یه قلب آبی تو حوالی شب مرد

چقه اینجوری جدید و عجیبی هربار اینو گوش میدم پشمام میریزه ک اینو ت خوندی یا ن

همونم که هنوز داره کلی صدمات تو راهش

جات خالی
این روزا دیگه دارم می‌نویسم به جا همه شعر
میگن تنها ترین آدم تهرانم که بم
تنها عکس میگیرم تو کافه عمارت دل

جات خالی
هنو یادگاریت دور گردنم
میرم همون ایستگاه اتوبوس توی خلوتم
از تار به تار موهای تو دوره دستمم
تنها پلی تو گوشم همسفر

جات خالی
بر تو بکنم لباس چی تنم
گاهی میرم انقلاب برات کتاب میخرم
بر گربه های شهر غذا اضاف میبرم
نمی‌دونم شده تو صدام چی عوض

جات خالی
عطر تنتو یادگار دارم
تموم این شبا مونده هنو خوابت باز من
پلی لیستی که دوست داری میاد پا به پام تا شب
تظاهرم میکنم که زیر این سایه سار شادم

جات خالی
دیگه دستم تو کوچه نیس سیگار
یادگاریام که برات پره روی این دیوار
گاهی این آدم واسه حال خوبش دیر میاد
کلی کلاه قشنگ دیدم توی ویترینا

جات خالی
میزنم آبی رنگ کوچه ها
هنوز گاهی پرت میشم مثه سنگ روی آب
دستام هنوز توی پاییز خشک میشه
خاموش شده برق تو چشام

لونه کرده غم پلو من
دلم میخواد ننویسم کنم دستمو قطع
یه فصل دیگه رفت و باز نیومد

جات خالی
نیستی دستمو بگیری
باز پام رفت تو چاه
جام خالی تو قاب عکست
کنار آفتاب گردونات...

Deliyam

Jat Khali

چقدر این صداها تو سرم میپیچه
خاک گذشتمه روی تنم میشینه
داره فایده بودنم چی میگه
دلم بازم شده مث این کفی تیره

حالم خوب بود تلاشم واسه تو
ندیدی هنوزم میبینم خوابتو
چقدر به این گل مرده بدم آب
دیدم ندارم که مجال راهتو

من فکر فردامون بینمون شده که به دیروز کی خیره
باورام ا یه رویا بیخودی میگه
آدما میرن حتی اونی که میگفتش که بی تو میمیره

من شدم اونی که میخواستم باشم ، میخواستی باشم
کجایی نامرد ، شاید نخوام به غیرت با کسی باشم
تنها این منو ا نو می‌سازم

چقدر هنوزم ا کینه که پرم
یه منه خسته که پیره که تو من
کل روز به ساعت خیره که شدم
اون روی نفرتم میگه بمونم

صحنه ها تلخ این خندهاتم عصبی
ندارم که واسه سرصدا رمقی
هنوزم می‌ره باز غم که جات هروری
دیدش مرگ باورم کی

یه رو میفهمی کی میکرد قد من که تورو درک
کی بود به یادت شب و روزم
تنهام گذاشتی که منو تو ترس
موندم تو این اتاق نموکه سرد

کل این شبارو مست برم خونه
تموم خنده هات سهم من بوده
یه رو میفهمی هیچکسی نداره قد من دوستت

Ye Rooz Mifahmi

خیابونا قدمامو داره
دلم بعد از اونه پاره
شاید بوی تنم مونده یادش
شاید منم اون که خوابه

چقدر تاریکی تو سرم لونه کردو
چقدر این آدم تو اتاق غوطور شد
دیدم میرقصه روی گونه اشکو
یه قلب آبی توی احوالی شب مرد


شاید ، بنویسم خاموش میشم
چنتا ورق سیاه بکنم آروم میشم
من حالم بده می‌کنه این بارون پیرم
هنوزم توی آینه به این مرد داغون خیرم

یه عوضی تو سرم میگه بنویس
میگم حالم گنگه بگم از چی که توجیح شی
دوست داری باشم کپی کی
می‌فهمه کی اخه حال یه آدم توبیخی

