The charming Unknown

Algio

Dance first. Think later

Τέλος οι ευαισθησίες

ποίηση του Διονύση Καρατζά
μουσικό περιβάλλον : Πέτρος Σατραζάνης
διαβάζει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Δικαίωμα φωτός

Cigar lounge

to be untold

Έτσι ωραία συμβαίνουν όλα

Sonnet 102
William Shakespeare

My love is strengthened, though more weak in seeming;
I love not less, though less the show appear;
That love is merchandized, whose rich esteeming,
The owner's tongue doth publish every where.
Our love was new, and then but in the spring,
When I was wont to greet it with my lays;
As Philomel in summer's front doth sing,
And stops his pipe in growth of riper days:
Not that the summer is less pleasant now
Than when her mournful hymns did hush the night,
But that wild music burthens every bough,
And sweets grown common lose their dear delight.
   Therefore like her, I sometime hold my tongue:
   Because I would not dull you with my song.

Music : Petros Satrazanis
Narration by Robert Sebastian Cooper

Sonnet No. 102

Sonnet 145
William Shakespeare

Those lips that Love's own hand did make,
Breathed forth the sound that said 'I hate',
To me that languished for her sake:
But when she saw my woeful state,
Straight in her heart did mercy come,
Chiding that tongue that ever sweet
Was used in giving gentle doom;
And taught it thus anew to greet;
'I hate' she altered with an end,
That followed it as gentle day,
Doth follow night, who like a fiend
From heaven to hell is flown away.
   'I hate', from hate away she threw,
   And saved my life, saying 'not you'.

Music : Petros Satrazanis
Narration by Robert Sebastian Cooper

Sonnet No. 145

Sonnet 147
William Shakespeare

My love is as a fever longing still,
For that which longer nurseth the disease;
Feeding on that which doth preserve the ill,
The uncertain sickly appetite to please.
My reason, the physician to my love,
Angry that his prescriptions are not kept,
Hath left me, and I desperate now approve
Desire is death, which physic did except.
Past cure I am, now Reason is past care,
And frantic-mad with evermore unrest;
My thoughts and my discourse as madmen's are,
At random from the truth vainly expressed;
   For I have sworn thee fair, and thought thee bright,
   Who art as black as hell, as dark as night.

Music : Petros Satrazanis
Narration by Robert Sebastian Cooper

Sonnet No.147

Sonnet 116
William Shakespeare

Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O, no! it is an ever-fixed mark,
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come;
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
     If this be error and upon me proved,
     I never writ, nor no man ever loved.

Music : Petros Satrazanis
Narration by Robert Sebastian Cooper

Sonnet No.116

As beauty approaches silently

WhatsApp Audio 2025-05-22 at 00.54.37

''Το τραγούδι της τελευταίας συνάντησης΄΄

ένα ποίημα της Άννας Αχμάτοβα
μελοποιημένο από τον Πέτρο Σατραζάνη
ηχογραφημένο την 17η Νοέμβρη 2016 στο στουντιο Submarine
του Γιώργου Θεοδωράκη ο οποίος κάνει και τη δεύτερη φωνή

''Κρύα πέτρα μου πλάκωνε τα στήθη
μα ήταν ανάλαφρα τα βήματά μου.
Έβαλα το ζερβί στην ταραχή μου
γάντι, στο χέρι το δεξί μου.
Πολλά φαινόντανε τα σκαλοπάτια
κι ας ήξερα πως ήταν μόνο τρία!
Μέσα απ’ τα σφεντάμια ο Νοέμβρης μού λέει:
‘‘Έλα να πεθάνουμε μαζί!’’ και κλαίει.
‘‘Γελάστηκα – ακούς; – από μια μοίρα
άπιστη, μοχθηρή, δίχως καρδιά.’’
‘‘Κι εγώ, γλυκέ, γλυκέ μου – κάνω –
θα ’ρθώ μαζί σου να πεθάνω’’.
Του στερνού ραντεβού είναι το τραγούδι.
Στρέφω, το σκοτεινό σπίτι κοιτάζω.
Στην κάμαρα κεριά ανάβαν μόνο
με αδιάφορη κίτρινη φλόγα. Κρυώνω.
Καθώς με καλαμάκι την ψυχή μου ήπια.
Ξέρω τη γεύση της: φαρμάκι που μεθάει•
μα το μαρτύριο δεν χαλάω με ικεσίες•
γαλήνη τόσων ημερών, που πήες ; ''

Το τραγούδι της τελευταίας συνάντησης - Πέτρος Σατραζάνης

Ένα ποίημα του Νίκου -Αλέξη Ασλάνογλου
σε μουσική Πέτρου Σατραζάνη
με τη φωνή της Γεωργίας Συλλαίου
Ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 2017 στο στούντιο Que της Θεσσαλονίκης

Αφιερωμένο στη μνήμη όσων μαζί με τη μοναξιά τους, πραγματοποίησαν τα πιο τρελά τους όνειρα.

Πέτρος Σατραζάνης - Το πρόσωπό σου ( ερμ Γεωργία Συλλαίου )

Μουσική του Πέτρου Σατραζάνη για το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη
''Σε παλαιό συμφοιτητή ''

Πέτρος Σατραζάνης - Σε παλαιό συμφοιτητή ( ερμ. Γεωργία Συλλαίου)

Ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη
και μουσική του Πέτρου Σατραζάνη

Πέτρος Σατραζάνης - Κυριακή (ερμ. Γεωργία Συλλαίου )

The door

Flames at the Notre Dame

ποίηση της Δήμητρας Αγγέλου


παρε τη γλωσσα μου
κανε την σαλιγκαρι
επειτα χορεψε
κουνα αυτον τον κωλο σου 
του ωμους σου
κανε το να βρεξει
κι ασε το στομα μου ελευθερο
στις λασπωμενες προσταγες σου
σαλιγκαρι

Σαλιγκάρι

Μικρά αυτοσχεδιαστικά live που μεταδόθηκαν είτε live στο facebook είτε οχι. Το συγκεκριμένο,  No3 παίχτηκε και ακούστηκε στις 7/05/2020.

Quarantine improvisation live 3

Μουσική για την εκπομπή της Μαρίας Χατζάρα  ''Μύθον Αγασσάμενοι'' του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ.
Σαξόφωνο στο β΄μέρος : David Storey

Petros Satrazanis

Popular tracks