Ahmad shamloo

Behnampanizeh-...عسل گپِ شیرین

امید انارکی
تابستان 1391/ اجرا با سه تار عبایی ساخت اقای ابوالفضل راحتی 
ضبط انالوگ با ریل در منزل.
https://www.facebook.com/omid.anarak

بازسازی ساز و اواز سه تار حضرت ابولحسن صبا

قطعه ای از موسیقی متن آسمان زرد کم عمق- حسین علیزاده | Asemane Zarde Kam Omgh- Hossein Alizadeh

رادیو درخت | نسخه سوم | ویژه حسن کرمی

نگاهی به زندگی ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی ، شاعر ، خنیاگر ، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده ی عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.

ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره ی متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد. او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود در این روزها جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمی گذاشت تا آنجا که عطش سیری ناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.”[۱] از سال ۱۳۴۷ بود که مجلات معتبری مانند خوشه و فردوسی نسبت به درج شعرهای آزاد او اقدام کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال ها به کارگردانی حسن بنی هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه ی اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده ی آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد. منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است ، همچنان که در عرصه ی بازیگری موفقیت های چشمگیری را به دست می آورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه می داد. او که با موسیقی ملت های مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقه ای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند. منصفی در عرصه ی سرودن ترانه های بومی با اقبال به سمت ترانه هایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد ، اجرای ساده و بی شیله پیله ی او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه ی جنوبی روی آوردند و زمینه ی ادامه ی این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.

منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و بی گمان همین مساله در شعر او نیز تاثیر عمیقی به جای گذاشته است. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطه ی فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دهه ی پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند. درخشان ترین دوره برای خلق آثار قابل تامل منصفی مربوط به دهه ی چهل می شود که وی پس از آن دیگر نتوانست آن شعرهای درخشان را تکرار کند.

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد.

منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگی اش پایان داد.

Ebrahim Monsefi-Deklame-Hafez-2

Download: t.me/arminebrahimi1

مرگِ نه‌چندان مهمِ یک شاعر
ذهنم مثِ یه معدنِ طلاس
که نمی‌دونم باش چی‌کار کنم
قطعه‌های پلکانو دارم 
نمی‌تونم رو هم سوار کنم

مثِ کسی که نفت پیدا کرده
اما رو یه سیاره‌ی دیگه
یا شاعری که رازِ بودنو 
به یه زبانِ مُنقرض می‌گه

توو این هزارتووها جلو میرم
با چشمایی که خوااب می‌بینن
بدبختانه واقعیت‌ها رُ 
با پلکای کتااب می‌بینن

صاحبِ حجمی از خلاقیت 
ملبس به جین و بِلَک تی‌شرت
با یه ماگِ سَر پُر از کافئین 
در حلقه‌یِ گفت‌وگوهای چِرت

باورمو هر روز می‌سنجم
به افتضاحِ مُطلقِ هستی
به منطقِ لَنگِ لَقِ رفیق 
در تاکسیای جهلِ دربستی

توو بدنی که پوسیده می‌شه 
گُنجایشِ مشکوکِ چَن حدس‌ام
مالیخولیا وار خوشحالم 
از جمع‌و‌ضربِ حُسنِ هر نقص‌ام

ابهاممو ابراز می‌کنم 
به معنیِ موجودِ توو چیزا
به ایده‌آلیستیِ زنده‌بودن 
که منو سَر دُئونده تا حالا

به خیلی از بارونا بدبینم 
وقتی کسی لای کارتُن خوابه
چه نفعی توو تفسیر می‌شه دید؟
از این حقیقت که انتخابه

خودباوریمو سخت می‌فهمم 
که سُسته مثلِ یه صف توو سرما
توو این هزارتووها جلو میرم 
با بپر بپر کردنِ درجا

فکرای نو توی سرم دارم 
اما همه می‌خوان تکرار کنم
ذهنم مثِ یه معدنِ طلاس 
که کاش می‌شد ازش فرار کنم

***

The Not-so-Important Death of a Poet
With a thousand ideas in my mind,
 it's like a gold mine I don't know what to do with
I have the parts to build a stairway,
 and yet I'm helplessly trying

Like someone who has found oil in his land,
 but it's on another planet
Or a poet who writes about the secret behind life,
 but in an extinct language

I walk through the labyrinth,
 with these sleepy daydreaming eyes
Eyes that see the world through these illusionary lens

The owner of much wisdom and talent,
 dressed in jean and a black shirt
With a mug full of caffeine, 
surrounded with pointless conversations

I reconsider my beliefs day after day,
 in this absolute mess of a universe
All with the illogical nature of these friends,
 sitting in these god-forsaken cabs

In a body which is rotting away,
 I'm a man of peculiar suspicions 
I'm happy in a quite melancholic way; 
The result of all the wrong equations

I express all my ambiguities to the meaning of all things lonely
To the idealistic way of life,
 which has had me wrapped aroud its fingers

I'm too cynical about the rain,
 when there's someone sleeping out there in boxes
What good does interpretation do? 
from this truth that's our only choice

I hardly know how to have high self-esteem,
 something which is shakey in these cold street queues
I walk through these labyrinths, 
with idle jumps right where I'm standing

