021 roku została dyrektorką koordynatorką ds. zielonej Warszawy.

Wojciech Kotecki – architekt i urbanista, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, sędzia konkursowy SARP, członek prezydium KSK OW SARP. Nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 2014 roku współwłaściciel firmy BBGK Architekci. Współautor projektów masterplanów, zespołów mieszkalnych, budynków wysokościowych i użyteczności publicznej.

Nowa książka: „15-minutowe miasto. Jak uratować czas i planetę” Carlos Moreno

Przekłady współczesności: „Opowiadania J.M. Coetzeego” Aga Zano, Jacek Poniedziałek. Spotkanie odbyło się 17 marca 2025 roku i poprowadziła je Justyna Czechowska. Fragmenty opowiadań przeczytała Maja Ostaszewska.

Opowiadania Coetzeego o Elizabeth Costello w dwóch odsłonach. Czym różnią się przekład literacki i przekład dla sceny? Czy inne medium i kontekst narzucają inną formę tłumaczenia? Gdzie w teatrze kończy się przekład, a zaczyna adaptacja? I co, jeżeli źródłem obydwu przekładów są opowiadania noblisty?
O wyzwaniach, ale też o satysfakcji z tłumaczenia tekstów Coetzeego opowiedzą Aga Zano – tłumaczka opowiadań z tomu Nadzieja i Jacek Poniedziałek, który wybrane opowiadania ze zbioru przełożył na potrzeby spektaklu „Elizabeth Costello” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.

Na zbiór „Nadzieja” składają się niepublikowane wcześniej w Polsce opowiadań laureata Literackiej Nagrody Nobla (2003) i dwukrotnego laureata Nagrody Bookera (za „Życie i czasy Michaela K.” w 1983 roku i „Hańbę” w 1999 roku). Jednego z najbardziej wpływowych i prowokacyjnych współczesnych pisarzy.

Autor sięga po motywy mu bliskie, głęboko przez niego przemyślane, poruszane od lat w powieściach i opowiadaniach: potrzeba wolności, przemijanie, pożądanie, zdrada małżeńska, stosunek ludzi do zwierząt. Coetzee bada granice moralności i ludzkich pragnień.

Świat opisany z kobiecej perspektywy. Opowieść o kobiecych sekretach i tęsknotach. Bez patosu, z czułością. Post scriptum do Elisabeth Costello, uznaną za alter ego autora. 

Proza najwyższej próby. Literacka medytacja nad ludzkim życiem, relacjami i emocjami. W scenariuszu spektaklu „Elizabeth Costello” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego wystawianym na deskach Nowego Teatru w Warszawie zainscenizowane zostały obszerne fragmenty trzech opowiadań ze zbioru „Nadzieja”: „Próżność”, „Gdy kobieta się starzeje” i „Szklana rzeźnia”. 

Mężatka na nowo odkrywająca swoją kobiecość. Seniorka rodu przeżywająca drugą młodość. Rowerzystka mierząca się z własnymi lękami w starciu z agresywnym psem. Wreszcie Elizabeth Costello – ulubiona postać pisarza – w obliczu śmierci. W snutych przez J.M. Coetzeego historiach każda z nich staje się przewodniczką po świecie uczuć, gdzie strach i nienawiść splatają się z miłością, pożądaniem i potrzebą wolności.

Przemierzając duszne uliczki Nicei, zaglądając za mury hiszpańskich i prowansalskich domów, wraz z bohaterkami badamy granice moralności, pragnień i tożsamości – tematy od lat obecne w twórczości tego jednego z najważniejszych na świecie żyjących pisarzy. I odkrywamy, że każdy człowiek nosi w sobie tajemnicę, której nie potrafi w pełni pojąć.

W „Nadziei” Coetzee patrzy na świat oczami kobiet, ukazując najgłębsze ludzkie tęsknoty. Bez patosu, lecz czułością, która zachwyci każdego wrażliwego czytelnika. 

Partnerzy spotkania: Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury, Wydawnictwo Znak

Przekłady współczesności: „Opowiadania J.M. Coetzeego” Aga Zano, Jacek Poniedziałek

Nowa książka: „Śmiejący się pies” Krzysztof Varga, Wydawnictwo Czarne.
Spotkanie z Krzysztofem Vargą odbyło się 19 marca 2025 roku i poprowadziła je Magdalena Mikołajczuk (Program 1 PR).

