Mixed by NULL @ Hope Records  

Βρώμικη γεύση στο στόμα,
Αυτή η σαπίλα "καλημέρα".
Δύσκολη ανάσα πριν τον ύπνο,
Ίσως να'ναι η τελευταία.
Ακόμη περιμένω τη ρημάδα μέρα μου κάτω απ'τον ήλιο.
Εγώ κι οι φίλοι
Ακόμη περιμένουμε ανοιξιάτικα αρώματα στον αέρα.

Μπουκάλια αλκοόλ για μαξιλάρι κι αγκαλιά με τη λεκάνη,
Κι όμως τα χάδια σου σιχαίνομαι, μωρό μου, πιο πολύ.
Είμαι ό,τι μ'έκανες πριν φύγεις,
Ένα ερείπιο, που τώρα απλά υπάρχει.
Είναι μεγάλο το κενό 
Και μεγαλώνει σταθερά και κάθε ουλή,
Κάθε πληγή.

Πάει καιρός που σε είδα,
Πάει καιρός που χαμογέλασα.
Οι φρίκες μου πολλές και σου την έσπασαν.
Πήγα να χώσω, φρίκαρα, ποτέ δεν τέλειωσα,
Σε σκέφτηκα γυμνή μες στα σεντόνια και την έδιωξα.

Πού πήγαν όλες οι μέρες,
Που'μασταν μόνοι εναντίον;
Να μη θες να με ξέρεις είναι αστείο.
Θα'ρθει μια μέρα που θα δεις τ'όνομά μου και θα σου λείψω
Ή σε αφίσα
ή σε πλάκα μέσα στο νεκροταφείο.

Η θα πετύχω τους στόχους
Ή θα βάλω στόχο το κεφάλι μου.
Ή θα πίνω για να γράφω
Ή θα μείνω μες στη ζάλη μου για πάντα.

Η απουσία σου έχει όνομα,
Τη φωνάζω "καταχρήσεις",
Και μου απαντάει σ'ένα παγκάκι
Πριν τα μάτια μου κλείσουν απ'το αλκοόλ.
Γραμμή υποστήριξης για πάντα αποθηκευμένη σε ταχεία κλήση,
Αφού στ'αρχίδια σου, αν σε πάρω και σου πω ότι αντέχω ως εδώ.

Καλημέρα

Αγαπημένο Κενό

Beat / Mix / Master: NULL. @ Hope Records

Download: http://bit.ly/faretradl

Ανήσυχα βράδια,
Βράδια γεμάτο τασάκι και ρίχνω τη στάχτη στα μάτια.
Γράφω διαμάντια,
Τη θλίψη μου κάνω κομμάτια
Να κάνω κομμάτια τα πάντα.
Σε κακώς κείμενα κείμενα για ν'απαντήσω.
Με πόδια σπασμένα και πώς να πατήσω;
Εμένα να πείσω να ζήσω.
Βήματα, μπότες, ντόπες,
Κοράκια να ψέλνουν τις νότες και το'δες.
Περσόνα ψυχρή να διαβεί παγετώνες
Η μάσκα μου μούδιασε, ανέκφραστος μένω,
Ζω κι επιμένω,
Ελπίζω και σκέφτομαι,
Νιώθω κι υπάρχω.
Γράφω, το τέλος συντάσσω
Με το πιο βαρύ σφυρί μες στο χαρτί μου κάθε βράδυ με δικάζω.
Γι'αυτό κόψε την πλάκα,
Στην πλάκα κοιτάμε τα πάντα.
Είδαμε την αλήθεια με τα μάτια, 
Έχω το διάφραγμα κλειστό κι όλα κινούνται στα σκοτάδια.
Άδεια, κενά καλούπια, ρηχά που ξεχνιούνται σε μία βραδιά γενικά.
Βάθη που μένουν ατάραχα,
Ποιος να βουτήξει; Τολμά;
Δεν τολμήσαν αυτοί.
Είναι αστείοι, αστοί και μικροί, τόσο
Πού να με νιώσουν;
Πού να με νιώσουν;
Να δώσουν το "είναι" τους ξέχασαν,
Ξέχασα να πάρω το δικό μου.
Μ'ονόμασα μονόδρομο στο τέλος κάποιου δρόμου.
Στον τοίχο κολλημένος να περάσει το δικό μου.
Θα λυγίσω ή θα περάσω από μέσα;
Θα γίνω Φοίνικας ή λείψανα και τέφρα;

