°اَول شخصِ مُخ رَد°
رپکن: ماهرپ
طراح جلد : نَکسر
متن:
معلق تو انزوا غنیم از زخمام من
مدام متروکم از تلخیه کلامم
تو ژرف سرورم مسحور دردادمم
کان درد ز دوسته ندهم درمان نه
ظلمات تر از این فضاعه فردام من
نمک زندگیمم شوریه اشکامن.

وقتی ماه شبای تارم پر زد رفت
بغضا گلومو محصور کردن بد 
یا با نشخواره فکرا دچاره سردردم
یا میگم لقشون که این حالو بد کردن
لیوانم هعی میشه خالی مث خشاب قرصام
گردن کلفت شدم از اجتماع بغضام
دوست داشتم نطفه ی شادی بکارم تو چشات
اما ببخشید شعرم سیاهه مث اوضام
همتون فیک مث این خنده های زوری 
اول شخص مخ ردم من ب قول پوری 
حتی دیده بستم لب پرتگاه زندگی
تو تاریکی توفیر نداره بینایی یا کوری
رو دور باطلِ همه افکاره تو سرم
از جبر زیستن رقصید روی ورق قلم

معلق تو انزوا غنیم از زخمام من 
مدام متروکم از تلخیه کلامم 
تو ژرف سرورم مسحوره دردامم
یا اون گنجشک محبوسِ دردامم
که مدام آلته عیاشیه سردارم
لابد تو شهر ادما جرم بود پروازم
یا اون ماهیه منزویه در آبم
ک پیوسته اسیرِ صیدِ صیادم
نمیدونم کدوم توصیف هست دربارم
گمانم از پوچی اکندس افکارم!


avval shakhse mokhrad

شعر : پرهام 
موسیقی: Michael Ortega 
متن شعر : 
گرچه بیش ز روز را ظلمت داری میکند 
گرچه آسمان مغموم‌اش زاری میکند 
گرچه باغ ز بی برگی بی قراری میکند
گرچه بهار دلکش را خاکسپاری میکند 
گرچه زردی رخ‌اش داد بیماری میکند
گرچه با انزوای خویش سازگاری میکند 
گرچه بسی گرچه را عهده داری میکند 
من باز هم پاییز را دوست می دارم 
 فقط او با من همزاد پنداری می‌کند

parhamsamiei