Ave Maria -Schubert -Luciano Pavarotti  BlueConvert.com.mp3

https://open.spotify.com/artist/3Eny2L0MwLyjWG5g2SkfGh?si=9589f0dc4cf24923

dornadeon/ final

Tehran Waltz  |  Mehrdad Mehdi & Aso Kohzadi

Nobody is coming

Evidence of absence

Rauf Abdullayev 
The Moscow Radio and TV Symphony Orchestra
Fikret Amirov
Shur (Symphonic Mugam)

Fikret Amirov Shur (Symphonic Mugam)

ترجمه‌ی شعری از لاسی نومی، شاعر فنلاندی
ترجمه و صدای محسن عمادی

Mohsen Emadi's Album

Lassi Nummi | Mohsen Emadi

دیرزمانی‌ست که از کوچه، پارک و جمع‌های خانوادگی دیگر صدای خواندن اشعار محلی کودکانه به گوش نمی‌رسد. اشعاری که در قالب بازی‌های محلی، چیستان، قصه‌های عامیانه، ترانه‌ها و... دریچه‌ای رو به شناختِ خوشی‌ها، غم‌ها، دغدغه‌ها، ترس‌ها، آرزوها، قصه‌ها، اسطوره‌ها و اتفاقات گوناگون در زندگی نیاکانمان بوده. مجموعه «آی بَچَگَل» تلاشی است در حفظ و بازآفرینی اشعار کودکانه گراشی. ایده تولید این مجموعه را فرزانه نادرپور(همسر عزیزم) مطرح کرد.  «غَئک» اولین آلبوم EP از این مجموعه است. ترانه‌های این آلبوم را با هم انتخاب کردیم و تمام طول مسیر را با همفکری همدیگر طی نمودیم. فرزانه معتقد بود این آواها بدون صدای کودکان و مادران گراشی کامل نیست. محمد، فاطمه، پرنیا و یلدا خواهرزاده‌های‌مان با تمام شیطنت و شیرین زبانی‌شان بخش‌هایی را که به آن‌ها محول شده بود، به خوبی اجرا کردند. صغری و گلدسته، مادرهای‌مان در قطعه بادموا که مرثیه‌ای‌ بر کودک از دست رفته است، با چشمانی خیس و دلی خونین بخشی از اشعار محلی‌مان را که به وقت مرگ عزیزی توسط زنان گراشی در مجالس ماتم خوانده می‌شود، اجرا کردند. پدرم مجید، در قطعه «جنبل جم» اجرای فراخوانی کودکان به بازی در کوی و دشت را بر عهده گرفت.
اینEP شامل 4 قطعه می باشد. به زبان گراشی «غَئک» اولین گریه‌ی نوزاد است. اولین آواز موسیقی زندگی. شروع یک قطعه‌ی بلند و یا شاید کوتاه.
 «دادا و خونگه» اولین قطعه‌ی آلبوم، بازآفرینی شعر کودکانه‌ای است که در گذشته به صورت گروهی (بیشتر توسط خواهرها) اجرا و خوانده می‌شده. در این اثر تلاش کردیم فضای تنظیم هم با استفاده از عناصر مورد علاقه کودکان باشد. 
«جنبل جم» اما فضایی مدرن‌تر دارد. با تلفیقی از جز-بلوز با تکیه بر نواها و پرکاشن‌های جنوب ایران، فضایی متفاوت را امتحان کردیم.
«اَتَتَل پیتَتَتَل» شاید معروف‌ترین شعر کودکانه در منطقه جنوب استان فارس باشد که در هر ناحیه‌ای با وجود تشابهات فراوان، بعضی ابیات آن متفاوت خوانده می‌شود، با این حال ساختار کلی آن همچنان بدون تغییر باقی مانده است. برای این اثر نیز تلاش کردیم که فضایی ریتمیک ایجاد کنیم. 
«باد مَوا» اما قطعه ای دردآور ‌است. هر کس که تا کنون عزیزی از دست داده باشد این نواها برایش آزاردهنده خواهد بود. سوز ناله‌ی مادران داغدیده به همراه ناله‌ی نی انبون ناخن بر دل خواهد کشید. بخش اول ترانه‌ایست فولکلور که به دلیل کوتاه بودنش، بخش دوم آن توسط همسرم و من سروده و به شعر اصلی اضافه شد. در بخش سوم این اثر، سعی کردیم ادای دینی کنیم به نواهای حزن‌انگیز محلی‌مان در «پُرسه». 
در پایان تشکر ویژه داریم از خانواده‌هایمان و نونهالان هنرمند: یلدا تمیز، محمد بازرگانی، پرنیا آتشفشان، فاطمه بازرگانی، اساتید عزیز عبدالعلی صلاحی، مهدی جباری از «بنیاد پژوهشی *دانشنامه کهن پارسیان جنوب*»، محمد حسن روستاییان، امین پیشه ور و همه‌ی عزیزانی که به هر نحوی در به ثمر نشستن این اثر یار و همراه ما بودند. 
این EP پس از 2 سال انتظار بالاخره در تاریخ 12 اسفند 1400 مجال انتشار یافت.

