مانند همیشه عالی! دست مریزاد

khahesh mikonam in ketabo kamel konin khahesh daram

کاری که کردید قابل تحسین و زیبا بود, دلنشین و ملموس, ولی الان که فرصتش هست میخوام بگم نمیدونم چرا هیچ کس نیاومد یه متن شاد, بی درد, بی گلایه, بی غم, بی حرف از جدایی و بی عذاب بنویسه, انگار تو خون و جونمون رفته که از "از دست رفته هامون" بگیم, از جدایی ها و از ترک کردن ها, چرا هیچ کدوممون نمی تونیم از شادی هامون از عشقهایی که در لحظه داریمشون حرف بزنیم, یا نداریم, یا رفتنشون بیشتر از بودنشون برامون مهمه

تار امید انارکی- تنبک جلیل یزدانی

ضربی بداهه در شوشتری- تار امید انارکی- تنبک جلیل یزدانی

Ahak Band - Sorrow Of Lila

گلچهره . محمدرضا شجریان

«بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» یکی از عاشقانه‌های فاخرِادبیات فارسیه. نادر ابراهیمی در این کتاب بیش از داستان‌گویی، هنرمندانه دست به نقاشی زده، با جملاتی لطیف و عمیق و  با مفاهیمی زیبا و تاثیرگذار. «نیم‌چاشتِ» این هفته،  اختصاص داره به نامه‌ی اول  از فصل "پنج نامه از ساحل چمخاله به ستاره آباد". در این «نیم‌چاشت» از BrianEno's an Ending Ascent، آواز دیلمان از استاد بنان با غزل چنان در قید مهرت (غزل 375) از سعدی، و سارایوو از دنگ شو خواهید شنید. 


iTunes

نیم‌چاشت | قسمت اول | بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم


دستت
گلی ست جنوبی
از باران نمی کشد منت
حرفت
میانه ی نخل است و آفتاب
                                 می روید
پندار برفی ما را
                           به خواهشی.
زخمت
نشان ستیزست با جبه
کانسان
به هفت اوج و فرود
                مانداب شهری ما را
                               کشاکشی
نوری
که وقت آمدن آوار می شود
سقف سیاه غریبان
                                 به بارشی
شعرت
رباط جهان است
...........................
شعر:فیروزه میزانی
صدا خوانی:مهشید نیکروش
تنطیم:فرود خسروانی

دستت گلی ست جنوبی|فیروزه میزانی

Download Link: https://t.me/arminebrahimi1/4

خِمِرهای سُرخ
ما باختیم و حق بده خسته
از اشباعِ این گفت‌وگو باشم
نادیاژدای خائنِ من شو
بذا برات چائوشسکو باشم

من عاشقِ طرحِ تنت بودم
که هیچ‌جوری ازش خلاصی نیست
و همچنین سکوت‌های تو
که توصیفی واسش به فارسی نیست

رابطه‌ی ما هم فرقی نداشت 
کلیشه‌ها شکست‌مون دادن
چیزهایی که آرزو کردیم
چه کارهایی دست‌مون دادن

اونقد گفتی از دیالکتیکت
که ما همه حوصلمون سَر رفت
کاش می‌شد با خواستنت جنگید
کاش می‌شد از تو قدری در رفت

هیچچی نمی‌فهمیدم و دَم از
تئوری‌های ژرف می‌زدی
یوگوسلاوی نپاشیده بود و
از ایده‌آلت حرف می‌زدی

باید که با تو صلح می‌کردم
دموکراسی از انواعِ وَهمه
ارتجاع یه اصلِ مدرنیته‌س 
خشونت از ملزوماتِ رَحمه

با انقضاهای پیش از موعد 
 یقینم از بودت مُردد بود
توو مایه‌های خمرهای سُرخ
عشق ما باید و نباید بود

