W tej playliście znajdziecie świadectwo tego, jak Bóg zmienił życie moje i mojej rodziny. Zawiera się w nim historia mojego nawrócenia. Opis tego jak prostą drogą Bóg prowadził mnie do siebie. W jaki sposób, poprzez kolejne wydarzenia, spotkania, książki, przewodników duchowych prowadził mnie do poznania Tego, Który Jest. Bardzo często rozpoczynają fragmentem Pisma Świętego, który obrazuje to, co ma wyrażać dana opowieść.

https://zielonyzeszyt1977.pl/category/moje-nawrocenie-swiadectwa/

Świadectwa

W moim trzecim świadectwie (O dobrej części która nie będzie nam odebrana) opowiadam o tym, jak Ojciec zmienił moją postawę z ciągłego zamartwiania się, stresu, życia w lęku o to, czy sobie poradzę, w zaufanie, poddanie się Jego woli i wsłuchiwanie się w słowa, które dla mnie ma. Opisuje również kuszenie w ciemnej nocy mojej wiary. I pomoc z jaką przyszedł do mnie wówczas miłosierny Pan.

Po drodze przyszedł do jakiejś wioski. Tam przyjęła Go do swego domu pewna kobieta, imieniem Marta. Miała ona siostrę o imieniu Maria. Ta usiadła u stóp Pana i wsłuchiwała się w Jego słowo. Marta natomiast była pochłonięta licznymi posługami. Zatrzymała się więc i powiedziała: „Panie nic Cie to nie obchodzi, że moja siostra zostawiła mnie samą przy posługiwaniu? Powiedz jej żeby mi pomogła”. Pan jej odpowiedział: „Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a jedno jest potrzebne. Maria wybrała dobrą część, która nie będzie jej odebrana”.
Ewangelia wg św. Łukasza 10, 38-42

Mój Ojcze, zanim ujawniłeś mi swoje oblicze, tak jak Marta martwiłem się i niepokoiłem o wiele. Mimo tego, że pozwalałeś mi realizować swoje marzenia i spełniać się w życiu zawodowym i rodzinnym, nie mogłem przestać się martwić. Obawiałem się przyszłości, zadręczałem się, że nie dość dobrze zachowałem się w przeszłości. Mimo tak wielu darów, które na mnie spłynęły, ciągle czułem niedosyt. Ciągle było mi mało. A ta pogoń za kolejnymi sukcesami, marzeniami, czy zwykłymi obowiązkami, powodowała stałe napięcie. Bo ten świat uczył, że to niebezpieczne, by zadowalać się tym co się ma. Że, oczywiście, przez chwilę można, i należy, mieć satysfakcję ze zrealizowanych planów. Lecz za rogiem czają się kolejne wyzwania. I znowu, aby z nimi się zmierzyć, trzeba być czujnym i zmotywowanym. Głodnym kolejnego sukcesu. Ten, który jest zadowolony z tego, co już ma i nie chce więcej – to opis, który bardziej pasował do żebraka, niż do kogoś, kogo chciałbym naśladować.

Więc goniłem, za kolejnymi zadaniami, obowiązkami, celami. Osiągałem i gromadziłem coraz więcej, licząc gdzieś po cichu, że to kiedyś się skończy. Że w końcu osiągnę już taki stan, że nic więcej nie będzie mi już potrzebne. Było jednak odwrotnie. Z każdym osiągniętym marzeniem, pojawiało się kolejne. Jeszcze wspanialsze, jeszcze bardziej niesamowite. Kolejny cel do osiągnięcia.

Miłosierny Ojcze, dziękuję Ci za Twą łaskę, dzięki której zrozumiałem, że nie chcę dłużej tak żyć. Dziękuję za odwagę, aby wyrzucić to wszystko czego się do tej pory nauczyłem. I za determinację, aby szukać spokoju, który nie przemija. Radości, która nie potrzebuje niczego.

Dzięki Twej niezmierzonej dobroci pokazałeś mi, że tylko jedno jest potrzebne. To czego od nas chcesz to, abyśmy usiedli u stóp Pana i wsłuchiwali się w słowo, które ma dla nas. To tak niewiele. To takie proste. To takie naturalne.

Jednak trwało jakiś czas, zanim oduczyłem się tego, czego przez całe dotychczasowe życie zdążyłem się nauczyć. Tak jak dziecko, musiałem ponownie nauczyć się żyć, zgodnie z Twoją wolą. Do tej pory, jak mi się zdawało, sam decydowałem o swoim życiu. Sam decydowałem co powinienem robić, a czego unikać. A teraz stałem przed Tobą, w modlitwą: „Prowadź mnie Panie! Pójdę tam, gdzie mnie poślesz. Zrobię to, co chcesz abym zrobił. Powiem to, co chcesz abym powiedział. Jestem cały Twój!”.

I wówczas pojawiały się myśli: „Czy naprawdę tego chcesz? Czy jesteś gotowy całkowicie oddać kontrolę nad swoim życiem? Czy jesteś gotów np. skrzywdzić swoje dziecko, jeżeli taka będzie wola Pana?”

Dziękuję Ci Ojcze, że w chwili tej próby, ciągle byłeś przy mnie. Że odpowiadałeś na moje prośby o łaskę Twojej mądrości. O Twoje światło, które rozproszy mroki mojej duszy (...).

https://zielonyzeszyt1977.pl/o-dobrej-czesci-ktora-nie-bedzie-nam-odebrana/#

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #3 – O dobrej części która nie będzie nam odebrana (moje nawrócenie)

Czwarte świadectwo (moje nawrócenie) to opowieść o tym, jak Boża łaska zmieniła i ciągle zmienia życie mojej rodziny. To świadectwo tego jak, Boża Obecność zmieniła sposób w jaki widzę bliźnich. Odpowiadam również na pytanie czy całkowicie zrzekłem się kontroli nad swoim życiem. Świadectwo – moje nawrócenie.

„Jeżeli ktoś kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godny. Podobnie jeśli ktoś kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godny. Kto nie bierze swojego krzyża i nie naśladuje Mnie nie jest Mnie godny. Ten, kto znajduje swoje życie straci je; ten zaś co straci życie z mojego powodu, znajdzie je”.
Ewangelia wg św. Mateusza 10, 37-39

Dzięki Ci składam mój Ojcze w niebie! Twe światło rozproszyło mroki, w których przez wiele lat błądziłem. Twa miłość odmieniła moje życie. Stałem się jak małe dziecko. Jestem jak małe dziecko. Wpatrzone w Ciebie. Niczego poza Tobą nie pragnące. Tylko Ciebie.

