เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน

เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

สุขก็เตรียมไว้ ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวดไหว

เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด...

Live & Learn (กมลา สุโกศล)

สิ่งดีดีจะไม่มีวันจาง และยังคงเหมือนเก่า
หากวันใดวันที่ไม่มีเรา อยากให้เธอได้ยอมรับ
การเจอกันต้องมีวันจาก ความรักมีเส้นทางของมัน
มีเรื่องราวที่เราเคยผ่าน ที่เราจะจำมันเก็บไว้

หากเธอคิดถึงฉัน ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ

จากกันไปเราเข้าใจกันดี จะไม่มีน้ำตา
อดทนรอรอแค่วันเวลา ที่จะเจอกันอีกครั้ง
คำที่เคยทักทายวันก่อน มาถึงตอนกล่าวคำร่ำลา
ยังไม่รู้หนทางข้างหน้า จะกลับมาเจอกันอีกไหม

หากเธอคิดถึงฉัน ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ

เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ...

เจอกันในใจ (ปุ๊ อัญชลี จงคดีกิจ)

เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ และจะเป็นเช่นนั้นเสมอ ฮือ.... 

ถนนสายนั้นที่ทอดยาว คือเรื่องราวของความเป็นจริง 
มีเงาไม้เอาไว้ให้พักพิง มีให้เธอเอาไว้ยามอ่อนล้า 
เธอเห็นท้องฟ้านั้นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า 
ทะเลสีครามที่ทอดยาว เห็นความรักฉันบ้างไหม 

เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ และจะเป็นเช่นนั้นเสมอ ฮือ.... 
ถนนสายนั้นที่ทอดยาว คือเรื่องราวของความเป็นจริง 
มีเงาไม้เอาไว้ให้พักพิง มีให้เธอเอาไว้ยามอ่อนล้า 

เธอเห็นท้องฟ้านั้นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า 
ทะเลสีครามที่ทอดยาว เห็นความรักฉันบ้างไหม 

เธอเห็นท้องฟ้านั้นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า 
ทะเลสีครามที่ทอดยาว เห็นความรักฉันบ้างไหม 


เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม (T-Bone)

อาจจะดูว่ามันนาน ผ่านมานานล่วงเลยไป
อาจจะดูว่าหัวใจของฉันมันชินและชา
ดูไม่เป็นทุกข์ เหมือนไม่เสียใจ
เหมือนคนไม่มีน้ำตา อาจจะดูว่าดีกว่าจากวันนั้น
อาจจะดูเหมือนแข็งแรง แกร่งกว่าวันที่เธอไป
อาจจะดูเหมือนลืมง่าย คล้ายคล้ายไม่มีอะไร
มันไม่ใช่เลย มันไม่ใช่เลย
ยังไม่เคยลืมเลือนเธอไป	ไม่ว่านานเท่าไหร่
เธอรู้หรือเปล่าว่ามันเจ็บปวดรวดร้าวและทรมาน
เมื่อรู้ว่าไม่มีใคร
เธอรู้หรือเปล่าความเหงากับความว่างเปล่า
ปวดร้าวเพียงใด
เมื่อต้องคอยแต่คนที่ไม่มีวันกลับมา

เธอรู้หรือเปล่า (ใหม่ เจริญปุระ)

เธอเคยถามกับฉัน ที่ฉันรักเธอ ว่าอยากจะรู้รักเพราะอะไร
กลับไปคิดไปค้น ใคร่ครวญมากมาย ไม่เจอ...คำตอบ
ที่ผ่านมานั้นไม่คิดอยากรู้ที่มา และไม่เคยหาเหตุผลใดๆ
แค่ตัวฉันเพียงรู้ ว่าเป็นสุขใจเมื่ออยู่เคียงกัน

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม

ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ก็เจอแต่สิ่งดีงาม

ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ได้เจอแต่สิ่งดีงาม


เพราะอะไร (ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์)

