ترانه ای ماندگار در تاریخ موسیقی ایران و ذهن و زندگی ایرانیان

«کاروان»با روح و روانت بازی میکنه

وقتی این آهنگ رو گوش میدم از بعد زمان و مکان خارج میشم

خیلی دنبال این قطعه بودم. ممنون و ممنون بابت این پلی‌لیست خوب

همیشه جاودانید در دلهای ما

همه شب نالم چون نی که غمی دارم که غمی دارم دل و جان بردی اما نشدی یارم

ای شادی جان سرو روان کز بر ما رفتی... از محفل ما چون دل ما سوی کجا رفتی

استاد تاج اصفهانی
دستگاه،مایه:اصفهان
سال ساخت تصنیف: تقریبا ۱۳۱۲
به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی
به زنده رودش سلامی ز چشم ما رسانی
ببر از وفا کنار جلفا به گل چهرگان سلام ما را
شهر پر شکوه قصر چلستون کن گذر به چارباغش
گر شد از کفت یار بی وفا کن کنار پل سراغش
بنشین در کریاس یاد شاه عباس بستان از دلبر می
بستان پی در پی می از دست وی تا کی تا بتوانی
ساعتی در جهان خرم بودن بی غم بودن بی غم بودن
با بتی دلستان همدم بودن محرم بودن با هم بودن
ای بت اصفهان زان شراب جلفا ساغری در ده ما را
ما غریبیم ای مه بر غریبان رحمی کن خدا را

Be Isfahan ro - Taj Esfahani | تاج اصفهانی - به اصفهان رو

آشفته حالی

تنها ماندم … تنها رفتي … زنده یاد استاد بنان
شاعر : زنده یاد رهی معیری خواننده : زنده یاد استاد بنان
رفــــتي و رفتن تو آتش نهاد بـردل از کاروان چه***ماند جز آتشي بمنزل

اي مـطرب دهر پـرده بنواز
هان از سر درد، در ده آواز
تا ســوخته اي دمي بنالد
تا شيفته***اي شود سرافراز

چــنـان در قيـد مـهرت پاي بنـدم که گويـي آهوي سـر در کمنـدم
گـهــي بر درد بـي درمان بـگريــم گـهي بر حال بـي سامان بخنـدم
نه***مجنونم که دل بردارم از دوست مـده گر عاقـلـي بيـــهوده پـــنـدم

همه شب نالـــم چون ني… که غمــــي دارم، که غمـــي دارم .
دل و جان بردي اما…نشــدي يارم… يارم.

با ما بودي… بي ما رفتي …
چو بوي گل به کجا رفتي، تنها ماندم … تنها رفتي …

چو کاروان رود، فغانم از زمين، بر آسمان رود، دور از يارم… خونيــن***بارم …

فتادم از پــــــا، ز ناتوانی … اسير عشقم، چنانکه داني…
رهايي از غم، نمی***توانم … تو چاره***اي کن، که می***توانی
گر ز دل بر آرم آهي، آتش از دلم خيزد چون ستاره از مژگانم، اشک آتشين ريزد

چو کاروان رود، فغانم از زمين، بر آسمان رود، دور از يارم… خون مي بارم…

نه حـبيبي تا با او غـم دل گويم
نه اميدي در خاطر که تورا جويم
اي شادي جان، سرو روان، کز بر ما رفتی
از محفل ما چون دل ما، سوي کجا رفتي…

تنها مانـــدم … تنها رفــــــتي …

به کجــــايي غمگسار من، فغان زار من، بشنـــو، باز آي…باز آي…
از صبا حکايتي ز روزگار من، بشنو، باز آي
باز آ… سوي رهي…
چون روشني از، ديده ما رفتي…
با قافله باد صبا، رفتي…
تنها ماندم… تنها رفتي…


BANAN (Golhaye Rangarang 217 B) - http://tinyurl.com/2eoapa4

شعر: فریدون مشیری | آهنگساز: فرهاد فخرالدینی | آلبوم: مینای شکسته

www.facebook.com/delnavazan.playlist

بهارم، دخترم، از خواب برخیز
شکرخندی بزن، شوری برانگیز
گل اقبال من، ای غنچه‌ی ناز
بهار آمد تو هم با او بیامیز

بهارم، دخترم، صحرا هیاهوست
چمن زیر پر و بال پرستوست
کبود آسمان همرنگ دریاست
کبود چشم تو زیباتر از اوست

بهارم، دخترم، نوروز آمد
تبسم بر رخ مردم کند گل
تماشا کن تبسم‌های او را
تبسم کن که خود را گم کند گل

بهارم، دخترم، دست طبیعت
اگر از ابرها گوهر ببارد؛
وگر از هر گلش جوشد بهاری؛
بهاری از تو زیباتر نیارد

بهارم، دخترم، چون خندۀ صبح
امیدی می‌دمد در خنده‌ی تو
به چشم خویشتن می‌بینم از دور
بهار دلکش آینده‌ی ت

