فایل صوتی جلسه شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ /۳۰ آوریل ۲۰۲۲ در کلاب‌هاوس

علی میرزایی، سردبیر "نگاه نو"، درباره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و برنامه برچیدن کتابخانه‌های آن و واگذاری آنها  به نهاد کتابخانه‌‌های عمومی

علی میرزایی، سردبیر "نگاه نو"، درباره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

I Could Live In Hope

دکلمه یکی از شعرهای سارینا اسماعیل‌زاده با صدای خودش

یک شب هالووین در تهران، هوس یک عکس با لباس میهمانی روبه‌روی برج میلاد است که امیر (درگ‌کویین ایرانی با نام هنری شیدا) را به ابتدا به بازداشتگاه و سپس به بند افراد ترنس در زندان اوین می‌رساند. نزدیک به سه سال پس از آزادی و حالا که امیر در بریتانیا زندگی می‌کند، مهسا امینی توسط گشت ارشاد بازداشت و سپس در شرایطی سوال‌برانگیز کشته می‌شود. انقلاب ژینا تلنگری می‌شود برای امیر تا بالاخره با هراس‌هایش باری دیگر روبرو شود. عاقبت او جلوی دوربین می‌نشیند و آنچه بر او گذشته است، برای مخاطبانش باز می‌گوید.

بیشتر در

https://www.radiozamaneh.com/756294

مصاحبه با امیر / کال می شیدا

شکنجه‌های ساواک و انکار ثابتی - گفت‌وگو با رضا دقتی

گفتگو با حامد حدیدیان/نقدی بر اصلاحیه لايحه حفاظت رودخانه ها و كاهش خطرات سيل به دست کارشناسان مجلس

رمان «کمی بهار» در سال ۱۳۱۲ آغاز می‌شود؛ دو سال پیش از کشف حجاب. اردکان در این رمان صحنه‌ای‌ است که در آن و در قالب یک «ساگای خانوادگی» تاریخ ایران رقم می‌خورد.
خانم پارسی‌پور در این رمان می‌خواهد نشان بدهد که چگونه تحولات زن ایرانی در طول تاریخ، منجر به تحول مردان نیز می‌شود. «کمی بهار» همانطور که به‌تدریج نوشته می‌شود، در «رادیو زمانه» هم به شکل کتاب گویا در اختیار خوانندگان و شنوندگان قرار می‌گیرد.

Kami Bahaar 1 Shahrnush کمی بهار، رمان آوایی با صدای نویسنده شهرنوش پارسی پور

محمد حقیقت، سینماگر مقیم فرانسه روی نوار کاست سندی در اختیار داشت که تا پیش از این منتشر نشده بود: گفت‌وگویی مفصل با غلامحسین ساعدی، نویسنده فقید ایرانی که در پاریس انجام شده بود. شخص سومی هم در این مصاحبه حضور دارد که یکی دو پرسش هم مطرح می‌کند. اما نام او نامعلوم است و از قرار ساعدی هم میانه خوبی با او دارد و گاهی او را با نام «رضا» یا «آقا رضا» خطاب قرار می‌دهد. مصاحبه در منزل او انجام شده است.
محمد حقیقت می‌گوید:

 اوایل دهه ۱۹۸۰، در پاریس سردبیر فصل‌نامه «سینمااکسیون» آقای گی هنبل از من خواسته بود درباره سینمای ایران مطلبی بنویسم. این مطلب را در شماره ژانویه ۱۹۸۲ در آن نشریه به چاپ رساند. در آن مطلب از فیلم‌های «گاو»، و «دایره مینا» ساخته داریوش مهرجویی هم به خوبی صحبت کرده بودم، همان زمان، «دایره مینا» که از تلویزیون فرانسه پخش شد، بازتاب خوبی داشت. کمی بعد که زنده‌یاد غلامحسین ساعدی به پاریس پناهنده شده بود، سردبیر سینما اکسیون از من خواست با او به عنوان فیلمنامه‌نویس این فیلم‌ها و از نویسندگان شاخص ادبیات معاصر ایران مصاحبه‌ای انجام دهم. گفت‌وگوی حاضر را در منزل یکی از آشنایان به نام «رضا»، در تاریخ شنبه ۲۹ اکتبر ۱۹۸۳ انجام دادم.