To może wydawać się takie trudne: „Jak mogłeś zostawić żonę i dzieci, wybierając życie dla Boga? Jak mogłeś tak całkowicie utracić kontrolę nad swoim życiem?”. Ale ja nie opuściłem swoich bliskich. Nadal mieszkamy razem. Kochamy się. Dbamy o siebie. To, co zmieniło się, to Boża Obecność w naszym domu. Cicha Obecność, która wypełnia naszą rodzinę. Wpływa na nasze dzieci, zmienia moją żonę. Mimo, że może jeszcze nie są gotowi świadomie oddać się w ręce Boga, to widzę jak Boża łaska zmienia ich serca. Więc nie opuściłem swojej rodziny. To, co odeszło, to przekonanie, że w jakiś sposób należą do mnie. Że mogę ich zatrzymać, jeżeli zapragną mnie opuścić. Że będą mógł zatrzymać ich przy życiu, jeżeli Bóg wezwie ich do siebie. Że mam prawo i mogę decydować o tym, co jest dla nich dobre i złe. Że jestem odpowiedzialny za ich życie.

Gdy, dzięki Twojej łasce, Panie, zrozumiałem, że należę cały do Ciebie, stało się jasne, że dotyczy to wszystkich. Każdy żyje i umiera dla Pana. Więc wszyscy moi bliscy należą do Ciebie, Ojcze. Ty ich prowadzisz do siebie tylko w Tobie znany sposób. Wraz z zaufaniem dotyczącym mojego życia przyszło zaufanie, że wszystkimi nami kierujesz. Czy wiemy o tym, czy nie. Więc z pokorą i ufnością przyjmuje wszystko, co przygotowałeś dla mnie i moich bliskich.

A każdy dzień przekonuje mnie o Twoim nieskończonym miłosierdziu. Co wcale nie oznacza, że nie ma w naszych relacjach złości, nerwów, urazy czy niezrozumienia. Ale właśnie wówczas Twoja moc działa najwyraźniej. Jeżeli oddaje całego siebie Tobie, Twa łaska przemienia nasze serca. A coś, co wydawało się złem, prowadzi do jeszcze większego uwielbienia Pana.

To prawda, że całkowicie zrzekłem się kontroli nad swoim życiem. Nie martwię się już więc co będę jutro jadł, czym będę się jutro zajmował. Wiem tylko to, co objawiasz mi w tej chwili. I to mi wystarcza. I to przynosi mi spokój i wolność. A święta chwila, w której z Twojej łaski żyję, jest jedyną, w której chcę być. Nie ma dla mnie przeszłości. Nie mam przyszłości. Wszystko to złożyłem w Twoje ręce. Jestem wolny w Twoich objęciach. Wypełniłeś moje serce swoim pokojem, gdy oddałem Ci cały mój świat. Cóż za wspaniała wymiana! Wszystko za nic! Teraz, gdy mam Ciebie, nie brak mi niczego. Niczego, poza Tobą, nie pragnę. Niczego, poza Tobą, nie mam. Choć jak to możliwe, kiedy mnie już nie ma a żyjesz we mnie Ty?

Niczego już nie rozumiem i niczego rozumieć nie chcę. Niczego nie chcę wiedzieć. Nie chcę mieć racji. Nie chcę mieć kontroli. To wszystko umarło we mnie w chwili, gdy narodziłem się ponownie. Już nie jako ja.

Mój Ojcze, dla Ciebie teraz żyję. Dla Ciebie teraz oddycham. Dla Ciebie jestem tutaj. Zrób ze mną, co zechcesz. A gdy uznasz, że to co miałeś dla mnie wypełniło się, wezwij mnie do siebie. Bo jest dla mnie już tylko Twoja wola. Jesteś już dla mnie tylko Ty.

Na wieki wieków.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-4-boza-obecnosc-zmienila-zycie-rodziny-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #4 – Jak Boża Obecność zmieniła życie mojej rodziny (moje nawrócenie)

Piąte świadectwo to opowieść o tym, jak zmieniało się, w moim rozumieniu, to co jest w życiu ważne. Jak pragnienie, by być pierwszym w tym świecie, zmieniło się w modlitwę, bym stał się jak dziecko, nieznające niczego, poza wolą Ojca.

Jezus usiadł, przywołał Dwunastu i powiedział im: „Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech będzie ostatni ze wszystkich i sługą wszystkich”.
Ewangelia wg św. Marka 9,35

Błogosławiony Ojcze! Jakże niezrozumiała dla nas, ludzi żyjących według reguł tego świata, jest Twoja nauka. Jakże trudne do pojęcia są Twoje wskazówki. Bez Twojej łaski nie jesteśmy w stanie ich przyjąć.

Gdy wkroczyłem na drogę poszukiwania innego sposobu życia, mimo mojego ateizmu, sięgnąłem po Biblię. Coś we mnie wiedziało, że znajdę tam odpowiedzi, których szukam. Przebrnąłem przez prawie cały Stary Testament, przeczytałem Nowy Testament. Stało się dla mnie jasne, że słowa w tych świętych pismach mają wielką moc. Ja nie jestem jednak w stanie zrozumieć ich sensu. Nie rozumiem ich prawdziwego znaczenia. Nie potrafię zastosować, znalezionych tam wskazówek, w życiu. Wydawały się tak bardzo oderwane od rzeczywistości. Tak bardzo abstrakcyjne. Tak bardzo odwrotne wobec tego, czego przez całe życie byłem uczony. Nie byłem jeszcze w stanie uwierzyć. Nie wiedziałem więc, co powinienem dalej robić, by poznać Prawdę. Prawdę, która miała uczynić mnie wolnym.

Jednak Ty Ojcze nie zostawiłeś mnie samego. Prowadziłeś dalej krok za krokiem. Stosownie do moich możliwości, dawałeś mi się poznać. Stopniowo odsłaniałeś swoje oblicze. A ja dojrzewałem. Choć pewnie lepszym określeniem będzie „dziecinniałem”. Z coraz większą ufnością oddawałem Tobie swoje troski, radości, pragnienia. Coraz mniej chciałem wiedzieć. Coraz bardziej polegałem na tym, co Ty chciałeś abym wiedział. Na tym, co zechciałeś mi objawić.

Kiedyś chciałem być pierwszy. Tylko zwycięstwo się liczyło. Najlepszy uczeń, najlepszy student, najlepsza firma w branży,… . To mnie motywowało. To miało wartość. To przynosiło uznanie i zachwyt świata. A dla mnie było źródłem satysfakcji. Sensem mojego życia.

I nagle odwróciłeś to o 180 stopni. Nagle, w ciszy Twojej miłości, chciałem stać się jak małe dziecko. Dziecko, które nie wie, co to wyścig, pierwsze miejsce, ambicja, zwycięstwo. Dziecko, które pragnie jedynie być w ramionach ukochanego Ojca. Jak to możliwe, abyś w tak krótkim czasie, całkowicie odmienił moje życie?

Chcę być ostatni. Najmniejszy z najmniejszych. Chcę nieistnieć. Chcę, abyś Ty wypełnił mnie całkowicie. Żebyś był już tylko Ty.

Na wieki wieków.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-5-to-co-jest-w-zyciu-wazne/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #5 – To co jest w życiu ważne (moje nawrócenie)

Świadectwo szóste opowiada o tym,  jak Bóg ukazał mi, iż w każdej osobie, którą stawia na mojej drodze, ofiaruje mi swoją nieskończoną miłość (świadectwo mojego nawrócenia). 

