Δρόμος μακρύς και η ζωή μου μπροστά
θα πρέπει να βάλω στα πόδια φτερά
στην ψυχή μου θα βάλω μια αστεία φορεσιά
θα την βγάλω στον κόσμο και θα βγάλω λεφτά
θα γελάνε μαζί της γιατί ο καιρός το επιτρέπει
και' γω θα φεύγω στο βάθος με τα χέρια στη τσέπη

Δεν με νοιάζει πια να κλάψω στ' αλήθεια
τα δάκρυα έγιναν μια ακόμη συνήθεια
δεν με νοιάζει πια να παλέψω για κάτι
αφού βολεύτηκα τώρα και δε με πιάνει το μάτι
δεν με νοιάζει πια ποιος ζει και ποιος πεθαίνει
αρκεί στην τσέπη μου το χρήμα να πληθαίνει
Δεν με νοιάζει πια ποιος κλαίει ποιος γελά
Η τηλεόραση τώρα μου δίνει χαρά  
δεν με νοιάζει πια αν τελείωσε ο δίσκος
στην κοινωνία αυτή είμαι τώρα ένας ίσκιος

Δεν με νοιάζει, τι θα πουν για εμένα,
όχι δεν ανυσηχώ, ποιος νοιάζεταιγια τον καθένα
Δεν με νοιάζει, τι θα πουν για εμένα,
πως αλλιώς να σου το πω, μονό την πάρτυ μου κοιτώ, και αλλόν κανέναν.

Εγώ να περνάω καλά και η πάρτη μου
Φοβάμαι μη με βρουν με μαχαίρι στη πλάτη μου
Φοβάμαι μην έρθουν μια μέρα για μένα
Και να κλαίω που πήγαν όλα χαμένα

Εγώ να περνάω καλά και η πάρτη μου
Φοβάμαι μη με βρουν με μαχαίρι στη πλάτη μου 
Φοβάμαι μα τώρα πια δεν με νοιάζει
κάποιοι μου λένε απλά πως ο καιρός με τρομάζει

Η πάρτη μου κι εγώ κάνουμε σούπερ δίδυμο 
Θες βοήθεια διπλανέ μου; όχι, καν δεν το συζητώ 
Δε φταίω εγώ, από μικρό με μάθαν στο δημοτικό 
Να κυνηγάω το βαθμό 
Για να κρατήσω στα χέρια μου ένα σύμβολο εθνικό 
σαν έπαθλο 
Κι έτσι απέκτησα μια έννοια άγνωστη (ως τότε) τον ανταγωνισμό 
Το πώς να επικρατώ και να πατώ πάνω στον άλλο 
Κι ότι το ψάρι το μικρό το τρώει το μεγάλο 
Δίχως άλλο έμαθα να κάνω προσευχή το πρωί 
Σε χρήμα και θεό και ξέχασα να πω 
Είμαι απ΄ τους καλούς τους χριστιανούς 
Άλλο αν θωρώ τους μετανάστες σα λεπρούς 
Και σαν Έλληνας ανήρ με τόλμη και γοητεία 
Μπροστά στον εργοδότη μου γίνομαι κυρία 
Τι πορεία; πάλι τι ζητάνε οι φοιτητές 
Δεν κάθονται να εκτελούν εντολές κομματικές 


H Parti mou (Η Πάρτη μου)

Είναι κάποιες φορές που θέλω να χαθώ
κάποιες στιγμές που θέλω να απομακρυνθώ απ' όλους
Μόνος στις παρυφές του χρόνου τριγυρνώ,στο πέρασμα του χρόνου
στάχτες ας γίνω και να παρασυρθώ

Που πάμε ψυχή μου
ακούς τη σιωπή μου, που απλώνει στους δρόμους
στις νύχτες με τρόμο
και εγώ τρέχω να κρυφτώ απ' τον εαυτό μου
στη μοναξιά που μου χαρίζει το ποτό μου
μα μπάσταρδοι δαίμονες, ουρλιάζουν στο μυαλό μου
δεν με αφήνουν να χαθώ στο παρελθόν μου
και δώσ' μου

Μίσος-οργή, ψέμα και απάτη
κάποτε πίστευα πως η φιλία ήταν μόνο αγάπη
σημείωσε λάθος και πες μου..