لنینو از کِی‌ییف بیرون کردن
اِلنا مدفونِ بُخارِسته
همه‌چی روی دورِ تُند گذشت
حتی اگر حس کردیم آهسته
***
نادیاژدا کروپسکایا: همسرِ لنین
نیکلای چائوشسکو: دیکتاتورِ رومانی 
دیالکتیک: از ابزارهای فلسفه و نظریه‌ای درباره سرشت منطق
خمر‌های سُرخ: گروهی مائوئیستی در کامبوج که قتل عامی دو میلیون نفری کردند
ولادیمیر لنین: بنیان‌گذار جماهیر شوروی
النا چائوشسکو: همسرِ دیکتاتورِ رومانی 

Khmer Rouge
We lost the fight
You should give me the right to be
Weary of all this conversation of ours 
Be my disloyal Nadezhda
Let me be your Ceaușescu

I was in love with your fragrance
There was no way to escape from it
And the same with your silences along the way
There’s just no way to describe it in Persian

Our relationship was no different than the rest
The clichés, now they just broke us down
Things we dreamt up together
Oh, look where they got us now

You talked about dialectics so much
That we got bored to death
Wish I could just resist this wanting you
Wish that I could just get away 

I was superficial when compared to you
And you just liked talking about such deep theories
Yugoslavia hadn’t fallen down yet
And you were still talking about your ideals

I should have made peace with it all
Democracy is the finest illusion there were was
Reactionary is the basis of modernity
Violence is an essential part of mercy

With expiration before it's due
I was hesitated about my certainty
Something like Khmer Rouge
Our love was about dos and don’ts

They drove Lenin out of Kiev
Elena is buried in Bucharest
Everything was only fast-forward
Even though we felt it to be slow

Khmer Rough - خمرهای سُرخ

لبت کجاست؟ که خاک چشم به راه است

محمد مختاری

لبت کجاست؟ / سروده ی محمد مختاری / خوانش علیرضا ق

همایون مثنوی

«کامِ عراقی» - گوشهٔ عشاق - همایون مثنوی

شعر «بهاران برگ‌هاست» شعری است از احسان حقیقی‌نژاد، شعر مردمان حاشیه، مردمان حذف‌شده، آنها که در خیزش دی‌ماه و قیام آبان به میدان آمدند و راه آینده را روشن کردند. این شعر هم‌چنین شعر نبرد است، شعر مبارزه، شعر امید به آینده، به بهارانِ خجسته‌ی در راه. احسان حقیقی‌نژاد در این شعر به کردی و فارسی شعر می‌خواند و ندا می‌دهد که «مەردمەگه وهار هات».


بهاران برگ‌هاست
زلال آبشار
آرزوی ناتمام کودکان کار
خون تو
هیاهوی کوچه 
کودکان پشت بساط آلوچه
بر شعله‌ی زخم تو نشسته‌ام اینجا
بر چهارراه دود و گلوله و دیو و زره‌پوش
و آب می‌شود
آب می‌شود صخره‌ی یخین هراسم
این اشک نیست که فرو می‌چکد از چشمم
بر گُرگُر شکفته‌ی زخمت

بر گُرگُر زخم شکفته‌ات
دست و دلمان گرم می‌شود
از نیزارهای سوخته‌ی معشور
تا جنگل‌های به غارت‌رفته‌ی گیلان
تا مردمانی که درو می‌شوند
هر روز، هر کجا در رویای نان
از کوره‌پزخانه‌ها
از زورآبادها
از زخم‌ها و پینه‌ها
از لای دندان چرخدنده‌ها
از پشت دار قالی
از فراز دار
هااااای بگذار بنویسم، بگذار
با نی استخوان کتف شکسته‌ی خواهرت بنویسم
با ساق خونین برادرت بنویسم
مویه‌های مادران داغدار
مادران سیاه‌پوش
مادران روسری‌سپید
مادرحمید، فرزاد، پویا
مادر فاطمه، سحر، ثریا:
گلم پرپر شد از باد خزانی
شکسته ساقه‌اش در نوجوانی
بیا ای سوخته‌جان تا دم بگیریم
سرود مادران خاورانی