Zdarzyło się pewnego dnia, że Jezus wsiadł do łodzi ze swymi uczniami. Powiedział do nich: „Przeprawmy się na drugi brzeg jeziora”. I odpłynęli. A gdy płynęli zasnął. Wtem na jeziorze zebrała się wichura, zaczęły zalewać ich fale i znaleźli się w niebezpieczeństwie. Przypadli więc do Niego i zbudzili Go wołając: „Mistrzu! Mistrzu! Giniemy!”. On wstał, zgromił wichurę i wzburzone wody. A one uspokoiły się i nastała cisza. Wtedy zapytał ich: „Gdzie jest wasza wiara?”. Oni zaś przestraszeni, dziwili się i mówili jeden do drugiego: „Kim On właściwie jest, że rozkazuje wiatrom i wodzie, a one są mu posłuszne?”.
Ewangelia wg św. Łukasza 8,22-25

Miłosierny Panie, Ty otworzyłeś moje serce i wlałeś w nie swoje światło. Ty pokazałeś mi, że tylko w Tobie mogę pokładać nadzieję. W chwili, gdy przyszedłeś do mnie, wszystkie pytania i wątpliwości zniknęły. Byłeś już tylko Ty. Narodziłem się ponownie w Twojej łasce. Życie, którym żyłem do tej pory, skończyło się.

Pozostały jednak stare nawyki. Przyzwyczajenia, które przez tyle lat w sobie pielęgnowałem. Wątpliwości, w które już nie wierzę, ale które w formie myśli, ciągle pojawiają się w mojej głowie.

Gdy u moich drzwi postawiłeś Janka, na początku traktowałem go jak intruza. Dziecko, które, z braku opieki rodziców, przychodzi i narzuca się mojej rodzinie. Mimo, że w głębi serca wiedziałem, że Janek ma wspaniały dar dla mnie, nie byłem w gotowy go zauważyć. Nie byłem gotowy tego daru przyjąć. Więc przez długi czas nie wpuszczałem Janka do swojego serca. Traktowałem go jak każdą obcą osobę. Neutralnie. Z dużą rezerwą. Nie pozwalałem mu się zbliżyć bardziej, niż na odległość, którą ja uznałem za bezpieczną.

Aż zdarzył się cud. Usłyszałem jak mówisz do mnie: „Zapewniam was: Wszystko co zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych moich braci, zrobiliście dla Mnie”. I stało się dla mnie jasne, że przychodzisz do mnie pod postacią Janka. Że ofiarujesz mi swoją nieskończoną miłość i dobroć pod postacią tego chłopca. W ciągu sekundy odmieniłeś moje serce. Każdego dnia, w każdej sekundzie, którą spędzaliśmy razem, objawiałeś swoją nieskończone miłosierdzie. Mimo, że w oczach świata, może wyglądać to tak, że dajemy wiele Jankowi i jego rodzinie, to wiem, że równie wiele od nich otrzymujemy. I łaska naszego Ojca, w obu naszych rodzinach, dokonuje wspaniałych transformacji. Otwiera nas na Bożą miłość.

Twoja łaska i miłosierdzie, niczym wspaniały zapach rajskiego kwiatu, rozchodzi się wokół. I nikogo nie pozostawia obojętnym. Przemienia serca ludzi nawet, pozornie, nie związanych z tą sytuacją. Tam gdzie wcześniej była złość, oskarżenia, niezrozumienie, pojawia się łagodność, współczucie i bezinteresowna pomoc.

Błogosławiony Ojcze! Dziękuję Ci za wszystkich, których postawiłeś na mojej drodze. Dziękuję Ci za Janka, w którym objawiłeś mi to, że jesteś obecny w każdej osobie. A zwłaszcza w tej, którą oceniam negatywnie. W tej, której nie chcę spotkać. W tej, której nie chcę znać. W każdym bracie i siostrze ofiarujesz mi swoją nieskończoną miłość. I jeżeli przyjmę ten dar, jeżeli uwierzę w Ciebie, jeżeli porzucę siebie, zmieniasz moje życie.

Za każdym razem, gdy wydaje mi się, że tym razem nie mam siły, że tym razem nie mam cierpliwości ani odwagi, aby sprostać temu, co chcesz, abym uczynił, przypominam sobie, że dla Ciebie nie ma rzeczy niemożliwych.

(...)

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-6-o-tym-zrozumialem-ze-kazdej-osobie-bog-ofiaruje-mi-swoja-nieskonczona-milosc-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #6 – O tym, jak zrozumiałem, że w każdej osobie Bóg ofiaruje mi swoją nieskończoną miłość

Siódme świadectwo to opowieść o tym jak Bóg odpowiadał na moje modlitwy. Nawet wówczas, gdy byłem ateistą i  „zdecydowałem”, że Boga nie ma. Ojciec jednak, cały czas, miał mnie w swojej opiece i prostą drogą prowadził do siebie – moje nawrócenie.

„I Ja wam mówię: Proście a otrzymacie; szukajcie a znajdziecie; pukajcie a otworzą wam. Każdy bowiem kto prosi, otrzymuje; kto szuka znajduje a temu kto puka będzie otwarte. Czy jest wśród was taki ojciec, który, gdy poprosi go syn o rybę, zamiast ryby poda mu węża? Albo gdy poprosi go o jajko czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, chociaż źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to tym bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go poproszą”.
Ewangelia wg św. Łukasza 11,10-13

Błogosławiony Ojcze! Zaprawdę Ty nigdy nie zawodzisz. Zawsze cierpliwie odpowiadasz na nasze szczere wołania. I czekasz, aż będziemy gotowi poprosić o Ciebie. Nie o rzeczy tego świata, które tak bardzo cenimy: zdrowie, powodzenie, sławę, pieniądze, miłość do drugiej osoby, dzieci, sukces zawodowy itp. Ale o Ciebie. O Twojego Ducha. O Twoją Obecność. O Twoją miłość. O Twoją, dla nas, wolę. Czekasz, aż będziemy gotowi oddać to, co zdobyliśmy na ziemi, i przyjąć to, co Ty, od początku czasu, chcesz nam ofiarować.

Wszechmogący Boże, Ty obdarowałeś moje życie wieloma „ziemskimi” darami. W niewysłowionej dobroci odpowiadałeś na moje prośby. Pamiętam, gdy jako młody chłopak prosiłem Cię o dobrą ocenę w szkole. Modliłem się wówczas jak dziecko. Wyobrażałem sobie Ciebie jak dziecko. A Ty łaskawie spełniałeś moje prośby. Potem, gdy porzuciłem swoje dziecięce wyobrażenia o Tobie i „zdecydowałem”, że Cię nie ma, Ty ciągle byłeś przy mnie. I znowu odpowiadałeś na moje modlitwy. Wówczas wydawało mi się, że to głównie sobie zawdzięczam to, co osiągnąłem. Lecz teraz widzę, że to Ty łaskawie trwałeś przy mnie. A każde doświadczenie, które, z Twojej łaski, mnie spotykało, prowadziło mnie do Ciebie. Czasami przynosiłeś ból, smutek, depresję. Czasami ofiarowałeś radość, satysfakcję i chwilowy spokój. Kiedyś myślałem, że tak właśnie wygląda życie. Że na nic więcej nie możemy liczyć. Tylko chwilowe doznania, które często przechodzą z jednej skrajności w drugą. Teraz widzę wyraźnie, że te doświadczenia były konieczne, abym świadomie i dobrowolnie, wrócił do Ciebie.