γιατί όταν σου μιλώ, εσύ σωπαίνειςς
γιατί οταν πλησιάζω, με αποφεύγει
γιατί όταν σε κοιτώ αλλού το βλέμμα σου στρέφεις

Δώσε ένα τέλος σε αυτήν παρωδία
όλα έχουν ένα τέλος σε αυτήν την κωμωδία
μάντεψα λάθος δεν υπολόγιζες σ' εμένα
καρδιά μου όλα ήταν ένα βρώμικο ψέμα

Μόνος στις παρυφές του κόσμου τριγυρνώ
και πόνος φωτιά μέσα μου που δεν μ' αφήνει να σταθώ
θέλω τόσο να χαθώ
να γίνω στάχτες και να παρασυρθώ

Ένα ταξίδι στο χρόνο, μόνος μου κάνω
Να δω το παρελθόν, να θυμηθώ πως έφτασα ως εδώ
Τα μάτια μου να κλείσω να χαθώ
Ώρες ολόκληρες μόνος, εγώ και ο χρόνος
Να παλεύω με δαίμονες, ιδέες, εμμονές και σκέψεις
Πόσο θ' αντέξεις καρδιά μου
Πόσο στο χρόνο τους ρυθμού σου θα μπλέξεις
Κι αν αντέξεις θα τρέξεις
Ανάκατες λέξεις, στο σώμα ορέξεις
Στο μυαλό μου ξυπνάνε οι πιο σκοτεινές βλέψεις
Στόμα και βλέμμα στο σώμα σου τρέχει 
Μια πνοή, ένα γέλιο την ψυχή μου κατέχει
Όσα κι αν έχω στη ζωή μου κερδίσει
Όσα με πόνο η καρδιά έχει σβήσει
Τώρα όλα στο κενό τα πετάω
Δεν ξεχνά το χρόνο σταματάω
Μόνος στις παρυφές του μυαλού μου γυρνάω
Προχωράω και πίσω δεν κοιτάω
Βάζω για πλώρη ουρανό 
Βάζω πυξίδα την καρδιά
Μέχρι να βρω εκείνη του κόσμου τη γωνιά
Στο πουθενά, μια τελευταία ματιά
Τη ζωή μου κερνάω και πάω
Μόνος στην άκρη του κόσμου να βρω
Γιατί έφτασα ως εδώ κι ας χαθώ

Στην άκρη του κόσμου 
Στο τέρμα του δρόμου 
Χάνομαι πιάνω κι αφήνομαι 
Το χέρι σου δως μου 
Απ' της συντροφιάς την αγκαλιά, απ' του ήλιου τη ζεστασιά 
Φεύγω κρύβοντας πόνο περίσσιο 
Θέλω να φύγω μακρυά, μη μου θυμώνεις 
Στα κλεφτά γυρίζω μέρη που θα θελα να ζήσω 
Εκεί που σιωπή ξεχειλίζει, η φωνή μου ραγίζει 
Κι ακούγομαι πέρα ως πέρα για πάντα 
Αβάντα μου κάνει 
Προσπαθεί να με γλυκάνει 
Το σεργιάνι στον κόσμο μου μέσα 
Που έφτιαξα για σένα μικρή μου πριγκηπέσα 
Το γέλιο , το κλάμα, το χάδι σου εγκλωβίζονται 
Μέσα μου ηχούν 
Κι εγώ γίνομαι στάχτη σκορπώ στο σκοτάδι 
Κι όταν τα μάτια σου  καρδιά μου στην ψυχή μου χαραχτούν 
Τα δικά μου θα πάψουν την αγάπη να ζητούν 


Monos (Μόνος)

Πόσο θέλω να γυρίσω πίσω, 
στις μέρες που πίστευα ότι μου έλεγαν τα χείλη σου γλυκά
Πόσο θέλω να γυρίσω πίσω
Στις νύχτες που ρωτούσα για όλους και για όλα
Θα έδινα τα πάντα για να ακούσω 
Άλλη μια φορά τα παραμύθια για την χώρα του ποτέ
Τώρα ξέρω όλα ήταν αληθινά , δεν πίστεψα αρκετά 
Και τώρα είναι πια αργά

