صالح علا

در جاده هراز/ رودی پر از خروش/ دشتی پر از علف
هر مرکبی سوار/ گم کرده راه خویش/ تنها و بی‌هدف
دیدم کنار راه/ جایی نوشته بود/ تهران از این طرف
یادت بهانه شد/ کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف
دیدم پرنده‌ای‌/ نوک می‌زند به برف/ با کوه گفت‌وگو/ با قله‌ها به حرف
پر زد پرک‌پرک/ با بال‌های سرد/ از شمشک و دیزین/ تا دره‌ی اوین
یادت بهانه شد‌/ کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف
هر ساله نوبهار/ در عالم خیال/ رفتم سر قرار
پایین لاله‌زار/ میدان مولوی‌/ بالاتر از بهار
یادت بهانه شد/ کم‌کم ترانه شد/ تهران از این طرف

صالح علا

saeid kamran