این افکارا دور گلوم هر رو میشه تنگ
گرفتی گاردتو رو حسم نموندی که تش
این حرفارو پلو کی بگم
چرا ته دل عاشقمون تموم میشه بعد

سینه باز ته صبح
دیگه نا نره خب
کی به جا غممون
میشه با تنت جفت

شاید منم بستم چمدونمو
جوری برم کسی نشوه صدا در خونه رو

کاشکی تو این حال خنثی نرم
هنو تو خلوت میکنم ویساتو پلی بی رمق
میزارم خودمو جا تو که الان بهت میدم حق
که بری رفیق منم خسته از این دل پیرمم

خیابونا قدمامو داره
همونم که هنوز داره کلی صدمات تو راهش
راه میرم و دچارم هنوز به کلمات دوباره
شاید منم اون که خوابه

چقدر تاریکی تو سرم لونه کردو
چقدر این آدم تو اتاق غوطور شد
دیدم میرقصه روی گونه اشکو
یه قلب آبی توی احوالی شب مرد

Tobikhi

سخت بوده نوشتن برام
دنیا سوخت دادنامو دید بهم حق نداد
شاید ختدهاتو دیگه دل کِنِفَم نخواد
شاید بشه وضع خراب

اون که میگه هستش میزاره تنهات میره
این دفعه دلت واسه خودت سربار میشه 
مثل این آلبوم نحس که مهر کنسلی خورده صد بار زیرش

دلیامو دوست داری نه ؟
برعکس تو میگیرم تهوع ا شعرام
لا این کلمه ها گرم میکنم سرمو از اجبار
شاید یکی شعرامو یه روزی بعد ا خودم بت داد

تو کوله بار قسمتم زیاد بود غم
یادم میمونه کیا رفتن کیا موندن
من خرج کردم عشقمو هر جایی فهمیدم بی جا بود تش

هرچی میگذره میفهمم غم چشمام چقدر فرق داره با قدیم
توی خیابونا مست پا به پا شبیم
یه خنده ام حتی یادم نی از خاطراتم هیچ

گاهی ا عشقت لبریز که میشم
میدونم موندن اونقدر گرم نیس که میگن
بنویسم چقدر
به قول ناجی کاش هیچکس از رپم تعریف نمی‌کرد

بنویسم میشه دردام زیاد
بر من راه شب صاف نی باز
بودم تموم شبارو مث سرباز بیدار
که ا یه جا تموم میشه دیگه حرفاش میباخت

نمیارزه دنیا که بگاییش
تو گوشم هنوزم نمیدونم میپیچه صدا کی
یکی تا ته این جنون دویید 
گفتش عشقم تو دیوونه برو پیش تراپیست

ازش یه عکس تار پهلومه این حس
یه عمره میخواد از چشا خوابمو بگیره
یه هنرمند بی روحیه کف تهرانم که
هنو اطلاعات میزنه سایمو ببینه

شدم آواره تو خاکم
از این معده داغون که فقط باهامه خونابش
فهمیدم راها چه کوتاهن
بره سمت غم که بوده کوله بارا یه کوه آهن

شدم وطن کنار سوز غریبش
شاید یه روز بیاد که بدم روح به طنینش
شاید یه روز رفیقم دیگه تو کوچه نمیره
شاید هیشکی وطنو غرق خون که نبینه

من که هنوز سخته نوشتن برام
شاید یه روز تو این توفان بمیرم
شاید یه روزی برقصی توام رو خاک این شهر
آرزوم بود بادو لای موهات ببینم

من حالم خوب نیست
روزا می‌ره هنو توی خونه ساعت کوک نیست
میدم به خودم امید رویا تو خوابم دور نیست
من حالم خوب نیست ، حالم خوب نیست

آخه جا من بود کی
وقتی پلنا تلاش پامه تو آهن پوتین
سینه خس خیسه لا کلمه هام ماتم روتین
میگم میای رفیقام میگن این باور خوب نی

این آدم میشه یه رو تو دل ساکتش خاک
کدوم جواهر می‌تونه بیاد جای چشمات
یاد خنده هاتو جا میدم که لای بیتام
ای کاش صدام کنی که بگم جان عرفان