เพราะว่ารัก จึงเปรียบเธอนั้น เป็นดั่งชีวิต
ก็เพราะว่ารัก จึงเปรียบเธอนั้น เป็นดวงใจ

เพราะว่ารัก จึงเปี่ยมจึงล้น
ไปด้วยความหมาย
ทุ่มเททั้งใจ ทุ่มเททั้งกาย
และหวังให้เป็น ดั่งความฝัน

ไม่คิดว่าเธอ จะเปลี่ยนแปรผัน ไปได้เพียงนี้
ไม่คิดว่าเธอ จะให้สิ่งนี้ เป็นรางวัล
ไม่คิดว่าเธอ จะกลับทอดทิ้ง ไปจากใจฉัน
ได้แต่เสียใจ ได้แต่เสียใจ
บอกว่าฉันเสียใจ ได้ยินไหม

หวังจะเป็น ที่พึ่งสุดท้าย ให้กับชีวิต
เมื่อต้องสูญไป เมื่อต้องเสียไป
ฉันก็คล้ายเหมือนคน ที่สิ้นหวัง
ฉันกับเธอ นับจากวันนี้ เป็นแค่ความหลัง

แต่ยังเสียใจ แต่มันเสียใจ
บอกว่าฉันเสียใจ ได้ยินไหม
รักเธอมากเกิน รักเธอมากไป
รักเหลือเกิน รักจนไม่มีให้ใคร

หวังจนมากเกิน หวังจนมากไป
สูญเสียเธอ เหมือนจะขาดใจ
ไม่คิดว่าเธอ จะเปลี่ยนแปรผัน
ไปได้เพียงนี้

ไม่คิดว่าเธอ จะให้สิ่งนี้ เป็นรางวัล
ไม่คิดว่าเธอ จะกลับทอดทิ้ง ไปจากใจฉัน
ได้แต่เสียใจ ได้แต่เสียใจ
บอกว่าฉัน เสียใจได้ยินไหม

หวังจะเป็นที่พึ่งสุดท้าย ให้กับชีวิต
เมื่อต้องสูญไป เมื่อต้องเสียไป
ฉันก็คล้ายเหมือนคน ที่สิ้นหวัง
ฉันกับเธอ นับจากวันนี้ เป็นแค่ความหลัง

แต่ยังเสียใจ แต่มันเสียใจ
บอกว่าฉัน เสียใจได้ยินไหม
รักเธอมากเกิน รักเธอมากไป
รักเหลือเกิน รักจนไม่มีให้ใคร

หวังจนมากเกิน หวังจนมากไป
สูญเสียเธอ เหมือนจะขาดใจ

..หวังจนมากเกิน หวังจนมากไป
สูญเสียเธอ เหมือนจะขาดใจ
 
...อ้างอิง http://sz4m.com/t5889

เสียใจได้ยินไหม (ใหม่ เจริญปุระ)

วันเวลากับความไว้ใจ กับชีวิตผู้ชายหนึ่งคน ทุ่มลงไป ต้องทุ่มลงไปเท่าไหร่
เพื่อจะมีผู้หญิงคนหนึ่ง ไว้เป็นเหมือนดังดวงใจ จะเสียอะไรจะเสียเท่าไหร่ ฉันพร้อมจะทำ

แต่ความเป็นจริงที่เธอให้มา ก็คือภาพเธอเดินจากไป ทิ้งกันไปมีแผลในใจให้จำ
ได้แต่รอยแผลลึกในใจ ที่เธอนั้นเป็นคนทำ กับภาพทรงจำที่ย้ำกระหน่ำซ้ำๆรอยแผล

นี่หรือคือการตอบแทน ของคนที่รักและไว้ใจ น่าขอบใจที่เธอให้บทเรียนนี้
นี่หรือคือการตอบแทน ของคนที่รักและหวังดี หรือว่าเป็นวิธีที่เธอคุ้นเคย