Ακόμη θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό, 
Να τρέχει στις αλάνες και να παίζει κρυφτό
Ατρόμητος να πολεμώ, φανταστικούς κακούς μάγους
Και πελώριους δράκους, θυμάμαι τον ήλιο πάντα ζεστό
Να λάμπει σε ένα υπέρλαμπρο πρωινό
Και γω να αγναντεύω τον ορίζοντα, και να ρωτώ
Πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος μαμά
Θέλω να φτάσω ως τις άκρες του
Σε περιπέτειες να χαθώ και όλους και όλα να τα κατακτίσω εγώ
Όσο μπορώ, μα πόσο λάθος έκανα τότε ρε μάνα
Όλα χαθήκαν, όλα όσα ένιωθα, όσα πίστεψα
Σαν κάστρο από άμμο όλα παρασύρθηκαν
Από το κύμμα της αλήθειας μα τι ανάξιο τίμημα
Για να δω τον πραγματικό κόσμο, χα
Μια χούφτα στάχτυ σε ένα τεράστιο τίποτα
Ένα μεγάλο κενό και γω μονάχα δυο λέξεις έχω να πω
Σ' ευχαριστώ και σ' αγαπώ
Μα τώρα μόνος μου ολομόναχος θα πρέπει να διαβώ

Τώρα τον εαυτό μου πιάνω να χάνεται, να σκορπίζεται
Τις νύχτες αργά να βυθίζεται, σ' ανούσια μπαράκια και στο ποτό
Με φίλους στα σοκάκια της βικτώριας λαγνεί αγάπη ν' αποζητώ
κι Άτολμος κοιτώ ζυγουσ στη σαρκα μου να τοποθετω
Ένας άγνωστος κόσμος, και τον εαυτό μου πιανω να μισώ
οι ημέρες έγιναν κάπως πιο κρύες και ο ήλιος χάθηκε
και δεν μπορώ πια να δω, έγινα μια στατιστική ένας ακόμη αριθμός
που κάποτε θ' αφερεθεί, μια γαμημένη στιγμή
μα ευτυχώς θυμάμαι, ακόμα τον εαυτό μου μικρό
και μέσα μου να σιγοτραγουδώ χαρωπά τα δυο μου χέρια να χτυπώ
μιας και είμαι εγώ παιδί ξέρω πια πάντα να γελώ
έστω κι αν το βλέμμα μου τώρα είναι σκοτεινό
ποτισμένος με ουσίες σ' αυτό το παραμύθι που ζω
το λέω ζωή και είναι τόσο αληθινό
ξύπνα με ρε μάνα αύριο έχω να πάω στο σχολείο


Poso Thelw Na Gyrisw Pisw (Πόσο Θέλω να Γυρίσω Πίσω)

Η ζωή σκορπά, πίσω δε γυρνά
πάρε με αγκαλιά,μη χαθώ ξανά
κράτα με σφιχτά, μη τρέξω μακριά
η ζωή σκορπά, πίσω δε γυρνά

Δεν αντέχω να σε βλέπω παρακαλώντας να σέρνεσαι 
Δεν αντέχω να σ΄ ακούω να πονάς και να γεύεσαι 
μια ψεύτικη εικόνα από βρώμικη βελόνα 
ένας χάρτινος κόσμος, βλέμματα με συμπόνοια 
κι αν σου είπαν πως αρκεί μια δόση για να σβήσει βιώματα παιδικά 
το παραμύθι έχει αρχίσει 
με το τέλος να μοιάζει μ΄ ονείρου επιθυμία 
και το αίμα να στάζει σα βαριά αμαρτία 

Ζητάς αγκαλιά να σου κρύψει τη ματιά από όλα αυτά 
μια καρδιά για μια βραδιά να σε φιλέψει με φιλιά 
να σου χαρίσει τη ζωή για μια στιγμή 
σαν παιδί να αφεθείς στου θυμικού τη μουσική 
έστω μια φορά μακρυά  απ΄ τις πληγές κι από ότι σε πονά 
μια ψυχή που δεν άντεξε τόσο πολύ να αγαπά 
και πέταξε προς τη φωτιά 
σαν πεταλούδα τη νυχτιά 
για να δώσεις στο τέλος μια τραγική ομορφιά 