چقدر حرف توی دلم زیاده
میتوپم به هرکی باشه
تو که دیدی یکی تا ته این جنون دوییده
این تراپیستا که نمی‌فهمن چقدر میخوامت

تو این چهار دیواری میگذره تنها که ساعتم
نمی‌ده این رنگا نجاتمم
من خیلی عوض شدم موندم تک پای باورم
این تو بمیریام که دیگه فرق داره با همش

تو که منو ترک نمی‌کردی
تو که دیگه بر نمی گردی
میخوام دلم به مرور زمان سنگ شه بی تردید
هنوزم حواسم به تو پرته میشم پیر

از تو و خودم گله دارم هنو
شاید بکاریم تو دلمون هرروز تخم کینه
نبود نه من جای تو نه تو که به جا من نبود
اون که نبودمو نمیکنه تصورم می‌ره

از یه جا دیگه نی که نای تلاشام
وقتی دیدم مهم نبود واسه تو که دیگه 
شاید توی دلخوشیام یهو یه جا بشم آوار
این دیوونه هنوزم خوابتو میبینه

ببین ، طرف صحبتم خودتی فقط
من تغییر کردم قرار نبود تو بشی عوض
کلی نامه دستم داری با یه بغض بی رمق
واسه گرگ قصمون که بوده توبه بی اثر

بعد تو رفیق تاوان خودم
رفیق جاخوابه دورمم
بعد تو رفیق دل این خوابای پرمم
رفیق دوریه تموم این آواز خوشمم

انتظار نیست کسی از ما سراغی بگیره
الان درک میکنم قدما کجا می‌ره دیگه
جفتمون بریم روحمون کف دوراهی بمیره
ولی باورمه اگر یه روز تو باشی که میشه

من اگه تلاش کردم واسه تو بوده
قبول ، نشد بدم خیلی وقتا حال خوبو بت
نشدم باشم کامل خودم
ولی هنو میکشم توی اتاقم نازتو تو شعر

چند ماهی هست افتاده دیگه خواب ا چشممو
هنو زیر چشمام میشه با تبت کبود
سنگینه گردنم ، میفهمم گردنبدتو دارمش هنوز

عادت می‌کنه به این سرما دلم
گاهی ا انقلاب تا تاتر میرم تنها که من
میرم با خیالت هنو هرجا خاطره داریم
بگم سرکار خانم هنوزم سربازتم

بدهکارم هنو کلی ورق به خودم باز
یهو میبینم به عکسات هنو دوباره خیرمو
یه روز منم میرم با یه کوله شعر و عکسات
اگه رفتی از این مرز که بی خدافظی نرو

خیالت باهامه همیشه
واس دوییدن نیازه واس این پاها که وثیقه
بیخیال
هنوزم سخته توضیفت مثل آغاز همین شعر

Negah 2

همیشه موندم خودم عقب تر
تموم ساعتا پرم از اشکم
فهمیدم تاوان خطاهام همیشه بوده سایه اش بلند از من

این دوری پیرم کرد
دود میشم سینم زخم
الان رو خشاب قرصام میرقصم
گفتم میرم گفتم میرم دیدم رفت

می‌کنه غم ترسیمم
رفتی کردش ترسم پیرم
بخوام بجنگم با دنیا چند چند میشم
نیستش جای برگشتی نه

هنوزم گاهی از عشقت که لبریز که میشم
درک میکنم موندن اونقدر گرم نیست که میگم
بنویسم چقدر به قول ناجی کاش هیچکس از رپم تعریف نمی‌کرد

نمیاد دیگه هیچکس بعد تو
دیدم دیرم بعد تو
دنیام بی منظره شد
سیگارا ناشتا می‌ره تو ریه ام دم صبح

پر اهه توی سینم
میشه چشمات بعد من سایبونه کی تش
این دیوارا خفم می‌کنه
الان بیشتر می‌خوابم خوابتو ببینم


میزنم بیرون با ترسام پیاده
عرفان اشکاشو رو تن شب جا میزاره
با خیال بودنت میرم هر جایی باشه
بعد تو حرفام زیاده