วันเวลากับความสัมพันธ์ ไม่มีค่าอะไรต่อไป ถ้าคนเรามันไม่มีใจให้กัน
จำอีกนานแผลนี้ในใจ ที่เธอให้เป็นรางวัล จะไม่มีวันจะต้องมาเจ็บซ้ำๆรอยเก่า

นี่หรือคือการตอบแทน ของคนที่รักและไว้ใจ น่าขอบใจที่เธอให้บทเรียนนี้
นี่หรือคือการตอบแทน ของคนที่รักและหวังดี หรือว่าเป็นวิธีที่เธอคุ้นเคย

วันเวลากับความสัมพันธ์ ไม่มีค่าอะไรต่อไป ถ้าคนเรามันไม่มีใจให้กัน
จำอีกนานแผลนี้ในใจ ที่เธอให้เป็นรางวัล จะไม่มีวันจะต้องมาเจ็บซ้ำๆรอยเก่า

จำอีกนานแผลนี้ในใจ ที่เธอให้เป็นรางวัล จะไม่มีวันจะต้องมาเจ็บซ้ำๆรอยเก่า...

แผลในใจ (อำพล ลำพูน)

ใต้ แสงจันทร์ ที่ตรงนั้น ช่างสวยจริง
มี สองคน นั่งอิงซบกัน โอบสองมือ
กอดกระชับอยู่อย่างนั้น
คง รำพันคำหวานจับใจ

แต่ใน ซอกมุม ที่ตรงนี้ ช่างมืดมน
มี แค่คน กำลังร้องไห้
แอบแสงจันทร์ ซ่อนเร้น ความเจ็บไว้
ไม่อยาก ให้ใครพบเจอ

อยาก เป็นคน ที่อยู่ตรงนั้น
ชมแสงจันทร์ กับเธอ
ก็คงได้แค่ฝัน ก็คงได้แค่เพ้อ
รักเธอ ข้างเดียวเรื่อยไป

บอก หัวใจ หลับตา ไว้ ไม่ต้องมอง
กลับยิ่งมอง ให้เจ็บหัวใจ
กว่า แสงจันทร์ คืนนี้ จะจางหาย
ใจ ฉันคงขาดรอน

อยาก เป็นคน ที่อยู่ตรงนั้น
ชมแสงจันทร์ กับเธอ
ก็คงได้แค่ฝัน ก็คงได้แค่เพ้อ
รักเธอ ข้างเดียวเรื่อยไป

บอก หัวใจ หลับตา ไว้ ไม่ต้องมอง
กลับยิ่งมอง ให้เจ็บหัวใจ
กว่า แสงจันทร์ คืนนี้ จะจางหาย
ใจ ฉันคงขาดรอน

ใจ ฉันคงขาดรอน ใจ ฉันคงขาดรอน

แอบจันทร์ (ปนัดดา เรืองวุฒิ)

เป็นเพราะเรา เป็นเพราะเรามากกว่า 
เป็นเพราะใจ เป็นเพราะใจเราอ่อน
อ่อนแออยู่เสมอ เพียงพบคนถูกใจ
เก็บมาใส่ดวงใจฉันไว้ ฝันลมๆมากมาย

แล้วเป็นไง พอหัวใจต้องเจ็บ
เขาคนดี มีแล้วมีคนอื่น
เจ็บใจอยู่อย่างนั้น เพียงพบความผิดหวัง
ได้แต่ปลอบปลอบใจตัวเอง หวังอะไรมากมายนะใจ

* เป็นเพราะใจเราอ่อน อยากทำหัวใจขึ้นใหม่
อยากตบแต่งดวงใจเล็กๆ ให้แข็งแรงพอจะทนไหว

** พอแล้วพอ พอฉันพอดีกว่า 
คิดไปเอง ทำให้ใจต้องเจ็บ
สุขเพียงสุขเล็กน้อย ยามพบคนถูกใจ
แต่พอเจ็บมันเจ็บเกินใคร เป็นเพราะใจเราบางเหลือเกิน

