my music

Yedi Güzel Adam ( Bu yağmur - Necip Fazıl KISAKÜREK )

SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE

IV

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkis'in
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikârsın sen bellisin.
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti sapan ölümsüz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgelendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca'da Emirgân'da
Kandilli'nin kurşunî şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yâr vardır
Yoktan da vardan da öte bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden umut kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır

Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili

Sezai KARAKOÇ

Sezai Karakoç - Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine (Okuyan: Sacit Onan)

Didem Madak - Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım Yorum - Eser Gökay

KAN KALESİ
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Elbet bir hinlik vardır seni sevişimde 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan 

saçlarıma bin küsür yalnızlığı takıp girdiğim şehre 
insan varlığımızdan tuhaf tohumlar bıraksam 
günü geçmiş bir gazete, toprak bir çanak 
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında 
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için 
bir şahan tüylerini döker ardımsıra 
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım 
böğrümde kambur çocuklardan bir payanda. 

Gizemli bir dehliz gibi şehri dolaşıyorum 
sıkıca tutuyorum kendimi şehre karışmaktan alıkoymaya 
her yerimde urlar çıkıyor, biraz kürt, biraz köylü, biraz makina 
kangren oluyorum bahar geldiği için 
urlarımı kesiyorum kör bir usturayla 
ama kopmuyor onlar ve bana şehri dolaştırıyor 
bırakabileceğim her şeyi bıraktırıyor bana 
kızlardan geçilmiyor köprüler, ayak bileklerime dek 
yükseliyor kız tortuları 
tülbentlerden kanı süzülürken körpe yavruların 
bir bazı şeyler bulmalı yüzümüze tebelleş olan bu korkuya 
-Avluya çık 
-Avluya kara bir şey bırakılmış 
(bir bomba) 

Kulaklarımız alışmıştı tıpırtısına yağmurun 
şehre sıkıntının rahatlığı basmadan giriyorduk 
filimler üç günde bir değişiyordu 
bense ikircikliydim ama korkmuyordum 
polis olan babamla tatil arasında uçuşup duruyordum durmadan 
urlarım yoktu, suçum yoktu, 
ve beyaz kuşlar kalkardı anamın hırkasından 
şehre karışmayan bir dehliz değildim 
sevinçle kovalıyordum kendimi 
bunları ansımak başımı döndürüyor bazan 
elbet bir hinlik vardır seni sevişimde 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan. 

Azan bir hevestir artık tanyeri 
söküp gövdesinde bir cehennem parçalamak ister insan 
şehrin defterini dürüp uzanmak ister yanına 
üstümüzü kuş sesinden bir lekeyle örtmeli 
umudumuzu kapmaya gelen makinaları 
bütün çirkefini şehrin çarpıtıp aşkımıza 
solumak gece 
terlemek gece 
gece çarşaflara... 

Açıklanacak, belletilecek olan belki 
milât öncesi ve sonrası lâkırdıları 
karışık banka hesapları, navlun 
yani öylesine açık değil pek 
hatta 
-şehir mi, değil mi burası- 
kötürüm bir kurt çantamı karıştırıyor 
neden karıştırıyor, ne hakla 
direnmeler, erzurumlar, kalfalar 
gecenin ipini koparan gece safaları 
-Var mısın yok yere ağlamaya... Ki bir sis 
yanık bırakılmış bir fısıltı 
şehri sarıyor, bir dehliz olan bana ulaşamıyor ama 
herkesin içinde iğdiş bir bahar 
bacakları eriyor memurların, evkızlarının 
ve saat 24 vardiyasının işçileri 
inmiyor ocaklarına. 

Yufka mıdır 
yufka mıdır benim bakışım dünyaya 
ki acılarıyla başlatırım insanları 
derimi yalayarak geçen mevsim 
beni alır şehirden yıpranmış bakışlarla 
her askere gidenin, her tören yorgununun 
kondurur kemerinin kaşına. 
Böylece ben, o küskün, o karışmayan dehliz 
koca bir tomruğu yüklenirim arkadaşlarla 
koca bir tomruğu kaldırıp kaldırıp 
kümbetlere, bitkinliğin bordasına... 
Kanın çığırından çıktığı saattir bu 
memelerini bana sıkıca bastırdığın 
hercai bir yürek somurtkan kepenklerin ardında 
şehri acıtan çocukluğumuza değdikçe 
biz seviştikçe bizi acıtan 
kukumav kuşları, mânilerle dolu bir yatak 
zaç yağı şişeleri kocaman. 