 با محمد حقیقت در کافه‌ای در سن‌میشل پاریس به توافق رسیدم که این نوار را برای انتشار در اختیار «زمانه» بگذارد. در وهله نخست می‌بایست نوار کاست به فایل ام پی تری تبدیل می‌شد. این مهم را حقیقت خود به عهده گرفت و سپس آنچه را که به دست ما رسیده بود، بی‌کم و کاست برای انتشار به شکل کنونی تنظیم کردیم. متن پیاده شده از روی نوار، آن هم با ابزار ویژه، ویرایش نشده که زبان پرتصویر و پر از طنز ساعدی که گاهی دشنام‌هایی را هم چاشنی آن می‌کند، دست‌نخورده باقی بماند. ساعدی در مصاحبه‌هایش از اصطلاحاتی که خود ساخته بود استفاده می‌کرد: «زرتیشن»، «سرویس کردن»، «استریپ‌تیز»، «کاراته» و مانند آن. در اینجا بارها «زرتیشن» را به کار می‌برد.
بخوانید و بشنوید: https://www.radiozamaneh.com/803045

یک سند منتشر نشده: استبداد، انقلاب، سینما در گفت‌وگو با غلامحسین ساعدی

گزارشی از فیلم مستند »من می‌خوام شاه بشم»

محمد مختاری، شاعر و نویسنده و پژوهشگر، در پاییز ۱۳۷۴ در ایالات متحده درباره شاهنامه و شیوه‌ی مطالعه و تحقیق آن سخنرانی کرد. متن پیش‌رو عیناً از فایل صوتی برجای‌مانده از سخنرانی او پیاده‌سازی شده که چندان در دسترس مخاطبان نیست و به مناسبت سالروز تولد او بازنشر می‌شود. فایل صوتی این سخنرانی را نیز با هم می‌شنویم.

یک سخنرانی کمتر شنیده‌شده: محمد مختاری درباره شاهنامه

مهدی اصلانی در آن تابستان شوم با دادیار سابق قضائی در گوهردشت مواجه شده بود. این بازمانده کشتار زندانیان سیاسی در ۱۳۶۷ می‌گوید محاکمه نوری، دستاوردی بزرگ بود و معامله بازگرداندن او به ایران نباید دادخواهان را نومید کند.

مهدی اصلانی: مبادله نوری نه شکستِ دادخواهان بود و نه پیروزیِ رژیم

مأموران امنیتی رضا، برادر فرزاد را در آبان ۹۸ در شهریار کشتند. خود او پس از بازداشت مجدد در فروردین سال جاری، کماکان در بلاتکلیفی در اوین به سر می‌برد و از اتهام‌هایش اطلاعی در دست نیست. گفت‌و‌گوی روناک فرجی با رزیتا، خواهر فرزاد معظمی گودرزی را بشنوید.

بلاتکلیفی فرزاد معظمی گودرزی در بازداشت: روایت یک زندگی که ویرانش کردند

هشدار: این پادکست شامل روایتی از خشونت جنسی‌ست و شنیدن آن ممکن است بسیار آزاردهنده باشد. --
هنوز دست‌هایش موقع روایت اتفاق می‌لرزد. مردی که عاشقش بود، تجاوز را برنامه‌ریزی کرده بود. او به عشق باور دارد، اما می‌گوید زخم آن اتفاق در سنین نوجوانی روح و روانش را در هم شکست؛ اتفاقی که نه برای خانواده و دوستانش توانست روایت کند و نه می‌توانست به پلیس شکایت کند.
از روی سختی‌ها و ویرانی آن اتفاق به تنهایی عبور کرده و خوشحال است که امروز زنان می توانند حداقل بدون شرم حرف بزنند. گرچه به اعتقاد او هنوز راه زیادی برای آزادی و حقوق پایمال شده زنان پیش رو است اما قدم های نخست برداشته شده است. او امید آن روزی را دارد که هر کسی در  ایران به راحتی بتواند به متجاوز بگوید «مملک قانون دارد و تو نمی‌توانی هر کاری دلت خواست بکنی.»
اهمیت بازگو کردن روایت‌های تجاوز جنسی از زبان زنان، مردان و افراد کوییر سیلی محکمی به به صورت جوامع مرد سالار است. جوامعی که در آن‌ها جامعه، قانون و عرف علیه فردی که به او تجاوز شده عمل می‌کند و بیش از آن‌که از بازمانده تجاوز حمایت کند، فرد متجاوز را که تحت مصونیت قرار می‌دهد.
این صداهای بلند، خشمگین، ترس خورده… ایستادن شجاعانه‌ی آزاردیدگانی است که در مقابل تحجر، قدرت، مذهب و قوانین قد علم کرده اند. به امید روزی که با تکیه بر قانون هیچ انسانی به خود اجازه ندهد که بدن و تن دیگری را مورد تاخت و تاز و خشونت قرار دهد. برای حفظ حریم خصوصی راوی، کتایون حلاجان روایت او را بازخوانی کرده است.

