هر کدوم از ما در هر برهه‌ای از زندگی، وقتی خودش رو آینه می‌بینه یا به خودش فکر می‌کنه، با این تنهایی رویه‌رو میشه

نقاشی صامت

تنهایی

من پنجره بر دوش به دنبال نسیمم
آواره‌ترین کول‌برِ روی زمینم
من عاشق آن چشمِ تَر و دُرّ یتیمم
من پنجره بر دوش به دنبال نسیمم

چشمان تو

همواره عشق بی‌خبر از راه می‌رسد
چونان مسافری که به ناگاه می‌رسد

وا می‌نهم به اشک و به مژگان، تدارکش
چون، وقتِ آب و جارویِ این راه، می‌رسد

همواره عشق بی‌خبر از راه می‌رسد