سلام بهرادیو نیست عزیزم‌قربونتون که انقدر خوبید

من این اپیزود رو ۱۰تا۱۵بار توی کست باکس گوش دادم🥲🥲🥲🫂

سپاس ازلطف شما ولعنت ونفرين ابدي به تمام عواملي كه باعث شدن مملكت ايران نگين پادشاهي وبهترين كشور دنيا الان به اين ذلت و رنجوري افتاد

mehr - sare rahe bargashtanet

مولانا
بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
بیزار شو بیزار شو وز خویش هم بیزار شو
آمد ندای آسمان آمد طبیب عاشقان
خواهی که آید پیش تو بیمار شو بیمار شو بیمار شو
بیمار شو بیمار شو بیمار شو
بی چون تو را بی چون کند روی تو را گلگون کند
خار از کفت بیرون کند وآنگه سوی گلزار شو
بی چون تو را بی چون کند روی تو را گلگون کند
خار از کفت بیرون کند وآنگه سوی گلزار شو
مشنو تو هر مکر و فسون خون را چرا شویی به خون
همچون قدح شو سرنگون و آنگاه دردی خوار شو
این سینه را چون غار دان خلوتگه آن یار دان
گر یار غاری هین بیا در غار شو در غار شو
آمد ندای آسمان آمد طبیب عاشقان
خواهی که آید پیش تو بیمار شو بیمار شو بیمار شو
بیمار شو بیمار شو بیمار شو
در گردش چوگان او چون گوی شو چون گوی شو
وز بهر نقل کرکسش مردار شو مردار شو
تو مرد نیک ساده ای زر را به دزدان داده ای
خواهی بدانی دزد را طرار شو طرار شو
طرار شو طرار شو بیدار شو

Bidar Sho

همایون شجریان بیدار شو - homayoun shajarian bidar sho

خواننده: حسین قدسی‌نژاد (معروف به یارچغلو یا کارلوس)
درامز: احمد قاسم زاده 
کیبورد: شهریار نصیری
گیتار لید: جمشید شاه ایلی
گیتار بیس: عبدی بلوچی
تومبا: ابراهیم شهدوستی

leyva band

تورگ و آدم : لیوا بند l Torg v Adam : Leyva Band

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من 
 آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابي ست هوا؟ 
يا گرفته است هنوز ؟
من در اين گوشه كه از دنيا بيرون است 
 آفتابي به سرم نيست
 از بهاران خبرم نيست 
آنچه مي بينم ديوار است
آه اين سخت سياه 
آن چنان نزديك است
 كه چو بر مي كشم از سينه نفس 
نفسم را بر مي گرداند
ره چنان بسته كه پرواز نگه 
در همين يك قدمي مي ماند
 كورسويي ز چراغي رنجور 
قصه پرداز شب ظلماني ست
نفسم مي گيرد 
 كه هوا هم اينجا زنداني ست
 هر چه با من اينجاست 
 رنگ رخ باخته است
آفتابي هرگز 
گوشه چشمي هم
بر فراموشي اين دخمه نينداخته است 
اندر اين گوشه خاموش فراموش شده
كز دم سردش هر شمعي خاموش شده 
باد رنگيني در خاطرمن
گريه مي انگيزد 
ارغوانم آنجاست
 ارغوانم تنهاست 
ارغوانم دارد مي گريد
چون دل من كه چنين خون ‌آلود 
هر دم از ديده فرو مي ريزد
ارغوان
 اين چه راز ي است كه هر بار بهار
با عزاي دل ما مي آيد ؟ 
 كه زمين هر سال از خون پرستوها رنگين است
 وين چنين بر جگر سوختگان 
 داغ بر داغ مي افزايد ؟
ارغوان پنجه خونين زمين 
دامن صبح بگير
 وز سواران خرامنده خورشيد بپرس 
كي بر اين درد غم مي گذرند ؟
 ارغوان خوشه خون 
 بامدادان كه كبوترها
 بر لب پنجره باز سحر غلغله مي آغازند 
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگير
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب كه هم پروازان 
نگران غم هم پروازند
ارغوان بيرق گلگون بهار 
تو برافراشته باش
شعر خونبار مني 
ياد رنگين رفيقانم را
 بر زبان داشته باش 
 تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

____________________
(الف - سایه )
هوشنگ ابتهاج

Houshang Ebtehaj    ارغوان _ هوشنگ ابتهاج


شعر از حافظ

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو


غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو


هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش

که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

۴

رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم

هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو


روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست

که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو


دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو


تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو



اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری

به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

Del Shodegan-Mohammadreza Shajarian-غلام چشم آن ترکم-دلشدگان-محمدرضا شجریان

Mohsen Namjoo - Alaki - 02 - Halal Halaa Saadi

RadioDialogue

RadioDialogue |‌ 15

Destiny

اولین اپیزود رادیو نیست به روایت شکل‌گیری و داستان هتل میامی می‌پردازد.

