عزیزانم باز هم سپاس باز هم سپاس و باز هم سپاس... چه دست اول گوش دادم در این آدینه ی خمار... باز هم سپاس

سینما متروپل در سال ۱۳۲۵ با ذوق و هنرِ «وارطان هوانسیان» بر فرازِ لاله‌زار قد علم کرد. متروپلِ مجلل در روزهای رونق دوباره‌ی سینما، درست در روزگارِ پس از قحطی و جنگ دوم جهانی، جایی شد برای گره‌خوردنِ دل‌ها و ثبت خاطره‌های تلخ و شیرین در قلبِ شانزلیزه‌ی ایران. این شماره از پادکستِ «رادیونیست» به تاریخچه‌ی این سینما اختصاص دارد.

حامی مالی این اپیزود: آژانس تبلیغاتی اوژن


مالک و صاحب امتیاز: مجموعه زیبان

نویسنده و کارگردان: رامیار منوچهرزاده

دستیار کارگردان: نگین فیروزی

مسئول پژوهش: معراج قنبری با همراهی سام گیوراد، نگار گروسی و کمک امیربهادر بیات

گوینده‌ها: نگین فیروزی و محسن عباسی

تدوین صدا: فرزانه رضایی

ساخت موشن: عاطفه خدابخش

گرافیک: نرگس فداکار

انتشار و پشتیبانی فضای مجازی: حسین دیده‌بان و محمد حدادی

اپیزود بیستم: سینما متروپل

Rouzbeh Emad - Jallade 67 | روزبه عماد - جلاد شصت و هفت

حرف ما
آیدا  جباری
شعر: الف.مهر
موزیک: روزبه عماد 

Spotify: https://spoti.fi/3cHR5lX
Apple Music: https://apple.co/3Q0DaG5


نگو انتخاب   من و تو همیشه
فقط بین خاکستری با سیاهه
نگو مقصد ما   یا چاله‌س یا چاهه 
بدون! درجا زدن در گذشته گناهه
برای ما آزادی فقط قبله‌گاهه
که رأی من رأی ما نه شیخه نه شاه
ژست تو خالی هیاهو واسه هیچ
مٍدیای  فیک و گنگ و شلوغ              
کور و حسرت زده و مرده پرست
نشئه‌ی نوستالژی های دروغ
بین ما و جاده‌ی فرداها
دیوارای بتنی می‌سازن
از گذشته‌های تاریک و نمور    
یه بهشت کارتنی می‌سازن
توی تاریخی که مثل ساعته           
به عقب برنمی‌گرده عقربه..
این پرنده پر زده تو آسمون     
بی‌خیال نیش مار و عقربه
نگو انتخاب   من و تو همیشه
فقط بین خاکستری با سیاهه
نگو مقصد ما   یا چاله‌س یا چاهه 
بدون! درجا زدن در گذشته گناهه
برای ما آزادی فقط قبله‌گاهه
که رأی من رأی ما نه شیخه نه شاهه
گم شدن تو تونل تنگ زمان            
حسرت و خاطره‌ی زنگوله‌ها
سندرومِ دستبوسی‌، بندگی        
خم شدن در محضرکوتوله‌ها 
مث اون موج کف‌آلود سبز
می‌گذریم از این توهم لجن
داره می‌ریزه بنای دیکتاتور
پتک آخرو کاری‌تر بزن
خسته‌  از شهزاد و آقازاده ‌ایم            
خسته از القاب پرت افتاده‌ایم
از اسارت تا اسارت رد شدیم                
تا بگیم ما مردمی آزاده‌ایم
نگو انتخاب   من و تو همیشه
فقط بین خاکستری با سیاهه
نگو مقصد ما   یا چاله‌س یا چاهه 
بدون! درجا زدن در گذشته گناهه
برای ما آزادی فقط قبله‌گاهه
که رأی من رأی ما نه شیخه نه شاه

Aida Jabbari, Rouzbeh Emad - Harfe Ma | حرف ما - آیدا جباری ، روزبه عماد

تقدیم به قیام سراسری مردم ایران
 Dedicated to the brave people of Iran and their protests 
 شعر از الف.مهر
آهنگ و تنظیم و اجرا: روزبه عماد
Lyrics by Alef Mehr
Music and Vocal by Rouzbeh Emad