Χάνομαι πάλι στο ίδιο μονοπάτι
Τα ίδια βήματα κάνω και ψάχνω να σε βρω
Να δώ από που έρχεται το φως αυτό στο βάθος
Φάρος για μένα στης ζωής την ομίχλη
Σαν σε λαβύρινθο να βρίσκομαι από αυτούς που λέγαν οι μύθοι
Το μυαλό σου έχει πέσει σε χρόνια λήθη
Και νιώθεις το σώμα σου να πέφτει σε ατέλειωτα βάθη
Συνέχεια λάθη, η ζωή σου γραμμένη, προκαθορισμένη

Βάλε φωτιά, γύρνα την πλάτη στα παλιά 
Τρέξε μπροστά, βάλε στα όνειρα φωτιά 
Κοίτα ψηλά, δώσε θάρρος στην καρδιά 
Για ακόμη μια φορά 

Τρέξε όσο τα πόδια σου αντέχουν τη φθορά 
Ένας ατέρμονος πόνος, κάθε φορά που μένεις μόνος 
Το μυαλό σου γεννά όνειρα τρελά, μα σου έχουν κόψει τα φτερά, κοιτάς το πρόσωπό σου σε βρώμικα νερά
Όλα γύρω σου θολά, φωνάζεις μα τώρα πια είναι αργά

Το είδωλό σου παραμορφωμένο μοιάζει, την ψυχή σου ταράζει
Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι ψεύτικο και τι αληθινό
Ξαφνικά το είδωλό σου χάνεται κι αυτό
Σκοτάδι, γύρω η μυρωδιά του θανάτου όλο και πλησιάζει
Μια απόκοσμη φωνή ακούς που σου φωνάζει.

Η ζωή σκορπά πίσω δε γυρνά
πάρε με αγκαλιά μη χαθώ ξανά

Η ζωή σκορπά, πίσω δε γυρνά
πάρε με αγκαλιά,μη χαθώ ξανά
κράτα με σφιχτά, μη τρέξω μακριά
η ζωή σκορπά

Το κορμί μου χάνεται συντρίβεται
στην παραίσθηση μονάχα ζω
Ασέ στο αίμα να κυλήσει αργά 
της ληθής το γιατρικό

Η ζωή σκορπά, πίσω δε γυρνά
πάρε με αγκαλιά,μη χαθώ ξανά
κράτα με σφιχτά, μη τρέξω μακριά
η ζωή σκορπά

Της λήθης το γιατρικό είναι σαν όνειρο 
Σημείο της καρδιάς κάπως απόμερο 
Κράτα με αγκαλιά, δως μου ξανά φωτιά 
Δώσε μου μια ζωή να μη χαθώ ξανά 

Φλόγα το κόρμι μου,έλα σβήσε με
χιλιά χρώματα γέμισε ο ουρανός
Δεν πονάω πια, έλα και φίλα με
κοιτά πως σβήνει το παρόν

Το κορμί μου χάνεται συντρίβεται
στην παραίσθηση μονάχα ζω
Ασε στο αίμα να κυλήσει αργά
της λήθης το γιατρικό

Φλόγα το κόρμι μου,έλα σβήσε με
χιλιά χρώματα γέμισε ο ουρανός
Δεν πονάω πια, έλα και φίλα με
κοίτα πως σβήνει το παρόν


Tis Lithis to Giatriko (Της Λήθης το Γιατρικό)

