غم عالم در دل ماست ما جوان های ایران خود را به که بسپاریم

هنگامه حیرانی س، خود را به که بسپاریم

شعر و صدای حسین منزوی
*
از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشی، نه ميل سخن داريم

آوار پريشانی‌ست، رو سوی چه بگريزيم؟
هنگامه‌ی حيرانی‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»
کوريم و نمی‌بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف خشکيده و بی‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامی را
تيغيم و نمی‌بريم، ابريم و نمی‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايی نيست، وقتی همه ديواريم

Comments

Sahar Ghavampour

Farshid Aghamali 1

m.r.delbari

sara.alan

Shirin FN

Hilmee

Amir

Reza daraee

User 78625785

Imoo Jahanii