CLÁSSICAS

Bach Double Violin Concerto - Yehudi Menuhin and David Oistrakh

برپاخیز، از سرودهای معروف انقلابی ایران که توسط کنفدراسیون دانشجویان .ایرانی با الهام از آهنگ سرود ال پوئبلو اونیدو خاماس سرا ونسیدو ساخته شد

برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی	، رها شویم ز قید بندگی
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی، رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف، برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم
برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن
به هر کجا نشان ز ثروت است، ز حاصل تلاش کارگر است
زمین غنی ز رنج برزگر
ز همت‌اش شود ز دانه خرمنی
به پا کنیم قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
اگر شود صدای ما یکی، ز خشم خود شرر به پا کنیم
بنای صلح جاودان نهیم به پای خلق، چو جان خود فدا کنیم
به پا شود قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف برخیزیم، برخیزیم پیروزیم
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن

Bar Pa Khiz / سرود برپاخیز

#rock #ambient #atmospheric #cinematic #inatrumental #post_rock #postrock #post-rock

Aftermath _ Yenisei

The Tiger Lillies doom-laden tale of death, based on World War One poetry. 

This is the 35th album in the long Tiger Lillies release catalogue and it will come out at the end June 2014. On June 28 & 29 it will be performed live for the very first time at Battersea Arts Centre.

All Tiger Lillies' albums can be purchased on the band's website: www.tigerlillies.com



A Dream Turns Sour

Officer

Just About Cinema

Days and Days

به راه عاشقی

50 Classical Music Hits - The Best Classical Music Collection

Piano Sonata No. 6 in F, Op. 10, I. Allegro

حکایت کرد مرا دکتر تقی تفضلی ـ که سه‌تار خوش می‌نوازد و آزاده‌ای است افتاده و آدمی‌سیرت ـ که در پاریس بودم، سال‌ها پیش، و هدایت نیز در پاریس بود. گاهگهی دیداری داشتیم؛ و یک‌بار چنین پیش آمد که در گذرگاهی دیدمش، خیابانی نزدیک خانه‌ی من.

گفتیم و شنفتیم و راهکی رفتیم، پیاده، اگرچه من شوریده و رنجور بودم و او افسرده، و به خانه‌ی من که رسیدیم، خواندمش، پذیرفت و درون آمد. لختکی آسودیم، سرگرم تنقل و از ری و روم و بغداد سخن گفتن. مینایی از باده‌ی فرنگان داشتم، پیش گذاشتم. نم‌نمک لب تر کردیم تا کم‌کمک مستان شدیم و آن‌چنان‌تر. دیگر سخن را بازار نمانده بود. هر دو بر این بودیم. صفحاتی چند از الحان و نغمه‌های فرنگ به خانه داشتم، از همه دستی، گوناگون.

خواستم آن صندوقچه‌ی کوکی پیش آورم، شنیدن را. خواستم و برخاستم. لکن حرمت میهمان را، آن هم چنو عزیز میهمانی، به مشورت پرسیدم که از فلان و فلان خوشتر داری یا آن یک و آن دیگر و نام بردم تنی چند از فحول ائمه‌ی شریف‌ترین الحان فرنگ را؛ که همه را نیک می‌شناخت، به تمام و کمال، و اشارتی کافی بود.

دیدم که جواب نمی‌دهد. دیگران را نام بردم و از نو کارتران و نزدیک‌تر به زمانه‌ی ما، باز جواب نداد. خاموش ماندم که او سخن گوید. هیچ نگفت اما به پای خاست ساغری در دست، گریبان و گره زنّار فرنگ گشوده، همچنان خاموش سوی پستوی حجره رفت، که آشنا بود؛ و باز آمد. سه‌تار من در دستش. به من داد؛ و بازگشت به جای خویش و نشست، بی‌آنکه سخنی گوید. به شگفت اندر شدم که به خبر می‌شنیدم او چنین ساز و سرودها خوش ندارد و شاد شدم که به عیان می‌دیدم نه چنان است.