(ซ้ำ * , **)


ใจบางบาง (Pause)

จากเคยรัก อยู่ จากเคยรัก กัน
กลับมาไหว หวั่น กลับมาเหิน ห่าง
ก็ใจของ เธอ แบ่งเป็นสอง ทาง
แบ่งเป็นสอง อย่าง เกิดลังเล หัวใจ

ก็มันเห็น อยู่ ว่าเธอมี ใจ
ให้กับเขา คนใหม่ เท่ากับฉัน คนเก่า
เก่าก็แสน ดี ใหม่ก็เข้า ที
แต่จะให้ ดี ต้องเลือกไป

*ได้ อย่าง ก็ต้องเสีย อย่าง
เลือกเดินบนทางสักทาง ได้ไหม
เลือก มา ว่าจะรัก ใคร
ก็อยากให้เธอปักใจ เสียที

**หากว่าเขา ดี ก็ไม่ว่า ไร
ก็จะเข้า ใจ และจะไป เสียที
ปล่อยเอาไว้ นาน อาจจะไม่ ดี
บอกกันเสีย ที ( จะเลือกใคร )
Solo
* , **
ได้ อย่าง ก็ต้องเสีย อย่าง ให้มันเสีย บ้าง เลือกสักทาง ว่าใคร
อยากจะได้ มา ก็ต้องเสีย ไป แต่จะเสีย ใคร ให้มันรู้

อยากจะได้ อย่าง ก็ต้องเสีย อย่าง ให้มันเสีย บ้าง เลือกสักทาง ว่าใคร
อยากจะได้ มา ก็ต้องเสีย ไป แต่จะเสีย ใคร ให้มันรู้

อยากจะได้ อย่าง ก็ต้องเสีย อย่าง ให้มันเสีย บ้าง เลือกสักทาง ว่าใคร
อยากจะได้ มา ก็ต้องเสีย ไป แต่จะเสีย ใคร ให้มันรู้


ได้อย่างเสียอย่าง (อัสนี - วสันต์)

บางคราวยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงนี้
เรื่องราวที่ดีก็ยังฝังใจ
บางความทรงจำเก่าเก่า
ก็ยังงดงามไม่คลาย
กระจ่างอยู่ข้างใน
เมื่อไรที่คิดขึ้นมา

บางทียังคิดว่าเธออยู่ที่ไหน
แล้วเคยหรือไม่ที่คิดเหมือนกัน
คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ แล้วยังทบทวนถึงมัน
สิ่งดีๆ กับคืนและวันของฉันและเธอ

และยังคงยิ้ม ยิ้ม ทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
ถึงแม้ว่าเราจะห่าง แยกคนละทางที่ไป
ก็เป็นเพียงแค่ความสุขใจ เมื่อคิดถึงเธอ

และยังคงยิ้ม ยิ้ม ทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
มีเพียงบางครั้งที่อาจจะยังสงสัย
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน...

ความทรงจำ (แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร)

ดอกไม้ที่เห็นว่ามันดูสวยเมื่อใส่แจกัน ได้ถามมันไหมว่าโดนบังคับหรือสมัครใจ
มีคนที่พรากมันมา อำลากิ่งก้านใบ แล้วสุดท้ายมาร้องไห้บนแจกัน

และฉันก็รู้ว่าเธอก็รักก็ห่วงเท่าไร ให้หันทางไหนก็มีเธอชี้คอยบอกกับฉัน

ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว

แค่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวฉันคนเดิม อย่าเติมอะไรลงไป

ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง

อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์ไม่รักไม่ห่วงใยใคร แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิตในแบบลำพัง
วันนึงหากพบตัวเอง วังเวงหมดหนทาง และวันนั้นดอกไม้จะกลับมาหาแจกัน

ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว

แค่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวฉันคนเดิม อย่าเติมอะไรลงไป

ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง

ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง

จากนี้และวันต่อไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง

ดอกไม้กับแจกัน (ใหม่ เจริญปุระ)

อยาก..เก็บดาวทั้งฟ้ามาให้เธอ 
ทำให้เธอได้ลืมความเจ็บช้ำ 
แต่..สิ่งเดียวที่ฉันพอจะทำ 
หยิบกระดาษมาพับเป็นรูปดาว 

* จากสิบเป็นร้อยเป็นพัน เก็บเอาไว้ให้เธอ 
ให้เป้นกำลังใจจากฉัน 
เก็บใส่ขวดโหลใบใหญ่ อยู่อย่างสวยงาม 
อาจจะพอทำให้เธอยิ้มได้... 

** อยากทำมาให้เธอ ให้เธอได้อุ่นใจ 
ว่ายังมีเพื่อนเธอคนนี้.. 
อยากทำมาให้เธอ ให้เธอรู้สึกดี 
ให้ดาวกระดาษนี้เป็นเพื่อนเธอ... 

Solo 

อยากปลอบเธอเพราะรู้ว่าเธอเหงา 
คงไม่มีคำไหนจะให้เธอ 
อยาก.. อยากทำให้รู้ฉันห่วงเธอ 
ดาวกระดาษเหล่านั้จะแทนใจ 

(ซ้ำ *, **) 
Solo 
(ซ้ำ **)

ดาวกระดาษ (ปนัดดา เรืองวุฒิ)

เหนื่อยใจเหลือเกิน ยิ่งไขว่ขว้ายิ่งไกลยิ่งห่าง ยอมแล้วทุกทางไม่เดินต่อไป
หมดสิ้นแรงพลัง หมดความหวังแม้เริ่มต้นใหม่ ท้อแท้เสียใจยับเยินกลับมา

ความดีสั่งสมมานานไม่เคยเพียงพอสักอย่าง ทำดีกี่ครั้งไม่เคยพอใจ
ทำผิดเพียงครั้งก็ซ้ำให้กลายไปเป็นเรื่องใหญ่ นี่ใช่ไหมผลของการทุ่มเท

ทำดีที่สุดแล้วไม่เห็นมีใครเข้าใจ ทำดีที่สุดแล้วชีวิตยังพังทลาย
ต้องอยู่สู้ทน ผ่านคืนวันอันโหดร้าย ขอได้โปรดเห็นใจ

อยากให้เธอเข้ามา จบปัญหาชี้ทางสว่าง มองเห็นหนทางก้าวเดินต่อไป
จุดประกายพลัง จุดไฟหวังให้เริ่มต้นใหม่ คอยพลิกฟื้นหัวใจให้คืนกลับมา

เพียงเธอปลอบโยนเบาๆเข้าใจตัวเราก็พอ มีเธอความท้อก็คงมลาย
เพียงเธอห่วงใยดูแลมั่นใจในชีวิตใหม่ แต่สุดท้ายไม่มีแม้เธอ

ทำดีที่สุดแล้วไม่เห็นมีใครเข้าใจ ทำดีที่สุดแล้วชีวิตยังพังทลาย
ต้องอยู่สู้ทน ผ่านคืนวันอันโหดร้าย ขอได้โปรดเห็นใจ

ความดีสั่งสมมานานไม่เคยเพียงพอสักอย่าง ทำดีกี่ครั้งไม่เคยพอใจ
ทำผิดเพียงครั้งก็ซ้ำให้กลายไปเป็นเรื่องใหญ่ นี่ใช่ไหมผลของการทุ่มเท

ทำดีที่สุดแล้วไม่เห็นมีใครเข้าใจ ทำดีที่สุดแล้วชีวิตยังพังทลาย
ต้องอยู่สู้ทน หมั่นทำดีกันต่อไป ซักวันหนึ่ง ฮืม......


