Dishab - Marjan Farsad

باید اِستاد و فرود آمد
بر آستانِ دری که کوبه ندارد،
چرا که اگر به‌گاه آمده‌باشی دربان به انتظارِ توست و
اگر بی‌گاه
به درکوفتن‌ات پاسخی نمی‌آید.

کوتاه است در،
پس آن به که فروتن باشی.
آیینه‌یی نیک‌پرداخته توانی بود
آنجا
تا آراستگی را
پیش از درآمدن
در خود نظری کنی
هرچند که غلغله‌ی آن سوی در زاده‌ی توهمِ توست نه انبوهی‌ِ مهمانان،
که آنجا
تو را
کسی به انتظار نیست.
که آنجا
جنبش شاید،
اما جُنبنده‌یی در کار نیست:
نه ارواح و نه اشباح و نه قدیسانِ کافورینه به کف
نه عفریتانِ آتشین‌گاوسر به مشت
نه شیطانِ بُهتان‌خورده با کلاهِ بوقیِ منگوله‌دارش
نه ملغمه‌ی بی‌قانونِ مطلق‌های مُتنافی. ــ
تنها تو
آنجا موجودیتِ مطلقی،
موجودیتِ محض،
چرا که در غیابِ خود ادامه می‌یابی و غیابت
حضورِ قاطعِ اعجاز است.
گذارت از آستانه‌ی ناگزیر
فروچکیدن قطره‌ قطرانی‌ست در نامتناهی‌ ظلمات:
«ــ دریغا
ای‌کاش ای‌کاش
قضاوتی قضاوتی قضاوتی
درکار درکار درکار
می‌بود!» ــ
شاید اگرت توانِ شنفتن بود
پژواکِ آوازِ فروچکیدنِ خود را در تالارِ خاموشِ کهکشان‌های بی‌خورشیدــ
چون هُرَّستِ آوارِ دریغ
می‌شنیدی:
«ــ کاشکی کاشکی
داوری داوری داوری
درکار درکار درکار درکار…»
اما داوری آن سوی در نشسته است، بی‌ردای شومِ قاضیان.
ذاتش درایت و انصاف
هیأتش زمان. ــ
و خاطره‌ات تا جاودانِ جاویدان در گذرگاهِ ادوار داوری خواهد شد.
 

بدرود!
بدرود! (چنین گوید بامدادِ شاعر:)
رقصان می‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.

از بیرون به درون آمدم:
از منظر
به نظّاره به ناظر. ــ
نه به هیأتِ گیاهی نه به هیأتِ پروانه‌یی نه به هیأتِ سنگی نه به هیأتِ برکه‌یی، ــ
من به هیأتِ «ما» زاده شدم
به هیأتِ پُرشکوهِ انسان
تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم
غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم
تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم
که کارستانی از این‌دست
از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
بیرون است.

 

انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ شنفتن
توانِ دیدن و گفتن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.

 

انسان
دشواری وظیفه است.

 

دستانِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدرِ کامل و هر پَگاهِ دیگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسانِ دیگر را.


رخصتِ زیستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتیم
و منظرِ جهان را
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمی‌ حصارِ شرارت دیدیم و
اکنون
آنک دَرِ کوتاهِ بی‌کوبه در برابر و
آنک اشارتِ دربانِ منتظر! ــ

 

دالانِ تنگی را که درنوشته‌ام
به وداع
فراپُشت می‌نگرم:

 

فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت.

 

به جان منت پذیرم و حق گزارم!
(چنین گفت بامدادِ خسته.)

احمد شاملو - در آستانه

ــ به‌تمامی از آنِ تو بودم و تسلیمِ تو، چون چاردیواری‌ خانه‌ی کوچکی.
تو را عشقِ من آن‌مایه توانایی داد که بر همه سَر شوی. دریغا، پنداری گناهِ من همه آن بود که زیرِ پای تو بودم!
تا از خونِ من پرورده شوی به دردمندی دندان بر جگر فشردم همچون مادری که دردِ مکیده شدن را تا نوزاده‌ی دامنِ خود را از عصاره‌ی جانِ خویش نوشاکی دهد.
تو را آموختم من که به جُستجوی سنگِ آهن و روی، سینه‌ی عاشقم را بردری. و این همه از برای آن بود تا تو را در نوازشِ پُرخشونتی که از دستانت چشم داشتم افزاری به دست داده باشم. اما تو روی از من برتافتی، که آهن و مس را از سنگپاره کُشنده‌تر یافتی که هابیل را در خون کشیده بود. و خاک را از قربانیانِ بدکنشی‌های خویش بارور کردی.
آه، زمینِ تنهامانده! زمینِ رهاشده با تنهایی‌ خویش!
انسان زیرِ لب گفت: ــ تقدیر چنین بود. مگر آسمان قربانی‌یی می‌خواست.


