در‌این‌خانه‌ندانم‌چه‌سودا‌زد‌و.رفت

خواست تنهايي ما را به رخ ما بكشد

زد و رفت ... 
واقعا زيبا !

علی قمصری ستاره ایی که کماکان خواهد درخشید

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی

amir jan

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت 
در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت 
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد 
تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت 
دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت 
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت 
چه هوایی به سرش بود که با دست تهی 
پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت 
درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد 
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
همنوای دل من بود به تنگام قفس 
ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

هوشنگ ابتهاج

آن که مست آمد - علی قمصری

تصنیف مبتلا، دستگاه ماهور، آهنگساز: حسن یوسف زمانی، آلبوم گلبانگ شجریان، دولت عشق

محمد رضا شجریان- تصنیف داغ شقایق- محمد علی کیانی نژاد

Spiraling Out by smokethatdank


در مورد خودم و كارهايي كه در دست تهيه و اجرا دارم.نام و شهرت اصلي من سيد مصطفي موسوي است ، درهفت آبان 1325در كرمانشاه متولد شده و در خانواده اي مذهبي نشو و نما كردم ، بعلت حضور ذهن و قابليتهاي هنري در اكثر زمينه ها به ويژه مجسمه سازي ،خط و نقاشي ، شعر و نويسندگي ، تئاتر و موسيقي هميشه در اعياد ملي و مذهبي و جشن تحصيلي آخر سال شركت مي كردم . درسن 12 سالگي با همان خرجي روزانه پولي جمع كرده و سازي دست دوم خريدم و بدور از چشم مادر كه بر عكس پدر كه يك روحاني روشنفكر بوده وهست بدون راهنما و معلم پس از يكسال تمرين با خود توانستم علاوه بر نوازندگي شعر و آهنگي نيز به نام “هو يا علي مدد“ بسازم، با تشويق پدر در شب سيزده رجب روز تولد مولاي متقيان علي عليه السلام آنرا در جمعي كه مادر هم حضور داشت خواندم .و “مادر“ آنچنان تحت تاثير قرار گرفت كه ضمن دعاي خير گفت : حال كه عشق و علاقه به موسيقي هم پيدا كرده اي و بدون استاد و معلم چنين شعر و آهنگي ساختي و با ساز و آوازت مرا به ياد پدر شهيدم عاشق حاج علي اف انداختي كه چون تو ولي به زبان تركي از علي عليه السلام مي خواند ، ديگر نيازي نيست كه دور از چشم من باشي ، اطاق بالا را در اختيارت مي گذارم تا بعد از تكاليف مدرسه هر مقدار كه مي خواهي تمرين كني ، من از توجه و مهر ناگهاني مادر كه برايم تازگي داشت به گريه افتادم و اشك شوق ريختم ومادر در حاليكه با دستان زبر و پينه بسته اش كه در اثر كار زياد سفت و سخت و زبر چون سنگ خارا شده بودند سر و صورتم را نوازش مي  داد گفت : من نگران بودم ولي حالا دانستم ، تا عمر داري با همين سازت در خدمت علي عليه السلام و آل علي خواهي بود ، گريه نكن پسرم ، به تو افتخار مي كنم و براي هميشه شيرم را به تو حلال كردم ، كساني كه در مناطق عشايري زندگي مي كنند مي دانند كه معني اين حرف آن هم از زبان مادري پر ابهت و سخت گير و متعصب چقدر شيرين و افتخار آفرين است وهمين حرف به موقع مادر نقش بزرگي در سر نوشت من بازي كرد. پدر او عاشق حاج علي اف “يوسف“ همان عاشق مشهور و دلاور آذربايجان شوروي سابق است كه به خاطر گرايشهاي اسلامي به دست بلشويكهاي كمونيست شوروي شهيد شد و جالب است اگر بدانيد مادر بزرگ مادرم نيز همان “قدم خير“معروف است كه در جنگ با انگليسيها حماسه ها آفريده است و دلاوريهاي اين شيرزن افسانه اي قصه هميشگي و بي پايان شبهاي دراز زمستان عشاير لرستان و مناطق كرد نشين و اصيل است .به ياد او اسم مادر مادرم را نيز “ قدم خير “ مي گذارند تا ياد وخاطره او براي هميشه زنده بماند .

بابا کوهی -  درویش جاویدان

Jalil - Goli
جلیل شعاع - گلی
آهنگ به زبان گیلکی خوانده شده است*

متن ترانه:
اَي گُلِي جانِي، اَي جان
اَي مِي گُولَكِ اَيوان
اَي مي زندگي، اَي جان
اَي مي ديلَك آرام

بهاره، گولانِ ورجا، تي جه خاليه
چره تُو، بُوشُويي، بَنَي باز مره تنها؟
|
نقد سایت نویز برای آلبوم ((کو)) از جلیل شعاع:

اگر در پی تعریف شیوه‌ی بیان خاصی از موسیقی باکلام (راک، پاپ و ...) در گیلان باشیم، آلبوم «کو» از جلیل شعاع- که وام دار میراث به جا مانده از نسل روزبه رخشا، جهانگیر سرتیپی و... است، می‌تواند نمونه‌ی خوبی برای آن باشد. یک موسیقی پر جنب و جوش که گویش گیلکی خوب و روان روی آن نشسته است و تلفیق کلام (ترانه/لیریک) و موسیقی مهمترین امتیاز آن است.