ดีที่สุดแล้ว (The Sun)

กี่เดือนกีปีแล้ว มันนานเท่าไรแล้ว ที่ฉันไม่เคยได้เจอเธอ
แต่ยังคิดถึง คืนวันซึ้งๆเหล่านั้น

แต่เธอคงลืมแล้ว ก็เธอมีใครแล้ว แต่ฉันไม่มีใครแทนเธอ
มันแทนไม่ไหว มันลบภาพเธอไปไม่ได้เลย

กาลเวลาไม่อาจลบภาพเธอไป ยังตราตรีงติดตรงนั้นตรงกลางใจ
คนอย่างฉัน ตราบจนวันนี้

และยังคิดถึงเธออยู่เสมอ แม้ไม่ได้เจอเนิ่นนานเท่าใด
ตะกอนความรักมันยังตกใน ยังติดในใจของฉัน
แค่คนขมๆคนหนึ่ง ที่ยังคงซึ้งกับวันหวานๆที่เลยไป
(จะนานเพียงไหนยังมีเธอนั้นตรงกลางใจ) ไม่ลืม

แต่เธอคงลืมแล้ว ก็เธอมีใครแล้ว แต่ฉันไม่มีใครแทนเธอ
มันแทนไม่ไหว มันลบภาพเธอไปไม่ได้เลย

กาลเวลาไม่อาจลบภาพเธอไป ยังตราตรีงติดตรงนั้นตรงกลางใจ
คนอย่างฉัน ตราบจนวันนี้

และยังคิดถึงเธออยู่เสมอ แม้ไม่ได้เจอเนิ่นนานเท่าใด
ตะกอนความรักมันยังตกใน ยังติดในใจของฉัน
แค่คนขมๆคนหนึ่ง ที่ยังคงซึ้งกับวันหวานๆที่เลยไป
(จะนานเพียงไหนยังมีเธอนั้นตรงกลางใจ) ไม่ลืม...

ตะกอน (อู๋ ธรรพ์ณธร)

เพราะรักแล้วช้ำ รักมันทำลาย
ทำลายจิตใจให้เราเป็นบ้า
เพราะรักแล้วเสีย เสียทั้งน้ำตา
ที่เราไม่เคยเสียให้ใคร

* เก็บความรักที่พ่ายแพ้ เพราะคนคนหนึ่ง
ทิ้งความเจ็บช้ำ ที่เกาะกินในใจ
ทิ้งลงแม่น้ำ แล้วลืมทุกอย่าง
นั่งมองดูความรักลอยไป

** ปล่อยให้ไหลไป
ให้ลอยลงสู่ทะเล ให้หายไป
ให้มันอย่าคืนย้อนมา
ทิ้งไป เพราะรักนั้นทำกับเรา ให้เสียใจ
ให้ลอยไปใกล ให้ไปไกลๆ
ไม่มีอะไรต้องเหลือ	ทิ้งแล้วทุกอย่าง
รู้แล้วครั้งนี้รักคือตัวการ
ทำคนเบิกบาน ให้กลายเป็นเศร้า
ขืนรักให้หลง ให้มันมอมเมา
ก็โดนมันแผดเผาเจียนตาย

ซ้ำ (*, **) 

ทิ้งรักลงแม่น้ำ (Y Not 7 )

ถามว่ารักแค่ไหน นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้

ลมหายใจที่มีอยู่ คือความคิดถึงจากฉัน

ถามจะเจ็บแค่ไหน หากเธอไปรักใครสักวัน

ก็ลองนับดูสายฝนนั้น นั่นคือน้ำตาจากใจ

ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น

ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้

เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว

ฉันจึงเสียเธอไม่ได้ ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ

แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน นึกเสียว่าสงสาร

อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก

ถามกันสักกี่ครั้ง ก็ยังบอกเธออย่างนี้

ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ

ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น

ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้

เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว

ฉันจึงเสียเธอไม่ได้ ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ

แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน นึกเสียว่าสงสาร

อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก

นึกเสียว่าสงสาร อย่าลงทัณฑ์ด้วยคำว่าลาก่อน...

