فرامرز اصلانی

شب می‌آی
سرشب می‌آی
دم صبح می‌آی
می‌آی به خوابم

دم به دم پرپر کنی
صد باغ گل بر رختخوابم

قربون او تن‌نما
گلشن‌نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هر شب نسیم از گلشن تو

کاشکی چون برگ نیلوفر بشم من
با سر انگشت تو پرپر بشم من

قهر مکن با من غمگین و خسته
قهر مکن با من غمگین و خسته
دلم از شیشه بوده و شکسته
دلم از شیشه بوده و شکسته

اگه تو هم ترکم کنی مجنون می‌شم من
زدوری ات دیونه و دل خون میشم من

شب می‌آی
سر شب می‌آی
دم صبح می‌آی
می آی به خوابم
دم به دم پر کنی صد باغ گل بر رختخوابم
قربون اون تن نما
گلشن نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هرشب نسیم از گلشن تو

ترانه و آهنگ: پرویز وکیلی

شب میای سر شب میای، پوران و منوچهر سخایی

دستم بگیر
دستم را تو بگیر
التماس دستم را بپذیر
درمانی باش، پیش از آنکه بمیرم

آوازی باش، پرواز اگر نئی
همدردی باش، همراز اگر نئی
آغازی باش، تا پایان نپذیرم

گلدانی باش، گلزار اگر نئی
دلبندی باش، دلدار اگر نئی
سبزینه باش، با فصل بد و پیرم

از بوی تو
چون پیراهن تو
آغشته شد، جانم با تن تو
آغوشی باش، تا بوی تو بگیرم

لبخندی باش، در روز و شب من
در هم شکست، از گریه لب من
بارانی باش، بر این تشنه کویرم

آهنگی باش دراین خانه بپیچ
پژواکی باش از بگذشته که هیچ
آهنگی نیست در نایی که اسیرم

آوازی باش پرواز اگر نئی
همدردی باش همراز اگر نئی
آغازی باش تا پایان نپذیرم

لبخندی باش در روز و شب من
در هم شکست از گریه لب من
بارانی باش بر این تشنه کویرم

آهنگی باش دراین خانه بپیچ
پروازی باش از بگذشته که هیچ
آهنگی نیست در نایی که اسیرم

از بوی تو
چون پیراهن تو
آغشته شد جانم با تن تو
آغوشی باش تا بوی تو بگیرم


بارانی باش ~ فـرامرز اصلانی

چشات بس که قشنگه واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست واسه من غرق اشاره‌ست
واسه بی‌زبون صداست وای وای وای وای چه صدایی
جهان، در سخن تو پر از باغ و بهاره
صدا، در نگه تو، چقدر روشنی داره
واسه من چراغ میاری وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده وای وای وای وای چه کلامی
می‌گی باز بهار رسیده میون اتاق دمیده
موسم سلام شده وای وای وای وای چه سلامی
چشات بس که قشنگه واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست واسه من غرق اشاره ست
واسه بی‌زبون صداست وای وای وای وای چه صدایی
شب بی‌ستاره گم شد دم بی‌اشاره گم شد
همه جا پر از سلام و خنده‌های عاشقانه‌ست
آسمون پر از سپیده دلهامون پر از امیده
دیگه گریه و عزا و ناامیدی یک بهانه‌ست
واسه من چراغ میاری، وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده وای وای وای وای چه کلامی
می‌گی باز بهار رسیده میون اتاق دمیده
موسم سلام شده وای وای وای وای چه سلامی
جهان، در سخن تو پر از باغ و بهاره
صدا، در نگه تو چقدر روشنی داره
تو چه آتیشی میاری روی قلب من می‌ذاری
بیا باز سفر کنیم وای وای وای وای چه بهاری
چشات از کجا می‌دونن که همه باید بخونن
توی چشات چی چی داری وای وای وای وای چی چی داری
چشات بس که قشنگه واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست واسه من غرق اشاره‌ست
واسه بی‌زبون صداست وای وای وای وای چه صدایی
شب بی‌ستاره گم شد دم بی‌اشاره گم شد
همه جا پر از سلام و خنده‌های عاشقانه‌ست
آسمون پر از سپیده دلهامون پر از امیده
دیگه گریه و عزا و ناامیدی یک بهانه‌ست
واسه من چراغ میاری وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده وای وای وای وای چه کلامی
می‌گی باز بهار رسیده میون اتاق دمیده
موسم سلام شده وای وای وای وای چه سلامی