جلیل شعاع که طی چند ماه گذشته با انتشار دو تک آهنگ، کنجکاویی‌هایی ایجاد کرده بود حالا با انتشار اولین آلبومش، نشان داده که سیلقه‌ی موسیقایی‌اش به چه سمتی گرایش دارد. او با کار بر روی موسیقی ریتم اند بلوزِ کلاسیک و  پاپ-راک اثر جذاب و مردم‌پسندی ارائه کرده است.
از دیر باز مسئله کلام به خصوص در تجربه‌هایی که وفادارانه‌تر به سمت سبک‌هایی مثل بلوز ،راک و جَز می‌رفتند در موسیقی ایران مطرح است. مثلا وقتی ریتم غالب دو چهار و چهار چهار است، تلفیق شعر و موسیقی در نمونه‌های فارسی تا امروز- به جز نمونه‌هایی اندک، چندان قابل دفاع نبودند ولی آلبوم جلیل شعاع در این زمینه موفق است. پیش‌تر در موسیقی متن فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» یکی دو نمونه از روزبه رخشا شنیده بودیم که سرودن یک ترانه مناسب به زبان گیلکی می‌تواند تا چه اندازه با موسیقی سبک‌های دیگر (مثل موسیقی بالکان یا موسیقی راک که دیگر محدود به جغرافیای خاصی نیستند) هماهنگ باشد و جذابیت ایجاد کند. حالا شعاع یک آلبوم کامل (به جز دو ترانه با کلام فارسی رسمی) از اشعاری گیلکی را با وزن و گویش خاص خودشان در زیرسبک‌هایی (ساب‌ژانرهایی) ملهم از بلوز با حضور نوازندگانی توانمند (پیمان حاتمی، آتنا اشتیاقی، سهیل پیغمبری، مهرداد مهدی و...)  اجرا کرده است و حداقل در ملودیِ‌های کلام مشکلی احساس نمی‌شود.

ارکستراسیون، شکل آهنگسازی و تنظیم قطعات امروزی نیستند و این سلیقه  مؤلفی است که با مخاطبش صادق است. آلبوم «کو» در جریان پویای موسیقی آلترنیتوِ گیلان جایگاه خوبی برای خود دست و پا کرده است و به اندازه توان خود سالم، سرراست و حتی جذاب حرفش را می‌زند.
|
عوامل آلبوم:

خواننده: جلیل شعاع
آهنگساز: جلیل شعاع
ترانه‌سرا: جلیل شعاع
تنظیم‌کننده: جلیل شعاعمازیار خواجیان
نوازنده: جلیل شعاع: گیتار اکوستیک / مازیار خواجیان: گیتار بیس، گیتار اکوستیک، کیبورد، همخوان / پیمان حاتمی: گیتار الکتریک، همخوان، پرکاشن / بردیا امیری: درامز / آتنا اشتیاقی: ویلنسل / علیرضا میرآقا: ترومپت
میکس و مستر: پیمان حاتمی
ضبط: استودیو کرگدن
طراح: صبا مقدمی

Jalil - Goli | جلیل شعاع - گلی

عاشق شیته

مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. خود او دربارهٔ این مجموعه میگوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آنها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.» مشیری توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و در پی همین دلبستگی طی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو را پذیرفت، و در کنار هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی سهمی بسزا در پیوند دادن شعر با موسیقی، و غنی ساختن برنامه گلهای تازه در رادیو ایران در آن سالها داشت. علاقه به موسیقی در مشیری به گونه‌ای بوده است که هر بار سازی نواخته می شده مایه آن را می‌گفته، مایه‌شناسی‌اش را می‌دانسته، بلکه می‌گفته از چه ردیفی است و چه گوشه‌ای، و بارها شنیده شده که تشخیص او در مورد برجسته‌ترین قطعات موسیقی ایران کاملاً درست و همراه با دقت تخصصی ویژهای بوده است. فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در ۲۴ ایالت آمریکا از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد. معروفترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است. او در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و اکنون دو فرزند به نام‌های بابک و بهار از او به یادگار مانده‌است. مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت.

                                             در پاسخ دوستی آزادی‌خواه و ایران‌دوست 
                                             که در سال 1352 از این سرزمین کوچ کرد 
                                             و مرا نیز تشویق به رفتن می‌نمود.
 

ریشه در خاک

تو از این دشتِ خشکِ تشنه روزی کوچ خواهی کرد و 
اشکِ من تو را بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده‌ست.
دلت را خار خار ناامیدی سخت آزرده‌ست.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را زتن بُرده‌ست!