اپیزود اول : هتل میامی

احمد شاملو - پریا

یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
لخت و عور تنگ غروب سه تا پری نشسته بود
گیسشون قد کمون رنگ شبق
از کمون بلن ‌ترک
از شبق مشکی ‌ترک
زار و زار گریه می‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می ‌کردن پریا
از افق جیرینگ جیرینگ صدای زنجیر می ‌اومد
از عقب از توی برج ناله ی شبگیر می ‌اومد

پریا هیچی نگفتن
زار و زار گریه می ‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می ‌کردن پریا

پریای نازنین چه‌ تو نه زار می‌ زنین؟
توی این صحرای دور
توی این تنگ غروب
نمی ‌گین برف میاد
نمی‌ گین بارون میاد
نمی‌ ترسین پریا
نمیاین به شهر ما
شهر ما صداش میاد
صدای زنجیراش میاد
امشب تو شهر چراغونه
خونه ی دیبا داغونه
مردم ده مهمون‌ مان
با دامب و دومب به شهر میان
داریه و دمبک می ‌زنن
می ‌رقصن و می‌ رقصونن
غنچه ی خندون می ‌ریزن
نقل بیابون می ‌ریزن
های می ‌کشن
هوی می ‌کشن
شهر جای ما شد
عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

پریا هیچی نگفتن
زار و زار گریه می‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می‌کردن پریا

خب پریای قصه
مرغای پر شیکسته
آبتون نبود
دونتون نبود
چایی و قلیونتون نبود
کی بتون گفت که بیاین دنیای ما
دنیای واویلای ما

دنیای ما قصه نبود
پیغوم سربسه نبود
دنیای ما خار داره
بیابونش مار داره
هر کی با هاش کار داره
دلش خبر دار داره
دنیای ما
هی،هی،هی
عقب آتیش
لی،لی،لی
تو قلب شب که بدگله
آتیش ‌بازی چه خوشگله
آتیش
آتیش
چه خوبه
حالام تنگ غروبه
چیزی به شب نمونده
به سوز تب نمونده
به جستن و واجستن
تو حوض نقره جستن

soheil nafisi-Paria سهیل نفیسی- پریا

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی - نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی - یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن میگوید - علف با صحرا - ستاره با کهکشان
و من با تو سخن میگویم
نامت را به من بگو - دستت را به من بده
حرفت را به من بگو - قلبت را به من بده
من ریشه های تو را دریافته ام
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
و دستهایت با دستان من آشناست
در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را
زیرا که مردگان این سال عاشقترین زندگان بوده اند
دستت را به من بده - دستهای تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن میگویم
بسان ابر که با توفان - بسان علف که با صحرا
بسان باران که با دریا - بسان پرنده که با بهار
بسان درخت که با جنگل سخن میگوید
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست - احمد شاملو

رادیو نیست؛ روایت مکان‌های خاموش

یک شهر متشکل از مجموعه‌ مکان‌هایی‌ست که در پس ظاهر سنگی خود زیست‌های گوناگونی در آن‌ها جریان داشته یا دارد.
زندگی‌هایی که در طول زمان، خاطرات و روایاتی را می‌سازند و بدل به بخشی بزرگ از هویت و خاطره‌ی جمعی شهر و ما می‌شوند.
«رادیو نیست» روایت مکان‌هایی‌ست که نقش مؤثری در زمانه‌ی خود داشته‌ و در حال حاضر یا نیستند یا اگر هستند تغییر کاربری و نقش داده‌اند. روایت مکان‌هایی خاموش که در عین خاموشی هزار داستان در خود دارند.

اپیزود اول : هتل میامی

radionist

Recent comments

User 166626421

maryam

javad serajzadeh

parnya_

Related tracks