Ziutku, łajzo jedna, mały psychopato, miłości mojego życia! Mój piękny kudłaczu o czarnych, mądrych oczach. To ja, Wojtek Borsuk, twój pan, z którym dzielisz życie, nadstaw uszu i posłuchaj, co mam ci do powiedzenia. 

Opowiem ci o starzejących się mężczyznach: sfrustrowanych samotnością, znużonych życiem, zirytowanych polską szarzyzną i światową głupotą. Opowiem ci o tym, co się stało z tym krajem, jak wszystko zbrzydło i zidiociało. Mógłbym nawet powiedzieć, że spsiało, ale to nieprawda. Bo pies jest najlepszym, co może się przytrafić człowiekowi. Opowiem ci o zapomnianych geniuszach, zmarnowanych talentach, upadłych autorytetach. O mężczyznach, którzy uwierzyli że mogą zatrzymać czas, ale nie zauważyli, że ich świat już spłonął doszczętnie. O kobietach, które chciały żyć wiecznie, ale nie zrozumiały, że są już martwe.

A ty, Ziutku, chciałbyś po prostu mieć dobre życie, bo każdy normalny pies i każdy człowiek chce mieć dobre życie. A zarazem większość z nas, ludzi, wkłada ogromny wysiłek w to, żeby je spieprzyć i umrzeć samotnie.

Krzysztof Varga (ur. 1968) – pisarz, felietonista. Absolwent męskiego liceum katolickiego oraz polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Autor m.in. powieści "Nagrobek z lastryko", "Aleja Niepodległości", "Trociny", "Masakra", "Sonnenberg", zbiorów opowiadań, a także książki podróżniczo-eseistycznej o Normandii "Ostrygi i kamienie" oraz trylogii o Węgrzech: "Gulasz z turula", "Czardasz z mangalicą" i "Langosz w jurcie". Autor biografii Edmunda Niziurskiego "Księga dla starych urwisów" oraz "Dziennika hipopotama" – zapisków o kulturze i sztuce. Przez ponad ćwierć wieku redaktor i recenzent „Gazety Wyborczej”, a także autor felietonów publikowanych w „Dużym Formacie”. Od końca 2020 roku felietonista „Newsweeka”. Laureat nagrody Fundacji Kultury i Nike Czytelników, trzykrotny finalista Nagrody Literackiej Nike i Nagrody Mediów Publicznych „Cogito”, był także nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”, Nagrody im. C. K. Norwida oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Tłumaczony na bułgarski, chorwacki, francuski, serbski, słowacki, ukraiński, węgierski, włoski. Mieszka w Warszawie.

Magda Mikołajczuk – dziennikarka Programu 1 Polskiego Radia. Rozmawia z o książkach nowych i dawnych, poważnych i lekkich, głośnych i skrytych w cieniu. Przez kilkanaście lat była autorką programu "Moje książki", obecnie prowadzi cykl "Czytam, bo lubię" i współprowadzi "Klub Książki" w radiowej Jedynce. Jest też jedną z recenzentek w audycji "Czytelnia" w radiowej Dwójce. Została wyróżniona m.in. nagrodą Polskiego Radia Złoty Mikrofon, nagrodą Przyjaciel Tłumaczy, przyznawaną przez Stowarzyszenie Tłumaczy Literatury i nagrodą Polskiej Izby Książki PIK-owy Laur. Jest opiekunką psa o adekwatnym do wyglądu imieniu Szczotka.

Nowa książka: „Śmiejący się pies” Krzysztof Varga

Nowa książka: Boga nie ma, jest życie Piotr Augustyniak, Wydawnictwo Znak Literanova. Spotkanie odbyło się 24 marca 2025 roku i poprowadziła je dr Katarzyna Kasia.

Po co nam Bóg? Gdzie szukać duchowości, jeśli rozczarowały nas religia i Kościół? I co się stanie, gdy trafi nas piorun kairosa?

Piotr Augustyniak – filozof, autor „Jezusa Niechrystusa", były zakonnik – rozpoczął poszukiwania duchowości na własną rękę.

