George Pappas: guitar, vocals
Christina Costagiola: organ

Music: George Pappas
Poem: Go Paper Pages

Death of Joy

Still holding you.
Like sparrows I lead you through the dark.
There is no truth,
not if you never start.

Absorbing you
seems endless before dawn.
According you
we’re running out of luck.

Birds sing out of your house.
You’re leaving without doubt.

I still think of you
when clouds hide behind the stars.
I live without you
with arrows broken in my hands.

When hope is dead
I’ll try, try to forget.
I breathe behind you
like a shadow with no regrets.

Birds sing out of your house.
You’re leaving without doubt.

©  All rights reserved 2003, George Pappas

Death of Joy

PPP ERGO A SAGE - Observer - official audio from the single "Rage of Weather"


George Pappas: guitar, vocals
Christina Costagiola: organ

Music: George Pappas
Poem: Go Paper Pages

Observer

Standing at your door outside,
I’d like to step inside.
Can’t keep a straight line.

The course of events
never made too much sense.
I thought no one plays a game
to keep up with the rules 
to avoid the blame.

What law to enforce on love?
The weight is the same.
The pain won’t go.
No space to put in-between.
No control to build within.

Do I fit your stereotypes or am I an observer of an unknown ride?

©  All rights reserved 2003, George Pappas

Observer

George Pappas: guitar, vocals
Christina Costagiola: organ

Music: George Pappas
Poem: Go Paper Pages

Smoke signals

I like to speak now in smoke signals, 
hold the burning tobacco I have in my pipe.
I want peace just for a minute. 
The shaman will stretch it until the end of time.
The grass is uneven.
I’ll take my horse for a ride.
From the Red Rock to the pines,
the first lake, the last lake, naked into the lake, 
under the trees of fate,
I searched for lakes of water and found lakes of dust.
Now seasons of winter 
made everything colder; 
we wait for the ice to crash.
Again we will travel until dusk.
I found this great city of no horse, 
no smoke, no grass, 
no lakes, no trees, not dust,
just cities of stone and mass.
And what great is there and what great is that?
The gallop is empty and shorten.
He who is forbidding your future, now will attack your past 
until the last meter of distance cuts you in half 
and reorder you to the present.

©  All rights reserved - George Pappas

Smoke signals

George Pappas: guitar, vocals
Christina Costagiola: organ

Music: George Pappas
Poem: Go Paper Pages

Μια Δευτέρα στη Μινεσότα

Τον είδα να περιπολεί με άλλους τρεις.
Ήταν 25 Μαΐου, Δευτέρα βράδυ, νωρίς.
«Μη με κοιτάς, μη μου μιλάς, είμαι της Μινεάπολις ο λευκός γαμιάς. 
Προστατεύω τις περιουσίες σας, σκοτώνω για την προστασία σας. Για ένα πακέτο τσιγάρα πατάω λαιμούς και κεφάλια», τον άκουσα να λέει σε άλλους δύο έξω απ’ το κρεοπωλείο. 
Εγώ καθόμουν στο ταχυφαγείο.  
Ο εστιάτορας κοιτούσε στο πάρκινγκ μπροστά. 
Μου είπε: «Αυτόν τον τύπο τον ξέρω καλά. 
Υπηρετεί το διάβολο 24 ώρες, μέρες 7.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα απ’ το 1968.
Είναι 2020 και ακόμα σκοτώνουν με τον ίδιο ρυθμό».
Αφού περάσαν 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, με ρώτησε:
«Τα εγκλήματά τους πότε θα πάψουν να είναι αόρατα;
Η εκτέλεση του George άραγε θα μπει και αυτή πίσω απ’ την κουρτίνα;
Αυτή που κρύβει τους φόνους που γίναν ρουτίνα;».
Ο εστιάτορας έμεινε για λίγο σιωπηλός. 
Έκλαψε σαν να ήταν δικός του αδερφός.
Μετά έβγαλε μια κραυγή και είπε με σπασμένη φωνή:
«Ω φίλε George, ξέρω πως έφυγες άδικα και τόσο νωρίς,
εσύ ποτέ όμως δε θα ξεχαστείς.
Τα άσπρα κωνικά κεφάλια, που με μια βίβλο στο χέρι εξουσιάζουν, 
σε σκότωσαν, μα δε θα μπορέσουν ποτέ να σε θάψουν.
Θα τριγυρνάς ανάμεσά μας στους δρόμους της Μινεσότα.
Θα αναπνέεις για πάντα με τα δικά μας χνώτα».
Το φαγητό μου ήρθε ζεστό, μα δεν μπορούσα μπουκιά να γευτώ.
Πότε ο κόσμος θα αλλάξει σελίδα;
Στο φόνο αυτόν όλους τους φόνους τους είδα.
Αυτοί που μας σπρώχνουν χιλιάδες χρόνια στη βία,
ζητάν λουλούδια ξανά να κρατάμε στη διαμαρτυρία.
Μα δεν υπάρχει πια τίποτα εδώ, ο γίγαντας είναι νεκρός, παντού παγωμάρα.
Μόνο γυαλισμένες βιτρίνες και έξω ούτε μία δεκάρα.
Πέντε χρόνια το ίδιο περιστατικό, 237 να τους πατάνε στο λαιμό, 44 λιπόθυμοι και ένας ακόμα νεκρός, βολτ, χημικά και σφαίρες, σπρέι πιπεριού, ασπίδες, γκλομπς, απειλές και φοβέρες.
Δεν έχει πια σημασία αν είσαι μαύρος, λατίνος ή λευκός, 
αν είσαι από το Χιούστον, τη Νόρθ Καρολάινα ή την Πόλη του Φωτός,
ο κλόουν με την ξανθιά φράντζα στο κολοκυθένιο του κεφάλι 
ταΐζει τους δρόμους με μίσος και πατάει ξανά και ξανά τη σκανδάλη.
Και περπατάω στο πεζοδρόμιο και οι σφαίρες γδέρνουν του καπέλου μου το γείσο και το αίμα τώρα είναι ένα ποτάμι που δε γυρίζει πίσω.