پادکست «من هم صدای تو هستم»: روایتی از یک تجاوز گروهی

هشدار: این پادکست شامل روایتی از خشونت جنسی‌ست و شنیدن آن ممکن است بسیار آزاردهنده باشد. 
----
براساس برآوردها ۹۰ درصد موارد تعرض و تجاوز جنسی به‌ویژه به کودکان، از سوی اعضای خانواده یا آشنایان انجام می‌شود. آن‌چه در ادامه می‌شنوید روایت سیما، زنی ۳۹ ساله است که زمانی که تنها ۱۲ سال داشته، در خانه که امن‌ترین جا برای کودکان فرض می‌شود، به‌دست یک مرد بزرگسال مورد تعرض جنسی قرار گرفته است.

او می‌گوید این شانس را داشته که این تعرض را با خواهرش درمیان بگذارد و بتواند در ادامه به او تکیه کند اما تظاهر آزارگر جنسی به این‌که اتفاقی رخ نداده و در واقع سلب مسئولیت از خود در مقابل تبعات عملی که انجام داده، همچنان سیما را آزار می‌دهد. به گفته سیما تأثیر دیگر تعرض جنسی برای او این بوده که مرد متعرض توان اعتماد به دیگران را نیز در سیما خدشه‌دار کرده است.

اهمیت بازگو کردن روایت‌های تجاوز جنسی از زبان زنان، مردان و افراد کوییر سیلی محکمی به به صورت جوامع مردسالار است؛ جوامعی که در آن‌ها جامعه، قانون و عرف علیه فردی که به او تجاوز شده عمل می‌کند و بیش از آن‌که از بازمانده تجاوز حمایت کند، فرد متجاوز را که تحت مصونیت قرار می‌دهد. 

این صداهای بلند، خشمگین، ترس خورده… ایستادن شجاعانه‌ی آزاردیدگانی است که در مقابل تحجر، قدرت، مذهب و قوانین قد علم کرده اند. به امید روزی که با تکیه بر قانون هیچ انسانی به خود اجازه ندهد که بدن و تن دیگری را مورد تاخت و تاز و خشونت قرار دهد.

پادکست «من هم صدای تو هستم»: روایت تعرض جنسی به کودک ۱۲ ساله

سانسور مفهومی‌ست که به جامعه تحمیل می‌شود و بعد اگر مراقب نباشیم، کم‌کم ریشه می‌دواند و درونی می‌شود. سانسور معمولاً در جوامعی شکل می‌گیرد که یک نفر به تنهایی یا به کمک دار و دسته‌اش برای جامعه تصمیم می‌گیرد.

هر کلمه و هر جمله‌ای که از یک اثر ادبی حذف شود، مثل آجری‌ست که از یک بنا جدا شده باشد. آن بنا بدون آن آجر ناقص است. پس می‌توانیم بگوییم سانسور در وهله نخست هویت فرد و اثرش را نشانه می‌‌رود با این هدف که او و اثر را بی‌شخصیت و بی‌هویت کند. گفت‌وگوی آرش دبستانی با فرهاد باباییر را می‌شنوید. این گفت‌وگو آخرین قسمت از فصل اول پادکست‌های دبستانی‌ست:

