آفرین 🤣🤣🤣👆👆👆👆👆

سرود

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها

که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان

به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید

سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

سرود کوهستان - خون ارغوان‌ها

پری زنگنه 
دست به دستمالم 

پری زنگنه  - دست به دستمالم

برخیز ای داغ لعنت خورده           دنیـــای فقــــر و بنــــدگــی

جوشیده خاطر ما را بـــرده              بـه جنـگ مـرگ و زنـدگـی

بـایـد از ریشـه بـرانـدازیــم              کهنــه جهــان جــور و بنـد

وآنگه نوین جهانـی ســازیـم              هیچ بودگان هر چیز گردند

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲) 

بر ما نبخشـد فتـح و شادی          نـه شـه، نـه بـت نه آسمان

با دست خود گیـریـم آزادی               در پیــکارهــای بــی‌امـان

تـا ظلـم از عالــم بــروبیــم           نعمـت خـود آریـم بـه دست

دمیــم آتــش را و بکــوبیـم          تــا وقتــی آهـن گـرم اسـت 

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲)

تنهـا مـا تــوده‌ی جهـانــــی               اردوی بـــی‌شمـــار کـــار

داریـم حقـوق جهـانبــانــــی              نـه کـه خـون‌خـواران غدار

غرد وقتی رعـد مـرگ آور               بــر دژخیمـان و رهــزنان

در این عالم بر ما سراسـر           تـابـد خـورشیـد نورافشان 

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲)

انترناسیونال (فارسی)

Wrot this song 14 years ago! for the film "Behest az aane to" (Paradise for you)by Alireza Davoodnezhad   * :)    

Tehran

چون بشکفد نیلوفر فردا- 
در هر افق از سرخ توفان ها-
آتش زند شب را و جنگل را- 
پرواز بیداران جنگل را به خود خواند-

بیداران جنگل

استاد هابیل علی اف

چهارمضراب دشتی برنامه‌ی گل‌های رنگارنگ ۲۱۷-ب - کاروان

همایون شجریان- شوق دوست- مخالف سه گاه

▨ نام شعر: نامه ای به دخترم
▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
توضیح خانواده‌ی شاعر: نازنین، تنها دختر و ارشد در میان سه فرزند مهدی حمیدی پس از دریافت  دیپلم ادبی از دبیرستان نوربخش (رضا شاه کبیر) اصرار دارد برای ادامه تحصیل به نیویورک برود. پدر موافق نیست و می‌گوید اَبَرشهری است جنگل‌گونه و درهم‌تنیده که مردم از صبح تا شام به دنبال روزی و ثروت هستند، به طوری که مجالی برای دوستی و عشق ورزیدن ندارند که این شرایط مناسب روح لطیف نیست و پیشنهاد می‌کند اگر هم مصر است به خارج برود کشوری مثل سویس را انتخاب کند. نهایت این‌که نصیحت موثر نمی‌افتد و به نیویورک می‌رود. آن‌جا در دانشکاه مشغول به تحصیل می‌شود اما پس از حدود دو سال دوست پزشکی که در آن شهر طبابت دارد اطلاع می‌دهد که نازنین به افسردگی شدید مبتلا شده است و بهتر است زودتر به وطن بازگردد. در این زمان دکتر حمیدی که بسیار متاثر و نگران است این شعر را می‌سراید و برای وی ارسال می‌کند.
ــــــــــــــــــ
از تهران به نیویورک
ــــــــــــــــــ
نازنین، ای سپیدیِ روزم
واپسین شادیِ شب‌افروزم