Cheshat Baske Qashange چشات بسکه قشنگه

لیلی جان
براساس ملوی افغانی از احمد ظاهر

از آلبوم EP «تمام ناتمام»

گروه پالت
خواننده: امید نعمتی
کنترباس و هم‌خوان: داریوش آذر
روزبه اسفندارمز: کلارینت، کلارینت باس و ساکسوفون تنور
گیتار: کاوه صالحی
ویولنسل: مهیار طهماسبی

و

درامز: امین طاهری
کیبورد: سردار سرمست
پرکاشن سیکوئنس، گیتار الکتریک: پیمان حاتمی

میکس و مسترینگ: پیمان حاتمی
ضبط: رضا فرهادی، ساسان بخششی، پیمان حاتمی
استودیو کرگدن

تهیه‌کننده: احسان رسول‌اف
طراح گرافیک: حمید شوارعان
عکس: آرش عاشوری‌نیا

Endless Ending - EP

(Leyli Jan) لیلی جان

فرامرز اصلانی آهنگساز، نوزانده (گیتار و سه‌تار) و خوانندهٔ موسیقی پاپ ایرانی است. اصلانی(متولد ۱۳۳۱) فارغ‌التحصیل رشته روزنامه‌نگاری از دانشگاه لندن است. او ترانه‌ها و موسیقی‌اش را عمدتآ خود می نویسد. و آن را به همراه سبک مخصوص گیتار و آوازش اجرا می‌کند. وی پس از پایان تحصیلات به روزنامه‌نگاری پرداخت و مقالات بسیاری را به زبان‌های انگلیسی و فارسی منتشر کرد. سپس به ایران بازگشت و فعالیت خود را یکی از دو روزنامه معتبر انگلیسی آن سال‌ها در ایران به نام Tehran Journal آغاز کرد. در سال ۱۹۷۷ او مورد توجه رئیس کمپانی CBS در تهران قرار گرفت و نخستین مجموعه از آثار موسیقی خود را تحت عنوان دلمشغولی‌ها به همراه کمپانی CBS منتشر کرد که به سرعت توانست جزو پرفروش‌ترین آثار موسیقی در آن سال قرار گیرد. پس از انقلاب سال ۱۹۷۹ او به همراه خانواده‌اش ایران را ترک کرد و در انگلستان سکنی گزید. در آنجا به طور هم‌زمان فعالیت‌های مطبوعاتی و موسیقایی‌اش را پی گرفت. هر دو فرزند او به نام‌های فدرا و رکسانا نیز مثل پدر در حوزه موسیقی فعالیت می‌کنند. یکی از مهم‌ترین آثار اصلانی که در ایران هم به شهرت فراوانی رسید آلبومروزهای ترانه و اندوه بود. صدا و تکنیک خوانندگی او از دیگر خواننده‌های هم‌نسل خود متفاوت است و صدایش از بخش درونی حنجره به نرمی ادا می‌شود که در آخر ممتد و لرزان می‌شود.همچنین گاهی فراز وفرودهایی به صدای خود می‌دهد.اصلانی این کار را به بهترین شکل انجام می‌دهد.


