کاش میشد صدایت را بوسید

صدای جاودانه، موسیقی مجلل، مربوط به چهل سال پیش ولی با طراوت

انگیزه ی ادامه حیات ،صداشون و آهنگاشون

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

شاید که سود تو در این باشد

هر دمی چون نی، از دل نالان، شکوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان، میرود سنگین
اشک خون آلود من دامان، می کند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد!
زمان مهربانی طی شد!
آه از این دم سردیها، خدایا
آه از این دم سردیها، خدایا

نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی
که ناله ای خرد با آهی
داد از این بی دردیها، خدایا
داد از این بی دردیها، خدایا

نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شوید
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وای از این بی همرازی خدایا

وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراره از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد ..
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون نافرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی، خدایا
وای از این افسون سازی، خدایا

تصنیف بی همزبان - آلبوم سرو چمان - استاد محمدرضا شجریان

مولوی :
" که رایی تو ؟ ، که رایی تو ؟ ، که رایی ؟ "

شمس :
" یک لحظه پری شکلم ، یک لحظه پری خوانم ... هم دوده و هم نورم ، هم جمع پریشانم
جز چنگ سعادت را ، از زخمه نرنجانم "

مولوی :
" هااای ، زان روی که حیرانم ، من خانه نمیدانم ... کو خانه ؟ ، نشانم ده ، من خانه نمیدانم
فریاد ... فریاد ... فریاد
فریاد کزین حالت ، فریاد نمیدانم
طبعم چو جنون آرد ، (طبعم چو جنون آرد) ، زنجیر بجنبانم "

شمس :
" در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم ( تا پرده مگردانم)
در عشق سلیمانی ، من همدم مرغانم ، (در عشق سلیمانی ، من همدم مرغانم) "

مولوی :
" آآآی ... زین واقعه مدهوشم ... با هوشم و بی هوشم
ای خواجه ، (ای خواجه) ، تو نامم ده ... تا خویش بدان خوانم "

شمس :
" شمس الحق تبریزم ، جز با تو نیامیزم ( جز با تو نیامیزم) ... می افتم و می خیزم ، من خانه نمیدانم
هم شمس شکر ریزم ، هم خطه ی تبریزم ... هم ساقی و هم مستم ، هم شهره و پنهانم
(هم ساقی و هم مستم ، هم شهره و پنهانم) "

مولوی :
" در خانه ی آب و گل ، بی توست خراب این دل ... یا خانه درآ جانا ، یا خانه بپردازم
(یا خانه در آ جانا ، یا خانه بپردازم)
شاگرد تو می باشم ، گر کودن و کژ پوزم
تا زان لب خندانت (تا زان لب خندانت) ، یک نکته بیاموزم ( یک نکته بیاموزم ، یک نکته بیاموزم)
ای چشمه ی آگاهی ، شاگرد نمیخواهی ؟ ... چه حیله کنم تا من ، خود را به تو در دوزم ؟ "

شمس :
" یا عاشق شیدا شو ، یا از بر ما وا شو ... در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم
(در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم) "

خلوت شمس و مولوی - همایون شجریان محمد معتمدی

Burning Whispers

Gholame Chashm - Bayat Tork - Mohammad Reza Shajarian

غلام چشم. مقدمه ی بیات ترک. اثری از استاد محمد رضا شجریان. اجرای دوباره توسط غزال فیلی
شعر: حافظ


مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

تو کافر دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو


Bayat Tork - Ghazaleh Feylinejad

Download Link: https://t.me/Hermeneutics_art/67

پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب
تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم
دیده بخت به افسانه او شد در خواب
کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم
 
یارم به یک لا پیرهن
خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن مست است و هشیارش کند

ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من 
ترسم صدای پای تو خواب است و بیدارش کند

Mohammad Reza Shajarian - Pasbane Harame Del_شجریان - پاسبان حرم دل

شهرام ناظری - شیدا شدم

به جان جمله ی مستان که مستم همایون1

خونه‌ی باهار
خواننده و اهنگساز : عليرضا پوراستاد
تنظيم : محمد مهر

Khone Bahar

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد

در این بازار  عطاران مرو هر سو چو بیکاران

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

ترازو گر نداری پس تُرا   زو  ره   زند هر کس

یکی قلبی بیاراید   تو پنداری که زر دارد

تو را بر در نشاند او به طراری که می آیم

تو منشین منتظر بر در ، که آن خانه دو در دارد

به هر دیگی که میجوشد  میاور کاسه و منشین

که هر دیگی که میجوشد  درون چیزی دگر دارد

نه هر کلکی شکر دارد ، نه هر زیری زبر دارد

نه هر چشمی نظر دارد ، نه هر بحری گوهر دارد

بنال ای بلبل دستان ، ازیرا ناله مستان

میان صخره و خارا اثر دارد ، اثر دارد

بنه سر گر نمیگنجی ، که اندر چشمه سوزن

اگر رشته نمیگنجد ازآن باشد که سر دارد

چراغ است این دل بیدار، به زیر دامنش می دار

از این باد و هوا بگذر، هوایش شور و شر دارد

چو تو از باد بگذشتی مقیم چشمه ای گشتی

حریف همدمی گشتی که آبی بر جگر دارد

چو آبت بر جگر باشد  درخت سبز را مانی

که میوهی نو دهد دایم درون دل سفر دارد

مثنوی

شهرام ناظری - دلا نزد کسی بنشین

«سازوآواز ماهور»
آواز: محمدرضا شجریان
سه‌تار: پرویز مشکاتیان

«ما زیاران چشم یاری داشتیم» 

سال ۱۳۶۳، اصفهان

آستان جانان

S.Vahid Hosseini

Recent comments

Sasan Behzadei

محمد🍀〽️

s v

ebi.hnz

Related tracks