Rouzbeh Emad - Mosallah Shavid | مسلح شوید - روزبه عماد

یادمون نمیره|شوبین

برای آزادی| گروه خط قرمز

فراسوی نیک و بد اثر نیچه - نشست اول: پیشگفتار و بخش اول

پیشگویی درباره آزادی زنان
عالم تاج قائم مقامی(دیوان ژاله)
با صدای پروین محمدیان

بسته در زنجیر آزادیست سر تا پای من  
 بَرده‌ام ای دوست و آزادی بود مولای من
گرچه آزادیست عکس بردگی در چشم خلق  
  مجمع آن هر دو ضد اینک دل شیدای من
چیست آزادی؟ ندیدم لیک می‌دانم که اوست  
  مرهمی راحت رسان بر زخم تن فرسای من
من نه مردم لیک چون مردان به بازار وجود  
 های و هویی می‌کند افسانه سودای من
پر کند ای مرد آخر گوش سنگین ترا  
 منطق گویای من، شعر بلند آوای من
من نه مردم لیک در اثبات این شایستگی  
  شور و غوغا می‌کند افکار مردآسای من
ای برادر گر به صورت زن همال مرد نیست  
  نقش مردی را به معنی بنگر از سیمای من
عرصه دید من از میدان دید توست پیش  
  هم فزون ز ادراک تو احساس ناپیدای من
باش تا بینی که زن را با همه فرسودگی  
  صورتی بخشد نوآیین طبع معنی‌زای من
از تو گر برتر نباشد جنس زن مانند توست  
  گو، خلاف رای مغرور تو باشد رای من
در ره احقاق حق خویش و حق نوع خویش  
  رسم و آیین مدارا نیست در دنیای من
پنجه اندر پنجه مردان شیرافکن زنم  
  از گری چون سر برآرد همت والای من
باکی از طوفان ندارم ساحل از من دور نیست  
  تا نگویی گور توست این سهمگین دریای من
من به فکر خویشم و در فکر هم‌جنسان خویش  
  گر نباشد؟ گو نباشد مرد را پروای من
گر به ظاهر ناتوانم لیک با زور آوران  
  کوهی از فولاد گردد خود تن تنهای من
زیردستم گو مبین ای مرد کاندر وقت خویش  
  از فلک برتر شود این بینوا بالای من
تیرگی ها روشنی ها دارد  اندر پی ازاک
نور میبارد ز گردون بر شب یلدای من
خیز ای موسی و چشم تیز بین را باز کن
کآتشی نو سرکشید از سینه ی سینای من
کهنه شد افسانه ات ای آدم آخر گوش کن
داستانی تازه میخواند تو را حوای من
دختر فردای ایران دختر امروز نیست
گر بخواهی ورنه برگیرند بند از پای من
آخر این بازیچه زن بر مسند مردان زند
تکیه وز صهبای عشرت پرشود مینای من
گر بخوانم قصه گویی دعوی پیغمبری
زانچه در آینه بیند دیده ی بینای من
جز خدا کس را نباشد آگهی از سر غیب
ژاله را گر غیب گو پنداشتی ای وای من
آنچه میگویم تورا از منظر ما دور نیست
چشمت ار بسته ست سودی نیست در ایمای من
من نخواهم دید آن ایام دولت ریز را
لیک خواهد دیدنش آنکو بود همتای من
میوزد آخر نسیمی از دیار زندگان
سوی این اقلیم و جان یابد ازو اعضای من
نغمه آزادی نوع زن از مغرب زمین 
سوی شرق آید ولی خالی ست از من جای من
هان و هان ای دختران خیزید و هم دستان شوید
رهنما گر باید آنک چامه غرای من
تا نپنداری که چادر سدّ راه توست از آنک
 از سیه چادر برآمد نعره و غوغای من
ور تورا دامان گرفت آتش به چادر درفکن
گو مرا کافر شناسد شیخ از این فتوای من
کودکی نوخواسته ست آزادی فردا ولی
خفته خوش در دامن امروز من، فردای من
فکر من این بود و رویا دیدن روزی چنین
ای خوشا روز شمایان فرخا رویای من
نور چشما دخترا آینده اندر دست توست
قدر نعمت را بدان ای گوهر یکتای من
پاک دامان باش وز آزادی بجز عضت مخواه
راه تاریکان مرو ای زهره ی زهرای من