شەهیدم، نەوجوانم، ماڵ و مینم
وە داخد پا نیەکیشم تا بمینم
هزاران جار ئەگەر بمرم هەڵسم
هەتا ئەو رووژه ک حقد بسێنم

هزاران سهره پر خونین ببینی
لباس مادران مشکین ببینی
هزازان تلخ‌تر از این ببینی
که سفره‌ی ظالمی رنگین ببینی

رووڵەم کوشتی سزانن جەرگ و گیانم
کوتان بەیداخ خەم وە نیشتمانم
سەنگەر چووڵه و نیەکەم رووڵەی شەهیدم
هەتا رووژێ نەمینێدن سقانم

گلوله بر دل یارم نشسته
میان کوچه‌ها خون لخته بسته
نگه کن کام ظالم تا برآید
جنازه می‌برند دسته به دسته

زمسانەو زەلانه و خەم له پەی خەم
تەپ و تووزه و شەواره و سەردەوا و تەم
کەسێ پا نیەڵگرێ پەی داد ئایەم
نه گوودەرزێ نه زووراوێ نه رووسەم

جنازه می‌برند از کوی و برزن
جوان و نوجوان، از مرد و از زن
تن آبانمان در خون کشیدی
بمان چشم‌انتظار ماه بهمن

بنویسم
و با کلمات جاری شوم
بر کرانه‌ی کارون و زنده‌رود
بر دهان کف‌آلود سیمره، ارس
و تن ماهیان سیاه کوچک را
از گوشه گوشه‌ی این خاکستر سرد جمع کنم
همه را بریزم در کوله‌پشتی حافظه‌ام
و ببرم تا زمین‌های بایرمان
تا نامشان را یکایک، دانه دانه
بکاریم
تا شکوفه...
تا گل...
تا گندم...
تا گِردِ گُرگُر شکفته‌ی زخمت
تا گِردِ گُرگُر زخم شکفته‌ات
گروه گروه، دسته دسته
با خط و خاک‌خوردگی‌مان
آستین‌های چرک و کفش‌های پاره‌مان
نان بپزیم، ناااان
تا بوی آن
بوی بد دهان این نرکددخدای را از خانه‌هامان بزداید
پای بکوبیم و بخوانیم:

دنیای نک و نوار هات
رەنجێ کیشایم وە بار هات
وادەی سەیران یار هات
مەردمەگه وهار هات

قڵای زووردار وێران بی
سفرەی هەژار پڕ له نان بی
وه سەر چێ جزر زمسان بی
مەردمەگه وهار هات

پەروانەی خاڵ وه خاڵ هات
زەلان چێ و شەماڵ هات
دار بێ‌نز وەحاڵ هات
مەردمەگه وهار هات

دەنگ تەمۊره و شمشال
وێنەی کەپوو سوک باڵ
پەڕ کیشێدن ماڵەوماڵ
مەردمەگه وهار هات

سییه درارن له وەر
ساز و دێوڵ کەین خەوەر
دەورەی زاڵم چێ وه سەر
مەردمەگه وهار هات

چیمەن گوڵ خەی وه داوان
هەم جار چۊ جارجاران
غەریبەیل تیەن وە باوان
مەردمەگه وهار هات

بهاران برگ‌هاست. شعر و صدای احسان حقیقی‌نژاد

از توئیتر
کاور: رزیتا شرف‌جهان

مرغ سحر، مرغ بی‌ دل | بیمارستان جم، ۱۷ مهر

Same Self, Same Silence

Sama

همنوایی موسیقی و کلمات | تولید و اجرا: امین انصاری و مهنوش راد. در صورتی که از شنیدن برنامه‌ای لذت بردید، لطفا آن را به دوستانتان با اشتراک بگذارید. این بزرگ‌ترین کمک به ماست. پیشاپیش ممنون.

نیم‌چاشت | قسمت اول | بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم

RadioShahrzad

Recent comments

helia_am

Mohammad Nikravesh

moh.kh

sadafBash

Related tracks