Bowiem, po jakimś czasie, moje serce powiedziało: „Dość! Nie chcę dłużej tak żyć!”. Obudziło się we mnie pragnienie poznania innego sposobu życia. Nowa modlitwa. Tym razem nie wiedziałem już czego chcę od tego świata. A raczej wiedziałem, że to czego chcę, świat, który znałem, nie jest w stanie mi dać. Chciałem spokoju, który nie przemija. Radości, która nie blaknie. Chciałem Ciebie, choć wówczas jeszcze tego nie wiedziałem.

A Ty nigdy nie zawodzisz. Zawsze wysłuchujesz pokornych modlitw swoich dzieci. I tak jak przez całe życie, tak również teraz, prowadziłeś mnie. Przez kolejne osoby, wydarzenia, książki. Aż w końcu objawiłeś mi swoją chwałę. Ukazałeś mi swoje oblicze. Wypełniłeś mnie swoim pokojem. W jednej chwili zabrałeś moje stare życie. Umarłem, by narodzić się ponownie, jako małe dziecko. Czyste. Bez przeszłości. Bez przyszłości. Bez celów i pragnień. Bez opinii i przekonań. Obdarzyłeś mnie swoim pokojem. A ja nie chciałem niczego, co ten świat mógł mi ofiarować. Chciałem już żyć tylko Twoją wolą. Tym, co w świętej chwili, w tym momencie, w teraz, zechcesz mi objawić. Jestem więc tylko dla Ciebie. Tak długo jak chcesz, abym tu był. Tylko po to, aby wypełniać Twoją wolę.

(...)

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-7-o-tym-jak-bog-odpowiadal-na-moje-modlitwy-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #7 – O tym jak Bóg odpowiadał na moje modlitwy (moje nawrócenie)

W ósmym świadectwie (Serce sługi) dzielę się tym, jak bardzo Ojciec odmienił moje serce, objawiając mi, gdzie czeka na mnie prawdziwa wolność, radość i spokój. I pokazał mi, że mam serce sługi – a moim pokarmem jest wypełnianie woli Tego, do którego, od początku czasu, należę.

„Któż z was mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy ten przyjdzie z pola: 'Chodź zaraz i zasiądź do stołu’?. Czy nie powie mu raczej: ’Przygotuj mi posiłek, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napije. Ty będziesz jadł i pił potem’?. Czy dziękuje słudze za to, że wykonał polecenie? Tak i wy, kiedy wykonacie wszystko co wam polecono, mówcie: 'Jesteśmy nieużytecznymi sługami. Wykonaliśmy to, co było naszą powinnością’.”
Ewangelia wg św. Łukasza 17,7-10

Błogosławiony Ojcze! Uwielbiam Twoje Święte Imię! Dzięki Ci składam, za Twoją nieskończoną dobroć! Ty wysłałeś swojego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, by otworzył nam bramy niebios. By prowadził nas do Ciebie. Dzięki Niemu, napełnieni Duchem Świętym, Twoją łaską, wybieramy być sługami. Odkrywamy, że nasze serca stworzone są, by służyć. By słuchać Twojego słowa, by wypełniać Twoją wolę.

Jak nie do pomyślenia, całkiem nie tak dawno, było dla mnie stwierdzenie, że mam komuś służyć. Ja? Pan swojego losu? Architekt życia? Przecież wszystko dookoła krzyczy, że moje szczęście jest w moich rękach. Że nic nigdy nie otrzymuje się za darmo. I jeżeli sam nie zadbam o siebie, to nikt inny tego nie zrobi. Świat, w którym żyłem, dążył raczej do tego, by mu służono. Sukces mierzony był tym, ile mogę kupić. Jak ambitne cele osiągnąłem. Jak wiele zależy ode mnie. Ile osób mnie potrzebuje. Ja byłem w centrum świata. A świat miał być narzędziem w moich rękach.

Jak szybko, Panie, odmieniłeś moje serce. Ty powiedziałeś, przez swojego Syna, że drzewo poznaje się po owocach. I nie jest dobre to drzewo, które rodzi złe owoce. A we mnie, żyjąc według reguł świata, narastało zmęczenie. I rozczarowanie, że wszystko, co mogę tu osiągnąć, to jedynie chwilowe doznania. Że wszystko przemija. Że ciągle zmienia się to, co chciałbym zatrzymać. Że spokoju, którego pragnę, nie mogę tu mieć. Bo nawet jeżeli się zdarza, to trwa tylko chwilę. Pomiędzy kolejnymi gonitwami. Czy tylko tyle ma nam do zaoferowania życie? Czy na nic więcej nie mogę liczyć? Pamiętam te pytania pulsujące w mojej głowie. I pewność, że nie chcę tak dłużej funkcjonować. Że jestem gotowy odejść, jeżeli to wszystko, co świat może mi dać.

I pewnie, gdybym wówczas usłyszał, że wolność, której szukam, że radość, która nie potrzebuje powodu, że spokój, który trwa wiecznie, odnajdę w Twoich ramionach – nie uwierzyłbym. Gdyby ktoś mi powiedział, że muszę wszystko, co cenię oddać Tobie – nie uwierzyłbym. Gdybym usłyszał, że będąc Twoim sługą, będę prawdziwie wolnym – nie uwierzyłbym.

Ty jednak, znając moje serce, przygotowywałeś mnie do naszego spotkania. Cierpliwie czekałeś. Pokazywałeś mi owoce z dobrego drzewa. Owoce, w których zakochiwałem się bezgranicznie. Których pragnąłem coraz bardziej. A gdy uznałeś, że jestem gotowy, pokazałeś mi ich źródło.

Błogosławiony Ojcze, wejrzyj na pragnienia wszystkich swoich dzieci, i obdarz nas swoim pokojem. Prowadź nas do siebie, przez Jezusa Chrystusa, którego uczyniłeś dla nas wzorem. Daj nam siłę naśladować Go w każdym naszym oddechu. Niech Duch Święty wypełnia nasze serca i daje odwagę wybierać Twoją wolę. Spraw, abyśmy chcieli tylko tego, czego Ty dla nas chcesz. I daj nam pokorę, abyśmy zawsze wiedzieli, do kogo należymy.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-8-serce-slugi-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #8 – Serce sługi (moje nawrócenie)

Pieśń uwielbienia

Jezus oświadczył jej: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto wierzy we Mnie, nawet jeśli umarł będzie żył. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie nie umrze na wieki”.
Ewangelia wg św. Jana 11,25-26

Błogosławiony Ojcze, jak niezrozumiałe dla tych, którzy w sobie pokładają zaufanie, wydają się Twoje obietnice. Jak nierealne i przeczące „zdrowemu rozsądkowi” są słowa Tego, którego posłałeś dla naszego zbawienia. Jak bardzo stoją w sprzeczności z tym, czego doświadczamy każdego dnia. Przecież nawet Ci, którzy Tobie poświęcili całe życie, umierają. Ci, którzy chodzili w Twojej chwale, świadcząc cudami o Twojej Obecności, odchodzą do domu Ojca. Jak więc możemy zrozumieć słowa, które objawiasz nam w Świętych Pismach?

