Shiv

تصویر :الفور آرنالدز ، ویکتور  و من


Sounds from Friday morning (didicated to Olafur arnalds)

سلام گيلا
چند سال گذشته

نميدونم
اما 
باز كه نبودنتم اينجاست
   
تو نوشته هات 
توى
 روزهاى قديمى
 يادته  رفته بودم كه بر نگردم؟
رو طاقچه خونه نوشته هات رو پيدا كردم 
نوشته بودى 
,فاصله
نوشته بودى
همه چیز از یک فاصله شروع میشه 

از اختلاف ساعت 
از آنچه نیستی تا ببینی 
نیستی تا حس کنی .
دلت تنگ میشود و دستت نميترسه 
  گم ميشه 
تمام موجودیت اش تو یک گوشی تلفن ،
و͵تله های بیشمار از تصویره و صدا ،
وقتی زمان گذشت 
 خاطره هامون پیرميشن   
 بوی موها ،صدای نفسها  و مهربانیها همشون ميشن فعل گذشته  
و بودنهامون شکل خاطره میشن 
بعد ميجنگى با اختلاف ساعت  ، شب زنده داریها  
ي بيشمار
جنگ با اين  اختلاف جغرافیا

زمان اما ،
مادر پلید از دست دادن ها  
 لحظه لحظه پارمون میکنه گيلا  
و به  ما میخنده 
زمان دشمن ایمانمون 
ایمان من به روزهای خوش
ایمان من به دخترى با موى فرفرى 
به خونه كوچيك زير شير ونى
ایمان من به دستهای تو 
 
 آرزوهامون روهوا  ول ميشن مث كودكهاى سر راهى 
و
بعد
بعد شو 
تو خود بهتر میدانی 
يه  شوخی دیگری
 تو کمین   
 داستان زندگيم   


فاصله

مونولوگ تئاتر کلافه ها
[سرما خورده بودم فقط سرما:)) آخرش انقدر بغضم گرفت که نمیتونستم بقیش رو بخونم] 

 

ادمهاى قصه من كلافه ان
خودشون رو تو لباسا شون قايم ميكنن
اوركوتهاى بلند ميبوشن
سر هاشون رو تو كلاه هاشون قايم كردن
دست هاشون رو توجيباشون قايم ميكنن
گوش هاشون رو با هدفون پر ميكنن تا صداى بيرون نياد
هزار تا جوراب بپوشن ،هميشه نك انگشتهاى پاهاشون يخ ميكنه
سر راهت كه بيان مكث ميكنن تو چشمهات نگاه ميكنن ، ازت رد ميشن ، ميرن و ميرن تا ميشن يه نقطه تو ابرها

ادمهاى قصه من خيلى كلافن
غصه هاشون رو تو دلشون قايم ميكن
خيره ميشن
به دور دورا خيره ميشن
شبها كه آرومترن ،وقتى از زمين كندن ،به اسمون نگاه ميكنن

دنبال يه جاى خالى بين ستاره هان ، تا غم هاشون رو به سقف آسمون بچسبونن

اينهمه ستاره تو اسمون كار كلافه ها ى تو قصه منه
نميخوان غصه هاشون روبشمرن كه كابوس ببينن
داستاناشون نميخوان رنگى باشه
يه صبح كه بيدار ميشن
خودشون رو قايم ميكنن
ديگه به هيچ چيز فكر نميكنن
فقط بايد حركت كنن
بايد را برن
بايد خودشون رو با خودشون راه ببرن

يه روزى هم از خواب بلند شدن و
چمدونها رو بستن
و رفتن
اين شد كه اسمون قصه من ستاره كم اورده
كلافه ها همه دارن از اينجا ميرن
يه جاى ديگه
كه پاهاشون يخ نزنه
كه دست هاشون رو از جيباشون در بيارن

كلافه ها

به امیدهای دوردست که هرچه نزدیک تر شدیم دورتر ایستادند.