شاخه ای تکیده، گل ارکیده، با چشمای خسته، لبهای بسته
غم توی چشماش، آروم نشسته، شکوفه شادیش از هم گسسته، آه...
آشنای درده، خورشیدش سرده، تو قلب سردش غم لونه کرده
مهتاب عمرش در پشت پرده، هر ماه سالش پائیز سرده، آه...
دستای ظریفش تو دست مادر، پیکر نحیفش چون گل پرپر، از محنت و درد آروم نداره...
سایه سیاهی رو بخت شومش، ارکیده تنهاست زیر هجومش، طوفان درد... پایون نداره...
دست من و تو می تونه با هم، قصری بسازه با رنگ شبنم
شکوفه ای که غمگین و سرده، گل ارکیدست نمیره کم کم...
بیا نذاریم گل ارکیده، گلی که چهرش پاک و سپیده
که توی پائیز شاخه بیده، بهار ندیده، بمیره کم کم...
دستای ظریفش تو دست مادر، پیکر نحیفش چون گل پرپر، از محنت و درد آروم نداره...
سایه سیاهی رو بخت شومش، ارکیده تنهاست زیر هجومش، طوفان درد... پایون نداره..

گل ارکیده - فرامرز اصلانی

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی؟
تنها ماندم تنها رفتی
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنانکه دانی
رهایی از غم نمی توانم
تو چاره ای کن که می توانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان، سرو روان
کز بر ما رفتی
از محفل ما، چون دل ما
سوی کجا رفتی؟
تنها ماندم، تنها رفتی
به کجایی ای غمگسار من؟
فغان زار من بشنو باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی

کاروان - بنان

ای ساربان… ای کاروان…. لیلای من کجا می بری
با بردن لیلای من جان و دل مرا می بری
ای ساربان کجا می روی؟ لیلای من چرا می بری
ای ساربان کجا می روی؟ لیلای من چرا می بری
در بستن پیمان ما تنها گواه ما شد خدا
تا این جهان بر پا بود این عشق ما بماند به جا
ای ساربان کجا می روی؟ لیلای من چرا می بری ؟
ای ساربان کجا می روی؟ لیلای من چرا می بری
تمامیه دینم به دنیای فانی شراره ی عشقی که شد زندگانی
به یاده یاری خوشا قطره اشکی
به سوزه عشقی..خوشا زندگانی
همیشه خدایا محبت دلها به دل ها بماند به سان دله ما
که لیلی و مجنون فسانه شود ..حکایت ما جاودانه شود
تو اکنون ز عشقم گریزانی…غمم را ز چشمم نمی خوانی
از این غم چه حالم نمی دانی
پس از تو نمونم برای خدا…تو مرگه دلم را ببین و برو
چو طوفان سختی ز شاخه ی غم..گل هستی ام را بچین و برو
که هستم من ان تک درختی که در پای طوفان نشسته
همه شاخه های وجودش ز خشم طبیعت شکسته

Mohsen namjoo - sareban - محسن نامجو ساربان

[فرامرز اصلانی]
عشق به شکل پرواز پرنده‌ست
عشق خواب یک آهوی رمنده‌ست
من زائری تشنه زیر باران
عشق چشمه آبی اما کشنده‌ست

من می‌میرم از این آب مسموم
اما اون‌که مرده از عشق تا قیامت هر لحظه زنده‌ست
من می‌میرم از این آب مسموم
مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز پرنده‌ست

[داریوش]
تو که معنای عشقی به‌من معنا بده! ای یار!
دروغ این صدا را به‌گور قصه‌ها بسپار
صدا کن اسممو از عمق شب از نقب دیوار

برای زنده‌بودن دلیل آخرینم باش
منم من بذر فریاد خاک خوب سرزمینم باش
طلوع صادق عصیان ِ من، بیداری‌ام باش

[فرامرز اصلانی]
عشق گذشتن از مرز وجوده
مرگ آغاز راه قصه بوده

[داریوش]
من راهی شدم نگو که زوده
اون‌کسی که سرسپرده مثل ما عاشق نبوده
اما اون‌که عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده

داريوش، فرامرز اصلانی، ای عشق

فرامرز اصلانی - قلعه تنهایی

روزهای بهانه و تشویش
روزگار ترانه و اندوه
روزهای بلند و بی‌فرجام
از فغان نگفته‌ها انبوه

روزگار سکوت و تنهایی
پی هم‌اُنس خویشتن گشتن
سالخوردن به کوچه های غریب
تیغ افسوس بر فراغ آوردن