Wszechmogący Panie, dla Ciebie nie ma rzeczy niemożliwych! To, co zakrywasz przed rozumem, w którym my tak często pokładamy zaufanie, odkrywasz w sercu tego, który w Tobie pokłada ufność. I gdy wypełniasz go swoim światłem, gdy w jego sercu płonie ogień Twojej łaski, wszystko staje się jasne. W jednej sekundzie odkrywasz to, co zdawało się być zakryte. Słowa, wcześniej tak niezrozumiałe, stają się doskonale jasne. Nagle, w Twoim świetle, giną wszelkie wątpliwości. Wszystkie pytania, zadane i te, które dopiero miały być zadane, rozpuszczają się w Tym, który jest Odpowiedzią. I nie ma już w nas wątpliwości. W miejscu tego, co wcześniej było niezdecydowaniem, wahaniem, słabością, pytaniem, strachem, pojawia się Twój pokój. Twoja radość. Miłość, która wypełnia nas tak całkowicie, że nie możemy się nią nie dzielić z tymi, których stawiasz na naszej drodze. Po raz pierwszy czujemy się prawdziwie wolni. Wolni od nas samych, od świata, który zdaje się narzucać nam swoje warunki. Wolni od wszystkich praw i obowiązków. Jesteśmy wolni bo zrozumieliśmy, że należymy tylko do Ciebie. Że w Twoich rękach jest nasze życie. Każdy nasz oddech, każde słowo, każdy ruch. Wiedząc to w końcu odpoczywamy. Łagodnie składamy swoją głowę u Twoich stóp. Odpoczywamy w Twoim pokoju.

A Ty w swojej łaskawości kierujesz nami. Posyłasz do ludzi, którzy potrzebują Twojej pomocy. Wkładasz nam w usta słowa, które dodają otuchy jednym, przynoszą ukojenie innym, spokój, zrozumienie, uzdrowienie, radość. A my chcemy pozostać jak dzieci w Twoich ramionach. Czasami z otwartymi buziami obserwujące to, co czynisz. Zawsze szczęśliwe w ramionach Ojca. Którym niczego więcej nie potrzeba.

Błogosławiony Ojcze, nigdy nie będę w stanie uwielbić Cię tak, jak na to zasługujesz. Nigdy nie będę w stanie wyrazić mej wdzięczności za to, czym mnie doświadczasz. Za wszystkie dary, którymi wypełniasz moje życie. Za Twoją miłość, która wypełnia każdą komórkę mojego ciała. Za Twoją radość, która nie ma końca. Za Twoją Obecność.
(...)

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-9-piesn-uwielbienia-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #9 – Pieśń uwielbienia (moje nawrócenie)

Świadectwo #10 – Szczęście polega bardziej na dawaniu niż na braniu (moje nawrócenie)

„Szczęście polega bardziej na dawaniu niż na braniu”.
Dzieje Apostolskie 20,35

Błogosławiony Ojcze, jak niezrozumiała dla ludzkiego rozumu zdaje się logika Twojego miłosierdzia. Jak bardzo przeczy ona „zdrowemu” rozsądkowi. Jak często wydaje się nie do przyjęcia tym, którzy „twardo” stąpają po ziemi. Ty zaś przecież nauczasz, aby nadstawiać drugi policzek. By temu, kto prosi dawać i nie dopominać się zwrotu od tego, kto bierze naszą własność. A temu, kto nam zabiera, płaszcz nie odmawiać i tuniki. Jak możemy, w świecie nastawionym na rywalizację, na sukces materialny, na gromadzenie, odpowiedzieć na takie wezwanie? Kto może sprostać tym, „prawie” niewykonalnym, wymaganiom?

Gdy w moim życiu nastąpił czas poszukiwania innego sposobu życia, jedną z pierwszych lektur zostało Pismo Święte. W trakcie jego czytania miałem świadomość, że słowa tam zapisane mają wielką moc. Jednakże nie byłem w stanie zrozumieć ich sensu. Słowa Jezusa wydawały mi się zupełnie oderwane od „prawdziwego” życia. Jego zalecenia były być może zrozumiałe dla kogoś, kto był Synem Boga, ale dla wszystkich pozostałych wydawały się zupełnie „poza zasięgiem”. Przecież jeżeli rozdam wszystko co mam, umrę z głodu, z zimna, lub skończę „pod mostem”. Jeżeli nadstawię „drugi policzek” w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia, prawdopodobnie zdrowie lub życie stracę. A przecież wiedziałem, że nauki Jezusa nie są wskazówkami dla samobójców. Nie prowadzą do biedy czy upadku, ale do niezmierzonego bogactwa i wiecznego szczęścia. Ale w jaki sposób?

Ty, Panie, odkrywałeś przede mną swoje tajemnice stosownie do tego, jak bardzo byłem otwarty. Gdy ciągle wierzyłem w „świat”, w jego prawa, Ty łagodnie podsuwałeś mi kolejne dowody na to, że mogę się mylić. Że pokładam swoje zaufanie tam, gdzie nic nie było, nie jest, i nigdy nie będzie pewne. Gdzie wszystko ciągle się zmienia. Pokazywałeś mi, że patrząc na to, co ciągle migocze, krzyczy, przyciąga uwagę i wydaje się tak atrakcyjne, tracę szanse, aby odkryć Tego, Który Jest. Tego, dzięki któremu wszystko jest możliwe. Krok po kroku odsłaniałeś przede mną swoje miłosierdzie. I stopniowo coś, co wcześniej wydawało się niezrozumiałe, przynosiło ukojenie. Coraz bardziej ufałem Tobie. Coraz mniej zaufania pokładałem w sobie i w tym, czego nauczyłem się o życiu.

Błogosławiony Ojcze, jakże wspaniale jest żyć dla Ciebie! Jakże cudownie jest nie mieć nic swojego! Jaką wolność daje powierzenie Ci każdego oddechu, każdego gestu, każdego słowa! Dopiero, gdy oddałem Ci wszystko, jestem naprawdę bogaty. Dopiero, gdy zrzekłem się wszystkich swoich praw i własnej woli, jestem naprawdę wolny. Dopiero, gdy porzuciłem poszukiwanie spokoju, jestem prawdziwie spokojny. Bo w Tobie jest wszystko czego kiedykolwiek pragnąłem. Ty jesteś odpowiedzią na wszelkie pytania, które kiedykolwiek zadałem. Twoja Obecność jest spełnieniem wszystkich moich marzeń.