Sen şimdi sevincimin akranısın 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan 
doğrusu seni toprağı eller gibi sevdim 
yaralarımı onduranımsın 
yatağımı hiç boş bırakmayan... 
Yüzümü ellerimle yine kapayayım mı? 
bekçi karısının belaltını mı anlatayım insanlara 
yoksa onlara bilinmez bir toprak mı adayayım 
değil 
partizanlığım dalaşmak istiyor anla 
bu sarsak hırgürüyle dünyanın 
dalaşmak dalaşmak dalaşmak 
böylece aşk akranım oluyor benim 
ey bayırdan ve yokuştan uzaklara 
ey çırpınan bir geyiktir memelerin 
karnın ısırgan otları gibi aklımda. 

(1966)
 
İsmet Özel

Kan Kalesi (1966)

Yaşam hoş bir adettir,
Yaşamın ölüm genişliğinde kanatları vardır,
Aşk kadar sıçrayabilir,
Yaşam, alışkanlık rafına kaldırıp
Unutulacak bir şey değildir.
Yaşam elin çiçek koparma isteğidir.
Yaşam turfanda siyah incirdir,
Yazın ağzında buruk bir tat.
Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür,
Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir.
Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi,
Ayın yalnızlığına dokunuş,
Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.
Yaşam bir tabak yıkamaktır.
Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır.
Yaşam aynanın “karesi”dir.
Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur.
Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır.
Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.
Nerede olursam olayım
Gökyüzü benimdir.
Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir.
..
Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.
..

Sohrap Sepehri - Suyun Ayak Sesi..

insistent atmospheric ballad with some contrary motion

descents and decence

Ölü mü denir şimdi onlara
Durmuş kalbleri çoktan
Ölü mü denir şimdi onlara
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölü mü denir peki
En büyük limanlara demirlemiş
En büyük gemiler gibi
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölü mü denir şimdi onlara.

Suratları gergin
Suratları kararlı
Belli ki çok beklemişler
Kabuğundan çıkan bir portakal gibi gelen sabahı
Suratları gergin
Bir savaş alanına benziyor suratları
Dudakları nemli
Son defa kendi etini öpüp
Yani son defa gerçek bir insan etini
Hazla kapanmışlar öyle
Geçirmiyor gövdeleri soğuğu
Geçirmiyor sıcağı da
Ve ikiye ayrılmış bir nehir gibi bacakları
Akıyorlar sonsuza
Ölü mü denir şimdi onlara.

Kimse hüzünlü olmasın
Sırası değil hüznün daha
Bir gün bir şehrin alanında
Bir mermer yığınının gözlerine
Omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı
Hüzünlensin yaşayanlar o zaman
Sırası değil hüznün daha.

Öylesine sıkılmış ki yumrukları
İyice sıkılsın yumruklar
Saklansın diye bir armağan gibi bu katılık
Öylesine sıkılmış ki yumrukları
Kimse hüzünlü olmasın
Kimse hüzünlü olmasın diye
Sırası değil hüznün daha.

Unutulsun bir gövdeye duyulan hasret
Unutulsun bu alışılmış duyarlık
O kadar sade, o kadar kalabalık ki
Unutulmaya değer onların insan gövdeleri
Ve unutulmalı mutlaka
Dolsunlar diye yüreklere
Dolsunlar damarlara.

Ölü mü denir
Ölü mü denir şimdi onlara.


Edip Cansever - Ölü Mü Denir (Yorum;  Eser Gökay)

Niyâzi Mısrî - Arzularsın (Seslendiren: Hayati İnanç)

Fevkalâde Memnunum Dünyaya Geldiğime - Nazım Hikmet (Seslendiren İsmet Özel)

Ravza Karakülah'ın İkra'r Dergisinin 9.sayısında yer alan Lâmekân adlı şiiri sizlerle...
*
Yalpalıyorum Allah'ıma
Sis bulutları inmiş gibi zihnime
Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa
Gelip zincire vuruyor düşlerimi
Düşene tekme tokat dalan bu dünyada 
Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim...
Keşke düşsem diyorum.
Düşsem toparlanırım
Düşsem yerim belli olur hiç değilse 
Yerimi yurdum bilir öyle kalkarım ayağa.
Şayet kalkarsam 
Ki kalkacağım biiznillâh
İçimde dizginleyemediğim atları süreceğim bozkırlara
Geçeceğim Van Gogh'un yıldızlı gecelerinden
Arşa değen saçlarıma öreceğim asteroidleri
Ve bilmem kaç ışık yılı kadar çekip gideceğim dünyanızdan.
*
. . . . . . .

YANSIMALAR - Hasbihal - YouTube

Asude Bilge Fırın

Related tracks