Przez mistykę życia prowadzą go najwięksi – Mistrz Eckhart, Heidegger, Heraklit, Nietzsche, Celan. Wraz z nimi autor szuka tego, co zatraciliśmy i musimy na nowo odkryć, by nasze życie nie stało się chronicznym więzieniem. To duchowe przebudzenie poza religią, bez Boga, gdzie czas na życie wieczne jest teraz.

Kairos to doświadczenie totalności bycia – dostępne tym, którzy nie boją się ryzykować ani buntować.

W swojej erudycyjnej i odważnej książce Augustyniak jest bezkompromisowy, prowokacyjny i zmusza do myślenia. Ale przede wszystkim podpowiada, jak zbliżyć się do pełni życia.

Ile świat zawdzięcza Nietzschemu, ile Jezusowi, ile innym, pomniejszym lub większym maniakom kairosa? Potrzebujemy ich obecności. Ich energii rewolty, anarchii, inności, krytycznego spojrzenia i działania. (fragment)

Piotr Augustyniak (1977) – filozof i pisarz. Profesor krakowskiej uczelni. Autor głośnej książki „Jezus Niechrystus" oraz podcastu „Kawa z filozofem". Kurator Festiwalu Schopenhauera. W Teatrze Juliusza Słowackiego prowadzi cykl performatywnych debat „Myślnik. Jazz, filozofia, stand up". Przez pięć lat był członkiem zakonu dominikanów.

dr Katarzyna Kasia – filozofka, publicystka. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej na Uniwersytecie w Princeton (USA). Pracuje w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich. Autorka esejów i książek, tłumaczka tekstów włoskich filozofów. Członkini grupy eksperckiej Team Europe Direct i kolektywu artystycznego Kanał Polska. Współtwórczyni i prowadząca program „Kwiatki polskie” w TVP info. Współprowadzi czwartkowe poranki w Radiu Nowy Świat, współtworzy podcasty „Poszukiwacze politycznego złota” i „Filozofia jest dla dziewczyn”. Pisze felietony dla tygodnika Newsweek Polska i miesięcznika „Pani”. Warszawianka roku 2023, w 2024 roku wyróżniona nagrodą im. Mariusza Waltera w kategorii „osobowość medialna”, Mistrzyni Mowy Polskiej.

Nowa książka: „Boga nie ma, jest życie" Piotr Augustyniak

Po projekcji odbyła się rozmowa z reżyserem spektaklu i filmu Krystianem Lupą. Prowadzenie Piotr Gruszczyński.

„Schron” to film Krystiana Lupy zmontowany ze scen spektaklu „Proces”, który miał swoją premierę w Nowym Teatrze w 2017 roku. To spektakl, który ma swoją historię: pierwotnie miał być zrealizowany w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Na skutek zmiany dyrekcji i profilu teatru Krystian Lupa wycofał się z tej pracy. Przedstawienie zostało dokończone po przerwie, już w Warszawie, dzięki pomocy finansowej Miasta Stołecznego Warszawy i współpracy czterech teatrów: Nowego, Powszechnego, Studia i TR. Film będący powrotem Lupy do tamtego czasu pokazuje bardzo ostro obraz ówczesnej Polski pogrążającej się w paranoi lęku i niemożności, nękanej opresją władzy i biernej przemocy. To kraj, w którym przed Pałacem Kultury spalił się człowiek.

Film świetnie oddaje atmosferę klinczu przechodzącego w rozpacz. Lupa w swoim filmie wydobył na nowo dramatyzm tamtej sytuacji, która dziś brzmi jak ostrzeżenie przed przyszłością.

„Schron” – pokaz filmu Krystiana Lupy oraz spotkanie z reżyserem

Nowa książka dla dzieci: „Żaba. Mała opowieść o żałobie” Anja Franczak, Wydawnictwo Albus
Spotkanie odbyło się 12 kwietnia 2025 w Nowym Teatrze. Spotkanie z twórczyniami książki poprowadziła Katarzyna Jackowska-Enemuo. Warsztat dla dzieci 5+ i ich rodziców poprowadziła ilustratorka Marianna Sztyma. 

