▨ نام شعر: عینکت را بردار اسماعیل (برش پنجم از شعر بلند اسماعیل)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: شاعر
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
♬ از موسیقی رویالتی فری استفاده شده
ــــــــــــــــــــــــ
در کنار بقبقوی کف کرده‌ی موج به جدار لوله‌های نفت
حفره‌ای هست که شیطان آن را کنده
از حفره که پایین برویم، در حجره‌ها، پشت میله‌های ابلیسی
شاعرها را خواهیم دید
که نمی‌دانند که شاعر هستند، اما هستند
زیرا شاعر کسی است که دوزخ را تجربه کرده باشد
حتی اگر شعری هم نگفته باشد
و دوزخ تجربیست، تو آنرا تجربه کرده‌ای
حتی اگر شعرهای چندان عالی هم نگفته باشی
...
از آن حفره پایین می‌رویم
موهای سرخ تو و ریش سفید من در چشم ساکنان حجره‌ها منعکس است
عینکت را بردار اسماعیل عزیزم، بگذار دوزخ از چشم‌های قیقاجت
فرو بلغزد!
چه جوانانی! اسماعیل، می‌بینی؟ چه جوانانی!
بسیاری‌شان هنوز صورت عشق را بر سینه نفشرده‌اند
و موهای صورت پسرها هنوز درنیامده. و دخترها را می‌بینی؟
چه پاهای لطیفی دارند!
جنگ است، اینجا هم جنگ است اسماعیل!
گریه نکن! فریاد نکن! دهنش را ببندید، قوانین را به هم زده است!
گریه نکن اسماعیل، جنگ است!
نفت از کنار حجره‌ها بالا می‌رود
چه معجون عجیبی! چاه‌های نفت در کنار حجره‌هاست
و در حجره‌ها جوانان نشسته‌اند!
آه، چه نفتی! شیرظلمت است این نفت!
و نفتکش‌ها در سکوت پر می‌شوند
و جوانان در سکوت پیر می‌شوند
و در اعماق زمین، و در بالاسر، و بین دست یک بدن،
جنگ است اسماعیل، جنگ است!
مرده باد شاعری که راز حجره و چاه را نداند
زنده باشی تو که این راز را می‌دانستی
...
از حجره‌های تو در توی کنار چاه‌های نفت که بالا خزیدم، به لبه‌ی چاه رسیدم
کابوس‌هایم با من آمدند و در کنار کابوس‌های بیرون صف کشیدند
کابوس‌های بیرون بهتر از کابوس‌های درون نیستند
هوشنگ می‌گوید، چرا چیزی جز تفسیر طبری می‌خوانم؟
رسیده‌ام وسط جلد دوم، نثر خوبی است.
دختر هفده ساله‌ی «نون» را مجبور کرده‌اند که راجع به پدرش به «رفقا» گزارش بدهد
وسعت خندق را می بینی؟
«پدرم مرد خوبی است! از مادرم جدا شده. گاهی با  آدم‌های مشکوک قهوه می‌خورد
اگر لازم باشد، به خاطر حزب می‌کشمش!»
و بعضی‌ها معلوم نیست کجا هستند. احمد در یک چاه درون چاه، درون چاه فرو رفته.
می‌گویند غلام سر و سبیلش را تراشیده. تا حال بی گیس و سبیل ندیدمش
و جنگ ادامه دارد. در همه جا.
و دختر «نون» گزارش می‌دهد: «می‌کشمش!» و این است خندق!
ای آشنای من در باغ‌های بنفش جنون و بوسه!
ای اسماعیل! ای چشم بند به چشم تا کنار مذبح رفته، ای سربریده!
عینکت را از روی چشم‌های قیقاجت بردار
عینک زده‌های دیگر می‌آیند
و زنان اشباحی هستند که فقط لب‌های کبود و چانه‌های تبخال زده‌شان را می‌بینی
از گیسوهای زیباشان خبری نیست
صورت‌های بی سرِ یک بُعدی دارند
و از شب و روز آفاق بی‌خبرند
دست بر شانه‌ی نفر جلویی گذاشته‌اند و از کنار چاه نفت بالا می‌آیند
و هیچ کس چیزی نمی‌گوید
و چیزی هم نیست که بگوید
و فقط از سنگرهای پدر و پسر، پدر و دختر، از سنگرهای همسایه و همسایه،
صدای تیر شنیده می‌شود
و بدن‌های راست در باران‌های خونین به زمین می‌خورند
و باران که بند می‌آید، ماهی خائن را می‌بینی که از پشت دکل‌های نفت بالا آمده است
چه مهتابی اسماعیل، چه مهتابی! با نورش نیمه جان‌ها را لو می‌دهد و
بعد، مسلسل‌ها، ستاره ها را مورس می‌زنند
و موشک، خانه‌ها را مثل اسباب بازی به هوا می‌پراند
و آ نچه در بازگشت به سوی زمین برمی‌گردد به خرمن ِ افشان می‌ماند
که سریع‌تر از یک خرمن پایین می‌آید
آفتاب که می‌زند، نخل‌ها در برابر دکل نفت
به کودکان دبستانی صف بسته در برابر ناظمی سخت گیر می‌مانند
جنگ است، اسماعیل، جنگ است،
و بعضی از جسدها را بی‌نام و نشان دفن می‌کنند
و بعضی‌ها را با نام و نشان
و موش و موریانه چه می‌دانند که مردگان شناسنامه‌ی تاریخی دارند یا نه
آفتاب بر گورستان و گلستان یکسان می‌تابد
و باران خادم و خائن نمی‌شناسد
...