ای ز یک لحظه اشتباهِ پدر
چون پدر، غرق در گناهِ پدر

بی‌گنه‌تفته ز آتشِ هستی
داده کفارّهٔ دمی مستی

از که نالم، که دشمنِ تو منم
اهرمن کیست؟ من خود اهرمنم

ما همه کشتگانِ یک نفسیم
در قفس‌ماندگانِ یک هوسیم

از بنِ خاک تا برِ افلاک
خاک بر فرق هرکه آمد، خاک

خرّما کشورا که آن عدم است
نه در آن شام، نه سپیده‌دم است

چند در بندِ این ریا بودن
که نبودن به است یا بودن؟

گفت دانا که «بود» رنج‌کشی‌ست
کاهشِ رنج، لذّت است و خوشی است

هر که را در بلایِ بود شکی‌ست
خوب‌وبدناشناخته محکی‌ست

گر کسی بنگرد به باریکی 
هست کمبودِ نور، تاریکی

نور و ظلمت چو تار و پود نیَند
ناخوشی و خوشی، دو بود نیَند

ناخوشی‌ها همه ز هستی‌هاست
دردِ هستی خمارِ مستی‌هاست

گر مرا پایِ این خمار نبود
دستِ تو در دهانِ مار نبود

ور گناهی مرا به عالم نیست
گر همین یک گنه بوَد کم نیست

چه گناهی بتر ز کاشتن است؟
زرد کردن ز تشنه‌داشتن است؟

گر نه دانسته‌ای و نه دانی
اینْت گفتارهای یزدانی

خلقِ حوا و آدمِ شیدا
رمزِ پنهان و قصهٔ پیدا

معنیِ آن نکویِ زشت‌شده
چون شده خلق، از بهشت شده

معنیِ گول‌خورده و تفته
چون به خود آمده ز خود رفته

از بلندی خزیده زی پستی
یعنی؛ از نیستی سوی هستی

گندمی داده دردِ کاستنش
یعنی؛ آتش کشیده خواستنش

من تو را میلِ کاستن دادم
هستی و دردِ خواستن دادم

از حریم نهانی‌ات کندم
در ضمیرِ جهانَت افکندم

عینِ شیطان شدم به راه‌بری
راندمت از بهشتِ بی‌خبری
▨
دکتر مهدی حمیدی شیرازی
بیست‌ودوم اسفند ۱۳۴۴ - تهران
ــــــــــ
▨ شعر: نامه ای به دخترم
▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
─────♬ ─────
نازنین، تنها دختر و ارشد در میان سه فرزند مهدی حمیدی پس از دریافت  دیپلم ادبی از دبیرستان نوربخش (رضا شاه کبیر) اصرار دارد برای ادامه تحصیل به نیویورک برود. پدر موافق نیست و می‌گوید اَبَرشهری است جنگل‌گونه و درهم‌تنیده که مردم از صبح تا شام به دنبال روزی و ثروت هستند، به طوری که مجالی برای دوستی و عشق ورزیدن ندارند که این شرایط مناسب روح لطیف نیست و پیشنهاد می‌کند اگر هم مصر است به خارج برود کشوری مثل سویس را انتخاب کند. نهایت این‌که نصیحت موثر نمی‌افتد و به نیویورک می‌رود. آن‌جا در دانشکاه مشغول به تحصیل می‌شود اما پس از حدود دو سال دوست پزشکی که در آن شهر طبابت دارد اطلاع می‌دهد که نازنین به افسردگی شدید مبتلا شده است و بهتر است زودتر به وطن بازگردد. در این زمان دکتر حمیدی که بسیار متاثر و نگران است این شعر را می‌سراید و برای وی ارسال می‌کند.
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت
: این شعر بسیار طولانی‌تر است و شاعر تنها ابیاتی از آن را به انتخاب خود دکلمه کرده است.

مهدی حمیدی شیرازی | نامه‌ای به دخترم

در این تراک استاد شهناز از تکنیک (اصرار و تکرار) بسیار استفاده کرده ک این تکنیک فقط در به اوج رسیدن احساس هنگام بداهه نوازی به نوازنده دست میده.  

چهار مضراب اجرا خصوصی اساتید شهناز و یاحقی در ابوعطا

How Precious - 팀 세종

Roud

سرو چمان- چهارمضراب

سرود سپیده (سرود جمهوری)


به پرنیان شفق زخون شراره دمید
 زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید
 گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است
 شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا
 به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا
 به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون
 شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون
 رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است
 و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید 

پرنیان شفق

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

انترناسیونال (فارسی)

RadicalArchive

Recent comments

parham masieh

Related tracks