Mia Deftera stin Minessota

George Pappas (Guitar)
Christine Costagiola (Vocals)
Dimitris Psarros (Drums)
Alex Stavropoulos (Bass)

Music by George Pappas
Poem by Go Paper Pages
Painting by Gasper Pop Age

Αντι-παρτιτούρα

Τρεις σε πλακώναν στο ξύλο
μέσα στο γιαπί της σαπίλας.
Το ναρκωτικό της βίας
ρέει στις φλέβες τους.
Εξουσία τόσο φθηνή...

Δεκατρείς λέξεις ακόμα
για να περιγράψουν το πτώμα.
Εισαγγελική παραγγελία -
welcome to ψυχιατρεία. 

Ένα μήνα σε κώμα,
φαρμακείο το σώμα.
Παρτιτούρα της κατεστημένης σκέψης,
που σωστά πρέπει να παίξεις. 

Και όταν ήρθε η ώρα να βγεις,
τριγυρνούσες δίχως σκοπό,
μα μπορούσες ακόμα να δεις…
Και δεν ξεχνάς εκείνο τον κύριο
που ξερνούσε δηλητήριο. 
Δηλητήριο…

Ω ναι! Θυμάσαι καλά…
Ω ναι! Θυμάσαι, θυμάσαι καλά…

© Copyrighted Music and Lyrics 2016, George K. Pappas
© Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα 2016, Γιώργος Κ. Παππάς

Antipartitoura

George Pappas (Guitar, vocals)
Christine Costagiola (Organ)
Dimitris Psarros (Drums)
Alex Stavropoulos (Bass)

Music by George Pappas
Poem by Go Paper Pages
Painting by Gasper Pop Age

“Εργατόσκυλα”

Μες στις ρωγμές της δικής μου εξορίας
Θέλω να μείνω σε ένα κόσμο που ματώνει
Για να μυρίζω τις σκαγιές μιας εξουσίας
Των ματαιόδοξων που πια δε με σκλαβώνει

Η εξορία μου υποσύνολο του κόσμου
Και η ψυχή μου στο βυθό της καρφωμένη
Μακριά από την επιφάνεια κρυμμένη
Δουλεύει αδιάκοπα μονάχα για ανθρώπους

Κορμιά ριγμένα στα γραφεία σαν στρατιώτες
Που υπηρετούν τους υπηρέτες κάθε μέρα
Ανοίγω μάτια και κοιτάζω διαδρόμους
Τα όνειρά τους ριγμένα σε μια ξέρα

Ποιος καπετάνιος θα οδηγήσει το καράβι;
Όπου και αν πάει τη θάλασσα βρωμίζει
Θα πολεμήσω από μέσα με σκαπάνη
Να το βυθίσω πριν να με βυθίσει


© Copyrighted Music and Lyrics 2016, George K. Pappas
© Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα 2016, Γιώργος Κ. Παππάς