تذکر: تنها بندهایی از شعر بلند اسماعیل، به انتخاب من میکس شده*

رضا براهنی | عینکت را بردار اسماعیل (برش پنجم)

ژن ژیان ئازادی | هانی مجتهدی

Triangle

Triangle - Soroush Pourgoodarzi - Hooman Payman

لالایی احمد فیاض در پادکست چراغ خواب آسمون
ترانه سرا : احمد فیاض
اجرا : شبنم آذری

radio hich

لالایی برای کودک درون -  کاری از احمد فیاض و شبنم آذری

لیلی جان یکی از مشهورترین ترانه‌های فولک افغانستان است که با اجرای احمد ظاهر شناخته می‌شود. احمد ظاهر اسطوره موسیقی افغانستان که به الماس شرق شهرت داشت قطعات ماندگار زیادی خلق کرد اما اجرای تصویری قطعۀ لیلی جان تاثیر ویژه‌ای روی ناریا نور داشت و باعث شد همراه با فاروغ رحمانی این قطعه را برای بازخوانی و بازنوازی انتخاب کنند. همچنین سیما بینا هم بازخوانی مشهوری از این قطعه دارد. قطعۀ پیش رو نخستین بار در کافه فولک برگ اتریش اجرا و پس از آن ضبط شد. ناریا نور و فاروغ رحمانی پیش از این در آلبوم «هرات تو فراموش نشده‌ای!» هم با ساخت ایران همکاری کرده‌اند.
قطعه لیلی جان هم اکنون در تمام پلتفرم‌های بین المللی موسیقی از جمله اسپاتیفای، ساندکلاد، تایدل، اپل موزیک، یونوب موزیک و ... در دسترس و لینک در بیو و استوری قرار گرفته است.

Naria Nour & Farough Rahmani - Laily Jan

چای و خشکار
اپیزود دوم  پادکست صبح بخیر دنیا
در این اپیزود خوشمزه های رشت رو مرور میکنیم 
به همراه دوست خوب من، آرش دباغچیان