Όταν ήμουνα μικρός πάντα ονειρευόμουν
Μεγάλος επιστήμονας ότι θα γινόμουν
Γι' αυτό είπα λοιπόν τον κώλο μου να στρώσω
Και στις εξετάσεις να πάω να σαρώσω
Μα τότε ένα βράδυ είδα το Σφακιανάκη
Να κάνει ένα ντουέτο με το Μαζωνάκη
Τους ζήλεψα πολύ και έκλαιγα με πόνο
Και άρχισα στιχάκια λοιπό να καταστρώνω
Έτσι μου μπήκε ιδέα να πάω να τραγουδήσω
Και μεγάλη φίρμα και γω να καταλήξω
Να βγάζω πολλά χρήματα να βγάζω και παράδες
Έτσι γιατί έγραψα ένα, δυο αράδες
Και χωρίς να κουραστώ ούτε να ιδρώσω
Με ανούσια τραγουδάκια τα grammies να σαρώσω
Το Σάκη το Ρουβά θα τον ξεπεράσω
Και σαν τον Κορκολή θα καλοπεράσω
Θα έχω τις ανέσεις ενός μαχαραγιά
Και την Καλομοίρα να μου τραγουδά
Αστέρι θα γενώ στο Hollywood μεγάλο
Αφού θα γλείφω κώλους τον ένα μετά τον άλλο
Η λέξη ηθική δε θα υπάρχει πια για μένα
Προσέξτε είμαι φίρμα δε σέβομαι κανένα
Σκόνη και μυρμήγκια είστε για μένα ρε 
Έχετε όμως χάρη που σας χρειάζομαι
Ειδάλλως ποιος? Ποιος θα μ' ακούει τα τραγούδια
Μάνατζερ, σήμερα δε δέχομαι λουλούδια
Με περάσατε για ψώνιο? Γιατί να τ' αποκρύψω
Μισό λεπτό την φάτσα μου να μακιγιαρίσω

Θέλω να γίνω φίρμα με πολλά λεφτά
Με σκοπό ο κώλος μου να μην ιδρώνει πια
Θέλω να γίνω φίρμα με πολλά λεφτά
Για να χω και γω γύρω μου πιπίνια τρυφερά

Ακούστε με καλά, ακούστε τι θα κάνω
Μετά απ' το κονσέρτο με το Μητροπάνο
Θα προβάλλω το life style μου σαν το ιδανικό
Θα γίνομαι και είδωλο στον κόσμο το φτωχό
Θα πουλάω τη ζωή μου στον κάθε δημοσιογραφίσκο
Αφού θα τον χρειαστώ όταν θα βγάλω δίσκο
Θα είμαι εγώ το πρότυπο για όλο το κοσμάκι
Θα πίνω και καφέ με τη Μενεγάκη
Θα ρουφάω κόκα και θα βαράω πρέζα
Μέχρι να με βρούνε μία μέρα τέζα
Όμως σε κοτεράκια θα αποφεύγω να πηγαίνω
Για ποιον με περάσατε για κανά βλαμμένο?
Τώρα λοιπόν σκέφτομαι να βγω στην εμπορία 
Με εισαγόμενο προϊόν από την Μολδαβία
Έτσι λοιπόν τα φράγκα θα κυλούν απ' τα μπατζάκια
Αφού θα παίζω pac-man, ρουλέτα και φρουτάκια
Πιστεύω πως θα μου ταιριάζει ένα τέτοιος ρόλος 
Γύρω απ' το όνομα μου να γίνεται ο ντόρος
Άλλωστε η δυσφήμιση, διαφήμιση καταντάει
Είμαι πλέον φίρμα κανείς μη μου κολλάει
Έτσι θα έχω κάνει χιλιάδες παρανομίες
Όμως θα με σώζουν οι δικές μου γνωριμίες
Με υπουργούς και βουλευτές θα είμαι κώλος και βρακί
Θα σκάω με Ferrari στην παραλιακή
Σταυρώστε με, σταυρώστε με θα πω σαν τη Σαρρή
Κάντε όλοι πέρα έρχομαι στη Βουλή

Firma (Φίρμα)

Οι Οnce Upon a Rhyme είναι μία παρέα από παιδιά που έχουν πάθος για την Urban μουσική και το hip hop. Σχηματίστηκαν γύρω στο 2007 και έκτοτε δουλεύουν πάνω σε στίχους και παραγωγές, κάνοντας σποραδικά μερικά lives. Τα τραγούδια τους είναι αφηγηματικά, καθώς ενσαρκώνουν κάθε φορά ρόλους για "πουν" από τη πλευρά του θύτη, τη θέση του για τη ζωή, φέρνοντας στοιχεία σαρκασμού, επίγνωσης, ειρωνίας, φόβου και σάτιρας στο προσκήνιο. Οι μουσικές παραγωγές υπογράφονται από Πρίγκηπα, πρώην μέλος Βαβυλώνα, ο οποίος εισάγει all-time classic hip hop μελωδίες, τον Μάνο Ζαρμάλη, που πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους και τους ιδιαίτερους ήχους του Ηλία Ανδρέα (Vincent Rey). 

Onceuponarhyme

Popular tracks