Janbal jam

▨ نام شعر: پیاله دور دگر زد
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
شب‌چشم
مویت کلافِ دود
دامن‌سپید
سخی‌تن

گویی گِل مرا
دستی غریب سرشته‌است
اندیشه‌ی مرا
یغماگری
در شاهراهِ باد کشانده است

و غمگنانه‌ترین سرنوشت را
در کتیبه‌ی روحم
دستان آشنایی، به خطی غریب نبشته‌است

شب‌چشم
مویت کلاف دود
دامن‌سپید
سخی‌تن

آن کوچه باغ‌های معطر را
ذهن پریش من زِ یاد زدوده‌است
در سینه‌ام مکاو که سطلی است جای قلب
لبریز از کثافت و مدفوعِ خاطرات

در شهرهای کودکیِ من
پیری عصابه‌دست در گاهواره غنوده است
لالا بخواب کودکِ آهن
لالا بخواب کودکِ باروت
بگذار چهره‌ها دروغ بگویند
دیگر عصا شناسنامه‌ی پیری‌ست

لا لا...،
لالا بخواب...،
شب‌چشم
مویت کلاف دود
دامن‌سپید
سخی‌تن  
بنگر چگونه دست تکان می‌دهم
گویی مرا برای وداع آفریده‌اند!
کنجِ لبان من
نام کدام گمشده‌ای جای مانده است
نامی...،
کز آن شکفته گلِ یاس؟

مویت کلاف دود
میعاد در کجاست؟
میعادِ آخرین
در پنبه‌زار حاشیه‌ی نیل؟
در کعبه؟
در پکن؟
در کوه طور
در سُخره‌های خنده‌ی بودا، در کوه طور
یا در حرمسرای محمد؟

شب‌چشم
مویت کلافِ دود
دامن‌سپید
سخی‌تن

بنگر چگونه دست تکان می‌دهم
گویی مرا برای وداع آفریده‌اند!
خنجر شکست
در لای کتف من
مویت کلاف دود
بدرود!

نوبت ز ما گذشت
شب از دریچه‌های چشم تو تابید
پیاله دور دگر زد!
خنجر نشست
تا دسته پشتِ «رُم»
«رُم» در «سزار» مرد
تهمت عصای توست «بروتوس»
 
حق با کسی‌ست که پیروز است
حق دادنی‌ست،
{نه!} حق حق گرفتنی‌ست 
ایمان خریدنی ست
وطن را حراج کن!

حق با کسی است که از پشت
شمشیر می‌کشد
تاریخ جنده‌خانه‌ی خونینی‌ست
بر این قباله‌ی جعلی
باور مبند
حق
حق
حق با کسی ست که با من
شیون کشیده است:
- اناالحق

شب‌چشم
بگذار چهره‌ها دروغ بگویند
دیگر عصا شناسنامه‌ی پیری ست
شیرین فسانه‌ای ست
روزی عصای موسیِ عمران ــ
شد اژدها
امروز اژدها
در دست ما عصاست
بازی تمام گشت
پیاله دور دگر زد
از دوستی و عشق
بهتان گُزیده شد.

