Şiraze - Kurtulmak Mı Nedir Buna Esaret Denir

Saçların dağılmış yastığına,
Gökyüzündeki bulutlar gibi…
Her sabah yeniden başlar oyun:
Hangi şekle benzediğini bulmaktır
En büyük eğlencem.

Kimi zaman bir ördek belirir dalgalarında,
Kimi zaman bir tavşan saklanır bir buklede.
Ama en çok bir papatya olur saçların —
Sade, zarif ve hafif bir rüzgar gibi.

Hoş şekli kadar, kokusu da benzer papatyalara.
Ya da ben öyle hissederim,
Kendi içimin kıyısında yankılanan sezgilerle.

Şimdi kaldırıyorsun başını,
Kokunun sindiği yastıktan usulca.
Yastık, seni bırakmak istemez gibi…
Kim bırakmak ister ki sevdiğini,
Henüz sabahın en sessiz yerindeyken?

Bir kahve demlemenin zamanı artık.
Su ısınıyor, gökyüzü uyanıyor.
Kollarını açıp pencereye yöneliyorsun;
Soğuk cama değiyor ellerin.
Ve tam o anda,
Bir umut doluyor içine —
Belki kuşların sesinde,
Belki sokağın tenhalığında gizli bir şeyde.

Çünkü o umuttur yaşatacak olan bizi.
Yarınlar bizim,
Unutma…
Dün çoktan geride kaldı.

Saçlarında Uyanmak

Anne ben geldim, üstüm başım
Uzak yolların tozlarıyla perişan
Çoktan paralandı ördüğün kazak
Üzerinde yeşil nakışlar olan

Anne ben geldim, yoruldum artık
Her yolağzında kendime rastlamaktan
Hep acılı, sarhoş ve sarsak
Şiirler çırpıştıran bi adam

Kurumuş kuyunun suyu, incirin
sütü çoktan çekilmiş
Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi
Ayrık otları, dikenler bürümüş

Kapıdaki çıngırak kararmış nemden
Atnalı ve sarmısak duruyor ama
Oğlum, mektup yaz diyen
Sesin hala kulaklarımda

Anne ben geldim, ağdaki balık
Bardaktaki su kadar umarsızım
Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın..

Oğul

bugün oturdum ölümü düşündüm
kirli, acı bir su gibi yürüdü içimde
dokunduğum, gördüğüm her şeye sindi
ürperdim, korktum ve biraz şaşırdım
bugün oturdum ölümü düşündüm
yağmur altında ya da karanlıkta
bir başıma kalmış gibi.
sevgilim böylesine alımlıyken
güz kuşlarının güneye doğru akıp gideceği yol
iyice belirmişken gökyüzünde
onarırken, sararken hayat
çocukların incinmiş gülüşlerini
artık her park yeri bir apartman inşaatı
her sokak bir otomobil nehriyse de.
bugün oturdum ölümü düşündüm
soğuk camlara dayayarak yüzümü
kuşağımın acısını, kefenlenen gençliğimizi
yaşayan ya da artık yaşamayan dostları
bugün oturdum ölümü düşündüm
örterek yüreğime kara bir tülü.
bugün oturdum ölümü düşündüm
kapkara bir gece penceremi dalarken
öleceğini bile bile karşı koymanın onurunu
yiğitliğin, özverinin, sevginin
arkadaşlarımın yüreklerinden çıkan özsuyunu.
bugün oturdum ölümü düşündüm
bir darağacında ya da yolda yürürken
bugün oturdum ölümü düşündüm
yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken

Bugün Oturdum Ölümü Düşündüm

Naci En Palestina

Şiraze - Gün Ağardı

Gerçekten bir şey oluyor burada. Gizemli bir şey.
Bir denizaltı kadar görkemli ve garip.
Gri bir günde camlardan yağmuru seyretmek.
Saydam yusufçuklar yavaşça uzaklaşıyor ve beni
sana getiriyorlar topaz tapınaklarda.
Sen bir güneş tanrısı gibi gülümsüyorsun.
Biliyor musun kaç yıl tek başınaydım ben
karmaşanın içinde. Bir türlü tutunamıyordum işte.
Bir tek senin yanında yürümüştüm ben
topaz bir günde ve suya yakın.
Geceleri üstümü örterdin. Sonra konuşmazdın hiç.
Uzun süre konuşmazdık. Gözlerinde kaybolurdum.
Bu suskunluk anlaşılır bir şeydi. Deniz
ve karanlık yerlerden geçen bir nehrin sessizliği gibi...

Biliyor musun bir şey oluyor burada. Garip bir şey.
Bulanık bir suda yokoluş gibi.
Gözlerimde beyaz kelebekler uçuşuyor
ve beni kendime getiriyorlar yavaşça beyaz odalarda...

Unutuşum başka bir sendi. Ben ölüyordum Tropiko.
Unutuşun beyaz romansıyla ölüyordum.
Söyleyecek başka bir şeyim yok artık.
Unutmak istemiyordum oysa.
Güzel kalan yaralarda vardır çünkü...
Limon kokulu, yağmurlu kadınlar vardır.
Hiç unutmayan kadınlar vardır... limon kokulu...
herşeye rağmen... yağmur kalan kadınlar vardır...

Ben iyiyim şimdi. Sen nasılsın?

Lale Müldür - Limon Kokulu Kadınlar

Ali Lidar -  Kırık

Didem Mamak - Mutsuza Kim Bakacak?

HASRET

Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli, 
belini sarmayalı, 
gözünün içinde durmayalı, 
aklının aydınlığına sorular sormayalı, 
dokunmayalı sıcaklığına karnının.

Yüz yıldır bekliyor beni 
                    bir şehirde bir kadın.

Aynı daldaydık, aynı daldaydık. 
Aynı daldan düşüp ayrıldık. 
Aramızda yüz yıllık zaman, 
                       yol yüz yıllık.

Yüz yıldır alacakaranlıkta 
                   koşuyorum ardından. 
 

                                            6 Temmuz 959

YİNE ÖLÜME DAİR
Zevcem, 
        ruhu revanım 
                        Hatice Pîrâyende, 
ölümü düşünüyorum, 
demek ki arteryo skleroz 
                                          başlıyor bende... 
Bir gün 
            kar yağarken, 
yahut 
         bir gece, 
yahut 
         bir öğle sıcağında, 
hangimiz ilkönce, 
nasıl 
        ve nerde öleceğiz? 
Nasıl 
        ve ne olacak 
ölenin son duyduğu ses, 
           son gördüğü renk, 
kalanın ilk hareketi 
             ilk sözü 
             ilk yediği yemek? 
Belki de birbirimizden uzakta öleceğiz. 
Haber 
          çığlıklarla gelecek, 
yahut da ima edecekler, 
ve kalanı yalnız bırakıp 
                                gidecekler... 
Ve kalan 
                karışacak kalabalığa.

Yani efendim, hayat... 
Ve bütün bu ihtimâlât 
                   1900 kaç senesinin 
                                    kaçıncı ayı 
                                    kaçıncı günü 
                                    kaçıncı saatinde?

Zevcem, 
              ruhu revanım 
                            Hatice Pîrâyende, 
ölümü düşünüyorum, 
geçen ömrümüzü düşünüyorum. 
Kederli 
            rahat 
                     ve hodbinim. 
Hangimiz ilkönce 
nasıl 
ve nerde ölürsek ölelim, 
seninle biz 
           birbirimizi 
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik 
                                                — dövüştük onun uğruna —, 
«yaşadık» 
                 diyebiliriz.

Ucubecaydanlik

Popular tracks