Τόσα βέλη είναι βαλμένα στη φαρέτρα
Κι έχω άπειρα βέλη να σπαταλήσω,
Μα ίσως είναι ανούσιο,
Γιατί όσο κι αν ρίχνω κοιτάω τα αστέρια
Χωρίς στόχο, μπέσα.
"Έλα πέρασε μέσα στο μαύρο" σου λέω, μα
"Πρόσεξε λίγο, είναι ανώμαλη πάντα αυτή η αλλαγή,
Είναι ανούσια μάλλον αυτή η ζωή", μα
Τι να πω στους δικούς μου;
Όλα chill, είμαι chill.
Όπως αύριο, όπως πριν.
Ένα χρέος μονάχα: 
Να γράφω κι αυτοί που θα ακούσουν
Κι οι λίγοι που παίζει να νιώσουν
Να ελπίζουν αντί να πληρώσουν.
Δε θέλω πολλά,
Κι αν σίγουρα δε θέλω κάτι, να γράφει η συνήθεια tracks.

Να είμαι αληθινός και πιστός στο μονοπάτι που χάραξε η ασθένεια, μαν.
Να'μαστε όλοι καλά.
Ποτέ τους κάτω μην κοιτάνε τα χαμόγελα, μαν.
Και τα ποτήρια ψηλά
Να τσουγκρίζουνε μόνο όταν συνοδεύονται από γέλια παιδικά
Κι όχι απόγνωση ή ανάγκη.
Το κενό να μου θυμίζει αποβάθρα και συρμό,
Κι όχι αυτό που με κοιμίζει στο κρεβάτι.
Το φως να'ναι εκεί
Καρφωμένο στο μαύρο να κάνει βατό μονοπάτι
Κι η γιορτη να'ναι εκεί
Να θυμίζει τι πέρασα πριν
Κι έχω βγει απ'το σκοτάδι πια.
Είναι αυτά που ζητάω πολλά;
Είμαι αχάριστος πια;
Ψυχική ηρεμία μπροστά στη βροχή ενός Σεπτέμβρη για δέκα λεπτά.

NULL. X SUKE

SUKE X NULL. - Φαρέτρα

Beat / Mix / Master: NULL. @ Hope Records

Download: http://bit.ly/persephonedl

Χαίρε φίλε,
Το εκπέμπω από την Άβυσσο.
Το πάτημα ασταθές,
Άμετρο flow, κάπως άνισο.
Τα μάτια μου στο χώμα δεν κοιτάζουνε παράδεισο.
Υπάρχουμε ακόμα μ'ένα μέλλον κάπως άγνωστο.
Η Μούσα πεθαμένη με επισκέπτεται στο άκυρο,
Ψίθυροι για να γράψω κάτι μαύρο, όχι άχρωμο.
Σίγουρα από κάτω να με πάρει το παράταιρο μυαλό μου.
Υπεραναλύω πάντα και παρατηρώ.
Λίγο μιλώ,
Κι όταν με βλέπεις μάτια μου να σου μιλώ με την καρδιά μου
Μη με κόβεις, είναι σπάνιο.
Χαμογελώ όταν σε κοιτώ
Κι αν κάνω λάθος και σκεφτώ το αύριο
Χάρισε μου αυτό το βλέμμα σου το άγριο,
Στον ίσιο δρόμο για να μπω.
Οι μέρες μου ήταν δύσκολες, 
Φλέρταρα το κενό.
Χειμώνας δίχως τέλος σ'έναν γκρίζο ουρανό.
Τα χρώματα μου στέρησαν όσοι μηδέν κοινό έχουν με μένα,
Δεν ξεχνώ.
Ο νους πια τρυπημένος από benzo,
Συκώτι χαραγμένο, σώμα ταλαιπωρημένο,
Μα θυμάμαι
Αυτούς που δείξαν πλάτη στα "πονάμε" μας
Και γίναν τα "πονάμε", "πια δε νιώθω, μα φοβάμαι".
Είδα καθρέφτες μες στα μάτια μου να σπάνε.
Συλλέγοντας κομμάτια να ξυπνάω ή να κοιμάμαι
Και γράφοντας κομμάτια, προς το τέλος να με πάνε
Κι ιστορίες που στο τέλος οι ασθένειες νικάνε.
Κι οι μέρες μας στο βάλτο.
Για μας τους ασθενείς έχει "περίμενε",
Για πόσο όμως;
Πεινάμε να ζήσουμε τα στερημένα μας
Κι όλο στη λάσπη θα μας βρεις
Αν πέφτει αστείρευτη βροχή,
Γιατί διψάμε να παίξουμε με όρους ξήγα από την αρχή
Κι αυτό το άδοξο τέλος να πάρει πάλι αναβολή
Για τον ερχόμενο χειμώνα.
Πού τέτοια τύχη; Μα υπάρχουμε ακόμα.