فرهاد بابایی در گفت‌وگو با آرش دبستانی می‌گوید نویسندگان و هنرمندان مستقل دقیقاً به همین دلیل معمولاً در برابر سانسور مقاومت می‌کنند. آن‌ها اگر همسو با صاحبان قدرت نباشند، تلاش می‌کنند که سانسور را کنار بزنند. کشش و کوششی درمی‌گیرد که ما به آن مقاومت مدنی می‌گوییم.
فرهاد بابایی، متولد ۱۳۵۶ تهران است. گرافیک خوانده و از اواسط سال‌های دهه ۱۳۷۰  شروع به داستان‌نویسی کرده است. کارگاه ادبیات خلاقه «کارنامه» فرصتی بود تا پنج سال زیر نظر محمد محمدعلی به کار ادبیات خلاقه بپردازد. در ایران رمان «پارازیت» او از سد سانسور عبور نکرد و او اکنون در خارح از ایران به سر می‌برد.
در مناظره‌های انتخاباتی، برخی نامزدها اشاره کرده بودند که سانسور سلیقه‌ای را جمع می‌کنند. فرهاد بابایی اما به درستی یادآوری می‌کند که سانسور نه بر مبنای سلیقه‌های اشخاص بلکه بر اساس یک ایدئولوژی و به طور آیین‌نامه‌ای و سامان‌مند اعمال می‌شود. بنابراین تا «نظام» برجاست سانسور هم باقی خواهد ماند. دولت‌ها هم یکی از پس دیگری می‌آیند و می‌روند بدون آنکه گشایش چندانی اتفاق بیفتد.

با آرش دبستانی: سانسور، یک پدیده ماندگار در جمهوری اسلامی

همایون علیزاده یکی از پیشکسوتان جامعه مدنی ایران، از بنیانگذاران کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران، عضو هیئت مدیره سازمان عفو بین‌الملل و از روسای دفتر دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد از زندگی‌نامه و فعالیت‌های خود کتابی منتشر کرده است با عنوان «کسی که سازش نکرد». این کتاب به زبان آلمانی انتشار یافته است و به فارسی نیز ترجمه خواهد شد. با همایون علیزاده درباره کتاب او گفت‌وگو کردیم.

معرفی کتاب: «کسی که سازش نکرد» و عمرش را به حقوق‌ بشر اختصاص داد-گفت‌وگو با همایون علیزاده

نمایشگاه «تنبور روحانی، هنر استاد الهی»

بیشترین آثاری که از ادبیات اسپانیا به سایر زبان‌ها ترجمه شده به فدریکو گارسیا لورکا تعلق دارد. لورکا با اشعار و نمایشنامه‌هایش ادبیات اسپانیا را وارد دوران تازه‌ای کرد. او که همجنسگرا بود در جنگ داخلی اسپانیا توسط عوامل فرانکو به قتل رسید. اکنون، چند روزی‌ست که «دیوان تاماریت و غزل‌واره‌های عشق تاریک» لورکا به ترجمه علی اصغر فرداد در انتشارات پیام در آلمان به دو زبان فارسی و اسپانیایی در یک مجلد منتشر شده است. حسین نوش‌آذر با علی اصغر فرداد درباره اهمیت این کتاب در مجموعه آثار لورکا، دلیل محبوبیت لورکا در ایران و مسأله عشق و مرگ در آثار او گفت‌وگو کرده است.

لورکا: انقلاب، عشق و مرگ - گفت وگو با علی‌اصغر فرداد

گفت‌و‌گو با دکتر هما سعید: مساله عدالت‌خواهی در افغانستان و فرم‌ها و امکان‌های موجود آن

