یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم....
پای در دامن اندوه کشیدم....
نگسستم ،نرمیدم.
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم. نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم.
نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم. 
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم....

https://soundcloud.com/fereshteh-jafari-4

خیلی زیبا و سوزناک این قسمت را خواندید. تمام حس را به خوبی منتقل کردید

لب

غمش در نهانخانه دل نشیند
بنازی که لیلی به محمل نشیند
نوایی نوایی نوایی نوایی
همه باوفایند تو گل بی وفایی
الهی ور اوفتد نشانه از گدائی
به دنبال محمل سبکتر قدم زن
مبادا گردی به محمل نشیند
دلم را مرنجان که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند
به دنبال محمل سبکتر قدم زن
مبادا که گردی به محمل نشیند
نوایی نوایی نوایی نوایی
همه باوفایند تو گل بی وفایی
الهی ور اوفتد نشانه از گدائی
به دنبال محمل سبکتر قدم زن
مبادا گردی به محمل نشیند
خلد گر به پا خاري، آسان برآرم
چه سازم به خاري كه در دل نشيند؟
نوایی نوایی نوایی نوایی
همه باوفایند تو گل بی وفایی
الهی ور اوفتد نشانه از گدائی
بنازم به بزم محبت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند
به پا یت خلد خار آسان برارم
چه سازم به خاري كه در دل نشيند؟
طبيب، از طلب در دو گيتي مياسا
كسي چون ميان دو منزل، نشيند؟
................................
خوشا کاروانی که شب راه طی کرد
دم صبح اول به منزل نشیند
چه جامی امیدو اره از رحمت حق (امیدواره جامی به فردای محشر )
به زیر لوای مزمل نشیند .......؟
.....................................................
نوایی نوایی نوایی نوایی
همه باوفایند تو گل بی وفایی
الهی ور اوفتد نشانه از گدائی

نوایی عثمان محمد پرست

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

پر کن پیاله را-فریدون مشیری-دکلمه رضا پیربادیان

آلبوم ایران زمین (گروه کامکارها) کنسرت سوئد 

ارژنگ، ارسلان، اردشیر و اردوان کامکار

شیرعلیمردان

مرگ انسانیت, فریدون مشیری

ای عشق شکسته ایم مشکن ما را/ فریدون مشیری/ جواد معروفی/اجرا: رضا غنوی

ما که خود انداختیم یوسفمان را به چاه

آواز: امید نعمتی
نوازنده دوتار: حسن سمندری

SARV-E KHARAMAN, Vocal: Omid Nemati, Dotar: Hassan Samandari / سروِ خرامان

مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. خود او دربارهٔ این مجموعه میگوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آنها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.» مشیری توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و در پی همین دلبستگی طی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو را پذیرفت، و در کنار هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی سهمی بسزا در پیوند دادن شعر با موسیقی، و غنی ساختن برنامه گلهای تازه در رادیو ایران در آن سالها داشت. علاقه به موسیقی در مشیری به گونه‌ای بوده است که هر بار سازی نواخته می شده مایه آن را می‌گفته، مایه‌شناسی‌اش را می‌دانسته، بلکه می‌گفته از چه ردیفی است و چه گوشه‌ای، و بارها شنیده شده که تشخیص او در مورد برجسته‌ترین قطعات موسیقی ایران کاملاً درست و همراه با دقت تخصصی ویژهای بوده است. فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در ۲۴ ایالت آمریکا از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد. معروفترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است. او در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و اکنون دو فرزند به نام‌های بابک و بهار از او به یادگار مانده‌است. مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت.

                                             در پاسخ دوستی آزادی‌خواه و ایران‌دوست 
                                             که در سال 1352 از این سرزمین کوچ کرد 
                                             و مرا نیز تشویق به رفتن می‌نمود.
 

ریشه در خاک

تو از این دشتِ خشکِ تشنه روزی کوچ خواهی کرد و 
اشکِ من تو را بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده‌ست.
دلت را خار خار ناامیدی سخت آزرده‌ست.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را زتن بُرده‌ست!

تو با خون و عرق، این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفانِ بنیان‌کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است!
تو را با برگ‌برگِ این چمن پیوندِ پنهان است.

تو را این ابر ظلمت‌گستر بی‌رحم بی‌باران،
تو را این خشک‌سالی‌های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران،
ز پا افکند!
تو را هنگامۀ شوم شغالان،
بانگ بی‌تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.

تو با پیشانی پاک نجیبِ خویش،
که از آن سویِ گندم‌زار،
طلوع با شکوهش خوش‌تر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه‌های سوخته از آفتابِ دشت،
تو با آن چهرۀ افروخته از آتش غیرت،
ـ که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمانِ غم‌باری،
ـ که روزی چشمۀ جوشان شادی بود و، ـ
اینک حسرت و افسوس، بر آن 
سایه افکنده‌ست خواهی رفت.
و اشکِ من تو را بدروردخواهد گفت!

من اینجا ریشه در خاکم.
من اینجا عاشق این خاکِ از آلودگی پاکم.
من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم.
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم!
امید روشنایی گرچه در این تیره گی‌ها نیست،
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می‌رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی
گُل بر می‌افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید.
سرود فتح می‌خوانم،
و می‌دانم
تو روزی باز خواهی گشت!

1353
فریدون مشیری
از مجموعۀ «تازه‌ها»

* * *

با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد.

ریشه در خاک  - فریدون مشیری

hhamzavi.
برای تو 
آلبوم بر سماع تنبور - گروه شمس با صدای علیرضا قربانی
شعر : مولانا

08 Baraaye To

از صدای سخن عشق |
شعری از زنده‌یاد فریدون مشیری |
با صدای: کتابخوان |
منتشر شده در: مجموعه‌ی ادب خیال

www.ketaabkhaan.com

فریدون مشیری | از صدای سخن عشق

وقتی صفای باطن میخندونتت ...

یره - نامجو

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

http://pirbadian.blogsky.com/

کوچه-فریدون مشیری-دکلمه رضا پیربادیان

صبح، حوالی ده یازده، توی کارگاه داشتم کار می‌کردم و چون صدای پرنده‌ها میومد، گفتم صدای این فضا رو ضبط کنم. اون وسط یه جاش هم با خودم شعری خوندم که خوب شد. نهایتا اون قسمت رو بریدم و یه آهنگ انداختم روش و نتیجه‌ش شد این.

شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالت لطفهای بی کران کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد

ردپای بهار، پشت پنجره کارگاهم

گریه کن که گر سیل خون گری ثمر ندارد
ناله‌ای که ناید ز نای دل اثر ندارد
هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد
دل ز دست غم مفر ندارد
دیده غیر اشک تر ندارد
این محرم و صفر ندارد
گر زنیم چاک
جیب جان چه باک
مَرد و جز هلاک
هیچ چارهٔ دگر ندارد
زندگی دگر ثمر ندارد...

عارف قزوینی در سوگ کلنل پسیان
https://ganjoor.net/aref/tasnifha/sh25/

قمرالملوک وزیری | گریه کن

شعر #محمد_مختاری دکلمه #کسرا

گلی دارم به گلزار زمونه
که در زیبایی و خوبی نشونه
بگویید بیش نرنجونه دلم را
که آهم سردتر از باد خزونه

EMAD RAM    .آهنگساز : عماد رام , شاعر : نیما یوشیج, خواننده : قوامی

میتونید واسه دیدن دکلمه های من به صفحه فیس بوک بروید یا به وبلاگ من 

کوچه-فریدون مشیری-دکلمه رضا پیربادیان

pirbadian1

Recent comments

Fereshteh.Jafari

hengameeee

$am $hr

Related tracks