W czasie spotkania porozmawiamy o tym, jak i po co powstają książki. W jaki sposób opowieści i ich niezwykli bohaterowie mogą nam pomóc w trudnych sytuacjach. Nie będzie to zwykłe spotkanie, lecz takie, podczas którego również dzieci będą miały głos, podczas którego będzie czas na wspólne zanucenie piosenki i podczas którego poznamy cudowny i tajemniczy proces powstawania pięknej książki. Zachęcamy dzieci do wzięcia ze sobą ulubionego pluszaka, lub zabawki – takiej, która najlepiej im pomaga w trudnych chwilach.

Podczas warsztatów spróbujemy namalować emocje. Będziemy malować, używać szablonów i wycinać z kolorowych papierów. Jak wygląda smutek? Jaki kolor ma lęk, złość czy nadzieja? Chciałabym, żeby rodzice malowali wybrane przez dzieci emocje na swoich tekturkach, a dzieci na swoich. Potem nałożymy szablon żaby i wmalujemy emocje w naszą bohaterkę. Na koniec opowiemy sobie nawzajem (rodzice i dzieci), czym ta emocja w żabie jest.

„Żaba. Mała opowieść o żałobie” jest książką skierowaną do dzieci 5+, ich opiekunów, pedagogów, psychologów, psychoterapeutów. Autorka w sposób czuły, świadomy i wspierający prowadzi narrację, która pomoże dziecku i jego bliskim w procesie doświadczania straty. Poprzez historię o żabie autorka próbuje opowiedzieć dzieciom o tym, że żałoba to nieunikniona i wartościowa część życia. Zamiast unikać tematu straty, nazywa uczucia, które jej towarzyszą i przekonuje, że wszystkie są takie jakie być powinny, i że warto ich doświadczyć, aby odkryć trwałą więź z tymi, za którymi tęsknimy. Bohaterką książki jest dziewczynka, która przeżywa śmierć babci, W jej życiu po stracie bliskiej osoby pojawia się żaba, która zasłania jej cały świat. Dziewczynka nie widzi koleżanek, ani kolegów, ani swojego podwórka, ani lubianych do tej pory przedmiotów. Widzi tylko żabę, która ją niepokoi i irytuje. Z upływem czasu między dziewczynką a ża[ło]bą rozwija się czuła relacja, dzięki której główna bohaterka uczy się radzić sobie z różnymi emocjami.

Anja Franczak o swojej książce:

Żaba – mała opowieść o ża(ło)bie. Jest to historia dziewczyny, która przeżywa śmierć swojej babci, opowiadana w symboliczny sposób. W życiu tej dziewczynki pojawi się żaba, taka całkiem sympatyczna ale też trochę dziwaczna postać, która na początku nie jest mile widziana. Z upływem czasu między dziewczynką i żabą/żałobą rozwija się czuła relacja, dzięki której główna bohaterka uczy się radzić sobie z różnymi emocjami, które pojawiają się w żałobie.

Opowieść jest mocno związana z moją pracą z osobami po stracie bliskich oraz edukacją o żałobie. Często panuje przekonanie, że żałoba "powinna" wyglądać w jakiś sposób, albo oczekiwanie, że trzeba jak najszybciej "wyjść" z żałoby - to czasami wywołuje dodatkową presję, która nikomu nie pomaga. Przez historię o żabie próbuję opowiadać o tym, że żałoba jest częścią naszego życia i że zamiast unikania tematu potrzebujemy integracji doświadczenia stratę i akceptacji wszystkich związanych z nią uczuć.

Nowa książka dla dzieci: „Żaba. Mała opowieść o żałobie” Anja Franczak

Nowa książka: „Ćpun i Głupek” Mateusz Górniak, Wydawnictwo Convivo. Z Mateuszem Górniakiem rozmawiał Andrzej Szpindler. Spotkanie odbyło się 14 kwietnia 2025.

Trzecia książka autora „Trash Story” i „Dwóch powieści ruchu”, fabułka maczana w epoce dopalaczy i ćpuńsko-głupkowaty hymn o miłości. Opowieść zaczyna się tak: nastoletni, zakochani po uszy Ćpun i Ryba, znajdują wiklinowy koszyk z dzieckiem o głupim wyrazie twarzy, a potem uciekają z nim do Egiptu. Tam odpala się przetrącone love story, przypowieść o odklejce i gonieniu marzeń. Nowa powieść Mateusza Górniaka to rozpisany na dwa monologi raport ze świata, w którym wszystkim kręci się w głowie i chyba już nie przestanie.