من از این خسته‌ام که می‌بینم
تیرگی هست و شب‌چراغی نیست
پشت دیوارهای تو در تو
هیچ سبزینه‌ای ز باغی نیست

روزهای دروغ و صد رنگی
پوچ و خالی ز دل سپردن ها
روزگار پلید و دژخیمی
بر سر دار ،یار بردنها

روزگار هلاک بلبل‌ها
جغدها را به شاخه‌ها دیدن
روزهایی که نیست دیگر هیچ
در کت مردها پلنگیدن

من از این خسته‌ام که می‌بینم
تیرگی هست و شب‌چراغی نیست
پشت دیوارهای تو در تو
هیچ سبزینه‌ای ز باغی نیست

Roozhaye Taraneh va Andooh

فرامرز اصلانی - روزهای ترانه و اندوه

فرامرز اصلانی-به یاد حافظ

ترانه سرا: رحیم فکور | آهنگساز: روح الله خالقی | آلبوم: چه شورها

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎
من که فرزند این سرزمینم
در پی توشه ای خوشه چینم
شادم از پیشه خوشه چینی
رمز شادی بخوان از جبینم

قلب ما بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما بود بهر آبادی این سامان
خوشه چین کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین کجا دست حسرت زند بر دامان

ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن
همره دلبران خوشه چیدن
از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن
گه از اینسو به آنسو دویدن
بر پا بود جشن انگور ای افسونگر نغمه پرداز
در کشور سبزه وگل با شور وشعف نغمه کن ساز

خوشه چین | غلامحسین بنان

بهار آمد سوار آمد به مرکب نوروز، خورشید تابان , یوهو
خوشم خوشم که عمر دی سر آمده، رنجم بگرفته پایان, یوهو
بیا که خوش کنم دلم به روی تو، شادم کن در این نوبهاران
دوره سرما رفته، غم به یک‌جا رفته، پا بکوبید یاران
به من و تو بادا سال نو فرخنده
به سال نو گردد ما را لب پرخنده
ستاره بختت چون مهر تابنده
به همه کسان، به همه یاران، خوش و خرم روزگاران
پای هفت‌سین، رو به آینه خوش‌تر چه باشد
شمع و جمع و جام زرینه خوش‌تر چه باشد
عیدی از آن یار دیرینه خوش‌تر چه باشد
گیرم در آغوشش، می‌گویم در گوشش
صد سال به این سال‌ها

احمد عاشورپور - والس نوروزی

فرامرز اصلانی - سحر با باد میگفتم

با صدای رفتنت ستاره افتاد و مرد
ترس تنهایی اومد همه فکرمو خورد
آخه عادتم نبود بتونم تنها باشم
طاقت آوردن من کار سختی شد واسم
می‌دیدم با رفتنت چشم بارون صفتم
واسه یک لحظه شده نمیذاره راحتم
دیو تنهایی من عاشق گریه‌هامه
دیدنت وقتی بیای کمکی به چشمامه
سختی راهو نذار با ادامش واسه من
کاری کن فاصله‌ها از میون ما برن
با تو آسون میشه رفت هرجا راهمون بره
می‌تونه اومدنت مددی بمن بده
چیزی مثل تو نبود تا تو شعرم بیارم
با حروف بی‌صدا دیگه جرئت ندارم
کوه و دریا و علف واسه گفتنت کمه
کمر شعر منم پیش قامتت خمه
با نوشتن نمیشه همه حرفامو بگم
روی کاغذ با قلم حس دستامو بگم
حرف آخرم اینه واسه من همیشگی
خبر اومدنو کی می‌خوای بمن بگی
با نوشتن نمیشه همه حرفامو بگم
روی کاغذ با قلم حس دستامو بگم
حرف آخرم اینه واسه من همیشگی
خبر اومدنو کی می‌خوای بمن بگی

https://www.facebook.com/pages/Fereydoun-Farrokhzad-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%AF%D9%88%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%AE%D8%B2%D8%A7%D8%AF/454218101263003

فرامرز اصلانی-به یاد حافظ

Saeed Moharrami

Related tracks