นึกเสียว่าสงสาร (อ้อย กระท้อน)

ได้แต่ฝันหวาน ได้แต่เพ้อไป
ว่าหัวใจแอบรัก ใครคนหนึ่ง
เขาดูคมเข้ม บาดใจรักตรึง
ฝันรำพึงฝากรอย ซึ้งใจ

หลับก็ฝันหวาน ตื่นยังเพ้อครวญ
รักคอยกวนให้ใจ ฝันเรื่อยไป
ถ้าได้พบหน้า หากได้ชิดใกล้
ฝันคงไม่เป็นเพียง แค่ฝันไป

ก็เป็นเพียงแต่ฝัน ละเมอ
ไม่รู้ว่าจะได้เจอวันไหน
อยากจะให้คนนั้น ในใจ
ได้มาชิดใกล้ให้ความฝันเป็นจริง

ก็เป็นเพียงแต่ฝัน ละเมอ
ไม่รู้ว่าจะได้เจอวันไหน
อยากจะให้คนนั้น ในใจ
ได้มาชิดใกล้ให้ความฝันเป็นจริง

หลับก็ฝันหวาน ตื่นยังเพ้อครวญ
รักคอยกวนให้ใจ ฝันเรื่อยไป
ถ้าได้พบหน้า หากได้ชิดใกล้
ฝันคงไม่เป็นเพียง แค่ฝันไป

แค่ฝันไป แค่ฝันไป

ฝันฝันหวาน (ผุสชา โทณะวณิก)

อยากรู้ว่าเม็ดทราย คิดยังไงกับน้ำทะเล
อยากรู้ว่าพระจันทร์ คิดยังไงกับโลกกลมๆ
มองเรือใบที่อยู่ไกลๆ คิดยังไงกับสายลม
อยากรู้จริงๆว่าเธอ คิดยังไงกับฉัน

อยากรู้ว่าเมื่อไร ที่ต้นไม้มีใจให้ผืนดิน
ดอกไม้ก็เฝ้ารอ ให้ฝนโปรยปรายอยู่ทุกวัน
ดาวบางดวงก็คอยให้ฟ้า มองว่ามันสำคัญ
อยากรู้จริงๆว่าเธอ เหลียวแลกันบ้างไหม

ฉันฝันว่าฉันมีเธอ ฉันฝันว่าเรารักกัน
เพียงแค่นั้น ได้แค่ฝันก็หวั่นไหว
ยังคอยค้นหาคำตอบ เพียงเธอเท่านั้นรู้คำตอบ
ว่าใจของเธอ มีฉันรึเปล่า

ขวดสีกับพู่กัน นกนางนวลกับคลื่นลม
เข็มนาฬิกา กับเลขบางตัวที่คิดถึงกัน
ความในใจที่ยังสงสัย และคอยมานานแสนนาน
อยากรู้จริงๆว่าเธอ คิดถึงกันบ้างไหม

อยากรู้ว่าเม็ดทราย คิดยังไงกับน้ำทะเล
อยากรู้ว่าพระจันทร์ คิดยังไงกับโลกกลมๆ
มองเรือใบที่อยู่ไกลๆ คิดยังไงกับสายลม
อยากรู้จริงๆว่าเธอ คิดยังไงกับฉัน

ฉันฝันว่าฉันมีเธอ ฉันฝันว่าเรารักกัน
เพียงแค่นั้น ได้แค่ฝันก็หวั่นไหว
ยังคอยค้นหาคำตอบ เพียงเธอเท่านั้นรู้คำตอบ
ว่าใจของเธอ มีฉันรึเปล่า...