به سالار دوست ندیده

امید در دوردستهاست

زمان در ذهن پیرزن ایستاد

دخترک رویاهای من 

پرنده‌ای در سینه دارد 

دختر روی کاشیهای بیرنگ راه میرود

 کاشیها کلاویه‌های رنگی‌ می‌شوند

پرنده‌ای از سینه ‌اش آواز میخواند

courtesy of the memories with the one who got away.

Birds and Colorless Tiles2/دختر روی کاشیهای بیرنگ راه میرود

قرار بود پاییز باشد ، تو باشی و اینجا زیباتر از همیشه .
قرار بود همه چیز باشد ، که برقرار باشد .
اینجا هنوز زیباست ، برگها قرمز شده اند ، کوچه کوچه، برگها باهم صدا میکند ، تو اما نیستی ، 
."پاییز دارد از اینجا می‌گذرد" 

این  تجربه  با پیانوی اونا کردا ست. 


 بخاطر پاییز  بوستون که پاییزی به دنیا زیباتر از این نیست



 passing autumn in Boston is concurrent with your leave,and your hair,ah your hair in the wind, as a foliage per se!

Autumn Is Leaving Here - پاییز از اینجا می‌گذرد

نام تمامی پرنده‌هایی را که در خواب دیده‌ام  

                برای تو در این جا نوشته‌‌ام
نام تمامی آنهایی را که دوست داشته‌ام
نام تمامی  آن شعرهای خوبی را که خوانده‌ام
و دستهایی را که فشرده‌ام
نام تمامی گلها را    در یک گلدان آبی  
                            برای تو در این‌جا نوشته‌ام
وقتی که می‌گذری از این‌جا      یک لحظه زیر پاهایت را نگاه کن
من نام پاهایت را برای تو دراین‌جا نوشته‌ام
و بازوهایت را ـ وقتی که عشق را و پروانه را پل می‌شوند،
 و کفترها را در خویش می‌فشرند
                       برای تو در این جا نوشته‌ام
یک دایره در باغ کاشته‌ام که شب آن را  خورشید پر می‌کند، و روز، ماه
و یک ستاره‌ی آزاد گشته از تمامی منظومه‌ها    می روید از خمیره‌ی آن
آن را هم برای تو در این‌جا نوشته‌ام
مرا ببخش من سالهاست دور مانده‌ام از تو
اما همیشه، هر چه در هرهمه جا، در شب ، یا روز، دیده‌ام
و هر که را بوسیده ام        برای تو در این جا نوشته‌‌ام

....

من دوست داشتم که صورت زیبایی را بر روی سینه‌ام بگذارم       وَ بمیرم
اما نشد
.....

تنها برای تو در این جا نوشته‌ام
در دوردستی و ، با دلبستگی؛
حجم پرنده‌ی درشتی، در آشیانه مانده، از خستگی؛
روح تمامی نگرانی، در چشمهای  منتظر، متمرکز؛
من رازهای اقوام دربدر را      برای تو در این‌جا نوشته‌ام

حالا       نزدیک‌تر بیا و، کلید در باغ را        از من بگیر



من سالهاست دور مانده‌‌ام از تو
و می‌روم که بخوابم
من پرده را کنار زدم
حالا تو با خیال راحت     پروانه‌وار      در باغ گردش کن
من بالهای پروانه‌ها را هم     با رنگهای تازه  
   برای تو در این‌جا نوشته‌ام

فدریکو البانز 
رضا براهنی
امیر ملکی‌

Deklame

برای تو در این جا نوشته‌‌ام- رضا براهنی

(MashUp Shajarian,Richter)

نه لب گشایدم از گل نه دل کشد به نبید
چه بی نشاط بهاری که بی رخ تو رسید
نشان داغ دل ماست لاله‌ای که شکفت

داغ دل

My 3rd Mash up in Feb
Persian Olafur!
For the love of "Study for Player Piano (i)" and the serenity of music which Olafur has brought to my life.
and Shajarian the voice for years.


هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد

گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد



https://twitter.com/OlafurArnalds/status/864213241421070341
, خود الافر این مش اپ رو   نوشته که دوست داره*

هوشیار کسی باید(sane is the one who)

(Mash UP Shajarian, Ólafur Arnalds, AmirMaleki Mashup )

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد
گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد

حافظ

Mash Up

دلبر برفت

(Collage Huward,Barahani,  Amir rework and collage)

"بخاطر تو که براهنی را دوست  داری"

نیامد
شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پی دیوانه ای که گیسوان بلوطش را به سحرگرم مرمر لمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم چو پوزه در شکم روزگار خویش دویدم دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهد شوم غریبی! زمانه صاحب سگ؛ من سگش
چو راندم از در خانه ز پشت بام وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده ها به رخانم زدم به خلوت پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چنان گدازه پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خواب تلخ بر آشفت خواب خسته و شیرین بچه های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیش دوست نه در حضور غریبه نه کنج خلوت خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

لوک هوارد 
رضا_براهنی


گوش میدادم هر ۲ راجدا جدا ,که به هم چسبیدند ، شما هم گوش بدید

نیامد

واژه‌ها در دستم منتظرند

بیا به موهایت رویا ببافم
-----------------------------
خیابان بوی یاس می‌دهد
  موهایت را به باد داده ای
----------------------------------

رویایی که به موهایت بافتم(A dream braided to your hair)

My Mash Up in May 7th
(Mash up Olafur Arnalds, Abdolrahim Karami)

بکُش با تیر مژگون خار و زارم 
بکَش نقش ِکمان اندر مزارم

که تا هر مسلمی داند که من هم
شهیدِ شیوه‌یِ ابروی یارم 

مرا زاریِ دل بی‌سبب نیست 
مرا آسودگی در روز و شب نیست

Minimal  Sharveh- شروه خوانی

My collage 28th of June
(Olafur, Shamlou,Chamamyan collage)

چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری 

چه بی تابانه تو را طلب می کنم
بر پشت سمندی
گویی
نوزین
که قرارش نیست.

و فاصله
تجربه یی بیهوده است

بوی پیرهنت
این جا
و اکنون
کوه ها در فاصله
سردند
دست
در کوچه و بستر
حضور مأنوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن
یأس را
رج می زند

بی نجوای انگشتانت
فقط.