Άλλη μια αυγή ξημερώνει.
Τίποτα δε με πληγώνει.
Ό,τι πια δε με σκοτώνει,
Με φέρνει πιο κοντά στο μπαλκόνι.
Μέσα στο πλήθος και μόνοι.
Τίποτα δε με πληγώνει.
Πόσοι με νιώθουν; Είσαι η μόνη,
Αγαπητή Περσεφόνη.

Είμαστε νήματα, περιπλεκόμενα
Σχήματα από πηλό που κάνουν όνειρα.
Στα Σόδομα το άνδρο μας.
Είναι δοκίμια εξόριστων τα όπλα μας.
Οι ανήθικοι και άμορφοι,
Αλκοόλ βρωμάν τα χνώτα μας.
Ο Έρεβος αδερφός.
Είμαστε νύχτα που οφείλει να γεννήσει το φως.
Αυτά που γράφουμε ωδή στην Περσεφόνη και στον άδειο της θρόνο.
Γεμάτος πόνο είναι ο κόσμος αυτός.
Είμαστε η χείρα που κρατά κεραυνό.
Θηρία ανήμερα, δε μας μεταμορφώσαν σ'αμνό.
Οι πλανόδιοι μουσικοί, το μαγικό μας αυλό.
Συνθέτουμε τους ήχους για να βάλεις μυαλό.
Ο πηλός δε συμβιβάστηκε,
Τη Φλόγα άρπαξε,
Τη μοίρασε στον κόσμο να διδάξει πυγμή.
Τώρα στον Καύκασο, δεμένος,
Το συκώτι του να τρώνε κάτι δήμιοι αετοί.
Μα δε με νοιάζει σου λέω.
Διατίθεμαι να δώσω όλο το "είναι" μου
Με πρόφαση να ανάψω πυρκαγιά στην πιο ρηχή μου αυταπάρνηση.
Αυτός ο πόνος είναι μόνο μια ανάμνηση.
Αυτή η μάζα από πηλό που συντελλεί μια κοινωνία, που από φόβο τα παράτησε.
Εμένα όμως με σμίλεψε, δε μ'άγγιξε.
Ο φόβος είναι γόνος αδυνάμων και δε μοιάζουμε.
Αυτά τα γνωμικά θα γίνουν κόλαση αγγέλων στο ξημέρωμα.
Είμαστε άνθρωποι,
Κοινώς ένα κουτί απ'την Πανδώρα που από φόβο πάλι άνοιξε
Κι όλα τα δεινά μας χάρισε.
Μας δώρισε την ελπίδα και τον θάνατο.
Το μέλλον είναι αβέβαιο κι αυτό το κάνει άτρωτο.
Μα εγώ θα μάχομαι.
Είμαι ιδέα αλεξίσφαιρη κι αυτό με κάνει αθάνατο. 

Άλλη μια αυγή ξημερώνει.
Τίποτα δε με πληγώνει.
Ό,τι πια δε με σκοτώνει,
Με φέρνει πιο κοντά στο μπαλκόνι.
Μέσα στο πλήθος και μόνοι.
Τίποτα δε με πληγώνει.
Πόσοι με νιώθουν; Είσαι η μόνη,
Αγαπητή Περσεφόνη.

Τίποτα δε με πληγώνει.

NULL. X SUKE - Περσεφόνη

Download: http://bit.ly/hlab27dl

Beat: NULL.
Mix / Master: Nekkyn @ Hope Records
Ποίηση / Απαγγελία intro: Memento Mori

HLA B27

Beat / Mix / Master by Chiva & NULL. @ Hope Records

NULL.

Popular tracks