تو با خون و عرق، این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفانِ بنیان‌کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است!
تو را با برگ‌برگِ این چمن پیوندِ پنهان است.

تو را این ابر ظلمت‌گستر بی‌رحم بی‌باران،
تو را این خشک‌سالی‌های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران،
ز پا افکند!
تو را هنگامۀ شوم شغالان،
بانگ بی‌تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.

تو با پیشانی پاک نجیبِ خویش،
که از آن سویِ گندم‌زار،
طلوع با شکوهش خوش‌تر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه‌های سوخته از آفتابِ دشت،
تو با آن چهرۀ افروخته از آتش غیرت،
ـ که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمانِ غم‌باری،
ـ که روزی چشمۀ جوشان شادی بود و، ـ
اینک حسرت و افسوس، بر آن 
سایه افکنده‌ست خواهی رفت.
و اشکِ من تو را بدروردخواهد گفت!

من اینجا ریشه در خاکم.
من اینجا عاشق این خاکِ از آلودگی پاکم.
من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم.
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم!
امید روشنایی گرچه در این تیره گی‌ها نیست،
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می‌رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی
گُل بر می‌افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید.
سرود فتح می‌خوانم،
و می‌دانم
تو روزی باز خواهی گشت!

1353
فریدون مشیری
از مجموعۀ «تازه‌ها»

* * *

با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد.

ریشه در خاک  - فریدون مشیری

» شاعر : بیژن مفید
» آهنگ ساز : بیژن مفید

[دکلمه]
آهای 
آوازه خون دیگه نخون که عاشقت منم
رفیق گریه هات همدم تنهایی هات منم

[آواز]
نه دیگه این واسه ما دل نمیشه
نه دیگه این واسه ما دل نمیشه
هر چی من بهش نصیحت می کنم
که بابا آدم عاقل آخه عاشق نمی شه
میگه یا اسم آدم دل نمی شه 
یا اگه شد دیگه عاقل نمی شه
بهش میگم جون دلم این همه دل توی دنیا 
چرا یک کدوم مثل دل خراب و صاحب مرده ی من
پا پی خیال باطل نمی شه
چرا از این همه دل
یک کدوم مثل تو دیوونه ی زنجیری نیست
یک کدوم صبح تا غروب تو کوچه ول نمی شه
میگه یک دل مگه از فولاده
میگه یک دل مگه از فولاده
که تو این دور و زمونه چشش و هم بذاره
هیچ چیزی نبینه یا اگه چیزی دید 
خم به ابروش نیاره
میگه هر صید که می شه قلب باشه 
میگه هر صید که می شه قلب باشه 
اما هر چی قلب شد دل نمی شه
نه دیگه نه دیگه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
نه دیگه این واسه ما دل نمی شه

حسین پژمان بختیاری - نه دیگه این واسه ما دل نمیشه

اشعار محلی، تلفیقی از دو نغمه محلی خراسانی | آهنگساز: حمید متبسم | آلبوم: ماه عروس

www.facebook.com/delnavazan.playlist

گل سرخ و سپیدم کی می آیی؟
بنفشه برگ بیدم کی می آیی؟
تو گفتی گل در آیه مو می آیم
گل عالم تموم شد ، کی می آیی؟

شب آمد و شب آمد و شب آمد
نگار هر شبم امشب نیامد
نگار هر شبم زار غلط رفت
کدوم ظالم گلم از ره به در کرد

کمان ابروی من بالا بلنده
لبش قند و کلامش به ز قنده
چه گویم از گل زیبای رویش
دهانی داره دائم پر زخنده

به امید خدا چنگت بیارم
اگر در آسمون گردی ستاره

بالا بلند | صدیق تعریف

استاد مرتضی محجوبی - ابوعطا

ای همه گل‌های از سرما کبود،
خنده‌هاتان را که از لب‌ها ربود؟

گل‌های کبود | افسانه رثایی

برای دیدن ویدیو ی این آواز بر روی لینک زیر کلیک کنید
https://youtu.be/QoVvdykB3v8

چندان که گفتم غم با طبیبان 
درمان نکردند مسکین غریبان

آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان

یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان

درج محبت بر مهر خود نیست
یا رب مبادا کام رقیبان

ای منعم آخر بر خوان جودت
تا چند باشیم از بی نصیبان

حافظ نگشتی شیدای گیتی
گر می‌شنیدی پند ادیبان

شجریان  چندانکه گفتم غم با طبیبان

شعر از: یزدانبخش قهرمان
مایه: بیات اصفهان
آلبوم: پرتو عشق استاد بنان

تصنیف سودازده با صدای استاد بنان و آهنگسازی استاد زرین پنجه

World Music Enthusiast! 

"Music gives a soul to the universe, wings to the mind, flight to the imagination and life to everything." - Plato

آن که مست آمد - علی قمصری

ParisaA

Recent comments

Pouya Darbandi

User 24286615

MahmoodM AtAta aki

Shirin Ferizon Karim

Related tracks