از پشت‌بام خانه‌ای در مهاباد، جایی که فرشته احمدی، مادر دو کودک خردسال، با شلیک مستقیم نیروهای حکومتی جان باخت، صدای یک فریاد بلند شد؛ فریادی که هنوز در جان‌‌های بسیاری از ما می‌پیچد. باوان و میران، کودکان او، هر روز صبح با جای خالی مادرشان از خواب بیدار می‌شوند، کودکانی که هنوز به‌درستی نمی‌دانند چه بر سر مادرشان آمده، اما در عمق چشمان براق‌شان، صدای بی‌پاسخ مانده‌ی این فریاد را می‌توان دید. فرشته احمدی، زنی ۳۲ ساله که پنج‌شنبه، ۵ آبان ۱۴۰۱، به ضرب گلوله جنگی نیروهای امنیتی در خانه‌اش کشته شد، حالا نمادی از مقاومت و فریاد خاموش نشده‌ی این جنبش است؛ جنبشی که با هر قطره خون به زمین ریخته‌شده محکم‌تر و قدرتمندتر ادامه یافت. فرشته احمدی تنها یک نام نیست؛ او یک تصویر جاودان از «زن، زندگی، آزادی» است. در این گزارش اختصاصی با ابراهیم، برادر فرشته، گفت‌وگو کرده‌ایم. او از روزی می‌گوید که خبر شلیک به خواهرش را شنید؛ از لحظه‌ای که قلبش با هر ضربه‌ بی‌امان خرد شد؛ از برخورد نیروهای امنیتی در مراسم خاکسپاری و فشارهایی که به خانواده‌اش وارد شد. او داستان باوان و میران را روایت می‌کند، داستان کودکان بی‌گناهی که تصویر گریه‌هایشان بر سر مزار مادر، جهانیان را متأثر کرد. این گزارش به زندگی، مرگ و نماد شدن فرشته احمدی در مسیر این جنبش می‌پردازد و به ما نشان می‌دهد که چگونه فرشته با وجود تمام رویدادها هنوز در آسمانِ آزادی می‌درخشد.

گفت‌وگو با ابراهیم احمدی: روایت فرشته احمدی، جانباخته جنبش ژینا

یک سال پس از حمله ۷ اکتبر حماس و نسل‌کشی اسرائیل در غزه، نه فقط هیچ افقی برای صلح در منطقه و آتش‌بس دیده نمی‌شود، بلکه همچنین جنگ به شکل هرروزه تعمیق و تشدید می‌شود. از یک سو جنگ تمام‌عیار و بی‌پایان ضامن بقای دولت نتانیاهو شده است و از سوی دیگر محور مقاومت به جنگ فرسایشی خود ادامه می‌دهد. درحالی که جنگ بر سر مردمان ایران سایه انداخته و به بازتولید اشکال مختلف ستم یاری رسانده، نیروهای راست گرا بر طبل جنگ‌طلبی می‌کوبند و به حملات نظامی آری می‌گویند. برای فهم انتقادی وضعیت فعلی، «زمانه» با ع.ذ. از منتقدان داخل گفت و گو کرده است. نام او بنا به دلایل امنیتی محفوظ باقی می‌ماند. ع.ذ. در این پادکست درباره شیوه‌ای از حکمرانی سخن می‌گوید که با جنگ میانجی‌گری شده است: درهم‌تنیدگی جنگ خارجی جمهوری اسلامی و جنگ داخلی آن (اعمال سلطه به ستمدیدگان) که مدام در حال ترجمه شدن به یکدیگر‌اند. بی‌ثبات‌سازی و غارت اقتصادی فزاینده، جنگ علیه زنان، و امنیتی‌ساختن حاشیه‌هایی چون بلوچستان و کردستان را به‌عنوان مصداق‌هایی از این وضعیت جنگی و حکمرانی میتوان نام برد. علاوه بر این، او به نقد جنگ‌طلبی راست برانداز می‌پردازد و نشان می‌دهد چطور گفتارهای ناسیونالیستی اسطوره‌ای نظیر آشتی «پارسیان» و «یهودیان» در وضعیت جنگی تقویت می‌شوند. در آخر او از موانع موجود بر سر «راه سوم» (نه به محور مقاومت، نه به اسرائیل و غرب) و همبستگی میان مبارزات متکثر و پیوندزدن مسئله جنگ با اشکال مختلف ستم و سلطه می‌گوید. به زعم او، «سرایت‌بخشی» امور مشترکِ جنبش‌های اجتماعی ناهمگون و «ترجمه» این مبارزات به یکدیگر قادر است دربرابر سیاست اردوگاهی مقابله کند.

جنگ خارجی جمهوری اسلامی،  حکمرانی داخلی، و «راه سوم»

داود پژمان

ترانه‌های نوروزی تاجیکی، افغانی، بدخشانی، ازبکی و خوازمی

«گل‌ آفتاب‌گردان» از سروده‌های اخیر محمد تنگستانی یک شعر اجتماعی‌ست. این شعر را با صدای شاعر همراه با نظر اسماعیل خویی و قاضی ربیحاوی می‌شنوید.