پیشگویی درباره آزادی زنان - عالم تاج قائم مقامی(دیوان ژاله) - با صدای پروین محمدیان

سرودها و ترانه هاي انقلابي مجاهدين خلق ايران - سري هشتم

Ghahremanan E Dar Zanjir

نوشته‌ی: دانیل کُلاک و ریموند مارتین
برگردان: حمیده بحرینی
ویراسته‌ی: هومن پناهنده
نسخه‌ی چاپی: نشر هرمس
نسخه‌ی شنیداری: کتابخوان
www.ketaabkhaan.com
telegram.me/ketaabkhaan

پرسیدن مهم‌تر از پاسخ‌دادن است | دانیل کُلاک | درآمد

در این شماره ما روایت‌گری می‌کنیم. این بار از «استودیو پویان» جایی زیر پونز ِ نقشه‌ی تهران. در شامگاه ِ ۱۹ بهمن ۱۳۹۰ از سحرگاه ِ ۱۹ بهمن سیاهکل می‌گوییم و از بهمن ۵۷ و بهمن‌های دیگر. در جنگل‌های دیلمان با نعره‌ی ببرهای عاشق همراه می‌شویم، و به برافروختن آتش‌ها در کوهستان‌ها سوگند یاد می‌کنیم. با میهن از خون ِ بیژن می‌گوییم که ستاره گشت تا شکوه ِ روشنی فردا شود. در ادامه از مردی خواهیم گفت که مرگ را سرودی کرد پر طبل‌تر از زندگی و با صدای ِ مادر اسحاقی شعری را می‌شنویم که سال‌ها قبل از «رادیو میهن‌پرستان» به یاد شهدای سیاهکل خوانده شده بود.

در ادامه روایت‌های ِ فتح ِ رادیو در بهمن ۵۷ را مروری می‌کنیم تا به نام «قاسم سیادتی» برسیم. با سرودآوران سپیده از روز ِ سرکوب استبداد می‌گوییم. روز ِ جمهوری و آزادی. به یاری گنجینه‌ی روایات خفته در سینه‌ها، راوی کسانی می‌شویم که سهم‌شان در انقلاب را کسی ندید. با علیشاه مولوی از چیزهایی می‌گوییم که شکستیم تا از مسیر آزادی به میدان ِ عدالت برسیم. شما می‌دانید که کسانی در ایستگاه غنائم پیاده شدند.

در پایان خبرنگار واحد حاشیه‌ی خبر از چیزهایی می‌گوید که شوخی‌بردار نیستند و ما درودهایی خواهیم فرستاد به راویان بهاران.

فراموش نکنید که «پیروزی ِ مردم مبارک است. پس مراقب خودتان، پیروزی‌ها و شکست‌هایتان باشید» بشنوید، با ما همراه شوید و با ما فریاد بزنید؛

تاریخ انتشار؛ ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۹۰

رادیوفنگ | شماره‌ی شانزدهم | تُفنگ و گُل و گندم

رادیو نیست؛ روایت مکان‌های خاموش

یک شهر متشکل از مجموعه‌ مکان‌هایی‌ست که در پس ظاهر سنگی خود زیست‌های گوناگونی در آن‌ها جریان داشته یا دارد.
زندگی‌هایی که در طول زمان، خاطرات و روایاتی را می‌سازند و بدل به بخشی بزرگ از هویت و خاطره‌ی جمعی شهر و ما می‌شوند.
«رادیو نیست» روایت مکان‌هایی‌ست که نقش مؤثری در زمانه‌ی خود داشته‌ و در حال حاضر یا نیستند یا اگر هستند تغییر کاربری و نقش داده‌اند. روایت مکان‌هایی خاموش که در عین خاموشی هزار داستان در خود دارند.

اپیزود بیستم: سینما متروپل

radionist

Recent comments

soheil star

Niloofar

ssogandk

HamiD

Related tracks