میزنم بیرون با ترسام پیاده
عرفان اشکاشو رو تن شب جا میزاره
با خیال بودنت میرم هر جایی باشه
بعد تو حرفام زیاده


موندم و اشتباهام
پر تاوان ، باختم بازم عشقمو
سنگینه گردنم میفهمم گردنبدتو دارمش هنوز

بعد تو میکشم روزامونو آبی
یه آسمون و بارون که رو بوم دلمون بارید
شاید بشینیم یه گوشه از این تهران شلوغ
تو همین روزایی که برامون کوتاه بود و تاریک

میدونم نبوده کارام ا رو فکر
تو رو قربونی کردم و میدم توان هروزش
ای بر می‌گشتم
به چهارده مرداد هزار و چهارصد و یک

هنو این وجدان پیر کلی نانوشته توی جیباش داره
منتظر باشم میاد تا کی
اصلا شاید نبودنت خیال باشه

شاید بیدار بشم ببینم چشماتو دارم
تموم حساتو دارم
نیس این آرامش بخشا دیگه زنجیر پامم
دلم هنو برات تنگ میشه گاها

شاید ازم توی دلت یه کوه تنفره
شاید یه روزی می‌کنه دیگه گور تنمو عشق
اینجا حتی دیگه نمی‌فهمه خونه غممو که
ولی تو ببخش که نرسیدم روز تولدت


میزنم بیرون با ترسام پیاده
عرفان اشکاشو رو تن شب جا میزاره
با خیال بودنت میرم هر جایی باشه
بعد تو حرفام زیاده

میزنم بیرون با ترسام پیاده
عرفان اشکاشو رو تن شب جا میزاره
با خیال بودنت میرم هر جایی باشه
بعد تو...

بعد تو حرفام زیاده

Bade To

من هنوز یادم نمیادش
آرزوهامو حال خوبم تو قاب عکس کی شاده
رویا پوچی بود نمی‌دونم اون با تن کی خوابه
این حس طرد شدن که منو راحت نمیزاره

یه بادم لای به لای خاطرات کی بودم
نشد هیچی عوض زیر این سایه سار بیهودم
خیابون هنوزم مشتاقه پا به پای دیروزم
گاهی عاشقانه می‌سوزم

هنوزم بچم گاهی میبینم همشو توی خواب
به یاد پدر رو پیشونیم بوسه هاش
بوی نون داغ صبح توی کوچه ها
لذت بارون بهاری بوی خاک

دو تا ماه تیره گم شده تو چشام
عکاس گمنام و فواره توی پارک
همشو میبینم هنوزم توی خواب

هسته زردآلو طمع تلخش
نوزده نخ بهمن تو شب سردش
خستم ا صبای بدون بارون و
برفی که می‌بارید رو تن من که

به یاد سادگی توی شادیام
به یاد یادگارم که به یادشم هنوزم گاهی باز

هنوزم بچم
همون گربه سیاه ته کوچه های دلت
پیشت یه اثر سورئال کدر
این زمین برام فقط بوده جهنم
می‌دونم که تو چشاته بهشت

از آسمون هنوزم می‌بارید زیر سنگینی دردا شِکسِت چترم
این عشق یک طرفه منو داره هنوز مثله سرباز لب مرزم

پر دردم پر دردم پر دردم
ما حتی تو بهارم مبتلا به پاییزیم ندارم که بال رفتن

هنوزم بچم
همین که با خودم صادقم جلو آینه برام کافیه
با این که یه جا تو دلم میدونم که ندارم راهی بهت

Gorbe Siyah

بارون بند اومد
نوه هام خوش حال تو حیاط جم شدن
دق و دلیامون رفتن بازم مسافر غم بودن

دوتا چایی بریز بریم تراس
عزیزم گلامون تو باغچه خوبن
برات یه شعر کوتاه بخونم
نوشتم دیروز بودم تو راه خونم

هنوزم مشتاقی میشنوی صدام
پتو رو دوشمون نیس کسی بجات
پستمون اندازه تنمون نیست
ولی هنوزم دنیامه اون جف چشات