گل ‌آفتاب‌گردان - محمد تنگستانی

ایرج ادیب زاده - موسیقی برزیلی ؛ رقص سامبا ؛ نشان دادن تاریخ این غول آمریکای جنوبی ؛ برده داری و شهرنشینی ؛ آمدن مهاجرین و حفاظت از محیط زیست و سیاره زمین و رژه ی ورزشکاران دویست و هشت ملت و البته تیمی از پناهندگان موضوع اصلی مراسم گشایش سی و یکمین المپیاد جهانی بود که چهار ساعت طول کشید و بیش از سه میلیارد نفر در سراسر جهان تماشاگر داشت . این یکی از زیباترین مراسم گشایش بازی های المپیک نوین بود با شعار « حفظ محیط زیست » و به ویژه جنگل ها  . یکی از بزرگترین جنگل های جهان - آمازون - در برزیل قرار دارد . مراسم گشایش در ورزشگاه افسانه ای و باز سازی شده ی ماراکانا با حضور هشتاد هزار تماشاگر با شمارش معکوس تماشاگران - جمعه شب - در ریو آغاز شد . سرود ملی برزیل همراه با گیتار خواننده مشهور پائولینهوداویولا هفتاد و سه ساله خوانده شد و پرچم سیز و زرد برزیل به اهتزاز درآمد .سی و هفت رییس یا مسوولان دولتی در مراسم گشایش حاضر بودند که بسیار کم شمارتر از بازی های دوهزارو هشت پکن بود که در آن هشتاد رییس دولت حضور داشتند. فرانسوا اولاند رییس جمهورفرانسه و جان کری وزیر خارجه آمریکا از جمله سیاستمداران حاضر در مراسم گشایش بودند. 

لحظه بزرگ مراسم گشایش ورود مشعل المپیک به ورزشگاه ماراکانا بود و آخرین حمل کننده مشعل دونده پیشین دوی ماراتون برزیل«  واندرلی کوردیرودلیما» بود که مشعل بزرگ ورزشگاه را روشن کرد . پیش تر قرار بود پله قهرمان نامدار فوتبال برزیلی این وظیفه را عهده دار شود اما به دلیل مشکلات جسمی موفق به انجام این کار نشد.براساس تازه ترین گزارش منتشر شده رویهم هزینه ی این بازی ها چهار میلیارد وششصد میلیون دلار بوده است .با وجود این سرمایه گذاری قابل توجه در بازی های ریو ؛ این المپیک  همچنان فاصله ی زیادی تا گران ترین المپیک تابستانی دارد . لندن درسال دوهزار و دوازده با هزینه ی پانزده میلیارد دلاری اش رکورد دار است 

با این همه رکود اقتصادی ؛ رسوایی فسادهای دولتی و بن بست سیاسی که به برکناری موقت دیلما روسف رییس جمهوری برزیل انجامید - غایب بزرگ در این مراسم - این نخستین المپیک در تاریخ آمریکای جنوبی را به چالش اعتراض کنندگان برزیلی  مبدل کرد . زمانی که میشل تمر رییس جمهور موقت در سخنانی کوتاه بازی های ریو را افتتاح کرد با سوت زده و هو کردن مردم حاضر در ورزشگاه روبرو شد. کارگردان برزیلی این مراسم گشایش رنگارنگ و زیبا « فرناندو میرلیس » پس از پایان مراسم گفت : « هدفش در این مراسم به وجود آوردن شادی ومثل  دادن یک داروی ضد افسردگی به ملت برزیل بود.»