Thoughts swirl around in my head, 
but they all want me to repeat things over
My mind is like a gold mine,
 wished I had a way to escape

The Not-so-Important Death of a Poet - مرگِ نه‌چندان مهمِ یک شاعر

تو با موهای حنائی شکلی از فرشته‌هایی
با همین دستای لرزون فکر خاگ گلدونایی
تو نجیبی مثل باغچه وقتی پر گل تو بهاره
هر درخت مهربونی تو رو یاد من میاره
مادربزرگ
لبخند بزن
تا با خودم
آشتی کنم
غصه بره از قلبم و
احساس خوشبختی کنم
مادربزرگ
برام قصه بگو
یکی از اون بی غصه هاش
خوابم بره رو دامنت
رو طرح رنگی گلاش
.
آهنگ و صدا : نیک
تصویر ساز کاور: محیا هاشمی

نیک - مو حنائی

چکامه‌ای/ بر اسماعیلِ هزار و سیصد و نود و هفت-تپه شعری است از علیرضا عسگری که آن را با صدای خودش خوانده است.

جنون
اما، سرایت کرده به همه‌جا اسماعیل
پیچیده در کارون
و هلهله می‌کند اهواز
و ترسیده‌اند اسماعیل
امن شغلهم خلاص
و خودشان به خودشان
و گرگ با گرگ
دارند خون هم را شکم می‌درند
ترسیده‌اند اسماعیل
جنون جمعی گرفته‌ایم و/... ترسیده‌اند

متن کامل شعر را در این آدرس بخوانید:
http://manjanigh.com/?p=3970

چکامه‌ای/ بر اسماعیلِ هزار و سیصد و نود و هفت-تپه. شعر و صدای علیرضا عسگری

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود...

Shamloo - Dar Astaneh (trimed)

انیمیشن زیبای هفت شهر اثر علی اکبر صادقی و با گفتار و صدای احمد شاملو برگرفته از وبسایت احمد شاملو 
http://shamlou.org/

http://www.farhangreader.com/modules/pligg_web_toolbar/toolbar.php?id=6410


Haft shahr shamlooهفت شهر با صدای احمد شاملو

چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!

بر پشت سمندی

گویی، نو زین

که قرارش نیست

و فاصله

تجربه ئی بیهوده ست

بوی پیرهنت

این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله

سردند

دست، در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن

یاس را، رج می زند

بی نجوای انگشتانت

فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است
شانه ات مجابم می کند

در بستری که عشق تشنگیست

زلال شانه هایت

همچنانم اتش می دهد

در بستری که

عشق

مجابش کرده است

 

شاملو


che Bitabaneh Mikhahamatاحمد شاملو‏ چه بی تابانه می خواهمت

در نهمین برنامه‌ی رادیو هیچ‌کیدز آخرین شام را با کرونا می‌خوریم و از این می‌گوییم که پرده‌ی آخر شیوع نیز با جنایت در حال اتمام است. در این برنامه از حضرت واکسن می‌گوییم، از آن چیزی که می‌آید تا جهان کرونازده را نجات دهد، از دلال‌ها و کارچاق‌کن‌ها حرف می‌زنیم، از انحصار تولید و سودهای کلان، از جهاد جهانی برای مبارزه با کرونا و آنها که مقدم‌ترند چون برابرترند. در نهمین برنامه‌ی رادیو هیچ‌کیدز از رستگارها می‌گوییم، از سعادتمندها، از صف‌های دریافت واکسن در شمال و جنوب جهان، از کارنامه‌ی درخشان آلمان در کنترل بحران کرونا می‌گوییم و چراغ‌های آن را خاموش می‌کنیم تا تصویر واقعی را نظاره کنیم. در این برنامه از موج دوم شیوع کرونا می‌گوییم و از تصمیمات ملی برای کشتار عمومی. از فرمان رهبر جلیل‌القدر در مورد نخریدن واکسن می‌گوییم و از آنها که در قلب اروپا و آمریکا و در نوبت دریافت واکسن برای دفاع از فرمان جنایت توئیت می‌زنند. در نهمین برنامه‌ی رادیو هیچ‌کیدز از جهانی می‌گوییم که صدای جیغ راسوها تا ابد در آن می‌پیچد و به انقلاب کوبا درود می‌فرستیم. علی‌اشرف درویشیان نیز در این برنامه مهمان ماست.

موسیقی‌های استفاده‌شده در برنامه:
1) شبانه – فرهاد مهراد
2) اجرای زنده سونات شماره ۲۰ در لاماژور. اثر شوبرت (تیتراژ داستان‌خوانی)
3) Day is Done اثر Nick Drake
4) Bulletproof Cupid اثر Placebo
5) El Pueblo Unido Jamas Sera Vencido اثر Inti Illimani
6) Y en Eso Liego Fidel اثر Carlos Puebla

صداهای استفاده‌شده در این برنامه:
1) علی خامنه‌ای در مستند غیررسمی
2) فربیرز رییس‌دانا در دیدار با دوستانش بعد از رهایی از زندان

به همراه داستان «ندارد» از مجموعه‌ی «از این ولایت» نوشته‌ی علی‌اشرف درویشیان

Shamloo - Dar Astaneh (trimed)

Rismoon

Related tracks