این اپیزود با حمایت مالی "مالت‌ایچ" تولید شده است.
🍺www.maltich.com 

 اینستاگرام مالت‌ایچ 
www.instagram.com/maltich.beverage

صبح بخیر دنیا

رشت غذا چی بخوریم؟

▨ نام شعر: ستایش (دست‌هایی شبیه بوسه)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صدای کف زدنت کبک‌های کیهانی را برای من که زمینی هستم بیدار می‌کنند
منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟
ولی شکفته بادا لبان من که نیمه‌ماهِ نیم‌رخانِ تو را شبانه می‌بوسند
فدای تو دو چشم من که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند
‌ببینمت تو کجایی که چهره‌ات باغی است که از هزار پنجره‌ی نور می‌وزد هر صبح
و شانه‌های تو آنجا چه ابرهای سپیدی که بر بلندی آنها چه تاج چهره چه خورشیدی!
منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟
منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟
به من بگو که کجا می‌روی پس از آن وقت‌ها که رویاها تعطیل می‌شوند
و ما به گریه روی می‌آریم و، گریه به رو، کجا؟
و سایه پشت سرت چیست در شب این که شعر من است که از پشت پای تو می‌آید
چه دست‌هایی داری     شبیه بوسه!
و خاک از تو که لبریز می‌شود ببین چه جلگه‌ای آنجا که شانه می‌خورد از بوسه‌ها و نسیم
کدام دست نیی چون تو را زده قَط
شبیه بوسه
چه انگشت های سرسبزی داری
نرو
به من بگو 
به من بگو که کجا می‌روی پس از آن وقت‌ها که رویاها تعطیل می‌شوند وَ ما به گریه روی می‌آریم و، گریه به رو، کجا؟
بمان!
منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟
▨
دوم آبان ۱۳۷۰ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۵۰

رضا براهنی | دست‌هایی شبیه بوسه | پالایش شده

▨ نام شعر: گشت و بازگشت (پیشم می‌آمد)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
♪  پالایش و تنظیم: شهروز
─────♪ ─────
با گله‌ی سپید و سیاه خرگوش‌هایش   پیشم می‌آمد
با بغبغوی کفتَرَکَش در گلوی نرم صبح   صبحدمانش  پیشم می‌آمد
اندامش   بیرون کشیده   شمشیری از نیام   پیشم می‌آمد
خوابش می‌آمد   بیدار بود   در هر کجای روی زمین بود   پیشم می‌آمد
فردای ساعت بعدی بود
دیروزهای روز قیامت بود
صدها هزار سال نوری از آینده بود  پیشم می‌آمد
چون انعکاس مادگی عالم    در ماهتاب باختران     یا خاوران   پیشم می‌آمد
چون شهرهای حافظه     چون خیوه، بلخ، سمرقند     ری، شوش، پارس، بخارا    پیشم می‌آمد
از گونه‌هایم     چون اشک‌هایم پایین می‌رفت
می‌خفت بر سینه‌ام     وقتی بلند می‌شد و از در می‌رفت    دیگر شبش پیشم می‌آمد
با عطر گرم پهلوهایش    با آن هلال پاشنه‌هایش    و کفه‌های بدر شانه‌هایش    قویِ بلند و داغ گلویش پیشم می‌آمد
در خلوت چهار لبِ مجنون   می‌زیست با من   با چشم‌هایش   می‌مُرد با من    اما پیشم می‌آمد
انگشت‌های او   که قلم‌هایم بودند
وقتی    پیشم می‌آمد    انگشت‌های صاف و بلندش را    در دست‌های ملتهبم می‌گذاشت
می‌گفت: بنویس!   بنویس و باز هم بنویس!  از هیمه یا از شعله یا خاکسترم    بنویس!
آنگاه می‌رفت   می‌گشت در فضای مه‌آلود روز و شبِ گستراندن زیبایی
و چشم‌های عالمیان را مبهوت می‌کرد     با چلچراغ‌های آرنج‌هایش، مچ‌هایش وَ گوش‌هایش
و با دهانش   دنیا را    چون بوسه‌ای نثار مسکینان می‌کرد
می‌رفت می‌گشت   می‌گشت و باز  پیشم می‌آمد
صدها هزار ساعت مغناطیس   می‌گشت و می‌تپید و خبر می‌داد   از زانوهایش، از راه‌هایش
وقتی که او
پیشم می‌آمد
▨
شانزدهم دی ۱۳۶۹ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۳۶

رضا براهنی | پیشم می‌آمد

Vilson ویلسن - 'unknown title' (2416)

May day 1979 – چرخ صنعت، سرود اول ماه مه سال ۱۳۵۸

حکایت گلستان سعدی- در باب اخلاق درویشان

برای همراهی در مسیر تولید پادکست ها، از طریق لینک زیر حامی ما باشید
https://wallet.ezpay.ir/pid/jsudshqjo8
-----
در تلگرام در جریان رویداد ها قرار بگیرید
telegram: telegram.me/radio_hich

رشت غذا چی بخوریم؟

رادیو هیچ - Radio Hich

Related tracks