هنوزم دنیامه اون جف چشات

خسته ای چرا
ما که ته داستانمون پیر شدیم
در میارم گردبندتو ا کیف کولیم
میگی باید زیر بارون الان خیس بودیم

جم میشی تو خودت اخمات تو همه
میکشم نازتو دستام رو نبضت
نباس بشینه غم باز رو تنت
غر بزن مث وقتی سرباز بودم که

سفره دلتو واسه من دریاس
می‌بوسم دستتو نگیری غم باد
تو آسمون چشات میکنم پرواز
ما که هیچوقت نمیریم از یاد

هزار و یک شب قصمو داشتم کنارت ماه من
برام بخندی بجای حال بد
هنوز به بند بند کتابت عاشقتم

کنار شومینه میوفته چشمت بازم به گربه هامون
عشق میکنم ذوق توی چشاته که
نیست ثمره این سرفه ها خون
هنوز عکسامون حبس توی کتابته

خونه مملوع ا صدای گیتار
ون آبیمونه کنار دیوار
چشات پر اشک وطنم چشاته
بزار غمت بازم رو شونم بباره

این پیرمرد موندش و سرسختیاش
دیدم برگشتی باز
کی می‌دونه جز تو آخه توی دستم چیاس
کنارت غم رنگ میباخت

دیدم خنده هات رفت
میشد صحنه تار تر
دلم میخواد فقط تو این لحظه خاک شم

سکوت ، بچه ها خیره به من
گلومو میگیره ترس
صحنه ها میشه که محو
بدم جواب چی به دلم

دستات سرد شد
تو حیاطمه یه باد بیمارگونه
چاییمون سرد شد
شاید همه اینا خیال بوده

Hezaro Yek Shab

۲_یک عکسِ خوب
(مجموعه بلند رها)

شعر و اجرا : سیف
آهنگ : قطعه‌ی Satori اثر Daigo Hanada
میکس وکال و مسترینگ : سپهر بِیگی
جلد : گِرِی

02-Yek Akse Khoob[Mix.Sepehr Beigi]

جدا از کلیشه گویی
نهایت سه دقیقه دارم واست صحبت فرصتی نی آخه
نهایت کاره این روزا جرات می‌دیم با دل
هستیم پش هم بی ریا که
گفتنی زیاده

یه جوونم که دیگه شاید سوخته کل آرزوش
دلم هر روز ا سوز روزگار خون
مث همه یه شب گفتم بوده گورمون یه جای خوب
شاید یه روزی قسمت ما بشه حال خوب


میشه بعضی وقتا که نباشی فقط
میشه بعضی وقتا که رها شیم از هم
که واس حروم زاده های دورم که من عاصی نشم
دیدم دارم یه چاه عمیق واس پلنا میکنم

شاید بفهمم منم یه روز روبرومه راه فرار
شاید نزارم بات یواشکی تو کوچه ها قرار 
شاید برات میخوندم توی خونه ساعت ها
شاید یه روز بگم ریدم توی کل شایدا

من خوابم نمیبره شبا فقط میشم فیس
قلم تو دستم هر شب پرم فکرام عذاب میدن که
ا یه جا خودم بودم فقط جلوم تنها پیشم فیم
نمیدم مجالی نه که میادش از آتیش عشق


اینا میگن جوونی کن عادی نی که برام
می‌ره ا رفیقم قپونی خون عادی نی که برام
میگن رپو نمونی توش عادی نی که برام
کوکتلا روی سر حرومیتون خالی میشه شبا

اینا میگن جوونی کن عادی نی که برام
می‌ره ا رفیقم قپونی خون عادی نی که برام
میگن رپو نمونی توش عادی نی که برام
کوکتلا روی سر حرومیتون خالی میشه شبا


میگذره خوشیا کم و پیش نمی‌دونم کجا کم میشه پولام
به قول رادفر مجبورم خوب باشم با این که دارم من سرگیجه تورام 
باید یه جایی یه روزی رد بشم منم از این جو سنگین کولاک
عصبی میشم وقتی میبینم ا خون رفیقام هنو لبریزه جوبا

