http://www.gigpars.com/upload/0r9x_dar_in_saraye-rezaa3.mp3

هوشن ابتهاج

Havaye Zemzemehayat (Single)

هوای زمزمه‌هایت - همایون شجریان

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

متن شعر:
ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟

آفتابی ست هوا ٬

یا گرفته ست هنوز ؟

من درین گوشه

که از دنیا بیرون ست ٬

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

آنچه میبینم

دیوار است

آه

این سخت سیاه

آنچنان نزدیک ست

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته

که پرواز نگه

در همین یک قدمی می ماند

کور سویی ز چراغی رنجور

قصه پرداز شب ظلمانی ست

نفسم میگیرد

که هوا هم اینجا زندانی ست

هر چه با من اینجا ست

رنگ رخ باخته است

آفتابی هرگز

گوشه ی چشمی هم

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

چون دل من که چنین خون آلود

هر دم از دیده فرو میریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار ٬

با عزای دل ما می آید ؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟

اینچنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید

ارغوان پنجه ی خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس

کی برین دره غم می گذرند ؟

ارغوان

خوشه ی خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره ی باز سحر

غلغله می آغازند

جان گلرنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشا گه پرواز ببر

آه بشتاب

که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان

بیرق گلگون بهار

تو بر افراشته باش

شعر خون بار منی

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من

ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

دکلمه شعر ارغوان با صدای استاد هوشنگ ابتهاج

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است  
دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است
اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست   
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست           
درشعر من حقیقت یک ماجرا کم است
تا این غرل شبیه غزل های من شود               
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است
گاهی تو را کنار خود احساس می کنم        
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست 
آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟
قطره قطره اگر چه آب شدیم ابر بودیم و آفتاب شدیم
ساخت ما را همان که می پنداشت ,به یکی جرعه اش خراب شدیم
یک نفر از غبار می آید مژده ی تازه ی تو تکراری ست
یک نفر از غبار آمد و زد زخم های همیشه بر بالم
باز در جمع تازه ی اضداد حال و روزی نگفتنی دارم
هم نمی دانم از چه می خندم ,هم نمی دانم از چه می نالم
راستی در هوای شرجی هم دیدن دوستان تماشایی است
به غریبی قسم نمی دانم چه بگویم جز اینکه خوشحالم
دوستانی عمیق آمده اند چهره هایی که غرقشان شده ام
میوه های رسیده ای که هنوز من به باغ کمالشان کالم
چندیست شعر هایم را جز برای خودم نمی خوانم
شاید از بس صدایشان زده ام دوست دارند دوستان لالم
تنهایی ام را با تو قسمت می کنم سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست
غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را
بر سفره ی رنگین خود بنشانمت، بنشین غمی نیست
حوّا ی من بر من مگیر این خود ستایی را
که بی شک تنها تر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست
آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم
تا روشنم شد، در میان مردگانم همدمی نیست
همواره چون من نه فقط یک لحظه خوب من بیندیش
لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست،
من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم
شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست
شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر، آن را
در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست
شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر,اگر چه
اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

دکلمه پرویز پرستویی _شعر : محمد علی بهمنی

fereydoon moshiri_ gorg/ فریدون مشیری_گرگ

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج سایه - یگانگی

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه شاهیست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی
کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی
نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج
نروند اهل نظر از پی نابینایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی
جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر
در کنارم بنشانند سهی بالایی
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی


شجریان شیدایی

آهنگ تیتراژ آخر سریال عشق گمشده 1 امیرحسین مدرس

آهنگ تیتراژ آخر سریال عشق گمشده امیرحسین مدرس

شبهای تهران-علی زند وکیل

بگذار امشب پر بگشایم،سرشار از آرزو،با شادی سویت آیم

بگشا یک دم بند از پایم،تا که در پای تو لحظه‌ای چهره سایم

از خود امشب میگریزم،می‌خواهم تنها،سوز عشقت را در جان ریزم

من که دنیا بی‌ تو نخواهم،زیبای من خواهی‌ چرا از خود جدا،دنیای من

خواهی‌ مگر افسرده چون امروز من،فردای من

بر بال نغمه‌ها،مینشانم تو را،بر بام آسمان،تا شهر اختران،میکشانم تو را

من که دنیا بی‌ تو نخواهم،زیبای من خواهی‌ چرا از خود جدا،دنیای من

خواهی‌ مگر افسرده چون امروز من،فردای من


الهه بگذار امشب پر بگشایم  Elahe Bogzar Emshab Par Bogshayam

Mi Gilan

فریدون پوررضا - حیرون حیرونه

http://pirbadian.blogsky.com/

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند-ابتهاج-دکلمه رضا پیربادیان

Pishdarâmads and Rengs
Publish Year : 2000
The Advavced Shanâzi Radif 
Ali-Akbar Shahnâzi, Târ
M. CD 53

Pishdaramads and Rengs

Reng  Esfahan/Pishdaramads and Rengs

Mohamadreza Shajarian        دلبر برفت

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر خواهد گشت 
ابری هست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خرد ؟
 آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر ؟
 آه ای واژه شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم آه 


دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

هوشنگ ابتهاج (سایه) - مثنوی مرثیه

آدرس کانال تلگرام
@deklamehayepirbadian
آدرس اینستاگرام
https://www.instagram.com/deklamerezap/

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند-ابتهاج-دکلمه رضا پیربادیان

reza pirbadian

Recent comments

pirbadian 2

Related tracks