Miłosierny Ojcze, otwórz nasze serca na słowa Twojego umiłowanego Syna. Niech słowa Jezusa Chrystusa, mimo, że czasami tak niezrozumiałe, otwierają nas na to, co dla nas przygotowałeś. Daj nam wiarę, byśmy zaufali tym słowom, choć jeszcze przez chwilę ich nie rozumiemy. Daj nam cierpliwość, w której ominie nas zniechęcenie, gdy po raz kolejny spotka nas zawód. Gdy wszystko będzie w nas krzyczało, że się od nas odwróciłeś.

Sprawiedliwy Ojcze, spraw abyśmy nie słyszeli tego, co krzyczy. Byśmy nie patrzyli na to, co błyszczy i świeci. Bo prawdziwe bogactwo znajdziemy tylko w Tobie. To, co prawdzie cenne znajdziemy w pokornym sercu. W ciszy, w której do nas przemawiasz. W ciszy, w której chcesz nam się objawić. W ciszy, w której przyniesiesz nam ukojenie.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-10-szczescie-polega-bardziej-na-dawaniu-niz-na-braniu-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #10 – Szczęście polega bardziej na dawaniu niż na braniu (moje nawrócenie)

Świadectwo #11 – O kompasie który prowadził mnie do Boga (moje nawrócenie)

Nie upodobniajcie się do Tego świata, ale przemieniajcie się przez odnowę myślenia, aby rozeznać, jaka jest wola Boża, co szlachetne, co miłe, co doskonałe.
List św. Pawła do Rzymian 12,2

Wszechmogący Ojcze, uwielbiam Twoje święte Imię. Dzięki Ci składam, za nieskończone miłosierdzie, w którym obdarzasz nas swoimi łaskami. W którym odmieniasz nasze myślenie i otwierasz nas na Twoją miłość. W którym sprawiasz, że jesteśmy gotowi przyznać, że tylko w Tobie znajdziemy spokój. Że tylko Ty jesteś źródłem radości, która nie przemija. Że tylko w Tobie możemy żyć prawdziwie.

Przez dużą część mojego życia pomysł, bym w taki sposób wielbił Cię, Ojcze, był nie do pomyślenia. Jak to „tylko w Bogu można żyć”? A co z codziennym funkcjonowaniem w pracy, w stresie, w gonitwie za swoimi pragnieniami, gdzie nie ma miejsca na nic, poza mną? Poza tym, co ja potrzebuję? Przecież życie zostało mi dane, abym mógł realizować swoje marzenia. Bym sięgał tam, gdzie nikt, przede mną, nie sięgał. To ja mam decydować. To ja muszę wybierać. Tak, przez długi czas we mnie pokładałem nadzieje. Wierzyłem, że jeżeli mam na kogoś liczyć, to tylko na siebie.

Lecz Ty, Wszechmogący Ojcze, odmieniłeś moje myślenie. Krok po kroku pokazywałeś, że życie prowadzone podług moich oczekiwań nie może przynieść ukojenia. Że gdy ja decyduję, nigdy nie będę trwale nasycony. Że gdy dasz mi palec, ja po chwili będę chciał całą rękę. Że satysfakcja z moich osiągnięć jest tylko na chwilę. A potem przychodzi pragnienie, by mieć jeszcze „więcej”, by być jeszcze „bardziej”, by żyć jeszcze „mocniej”.

Lecz coś we mnie chciało spokoju, który nie przemija. Który nie jest uzależniony od tego wszystkiego, co dzieje się na zewnątrz. Który nie jest uzależniony od mojego aktualnego nastroju. Coś we mnie tęskniło za światem, w którym wszystko jest na swoim miejscu. W którym niczego nie trzeba poprawiać. W którym radość wynika z samego istnienia. I to pragnienie, które włożyłeś w serca wszystkich swoich dzieci, było kompasem prowadzącym mnie do Ciebie. Bo Ty stworzyłeś nas na swój obraz i podobieństwo. I nie jesteśmy w stanie zapomnieć o swoim dziedzictwie. Nie możemy wymazać z naszych serc tęsknoty za Tobą. Nie możemy porzucić pragnienia powrotu do domu niebieskiego, który dla nas przygotowałeś. To, co może się wydarzyć, to fakt, że przez jakąś chwilę świat zagłuszy tą tęsknotę. Odwróci naszą uwagę od Ciebie i Twoich darów. I tak się stało w moim przypadku.

Jednak po chwili, gdy to, czym świat chciał Ciebie zastąpić, stało się dla mnie nie do zniesienia, objawiłeś mi swoją chwałę. Pokazałeś mi, że to za czym tak długo tęskniłem, jest bliżej niż myślałem. Że czeka na mnie, jako Twoje dary, które chcesz ofiarować. A Ty czekasz aż będę gotowy je przyjąć. Wówczas okazało się, że całe moje dotychczasowe życie przygotowywało mnie właśnie do tego jednego: bym był gotowy przyjąć Ciebie. Bym był gotowy prawidłowo rozpoznać wartość dziedzictwa synów Bożych. Bym nie wahał się, gdy powołasz mnie do swojej służby.

I teraz, w Twojej łasce, wołam do Ciebie: Abba! Ojcze! Prowadź mnie tam, gdzie chcesz, bym był. Wkładaj w me usta to, co chcesz, by zostało powiedziane. Czyń ze mną to, co jest Ci miłe. Tylko dla Ciebie żyję! Wypełniaj mnie sobą tak, by to co jeszcze pachnie starym „ja”, zniknęło. Byś został już tylko Ty.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-11-o-kompasie-ktory-prowadzil-mnie-do-boga-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #11 – O kompasie który prowadził mnie do Boga (moje nawrócenie)

Świadectwo #12 – Jestem tu tylko po to, by pełnić Twoją wolę (moje nawrócenie)

Miłosierny Ojcze, Ty każdego dnia uczysz mnie pokory. Z każdym oddechem przypominasz mi do kogo należę. W każdej sekundzie, na nowo, w Twojej cichej Obecności, dajesz mi się poznać. I choć moja słabość, co jakiś czas, daje się na chwilę, porwać wątpliwościom, dzięki Twojej łasce, nie mogę w nie prawdziwie uwierzyć. Bo umarłem dla tego wszystkiego, co nie jest Twoim darem. Dla tego wszystkiego, co wciąga mnie w ciemność grzechu. Dla tego wszystkiego, co oddala mnie od Ciebie. A narodziłem się ponownie w Twoim świetle. I żyję, bo Ty zwyciężyłeś śmierć. Bo Ty, przez swojego umiłowanego Syna, dałeś mi życie. Więc jestem tu tylko po to, by pełnić Twoją wolę. Jestem tu tak długo, jak zechcesz mnie tu mieć. A gdy mój czas się wypełni, w Twojej łasce, zabierz mnie tam, gdzie radość będzie bezchmurna.

