shab be golestan tanha.mp3

از نوک مژگان میزنی، تیرم چند 1
شیدا
www.parsam.mihanblog.com

از نوک مژگان میزنی، تیرم چند 1

facebook.com/Lonely.TanhayeAval
از برت دامن کشان، رفتم ای نا مهربان

از مـن آزرده دل، کـی دگـر بینـی نشان

رفتم که رفتم؛ رفتم که رفتم


از من دیوانه بگذر ، بگذر ای جانانه بگذر

هـرچـه بـودی، هـرچـه بـودم، بــی خـبر

رفتم که رفتم، رفتم که رفتم


شـمع بزم دیـگران شو، جام دست این وآن شو

 هرچه بودی، هرچه بودم بی وفا رفتم که رفتم


بـعـد از این، بـعـد از این، کن فراموشم که رفتم

دیـگر از، دسـت تـو، مـی نـمـیـنوشم که مستم


با دل زود آشـــــنــــا، گـــشــتــم از دامــت رهــا

بی وفـا، بی وفـا، رفتـم که رفتم، رفتم که رفتم



من نگویم که به درد دل من گوش کنید

بهتر آن است که این قصه فراموش کنید

عاشقان را بگذارید بنالند همه

مصلحت نیست که این زمزمه خاموش کنید 

Marziyeh - Raftam Ke Raftam

زَرَنْگیس
سال انتشار : ۱۳۸۴
موسیقی گیلان
خواننده: ناصر وحدتی
تنظیم: حسین حمیدی
 
 
۱۵ ترانه‌ی محلی گیلانی است که عموماً از آوازهای زنان در شالیزار و باغ‌های چای و مزارع دیلمان و همچنین لالایی‌ها و آوازهای مجالس عروسی گرفته شده‌اند. اشعار این ترانه‌ها عموماً از شاعران ناشناخته است که در طی سالیان متمادی به صورت سینه‌به‌سینه نقل و خوانده شده‌اند.

Zarangis

2005

Rana/Naser Vahdati/ZARANGIS

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود

ای برگ ستمدیده ی پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هماغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق شیدا
دلداده ی رسوا
گویمت چرا فسرده ام
در گل نه صفایی
باشد نه وفایی
جز ستم ز وی نبرده ام

آاااه بار غمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن و زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی پیوست
من ماندم و صد خار ستم
وین پیکر بی جان
ای تازه گلِ گلشن
پژمرده شوی چون من
هر برگ تو افتد به رهی
پژمرده و لرزان

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود

MARZIEH - BIDAAD E ZAMAAN مرضیه - بیداد زمان

delkash .CHO  ASIRE  DAME  TOAM

برف پیری_مرضیه  هرگز نمیشد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

این تصنیف زیبا ساخته ی علی اکبر شیدا آهنگ ساز و خواننده ی معروف زمان ناصر الدین شاه است که در دستگاه همایون ساخته شده

کیه کیه در میزنه- با صدای پوران

Mokhtabad تصنيف شبانگاهان

گل خزان نديدهبهار نو رسيدهکنون که ميروی زين گلزارخدا تو را نگهداربود طنين آوای توکنون به گوشم ای يارپيام من تو بشنوخدا تو را نگهداردو چشم من به ره باشددر آرزوی ديدارمسافر عزيزمتو هم به ياد من باش جدايی و فراموشینبينم از تو ا

برف پیری_مرضیه هرگز نمیشد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

samadi mansoor

Recent comments

nimataj

Heli

soso

irani

Related tracks