هر روزم فکرم خراب
هنوزم زخمیه دلبستنام
گاهی نمی‌دونم چیه خیرم صلاح
قلمم دارک ا رو خصلت شبام

ستونم بم میگه بمون تو حال شاید بفهمی چی میگذره دورت نه
ولی ا یه جایی توانم میبره این آدم دیدی خمه دو شب

منو بشناس تو شهر
تو زمین نی جام بوده سیو جام تو ابر
گاهی چشمام پرن
جوری که ا فشارا تو سرم هدشات شدم

فسم رو مبل نمی‌دونم فکرا میبرم کجا
تو هود خودم هنو پیلم هر رو خواب
یه بی حس تو دنیای بی توقع ها
میرم ا تو باز

می‌دونم خودم موندم ته جاده
ریسپکت نمی‌خوام من کف کار بم
به جاش بیار برام دو پاکت بهمن
شهر میره تو سینم هنو بخواب که

میگذره امسالم با این که سینمم هنوزم خونه شبا
میگن این گردنبند چیه داریش
میگم بیشتر ا یه تیکه چوبه برام

Adi Ni Ke Baram



تولید : KANZLER
۲۷ خرداد ۱۴۰۲








مادرم رفت،دنبال پول
با بغل کردن یه مرده دیگه
خواهرم رفت،دنبال روش
که مبادا بمونه اونم برده میشه
خودشو فروخت به آرزوهاش
یا به شوهرش یا ناپدری
پدرم رفت،دنبال گنج
ارضاش نکرد حقوق کارگری
سر من سنگین،واسه این گردن
که جز سرم نگیرم هیچی گردن
اون که بهم یاد شاه بشم چطور
گفت جز خودم کل آدما‌ بردن
زندگیم رفت واسه شما
که بگید چجوریه یه مرگ بهتر
خواستم برم میگفتید وایسا
وایسادم گفتید ازخودت بگذر
حالا این منم،جوون شما
اینه من حرفم با تموم شما
ما مردیم واسه این زندگی کردن
هر نفستون حروم شما
رویاهام رفت،واسه اون دختر
که میخندید گریم‌ میگرفت
کجاست اون قانون من بشاشم‌ روش
تا بفهمن چی عشقم میکشه
ببین من کیم،اونی که
تاریخ اسمشو داد زد
نببینید ثریا با کیا‌ خوابید
ببینید با چیا خشتشو‌ ساختن
ببینید سقفامون‌ازکجا ریختن
میگی کفره‌،اینا‌راز خدا نیستن
حتی اون که واست دست و پا میشکست
با شما بودن و از شما نیستن

عشقم رفت با یکی خوابید
که با بدبختی نشه بیدار
خودشو تضمین کرد واسه سی سال
جای کار کنار منه بیکار
اون سر که میگفت کجا رفتید
یادش نرفت هرچیو شما کردید
کیا کور شدن ببین خدارو
شما دیدید اون دید حتی خداهم دید

غرورم رفت سر چهار راه
وقتی فروختم جوراب‌‌سه‌جفتش‌ده
تااینجا که هرچی توجاده خورد چشمم
ندیدم چی توراهه‌جز نفرت
خون من رفت،واسه اون رگ
که میگفت هوا میخواد بدم از جون
زندگی رفت،مرگو آورد
وقتی جنگ واسه‌ی یه نفر بود
امیدم رفت،آینده شد برگه های باطله
من موندم با این معامله،که جونم تا چه حد ناقابله
وجدان کدومتون‌میکنه درد
از خیار گلخونه‌ای‌ بی بته تر
بیا ببین چه جرعتی میکنه ترس
بیا چیشده پس

هنو زیر تیغ
مینویسم
بگو بهم کینه ای
پیر این شهر
که سینه خیز
میره بی سمت
بگو زیر هیجده
چه چیزا دیده این مرد


Zire tigh [Prod.KANZLER]

Erfan Vatanparast (born February 8, 2000), known professionally as Vatan ( in Persian : وطن ), is an Iranian rapper, singer, songwriter from Tehran, Iran.

Tobikhi

Vatan

Recent comments

suneyeeee

ok

lia

ممریشا💅

Related tracks