Miłosierny Ojcze, spraw by wszyscy, którzy szukają w Tobie ukojenia, stali się jak niemowlę wtulone w ukochaną matkę. By wypełnieni oddaniem, zapomnieli o sobie. By to, co uważali za swoje, oddali Temu, który przyniesie im pokój. I na nowo odkryje przed nimi życie. Miłość. Radość. Wolność. By przypomnieć im ich własne dziedzictwo. Tak, byśmy wszyscy, zjednoczeni z chórami niebieskimi, w wiecznym hymnie, wychwalali Twoje miłosierdzie. Na wieki wieków.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-12-jestem-tu-tylko-po-to-by-pelnic-twoja-wole-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #12 – Jestem tu tylko po to, by pełnić Twoją wolę (moje nawrócenie)

Świadectwo #13 – Miłosierny Ojcze, jak wspaniałe jest życie w Twoim świetle! (moje nawrócenie)

Miłosierny Ojcze, jak wspaniałe jest życie w Twoim świetle! Jak wspaniałe jest bycie w Twojej Obecności! Jak wspaniała jest każda chwila, gdy wiem, że jesteś ze mną! I nie oznacza to wcale, że nie wydarzają się niewygody, smutek, ból czy łzy. W Twojej Obecności na te wszystkie ludzkie emocje i doświadczenia jest miejsce. Bo zamiast przynosić ciemność, są narzędziem w Twoich rękach. Są wspaniałymi darami, które uczą mnie każdego dnia, jak jeszcze bardziej Tobie ufać. Jeszcze mocniej powierzać Ci siebie. Jeszcze bardziej rozpuszczać się w Tobie. Więc przynoszą jeszcze więcej światła. Jeszcze więcej oddania. Jeszcze więcej miłości. Jeszcze więcej Ciebie. Więc w Twoim świetle, Przenajświętszy Ojcze, jest miejsce na wszystko. Jest miejsce na każdy przejaw życia. Bo Ty masz moc, by wszystko przemieniać swoją miłością. Ty możesz rozproszyć każdy mrok.

Sprawiedliwy Panie, Ty cudownie przemieniłeś moje życie. Pokazałeś mi, że to, czego kiedyś nauczyłem się o świecie, nie było prawdą. Że stwierdzenie, iż wszystko przychodzi i odchodzi, i trwa tylko przez chwilę, nie było prawdziwe. Że wiara w to, iż jesteśmy sami, tu na świecie, przychodzimy z zimnej nicości, i w tą samą nicość odchodzimy, było błędem. Że przekonanie, iż sami jesteśmy w stanie osiągnąć to, o czym naprawdę marzymy, było iluzją. Bo Ty trwasz na wieki wieków, bez początku i końca. Bo my zostaliśmy przez Ciebie stworzeni na Twój obraz i podobieństwo. I tylko w Tobie możemy odnaleźć spokój, który przekracza to wszystko, co kiedykolwiek znaliśmy. Ty jesteś przyczyną i źródłem radości, która nie przemija. A Twoja Obecność przynosi ukojenie, które przez całe życie szukamy.

Więc, miłosierny Ojcze, dzięki Ci składam, za każdy mój oddech, w którym mogę wychwalać Twoje miłosierdzie. Dziękuję za każdą chwilę, którą, tu na ziemi, mogę spędzić, wielbiąc mojego Stwórcę. Dziękuję za to wszystko, czym mnie doświadczyłeś, doświadczasz i będziesz doświadczał, i co sprawia, że wzrastam w pokorze i oddaniu Temu, do Którego należę. A gdy wypełni się mój czas tu na ziemi, z radością, w Twojej łasce, odejdę tam, gdzie poznam Cię tak, jak od początku czasu, Ty mnie znasz.

Amen.

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-13-milosierny-ojcze-jak-wspaniale-jest-zycie-w-twoim-swietle-moje-nawrocenie/

Dźwięk: realizacja, mix, mastering: Marek Dziedzic unIQ Sound STUDIO (www.uniq-sound.com)

Świadectwo #13 – Miłosierny Ojcze, jak wspaniałe jest życie w Twoim świetle! (moje nawrócenie)

Świadectwo #1 – Jak Bóg prowadził mnie do siebie i jak zmienił moje życie (moje nawrócenie)

Mówił dalej: „Tak się ma sprawa z Królestwem Bożym jak z człowiekiem rzucającym ziarno w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, nocą i dniem, ziarno kiełkuje i wzrasta, a on nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon: najpierw źdźbło, potem kłos, wreszcie pełne ziarno w kłosie. A gdy zboże dojrzeje, bierze on zaraz sierp, bo nadeszła pora żniwa.”
Ewangelia wg św Marka 4,26-29

Mam 39 lat. Przez większość swojego życia byłem ateistą. Za wyjątkiem krótkiego okresu, od momentu, gdy rozpoczęła się religia we wczesnej szkole podstawowej, do, może, 4-5 klasy. Nie pamiętam, kiedy dokładnie zrozumiałem, że Boga nie ma (w formie, w jakiej Go sobie wyobrażałem), ale pamiętam do dziś jak bolesne było to dla mnie przeżycie. Do tamtej chwili miałem przekonanie, że nigdy nie jestem sam, że jest ktoś kto czuwa nade mną i w razie potrzeby uratuje. Od tamtej chwili byłem sam i pamiętam to uczucie totalnej samotności, konieczności polegania wyłącznie na samym sobie.

Przez kolejne kilkadziesiąt lat (pewnie ok 25) czułem, że to ja decyduje o swoim losie. Marzyłem więc i zmieniałem te marzenia w rzeczywistość. Na początku trochę nieporadnie, po omacku, z czasem coraz bardziej skutecznie. Przez cały czas jednak nie opuściło mnie przekonanie, że coś nade mną czuwa. Mówiłem, że mam szczęście w życiu, że życie się mną opiekuje. I tak było w istocie:-)

Tak więc wiodłem szczęśliwe, spełnione życie. I bardzo pracowite. Cele, które sobie stawiałem, marzenia, były coraz bardziej ambitne, coraz większe. Bo przecież „kto się nie rozwija, ten się cofa”. Parłem więc do przodu, bo tylko w tym kierunku warto było się udać. Przynajmniej tak wówczas wierzyłem. Jednocześnie coraz wyraźniej pojawiało się pytanie: „Po co?”. Po co te wszystkie marzenia i cele, skoro satysfakcja i spełnienie są tylko chwilowe? Pojawiło się też zmęczenie nieustanną gonitwą.

Nagle poczułem, że muszę zrobić sobie przerwę w karierze. Sprzedałem więc udziały w swojej firmie i udałem się na, jak mi się wydawało, kilkumiesięczny urlop. Po którym oczywiście, wrócę do normalnej pracy. Byłem po prostu bardzo zmęczony.