Mateusz Górniak – autor  „Trash Story” (Ha!art, 2022) i „Dwóch powieści ruchu” (Filtry, 2023). W sezonie 2023/24 realizował dla Nowego Teatru Adaptację Jutuba. Były redaktor "Stonera Polskiego", publikował między innymi w "Dialogu", "Kinie", "Małym Formacie" czy "Iglicy".

Andrzej Szpindler – psycholog społeczny z Katedry Badań nad Vocal Fry i 730 mln Europci, publicysta "Zoltar News", "The Oblivion News", "Bug on Earth", "Pani", "Filet z Dłoni Franczyzobiorcy", "Be Like Snacks", "Twój skarb - Chłopcy", "Potty training Emo-Reggae from Nephilims Gaze-guzzler", "Pizzagate Zeitung", "Your Pookie from cctv Snorts in Your Face Bag"; w latach 2000-2003 korespondent "Przyjaciółki" z podziemnych suburbii Pekinu; w TVP INFO (lecz kiedy to coś takiego mieli w tej kuli ziemskiej skanałowane!) prowadził talk-show JEDZIEMY, w którym jakiś facio coś powiedział; był sekretarzem komisji nadzoru odbudowy PKiNu po zaczarowaniu go przez Davida Copperfielda tak obelżywie, że ten wyparował; oskarżony o powiązania z firmą produkującą przybory Davida (Copperfielda) – internowany, posłany na ciężkie roboty (drążenie tajnej linii metro); tam poznaje facia, który twierdzi, że ZIEMIA nie istnieje, pyta się go -panie, ale co pan! tylko sama ZIEMIA nie, a reszta istnieje?; facio wtedy: "zgadza się, to je taka introjekcja, a i odblask wyparcia"; - co pan mówi!; "ja nie mówię"; następnie niemalże przyczynił się do wynalezienia boysbandów; dubbingował Bartosza Wronę z Just 5; przez przeszło 37 lat - dziad kościelny zakonu Czaszki i Kości (a po tajniacku ordynarny Bonesmen tegoż), więc spisał swoje wspomnienia (tylko niby kiedy, nie miał ani chwili czasu!) w jednym napisiku, będącym w następstwie tego strasznym aktorem, przebierańcem o bombastycznych prędkościach przepoczwarzania się, oto on, proszę [wokalem bufetowej z awantretardiańskich filmików wyhalucynowanych z mikrofalówki Incandenzy podlanej Bareją] FLAKI ZBRZYDZONE / HARUSPIPICJAMI / POMŚCIMY -JA SELFI / SERDLA W KOMEŻCE

Nowa książka: „Ćpun i Głupek” Mateusz Górniak

Nowa książka: „Sobowtór” Maciej Siembieda, Wydawnictwo Agora
Spotkanie odbyło się 22 kwietnia 2025 roku w ramach cyklu „Nowa książka”. Spotkanie z autorem poprowadziła Justyna Dżbik-Kluge. Fragmenty książki czytał Mariusz Bonaszewski.

Kim jest człowiek, który od setek lat oszukuje świat sztuki?

Na aukcjach i w kolekcjach prywatnych co jakiś czas pojawiają się nieznane dzieła renesansowego mistrza – perfekcyjnie wykonane, namalowane na XVI-wiecznych deskach, a jednak… fałszywe. Legenda głosi, że ich autorem jest Gemello, geniusz malarstwa i mistrz fałszerstwa, który żyje kilkaset lat. Policje całej Europy od czasów Napoleona bezskutecznie próbują go schwytać.

