نفس

بوی خوب گندم عنوان ترانه‌ای بود از شهیار قنبری و با صدای داریوش اقبالی. اجرای این ترانه در میانه دهه پنجاه خورشیدی باعث شد تا خواننده، آهنگساز (واروژان) و شاعر ترانه جملگی به زندان بیافتند. 

بوی گندم | داریوش با دکلمه ی ماندگار شهیار قنبری

کلام: شهیار قنبری
ترانه‌خوان: فرهاد مهراد
آهنگ: اسفندیار منفردزاده
facebook.com/ChraghJadoo
با صدای بی‌صدا،
مث یه کوه بلند،
مث یه خواب کوتاه،
                         یه مرد بود، یه مرد.

با دست‌های فقیر،
با چشم‌های محروم،
با پاهای خسته،
                        یه مرد بود، یه مرد.

شب، با تابوت سیاه،
نشست توی چشم‌هاش؛
خاموش شد ستاره،
                        افتاد روی خاک.

سایه‌ش هم نمی‌موند
هرگز پشت سرش؛
غمگین بود و خسته،
                        تنهای تنها.

با لب‌های تشنه
             به عکس یه چشمه
                              نرسید تا ببینه
                                                قطره
                                                     قطره
                                                         قطره‌ی آب
                                                                    قطره‌ی آب.

در شب بی‌تپش
           این‌طرف، اون‌طرف
                            می‌افتاد تا بشنفه
                                                  صدا
                                                       صدا
                                                           صدای پا
                                                                    صدای پا.

 

* * *

پانویس:

آهنگ و شعر ترانۀ «مرد تنها» (صدای بی‌صدا) سالها بعد از اکران فیلم «رضا موتوری»

نفس

Sara Sarabi