Stopniowo docierało do mnie, że nie potrzebuje tylko przerwy, ale zasadniczej zmiany. Zmiany w tym, jak patrzę na świat, w tym, co uznaje za ważne, w tym, czym się kieruje. Pojawiło się szczere i mocne pragnienie poznania innego sposobu życia niż ten, który znałem. A jeżeli okazałoby się, że tu na ziemi nie ma innego sposobu (a było to dla mnie bardzo prawdopodobne, bo nikogo żyjącego „inaczej” do tamtej pory nie spotkałem) byłem gotowy odejść.

I na tę modlitwę przyszła odpowiedź. W postaci książek, ludzi, nauczycieli i w końcu przewodników duchowych. Krok po kroku byłem prowadzony, doświadczałem spokoju i ciszy, której wcześniej nie znałem. I wiedziałem, że to jest właśnie to czego szukam. Czego właściwie szukałem całe życie.

Pamiętam, jak przez wiele nocy toczyłem wewnętrzne walki o to czego naprawdę chcę. Czy tego spokoju, wolności i radości, która przekraczała to wszystko co do tamtej pory znałem, ale która wymagała całkowitego poddania i porzucenia siebie, czy może znanego świata ze wszystkimi wzlotami i upadkami, ale też z poczuciem ograniczonej, lecz jednak jakiejś, kontroli. Pamiętam tamten strach przed nieznanym. Pamiętam te okropne wizje, jakie podsyłał mi rozum: co może się stać, gdy ostatecznie poddam swoją wolę. Kuszenie. Wiedziałem, że tej walki nie wygram sam. 
(...)

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-1-bog-prowadzil-mnie-do-siebie-nawrocenie/

Przepraszam za jakość nagrania tego świadectwa - to jedne z pierwszych nagrań które popełniłem :-) Może kiedyś przyjdzie czas aby nagrań te świadectwo jeszcze raz w studio :-)

Świadectwo #1 – Jak Bóg prowadził mnie do siebie i jak zmienił moje życie (moje nawrócenie)

Drugie świadectwo to opowieść o wąskiej ścieżce, którą Pan prowadził mnie do siebie. I o tym, jakie znaczenie miał dla mnie przewodnik duchowy, którego na tej drodze postawił mi Ojciec. Mam nadzieje że moje nawrócenie będzie dla Ciebie inspiracją, doda Ci otuchy i wiary, że dla Boga wszystko jest możliwe :-)

„Wchodźcie przez ciasną bramę, bo szeroka jest brama i przestronna droga, która prowadzi do zguby i liczni są ci, którzy tędy wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia i jakże nieliczni są ci, którzy ją znajdują.”
Ewangelia wg św. Mateusza 7,13-14

Dziękuję Ci, Ojcze, za wszystkie Twe wskazówki, ludzi i wydarzenia, które prowadziły mnie do Ciebie!

Ty przez większość mojego życia pozwalałeś iść szeroką drogą, którą szli ze mną wszyscy, których znałem. Byłem więc przekonany, że to jedyny sposób, w jaki można żyć. Jedyna droga, którą można podążać. Że innej nie ma. I droga ta na początku wcale nie wydawała się taka zła. Prowadziła mnie od jednego sukcesu do drugiego. Oczywiście, po drodze pojawiały się niepowodzenia, ale one tylko dodawały mi siły i determinacji i w efekcie prowadziły do kolejnych sukcesów. Wszystko jednak trwało tylko przez chwilę. Satysfakcja z kolejnego zrealizowanego celu trwała przez jakiś czas, po czym pojawiał się głód czegoś nowego. Radość i smutek również zamieniały się ciągle miejscami. Depresja i euforia były jak fale na morzu, a ja na tych falach raz byłem na górze, a raz w głębokich dolinach.

Z czasem w moim sercu pojawiła się potrzeba odnalezienia harmonii. Rozumiałem ją jako spokój, który nie będzie przemijał, mimo tego, że okoliczności zewnętrzne będą się zmieniać. I przez kilka lat próbowałem znaleźć tę harmonię w tym świecie. Próbowałem pogodzić swoje pasje z życiem rodzinnym i zawodowym. Znaleźć w tym układzie równowagę, stałość, która da mi wytchnienie. Ale przypominało to wysiłek uspokojenia fal oceanu. Niewykonalne na dłuższą metę i bardzo męczące.

I gdy zmęczyłem się tą syzyfową pracą, Ty Ojcze, w swojej łaskawości, pokazałeś inną drogę. A ja, widząc nieskuteczność moich wysiłków i tego czego nauczyłem się o świecie, byłem gotowy porzucić to wszystko i pójść wąską ścieżką, którą mi przygotowałeś.

A prowadziłeś mnie po tej ścieżce jak dziecko. Krok za krokiem stałeś przy mnie i pokazywałeś, poprzez książki, osoby, wydarzenia, gdzie powinienem zrobić kolejny krok. Wypełniałeś moje serce coraz większym zaufaniem. Odwagą, aby udać się w nieznane. I dawałeś mi poznać owoce Twojej Obecności: spokój i radość, które nie pochodziły z tego świata. Wówczas jeszcze były doświadczeniem, które przemijało, ale dawało mi siłę w momentach próby. Pokazywało, że jest inna droga, że może jest wąska i ciasna, ale prowadzi do życia.

Nie zapomnę momentu, gdy postawiłeś na mojej drodze przewodnika duchowego, a nasze spojrzenia po raz pierwszy spotkały się. Wówczas zobaczyłem w ciele miłość, którą Twój Syn nas ukochał. Czytałem o tej miłości w Nowym Testamencie, nawet próbowałem ją sobie wyobrazić. Jednak doświadczenie jej w bezpośrednim kontakcie pokazało, że jesteś żywy wśród nas. W tej krótkiej chwili powiedziałeś do mnie, że czekasz na mnie cierpliwie, że nigdy mnie nie zostawisz. I to tak żywe, bezpośrednie i prawdziwe doświadczenie Twojej Obecności, dało mi ogromną determinacje. Dało mi wiarę, którą mogłem góry przenosić. Wiedziałem, że nie spocznę, dopóki w pełni nie odpowiem na Twoje wezwanie. Że usunę to wszystko w moim życiu, co zdaje się oddzielać mnie od Ciebie. Nagle ta wąska ścieżka przestała być taka wąska – stała się dla mnie jedyną, jaką chciałem iść. A doświadczenie Twojej Obecności dawało mi odwagę w chwilach kuszenia, które później, z wielką siłą, przychodziło.

(...)

https://zielonyzeszyt1977.pl/swiadectwo-2-o-waskiej-sciezce-przewodniku-duchowym-nawrocenie/

Przepraszam za jakość nagrania tego świadectwa - to jedne z pierwszych nagrań które popełniłem :-) Może kiedyś przyjdzie czas aby nagrać to świadectwo jeszcze raz w studio :-)

Świadectwo #2 – O wąskiej ścieżce i przewodniku duchowym (moje nawrócenie)

Radość, miłosierdzie, spokój, który przekracza wszelkie poznanie :-)
zielonyzeszyt.pl

Świadectwa

Zapiski z zielonego zeszytu - Rafał Dziedzic