ساز کوکِ تُرک داشت. نواختن گرفتم. نخست کرشمه‌ی درآمدی ملایم و بعد و بعد همچنان تا بیشتر گوشه‌ها و فراز و فرودها. پنجه گرم شده بود، که ساز خوش بود و راه دلکش و جوان بودیم و شراب ما را نیک دریافته، حالتی رفت که مپرس؛ و صادق را می‌دیدم که سرمی‌جنباند و گفتی به زمزمه چیزی می‌خواند. چون چندی برآمد، برخاست. ساغر منش پُر کرده به دستی و به دیگر دست، نُقل. پیش آمد و به من داد. نوشیدم شادی او را و یادی چند تن از دوران عزیز و آزادگان ایران چنان‌ که همه دانند، برین سنّت نوشند از عهد فریدون پسر آتبین تا امروزِ روز.

«اگر یادی خوری، بر نام دوران / وگرنه شادیِ گِشت و قرینا
بر این‌سان «می» خورند احرارِ ایران / هم از ایامِ پور آتببینا»

ساغر تهی از من بستد پُر کرد و به دستم داد با اندکی نُقل و مزه و گفت: «افشاری» و به جای خویش بازگشت و بنشست، خاموش و منتظر.

من مقام دیگر کردم و دلیر براندم. گرم‌تر و بهنجارتر. می‌رفتم و می‌رفتم، همچنان دلیر. در پیچ‌وخم راهی باریک بودم، به ظرافت و سوز که ناگاه شنیدم صیحه‌ای از صادق برآمد و گفت: بس است! بس؛ و گریستن گرفت به زارزار، که دلی داشت نازک‌تر از دل یتیمی دشنام پدر شنیده.

ساز فروهشتم و سویش دویدم. دست فرا پیش زد که به خویشم گذار. گذاشتم و لختی گذشت.

باز به باده خوردن نشستیم و از این در و آن در سخن گفتیم؛ اما من مترصد بودم که سخن را به‌جایی کشانم که از آن حال که رفت طرفی دریابم. گویی به فراست دریافت. گفت: همه‌ی آنچه تو شنیده‌ای از انکار من این عالم جادویی را، این موسیقی عجیب و بزرگ و ژرف را، همه خبر است و بیشتر خبرها دروغ، اما اگر من گاهی چنان گفته‌ام، نه ازآن‌رو بوده‌ است که منکر ژرفی و پاکی و شرف و عزت این الحانم. نه. هرگز. من تاب این سِحر ندارم، که چنگ در جگرم می‌اندازد و همه‌ی درد و اندُهان خفته بیدار می‌کند. تا سر منزل جنون می‌کِشدم،‌ می‌کُشدم، من تاب این را ندارم.

- برگرفته از «حریم سایه‌های سبز»،‌ مهدی اخوان ثالث، جلد اول، چاپ دوم، ۱۳۷۲، انتشارات زمستان،‌ صص ۱۵۰ تا ۱۵۲
- این مطلب در شکل نوشتاری با نمونه‌ی شنیداری آن در برنامه‌ی «گلچین هفته» تفاوت و کم‌وبیشی‌هایی دارد.
-  این متن از سایت پرند parand.se برداشته شده است.

خاطره‌ی دکتر تقی تفضلی از صادق هدایت، به قلم مهدی اخوان ثالث، با سه تار احمد عبادی

Eleni karaindrou

Tomaso Albinoni - Adagio in G minor for Organ and Strings - Ryan Hebert, org; Haig Mardirosian, cond

سخنرانی هوشنگ گلشیری درباره‌ٔ داستان‌نویسی معاصر در ایران، شهر کُلن آلمان، ۱۳۷۱
عکس: رضا دقتی

سخنرانی هوشنگ گلشیری درباره‌ٔ داستان‌نویسی معاصر در ایران

Bach 
Matthaus Passion
(used in Andrei Tarkvosky's film The Sacrifice "offret")

Bach - Julia Hamari - Matthäus Passion - Erbarme dich

Check my last works > > >
Lazers
Cachalote
Kanopus
Catavomb
Umbra
Amaterasu


Brazilian producer of Trance / Progressive.
Contact >>>victorgustavo909@gmail.com
Location - São Paulo - Brazl

Bach Double Violin Concerto - Yehudi Menuhin and David Oistrakh

Peyman Mostafaei

Related tracks