ــ نه، که مرا گورستانی می‌خواهد! (چنین گفت زمین).
و تو بی‌احساسِ عمیقِ سرشکستگی چگونه از «تقدیر» سخن می‌گویی که جز بهانه‌ی تسلیمِ بی‌همتان نیست؟
آن افسونکار به تو می‌آموزد که عدالت از عشق والاتر است. ــ دریغا که اگر عشق به کار می‌بود هرگز ستمی در وجود نمی‌آمد تا به عدالتی نابکارانه از آن‌دست نیازی پدید افتد. ــ آنگاه چشمانِ تو را بر بسته شمشیری در کَفَت می‌گذارد، هم از آهنی که من به تو دادم تا تیغه‌ی گاوآهن کنی!
اینک گورستانی که آسمان از عدالت ساخته است!
دریغا ویرانِ بی‌حاصلی که منم!

 

شب و باران در ویرانه‌ها به گفتگو بودند که باد دررسید، میانه‌به‌هم‌زن و پُرهیاهو.
دیری نگذشت که خلاف در ایشان افتاد و غوغا بالا گرفت بر سراسرِ خاک، و به خاموشباش‌های پُرغریوِ تُندر حرمت نگذاشتند.

 

زمین گفت: ــ اکنون به دوراهه‌ی تفریق رسیده‌ایم.
تو را جز زردرویی کشیدن از بی‌حاصلی‌ خویش گزیر نیست؛ پس اکنون که به تقدیرِ فریبکار گردن نهاده‌ای مردانه باش!
اما مرا که ویرانِ توام هنوز در این مدارِ سرد کار به پایان نرسیده است:
هم‌چون زنی عاشق که به بسترِ معشوقِ ازدست‌رفته‌ی خویش می‌خزد تا بوی او را دریابد، سال‌همه‌سال به مُقامِ نخستین بازمی‌آیم با اشک‌های خاطره.
یادِ بهاران بر من فرود می‌آید بی‌آنکه از شخمی تازه بار برگرفته باشم و گسترشِ ریشه‌یی را در بطنِ خود احساس کنم؛ و ابرها با خس و خاری که در آغوشم خواهند نهاد، با اشک‌های عقیمِ خویش به تسلایم خواهند کوشید.
جانِ مرا اما تسلایی مقدر نیست:
به غیابِ دردناکِ تو سلطانِ شکسته‌ی کهکشان‌ها خواهم اندیشید که به افسونِ پلیدی از پای درآمدی؛
و ردِّ انگشتانت را
بر تنِ نومیدِ خویش
در خاطره‌یی گریان
جُستجو
خواهم کرد.

احمد شاملو - پس آنگاه زمین

Mahasti-Ay Bahareh

She Ba He-Bozi Joon

اتاق جارو نکرده
چمدون بوی سفر
کفشای خسته ام دم در
توی قابای قدیمی آدمای دربدر
آینهء قدی تو غبار
عکس شمعدون تو غبار آینه


شاخهء مجنون که شکسته توی حوض
لونه های کفترا پریشونن توی باد
باد پاییز که از اون دورا می یاد
با خودش یاد جوونی رو میاره
تو آینه ها جا میذاره

آینه قدی تو غبار 
وایسادم تو آینه میون باد
باد پاییز که از اون دورا میاد
منو از تو آینه بیرون می بره
به سفر،به جاده ها،روی دریا،توی صحرا
میون دریای شن
دربدر میون فلس ماهیا
سر پیچ ساقهء اقاقیا...

سفر دراز عمر 
سفر کوتاه عشق
میون حیای تاریخی من
سرمو از آینه بیرون می کنم
می مونم،می مونم با نفس موندنیم
غبار...از آینه میره
چمدون بوی سفر
کفشای خسته ام دم در...
توی قابای قدیمی 
آدمای...دربدر
آدمای...در...بدر

Googoosh-Booye Safar

شهرزاد سپانلو-بلوار میرداماد

Bitter Sweet Symphony ( Instrumental)

بازار تهران

مستی-اسفندیار

Debout devant ses illusions
Une femme que plus rien ne d?range
D?tenue de son abandon
Son ennui lui donne le change

Que retient elle de sa vie
Qu'elle pourrait revoir en peinture
Dans un joli cadre verni
En ?vidence sur un mur

Un mariage en Technicolor
Un couple dans les tons pastels
Assez d'argent sans trop d'efforts
Pour deux trois folies mensuelles

Elle a r?v? comme tout le monde
Qu'elle tutoierait quelques vedettes
Mais ses r?ves en elle se fondent
Maintenant son espoir serait d'?tre

Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien
Le c?ur ? port?e de main
Juste quelqu'un de bien
Sans grand destin
Une amie ? qui l'on tient
Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien

Il m'arrive aussi de ces heures
O? ma vie se penche sur le vide
Coup?s tous les bruits du moteur
Au dessus de terres arides

Je plane ? l'aube d'un malaise
Comme un soleil qui veut du mal
Aucune r?ponse n'apaise
Mes questions ? la verticale

J'dis bonjour ? la boulang?re
Je tiens la porte ? la vieille dame
Des fleurs pour la f?te des m?res
Et ce week-end ? Amsterdam

Pour que tu m'aimes encore un peu
Quand je n'attends que du m?pris
A l'heure o? s'enfuit le Bon Dleu
Qui pourrait me dire si je suis

Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien
Le c?ur ? port?e de main
Juste quelqu'un de bien
Sans grand destin
Une amie ? qui l'on tient
Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien

J'aime ? penser que tous les hommes
S'arr?tent parfois de poursuivre
L'ambition de marcher sur Rome
Et connaissent la peur de vivre

Sur le bas-c?t? de la route
Sur la bande d'arr?t d'urgence
Comme des gens qul parlent et qui doutent
D'?tre au-del? des apparences

Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien
Le c?ur ? port?e de main
Juste quelqu'un de bien
Sans grand destin
Une amie ? qui l'on tient
Juste quelqu'un de bien
Quelqu'un de bien

Juste Quelqu'un De Bien - Enzo Enzo & Zaz

Streets full of people, all alone
Roads full of houses never home
Church full of singing out of tune
Everyone's gone to the moon

Eyes full of sorrow, never wet
Hands full of money, all in debt
Sun coming out in the middle of June
Everyone's gone to the moon

Long time ago
Life had begun
Everyone went to the sun

Hearts full of motors painted green
Mouths full of chocolate-covered cream
Arms that can only lift a spoon
Everyone's gone to the moon

Everyone's gone to the moon
Everyone's gone to the moon

Jonathan King- Everyone's Gone To The Moon

فصل پاییزه

هی

برگا میریزه

هی

سرده هوا

خیلی دل انگیزه

سرده هوا

خیلی دل انگیزه

تو آسمونها

هی

صدای بادها

خبر میده از سوز سرما

خبر میده از سوز سرما

توی درختا 

پراز کلاغه

به جای بلبل

خونه ی زاغه

این جا اونجا هرجا

بانگه کلاغه

سرده هوا خیلی دل انگیزه

Pink Floyd : The Wall - Oriental Version

Caught In The Act - Doberah Henson Conant

یالله تنام ريما 
Oh Lord ! Help Rima Sleep
---------------------------------------
يالله تنام ريما يالله يجيها النوم 
Oh Lord ! Help Rima Sleep , May she become sleepy

يالله تحب الصلاة يالله تحب الصوم 
May she grow loving to pray and to fast 

يالله تجيها العوافي كل يوم بيوم 
Oh God Make her healthier each day 

يالله تنام يالله تنام لادبحلا طير الحمام 
May she go to sleep and I will cook a delicious pigeon 

روح يا حمام لا تصدق بضحك عا ريما تتنام
- Go pigeon bird , don't believe what I am saying, I just say it so that Rima will sleep 

ريما ريما الحندقا شعرك أشقر و منقى 
Rima , Rima , beautiful rose of the prairies, you have shining blond hair

و اللي حبك بيبوسك اللي بغضك شو بيترقى 
The one who loves you shall kiss, and the one who hates you will go away

يا بياعي العنب و العنابية قولو لأمي قولو لبيي 
Oh merchants of grapes and of jujube , tell my mother and my father

خطفوني الغجر من تحت خيمة مجدليي 
the gypsies have kidnapped me from below the tent of "Majdaliyyeh"

و التشتشي التشتشي و الخوخ تحت المشمشه 
I will take you on a little trip, to place where there are prunes under the apricot tree

و كل ما هب الهوا لأقطف لريما مشمشه 
and each time the wind blows , I will pick an apricot for Rima

هاي و هاي و هاي لينا دستك لكنك عيرينا 
Hey Lina , lend us you kettle and you bowl 

تنغسل تياب ريما و ننشرهن عاليسمينا
So that we wash the clothes of Rima, and hang them up on the jasmine tree

Golshifteh Farahani - Bachar Mar-Khalife --- یالله تنام ريما

Taste of Cherry | طعم گیلاس

Namjoo - Morteza - SabrKon

اجرای عبدی بهروانفر در برنامه نوروزانه ایران اینترنشنال

SaraK

Popular tracks