بهار من | مرضیه

چه شورها - بنان

اشرف السادات مرتضایی با نام هنری مَرضیه ( زاده ۱ فروردین ۱۳۰۳ خورشیدی - درگذشته ۲۱ مهر ۱۳۸۹ خورشیدی ) خواننده ایرانی است.
بگذر از کوی ما، کن نظر سوی ما، به هر طرف ببین چو رو کنم
در پی من دوان، گشته پیر و جوان، ازین جنون چه گفتگو کنم

به گریه ندامتم ز انتظار بی پایه ای
چو می کند ملامتم ز جفای تو همسایه ای
به گریه ندامتم ز انتظار بی پایه ای
چو می کند ملامتم ز جفای تو همسایه ای
چه گفتگو برای او کنم؟
بر این بلا چگونه خو کنم؟

ای فرزانگان بر دیوانگان این ملامت چرا کنید
کم تماشای ما کنید
از من بگذرید راه خود روید عاشقان را رها کنید
کم تماشای ما کنید

مگر به شهر شما
قسم شما را به خدا
جنون عاشقی تماشا دارد
بسوزد آنکه هست و حاشا دارد
مگر به شهر شما
قسم شما را به خدا
جنون عاشقی تماشا دارد
بسوزد آنکه هست و حاشا دارد

من عاشقم و گنهکار آیا همه شما بی گناهید؟
من گمرهم و بیقرار آیا همه شما سر براهید؟
آیا همه شما بی گناهید؟

مگر به شهر شما
قسم شما را به خدا
جنون عاشقی تماشا دارد
بسوزد آنکه هست و حاشا دارد

بسوزد آنکه
بسوزد آنکه
هست و حاشا دارد

بگذر از کوی ما، کن نظر سوی ما، به هر طرف ببین چو رو کنم
در پی من دوان، گشته پیر و جوان، ازین جنون چه گفتگو کنم

به گریه ندامتم ز انتظار بی پایه ای
چو می کند ملامتم ز جفای تو همسایه ای
به گریه ندامتم ز انتظار بی پایه ای
چو می کند ملامتم ز جفای تو همسایه ای
چه گفتگو برای او کنم؟
بر این بلا چگونه خو کنم؟

از من بگذرید - مرضیه

ره به خرابات برد، عابد پرهیزگار

سفرهٔ یکروزه کرد، نقد همه روزگار

ترسمت ای نیکنام، پای برآید به سنگ

شیشهٔ پنهان بیار، تا بخوریم آشکار

سعدی
........

دلبر که جان فرسود از او کام دلم نگشود از او

نومید نتوان بود از او باشد که دلداری کند

گفتم گره نگشوده‌ام زان طره تا من بوده‌ام

گفتا منش فرموده‌ام تا با تو طراری کند

زان طره پرپیچ و خم سهل است اگر بینم ستم

از بند و زنجیرش چه غم هر کس که عیاری کند

حافظ

سعدی، حافظ، سپیده رئیس سادات، رضا قاسمی(موسیقی): دلبر که جان فرسود از او

ساز و آواز ابوعطا از آلبوم پیام نسیم

آواز محمد رضا شجریان
تار داریوش پیرنیاکان 
نی جمشید عندلیبی
تنبک مرتضی اعیان

                               غزل حافظ
ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار/		ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار
نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو/	نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام/		شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار
به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز/	بی غباری که پدید آید از اغیار بیار
گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب/	بهر آسایش این دیده خونبار بیار
خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست/		خبری از بر آن دلبر عیار بیار
شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن/		به اسیران قفس مژده گلزار بیار
کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست/	عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار
روزگاریست که دل چهره مقصود ندید/		ساقیا آن قدح آینه کردار بیار
دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن/	وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار

پیام نسیم-ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

حقا که این صدا مخملین است

استاد بنان....زندگی جاوید

کلام: اسماعیل نواب صفا | آهنگساز: حسینعلی ملاح | آلبوم: رویای هستی

www.facebook.com/delnavazan.playlist

هستی چه بود، قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی
ای هستی من و مستی تو افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی
ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت
چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت
چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان
گریز از محن، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان

ای دل چه ز جانم خواهی، ای غم، ز چه جانم کاهی
ترسم که جهانی سوزد از دل، چو بر آرم آهی
به دلم نه هوس نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد
بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن
بزمم سیه، اما سازد جمع دگران را روشن

به تصریح همسر بنان، او بهترین اثر خود را « حالا چرا» و «کاروان» می دانست و می گفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام». در سالهای پایانی عمر خویش، دلبستگی عجیبی به ترانه ی « رویای هستی» پیدا کرده بود تا آنجا که به طور دائم و مکرر به این ترانه خود گوش می‌داده‌ و با این آهنگ می گریست.

رویای هستی | غلامحسین بنان

مثنوی نوا
همخوانی محمدرضا و همایون شجریان
حسین علیزاده، کیهان کلهر

BANAN (Golhaye Rangarang 217 B) - http://tinyurl.com/2eoapa4

نغمه های جاودانی -A

Recent comments

User 268438166

Mehdi emadi

Mehdi emadi

Ramtin Khani

Related tracks