Kiedy fundacja konserwatywnego polityka zapowiada wystawę nieznanych portretów Marcina Lutra i Jana Kalwina, były prokurator IPN, a obecnie ekspert od oszustw ubezpieczeniowych Jakub Kania nabiera podejrzeń. Czy to rzeczywiście arcydzieła sprzed wieków, czy wielki przekręt, który pozwoli fundacji zarobić miliony? Śledztwo prowadzi go od współczesnej Warszawy, przez przedwojenny Kraków i Wiedeń, aż do powojennej Europy. Wraz z dziennikarką i krytyczką sztuki Ludmiłą Ungier Kania odkrywa, że mistyfikacja sięga znacznie dalej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Kim naprawdę jest Gemello? Czy opowieść o fałszerzu jest prawdziwa? A może za tajemniczym procederem kryje się coś bardziej niebezpiecznego niż fałszowanie obrazów? 

„Sobowtór” to nie tylko brawurowa intryga, ale też opowieść o fałszowaniu historii – zarówno jeśli chodzi o dzieła sztuki, jak i o ludzką pamięć. I trzymająca w napięciu fabuła, która nie pozwala odłożyć książki ani na chwilę.

Po pierwsze nie wiem, jak napisać, ale wiem, co to znaczy czytać dobry kryminał. Już w drugim rozdziale zapominasz, że ci za to płacą. Po drugie bardzo chcesz zajrzeć na ostatnie strony, żeby się dowiedzieć, kim jest ON.  Nie robisz tego. Bo szkoda ci tych wszystkich gorących linijek przed. I po trzecie – uwielbiam ten głos obok: „Mariusz, oszalałeś, znowu śpisz z Siembiedą?”. Mariusz Bonaszewski, lektor cyklu z Jakubem Kanią

Maciej Siembieda zadebiutował jako pisarz w wieku 56 lat i szybko stał się jednym z najpopularniejszych twórców powieści sensacyjnych w Polsce. Autor książek, których bohaterem jest ekspert od śledztw historycznych Jakub Kania (444, Miejsce i imię, Wotum, Kukły, Kołysanka, Orient i teraz – Sobowtór), oraz bestsellerowej polsko-greckiej sagi sensacyjno-historycznej: Katharsis (Nagroda Czytelników Wielkiego Kalibru 2023), Nemezis (w finale plebiscytu Książka Roku 2023 lubimyczytac.pl) oraz Kairos (Książka Roku 2024 w plebiscycie lubimyczytac.pl).

W dorobku ma również thriller historyczny Gambit nominowany do tytułu Książka Roku 2019 lubimyczytac.pl. Do sześciu z jego książek zostały sprzedane prawa do ekranizacji.

Zanim zaczął pisać powieści, przez trzy dekady był reporterem prowadzącym śledztwa historyczne. Trzykrotnie otrzymał za nie Nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (tzw. polskiego Pulitzera). Znaki rozpoznawcze Siembiedy to budowanie sensacyjnych opowieści na kanwie rzeczywistych zdarzeń, pisanie piórem oraz gromadzenie ciekawostek historycznych w słynnych notesach.

Justyna Dżbik-Kluge – dziennikarka Polskiego Radia, dyrektorka-redaktorka naczelna radiowej Czwórki oraz Polskiego Radia Dzieciom.

Nowa książka: „Sobowtór” Maciej Siembieda

Rozmowa muzykolożki Katarzyny Naliwajek, kuratorki cyklu Przeglądu oper Krzysztofa Warlikowskiego i Małgorzaty Szczęśniak i Doroty Krzywickiej-Kaindel, autorki książki „Oszołomienie" poświęconej inscenizacjom Krzysztofa Warlikowskiego.

„Oszołomienie" Doroty Krzywickiej-Kaindel to wydany przez Austerię w kwietniu 2024 zbiór esejów o spektaklach teatralnych i operowych Krzysztofa Warlikowskiego oraz szkiców scenograficznych Małgorzaty Szczęśniak.

Dorota Krzywicka-Kaindel – urodzona w Krakowie, gdzie ukończyła studia muzykologiczne na UJ. Krytyczka teatralna i muzyczna oraz tłumaczka. Żyjąc w Krakowie pisała m.in. do Studenta i Echa Krakowa, zamieszkawszy w Monachium dla Radia Wolna Europa i Teatru, a osiadłszy w Wiedniu i w Lesie Wiedeńskim  – do Didaskaliów, Ruchu Muzycznego i pism polonijnych. Autorka filmów krótkometrażowych. Kocha wszystkie koty i niektórych ludzi.

Albums by Nowy Teatr