อยากรู้ว่า (พลอย ณัฐชา สวัสดิ์รักเกียรติ)

อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน...

อิ่มอุ่น (ศุ บุญเลี้ยง)

TheShock น้องฟ้า

เรื่องราวความรักเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นเมื่อ 50 กว่าปีก่อน 
โดยช่างตัดผมหนึ่งซึ่งมีฐานะยากจนคนหนึ่ง 
กับหญิงสาวที่มีอายุอ่อนกว่ากัน 5 ปีแต่ได้ชื่อว่า เป็นสาวงามประจำหมู่บ้าน

หลังจากที่คนทั้งคู่คบหาดูใจกันได้สักระยะหนึ่ง จนมั่นใจในความรักที่ทั้งคู่มีให้กับกัน
ชายหนุ่มก็ได้เอ่ยปากขอหญิงสาวที่เค้ารักแต่งงาน
เป็นงานแต่งงานที่ไม่มีพิธีกรรมใหญ่โตอะไร ไม่มีเงินสินสอดทองหมั้นจำนวนมหาศาล
มีแต่เพียงคำมั่นสัญญาที่ชายหนุ่มนั้นได้มอบไว้ให้กับหญิงสาว

ว่าจะครองรัก ดูแลกันตลอดไป ทั้งในยามทุกข์และในยามสุข 
จวบจนกระทั่งวันสุดท้ายในชีวิตของคนทั้งคู่นั้นเดินทางมาถึง

เวลาผ่านมา 50 ปี ชายหนุ่มและหญิงสาวนั้นครองรักกันจนแก่เถ้า
ความรักที่คนทั้งคู่มีให้กับกันตลอดกว่า 50 ปีที่ผ่านมาคงสามารถบอกได้ว่า 
สม่ำเสมอและมีมากพอ จนทำให้ชีวิตบั้นปลายของคนทั้งคู่นั้น เรียกได้ว่า 
เป็นชีวิตบั้นปลายของคู่รักคู่หนึ่งที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและคู่รักอีกหลาย ๆ คู่นั้นถวิลหา

แต่แล้ววันหนึ่งเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น 
คุณยายทองล้มป่วยลงด้วยอาการเป็นอัมพาตตลอดทั้งตัว
ไม่สามารถขยับเขยื้อนหรือว่าช่วยเหลือตัวเองได้แม้แต่น้อย 
ไม่แม้กระทั้งจะเปล่งเสียงพูดคุยกับตาลอบ
ชายอันเป็นที่รักดั่งที่เธอเคยทำมาตลอดชั่วชีวิต

แม้ว่าบั้นปลายชีวิตคู่อันแสนสุขจะถูกพรากจากไป 
และแทนที่ด้วยบั้นปลายชีวิตคู่อันแสนเศร้า
จากความทุกข์ทรมานของหญิงอันเป็นที่รัก 
แต่คำมั่นสัญญา ทุกคำ ทุกตัวอักษรที่ตาลอบนั้นเคยมอบไว้ให้
กับยายทองก็ยังไม่มีคำใดนั้นเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

ตลอดระยะเวลา 12 ปีที่ยายทองล้มป่วย 
แทบจะทุกนาทีของชีวิตของตาลอบได้มอบให้กับ
การเฝ้าประคบประหงมดูแลคุณยายทองอย่างใกล้ชิด 
ไม่ว่าจะเป็นในยามหลับหรือว่าในยามตื่น

"ตาสัญญาไว้ว่าจะ ดูแลยายไปจนกว่าถึงชีวิตของตา ถึงตายโน่นแหละ"

สิ่งใดที่ทำให้ชายคนหนึ่งยังสามารถดำรงรักษารักแท้ 
รักษาคำมั่นสัญญาที่มอบไว้ให้กับหญิงอันเป็นที่รัก
ได้อย่างมั่นคงและสม่ำเสมอมาจนถึงทุกวันนี้

pinitjung

Popular tracks