رژه ی یازده هزار ورزشکار از دویست و هشت کشور شرکت کننده با ورود کاروان یونان سرزمین زادگاه المپیک ها آغاز شد . آمریکا با 556 ورزشکاربزرگترین کاروان بود . پرچم این کشور را مایکل فلپس شناگر سی و یک ساله حمل می کرد که با بیست و دو مدال - 18 طلا - از چهار المپیک گذشته اش با دست زدن های حاضران روبرو شد . برزیل آخرین تیمی که رژه رفت 465 عضو داشت آلمان با 425 ورزشکار سومین کاروان بزرگ مراسم رژه ی جمعه شب بود که با استقبال توماس باخ رییس کمیته ی بین المللی المپیک روبرو شد .  ورود تیم های  ایتالیا ؛ فرانسه و پرتقال و فلسطین و پناهندگان  نیز با کف زدن های تماشاگران ورزشگاه ماراکانا روبرو شد.ایران با 63 ورزشکار از جمله 9 زن در رده ی چهل و هفتم کشورهایی بود که بیشترین ورزشکار را داشتند . پرچمدار کاروان ایران زهرا نعمتی ورزشکار پارالیمپیکی بود که روی صندلی چرخ دار حرکت می کرد . 
نکته جالب دیگر در بازی های المپیک ریو شمار بالای زنان ورزشکار کشور هاست. به گزارش کمیته برگزاری بازی ها  در المپیک 2016 ؛ چهار هزار و 700 ورزشکار زن حضور دارند که بیش از 45 درصد  از ده هزارو 444 ورزشکار حاضر را تشکیل می دهند .از 556 ورزشکار کاروان آمریکا 292 ورزشکار زن دراین  رقابت ها هستند از 447 ورزشکار برزیلی 215 ورزشکار زن هستند  . شمار  بالای ورزشکاران زن  در المپیک ریو نشان می دهد که زنان در المپیک ریورکورد همه ی 28 رشته ی المپیک را شکسته اند و در همه ی رشته ها نماینده دارند. 

از امروز ریو پایتخت ورزش جهان است . طی 15 روز رقابت در ورای شعله مشعل المپیک باید آرزو کنیم این بزرگ ترین جشن روی زمین صلح وآرامش را نیز به جهان آشوب زده کنونی برگرداند.

بازی‌های المپیک ریو آغاز شد؛ بارقص سامبا، موسیقی برزیلی و دفاع از محیط زیست و کره‌ی خاکی ما‎

فایل صوتی دیدار مسؤلان قضایی و اطلاعاتی با آیت‌الله منتظری - ۲۴ مرداد ۱۳۶۷

تارنمای رسمی آیت‌الله منتظری، برای اولین بار فایل صوتی سخنان این مرجع تقلید شیعه در دیدار با مسئولین قضایی در رابطه با اعدام‌های تابستان ۶۷ را منتشر کرده است.
در توضیح این فایل صوتی در این تارنما امده است:

از آنجا که «دانستن حق مردم است» پیشتر اسناد مکتوب مربوط به اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷ ارائه گردید.
آیت‌الله منتظری پس از اطلاع از این اعدام‌ها و در جهت توقف آن، علاوه بر نگارش دو نامه به آیت‌الله خمینی، در تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۶۷ دیداری با آقایان: نیری (حاکم شرع)، اشراقی (دادستان)، رئیسی (معاون دادستان) و پورمحمدی (نماینده اطلاعات در اوین) داشتند که شرح آن در پیوست شماره ۱۵۵ کتاب خاطرات آمده است.

اینک فایل صوتی این دیدار با امانتدارى و بدون هیچ ویرایشی برای اولین‌بار منتشر مى گردد

اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷

فایل صوتی دیدار آیت‌الله منتظری با مسئولین اعدام‌های تابستان ۶۷

بخشی از سخنرانی دکتر لطیف ناظمی در شب گرامیداشت حمیرا نکهت دستگیرزاده

مهدی کوهستانی، کنشگر جنبش کارگری‌ و مشاور اتحادیه‌های جهانی کارگری‎

در همان روزی که علی اشرف درویشیان درگذشت در سرخط خبرها آمده بود که در خانه‌هایی که کارگاه‌های تفکیک زباله در اختیار کودکان زباله‌گرد در تهران قرار داده‌اند از کودکان زباله‌‌گرد سوءاستفاده جنسی می‌شود. الهام فخاری، یکی از اعضای شورای شهر تهران جمعه ۵ آبان به خبرگزاری ایلنا گفته بود کودکان زباله‌گرد «بدترین نوع زندگی را تجربه می‌کنند.»
علی اشرف درویشیان در «از این ولایت» و «آبشوران» نویسنده چنین انسان‌هایی‌ست: کودکانی که «بدترین نوع زندگی» را از سر می‌گذرانند.  
نام علی اشرف درویشیان و منصور یاقوتی به عنوان نویسندگانی که تحت تأثیر صمد بهرنگی دست به قلم بردند ثبت شده است. منصور یاقوتی در ویژه‌نامه روزنامه شرق درباره علی اشرف درویشیان این پرسش را مطرح می‌کند:
«اين روزها اين طرف و آن طرف می‌شنويم که دوران ادبيات «متعهد» تمام شده. بايد پرسيد چه چيزی جای آن را گرفته است؟»
علی اشرف درویشیان در مصاحبه‌ای با صداقت و فروتنی گفته است:
«من تمام فکر و ذکرم این بود که فضای بین صمد بهرنگی و مثلا  آثار زنده یاد هوشنگ گلشیری که سطحِ بالا بود و مدرن بود را با نوشته‌هایم پر بکنم. این فضا را پر کنم که مردم از اینجا برسند به آنجا.»
داستانی که علی اشرف درویشیان در گلزار خاوران برای مادران اعدامیان می‌خواند، چنین داستانی‌ست. هم در متن جنبش عدالت‌خواهی ایران شکل گرفته و هم اینکه داستانی‌ست خوش‌ساخت. این داستان را با صدای نویسنده‌اش می‌شنوید:

داستان‌خوانی علی اشرف درویشیان در گلزار خاوران

اسماعیل بخشی،‌ کارگر مجتمع صنعتی نیشکر هفت‌تپه و سپیده قلیان، فعال مدنی به خاطر افشاگری درباره شکنجه در دوران بازداشت‌ بار دیگر به زندان افتاده‌اند. اما پیش از آن،‌ کارزاری آنلاین با هشتگ «#من_هم_شکنجه_شدم» با الهام از افشاگری بخشی به وجود آمد و هنوز هم ادامه دارد. مهدی اصلانی، نویسنده و زندانی سیاسی دهه ۱۳۶۰ در گفت‌و‌گو با «زمانه» به زندان‌های هولناک ابتدای جمهوری اسلامی می‌پردازد و می‌گوید آزادی مشروط به اعتراف اجباری در برابر دوربین‌ها بود.

گفت‌و‌گو با مهدی اصلانی: «باید تماشای خود‌ویرانی انسان را از سکه انداخت»

یک سال از سرکوب خونین اعتراضات سراسری ایران که در واکنش به افزایش ۲۰۰ درصدی نرخ بنزین آغاز شده بود گذشت.
شامگاه جمعه ۲۴ آبان اعتراضاتی در شهرهای مختلف ایران شکل گرفت و به سرعت به تظاهرات علیه حکومت تبدیل شد.
سرکوب شدید معترضان از سوی ماموران امنیتی فرجام خونینی را برای این اعتراضات رقم زد. 
در گیر و دار ناآرامی‌های آبان ۹۸ برخی از هنرمندان ایرانی تحت تاثیر این رویداد خونین آثاری را خلق کردند. 
هنرمندانی چون سروش لشکری (هیچکس)، محسن نامجو، هانی نیرو و گروهی دیگر از هنرمندان با خواندن ترانه‌های اعتراضی با معترضان و آسیب‌دیدگان ابراز همدردی کردند. در اینجا مروری خواهیم داشت بر ترانه‌های اعتراضی آبان ۹۸

فریاد «آبان خونین ۹۸» در ترانه‌های اعتراضی

مکالمات ضبط  شد بی‌سیم پلیس در جریان اعتراضات آبان ۹۸

https://www.radiozamaneh.com/564997
منبع: زیتون

دین و قدرت - سخنرانی عبدالکریم سروش در «سرای گفت‌وگو»

“زمانه”، رادیو و وب‌سایتی است برای عرضهٴ اخبار، گزارش، گفت‌وگو و تحلیل درباره موضوع‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و نظری … زمینه‌سازی برای ایجاد رادیو زمانه در سال ۲۰۰۴ با کوشش ایرانیانی مانند فرح کریمی، نماینده‌ وقت پارلمان هلند، صورت گرفت. رادیو زمانه از سیزده مرداد ۱۳۸۵ خورشیدی (چهارم اوت ۲۰۰۶)، همزمان با شب صدمین سالگرد جنبش مشروطه، فعالیت خود را آغاز کرد.
محور اصلی فعالیت‌های “زمانه”، پشتیبانی از کوشش‌های فعالان حقوق بشر و جامعه مدنی در ایران ا‌ست. با توجه به نبود فضای باز رسانه‌ای در ایران، یکی دیگر از اهداف زمانه، تلاش در جهت ایجاد تنوع رسانه‌ای است.

radiozamaneh

Popular tracks