در پشت نام «رُم»
پنهان مکن رسالت خود را
اینان که در «سنای» نشستند
این پاسدارهای حرمت و آزادی
با دامن تو تبرئه کردند خویش را

محکوم جرم ندامت نگاه کن
در جای اتهام نشستند عادلان
در دست‌هایشان
تهمتْ غریب‌عصای مرصعی‌ست
بگذار چهره‌ها دروغ بگویند

بازی تمام گشت
اینک تو و «سزار»
فاتحان جنده‌خانه‌ی تاریخ گشته‌اید
در پشت نام «رُم»
تنها عمیق‌شکافی‌ست

شب‌چشم
مویت کلاف دود
دامن‌سپید
سخی‌تن
آنَک منم
فرزند قرن‌های پیاپی
و قاره‌های گمشده در اعصار
از یاد برده موطن خود را
وز ذهن خود زدوده قرنِ آهن و خون را

آنک منم
بنگر چگونه دست تکان می‌دهم
گویی مرا برای وداع آفریده‌اند
و با عصا
آرام در گاهواره غنوده‌ام
هان کاتبان، من را صادر کنید
ثبّات‌ها!
من را برای نسل‌های پیاپی صادر کنید
اینک منم شناسنامه‌ی تاریخ!
▨
نصرت رحمانی
از دفتر شعر »پیاله دور دگر زد»

نصرت رحمانی | پیاله دور دگر زد

مهتاب

▨ نام شعر: کارهای ما
▨ شاعر: پروین اعتصامی
▨ با صدای: صدیقه کامور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_________
نخوانده فرق سر از پای، عزمِ کو کردیم
نکرده پرسش چوگان، هوای گو کردیم

به کار خویش نپرداختیم، نوبتِ کار
تمام عمر، نشستیم و گفتگو کردیم

به وقت همت و سعی و عمل، هوس راندیم
به روز کوشش و تدبیر، آرزو کردیم

عبث به چَه نفتادیم، دیو آز و هوی
هر آن‌چه کرد، بدیدیم و همچو او کردیم

بسی مجاهده کردیم در طریق نفاق
ببین چه بیهده تفسیر «جاهدوا» کردیم

چو نان ز سفره ببردند، سفره گستردیم
چو آب خشک شد، اندیشهٔ سبو کردیم

اگر که نفس، بداندیش ما نبود چرا
ملول گشت، چو ما رسم و ره نکو کردیم

چو عهدنامه نوشتیم، اهرمن خندید
که اتحاد نبود، این که با عدو کردیم

هزارمرتبه دریای چرخ، طوفان کرد
از آن زمان که نشیمن درین کرو کردیم

نه همچو غنچه، به دامان گلبنی خفتیم
نه همچو سبزه، نشاطی به طرف جو کردیم

چراغ عقل، نهفتیم شامگاه رحیل
از آن به ورطهٔ تاریک جهل، رو کردیم

به عمر گم شده، اصلا نسوختیم، ولیک
چو سوزنی ز نخ افتاد، جستجو کردیم

به غیر جامهٔ فرصت، که کس رفوش نکرد
هزار جامه دریدند و ما رفو کردیم

تباه شد دل از آلودگی و دم نزدیم
همی بتن گرویدیم و شستشو کردیم

سمند توسن افلاک، راهوار نگشت
به توسنیسش، چو یک چند تاخت، خو کردیم

ز فرط آز، چو مردارخوار تیره‌درون
هماره بر سر این لاشه، های‌وهو کردیم

چو زورمند شدیم، از دهان مسکینان
به جبر، لقمه ربودیم و در گلو کردیم

ز رشوه، اسب خریدیم و خانه و ده و باغ
به اشک بیوه‌زنان، حفظ آبرو کردیم

از آن ز شاخ حقایق، به ما بری نرسید
که ما همیشه حکایت ز رنگ و بو کردیم
▨
پروین اعتصامی
متخلص به پروین

پروین اعتصامی | کارهای ما

شعرهای رودکی
مجموعه صدای هشت
صدای: منوچهر انور
آواز: پری زنگنه
موسیقی متن:‌ فریدون شهبازیان
طراح روی جلد: فرشید مثقالی
خط: مصطفی اوجی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ـ ۱۳۵۲

،شعر: رودکی، صدای: منوچهر انور، موسیقی :‌ فریدون شهبازیان،  آواز: پری زنگنه

Sybille Diethelm - Sopran
Fabienne Romer - Klavier
Valentin Vogt - Klarinette

Grosser Saal Kloster Einsiedeln, 10.03.2013

Fikret Amirov Shur (Symphonic Mugam)

Rauf Abdullayev

Recent comments

Saied khayamzadeh

Hosein CH

Tofigh Nikou

mohammad35

Related tracks