و جهان از هر سلامی خالی است

بی‌ نجوای انگشتانت فقط

درآستانه- احمدشاملو
Mash Up and rework 4th of July

بايد استاد و فرود آمد
بر آستان ِ دري كه كوبه ندارد ،
چرا كه اگر به گاه آمده باشي دربان به انتظار توست و
                                                               اگر بي گاه
به در كوفتن ات پاسخي نمي آيد .
كوتاه است در ،
پس آن به كه فروتن باشي .
آئينه اي نيك پرداخته تواني بود
                                    آنجا
تا آراستگي را
پيش از در آمدن
                  در خود نظري كني
هر چند كه غلغله ي ِ آن سوي ِ در زاده ي ِ توهم ِ توست
                                                     نه انبوهي ِ مهمانان
كه آنجا
       تو را
           كسي انتظاري نيست.
كه آن جا
       جنبش شايد
                   اما جنبنده اي در كار نيست
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ كافورينه به كف
نه عفريتان ِ آتشين گاو سر به مشت
نه شيطان ِ بهتان خورده ي با كلاه ِ بوقي ِ منگوله دارش
نه ملغمه يِ بي قانون ِ مطلق هاي ِ متنافي .
تنها تو
       آنجا موجوديت ِ مطلقي ،
موجوديت ِ محض
چرا كه در غياب ِ خود ادامه مي يابي و غياب ات
حضور قاطع اعجاز است
گذارت از آستانه ي ِ ناگزير
فروچكيدن ِ قطره يِ قطراني ست در نامتناهي يِ ظلمات
‹ دريغا
       اي كاش اي كاش
                           قضاوتي قضاوتي قضاوتي
                                      در كار در كار در كار
                                                        مي بود ! ›
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواك ِ آواز ِ فروچكيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ كهكشان هاي ِ بي خورشيد
چون هرَّست ِ آواز ِ دريغ
                     مي شنيدي:
‹ كاش كي كاش كي
                 داوري داوري داوري
                            در كار در كار در كار دركار ... ›
اما داوري آن سوي ِ در نشسته است ، بي رداي ِ شوم ِ قاضيان.
ذات اش درايت و انصاف
هيات اش زمان.
و خاطره ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوري خواهد شد.
بدرود !
بدرود ! ( چنين گويد بامداد شاعر )
رقصان مي گذرم از آستانه ي ِ اجبار
شادمانه و شاكر
از بيرون به در آمدم
از منظر
       به نظّاره به ناظر
نه به هيات ِ گياهي نه به هيات ِ سنگي نه به هيات ِ بركه ئي
من به هيات ِ ‹ما› زاده شدم
                           به هيات ِ پر شكوه انسان
تا دربهار ِ گياه به تماشاي ِ رنگين كمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ كوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه ي ِ خود را باز بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ خويش معنا دهم
كه كارستاني از اين دست
از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
                                              بيرون است
انسان زاده شدن تجسد ِ وظيفه بود
توان ِ دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ انده گين و شادمان شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل ، توان ِ گريستن از سويداي ِ جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شكوه ناك ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم ناك ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي  عريان
انسان
دشواري ِ وظيفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر كشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ كامل و هر پگاه ِ ديگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را
رخصت ِ زيستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
                                  دست و دهان بسته گذشتيم
و منظر ِ جهان را
              تنها
              از رخنه يِ تنگ چشمي ِ حصار ِ شرارت ديديم و
                                                                 اكنون
آنك ِ در ِ كوتاه ِ بي كوبه در برابر و
آنك اشارت ِ دربان ِ منتظر
دالان ِ تنگي را كه در نوشته ام
به وداع
        فرا پشت مي نگرم
فرصت كوتاه بود و سفر جان كاه بود
اما يگانه بود و هيچ كم نداشت
به جان منت پذيرم و حق گزارم !
چنين گفت بامداد ِ خسته

(DarAstaneh)تنها تو آنجا موجوديت ِ مطلقي

“حمالان پوچی
(Olafur,SanaMoosa,Shamlou) Mashup
.مرزهای دشوار تحمل را شکستند

_ !تکبير برادران

هم‌سرايان وحدت 

با حنجره‌های بی‌اعتقادی 

.حماسه‌های ايمان خواندند

_ !تکبير برادران

کودکان شکوفه 

.افسانه‌ی دوزخ را تجربه کردند

_ !تکبير برادران

ما با نگاه ناباور

.فاجعه را تاب آورده‌ايم

هيچ‌کس برادر خطاب‌مان نکرد 

.و به تشجيع ما تکبيری بر نياورد

تنهايی را تاب آورده‌ايم و خاموشی را 

و در اعماق خاکستر 

می‌تپيم”


― شاملو


هي يا يما ودعيني قبل ما امشي
ما تدري بعثراتي وانا امشي

يا آيد المراكب إيد وامشي
عسا الله نلحق ظعن الحباب

يا يما ودعيني قبل ما روح
ما تدري بعثراتي وانا روح

ما صبر صبري لا يوسف ولا نوح
ولا أيوب لمنوا ابتلى

حمالان پوچی

My Mash upJuly 17th
"farewell, Soundcloud !"
(Shajarian,Olafur) MashUp
دل عاشق به پیغامی بسازد
خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بسازد

ریاضت کش

ماهُ دادن به شبهای تار

موسیقی را دستکاری کردم قرار بود خودش کافی 
باشد
دیالوگها بی تو باهم بر سرم میریزند و من به تنهایی به ارکسترشان گوش میکنم،

(Nilsfrahm Olafur Rework Amir)

هامون ، گلچهره ، چیزهایی هست که نمیدانی،شبهای روشن

Shiv

Parsi Shiva